ΤΑΜ ΤΑΜ (πλήρες)


Μετά την αναστολή της έκδοσης του περιοδικού “ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ”, που ταυτόχρονα ήταν και ο διακριτικός τίτλος των εκδόσεων Θ. Ανδρεόπουλου- Κ. Ραμπατζή, τη θέση του την παίρνει ένα εβδομαδιαίο περιοδικό, το οποίο ουσιαστικά αποτελούσε μετάλλαξη και συνέχεια του “Πάνθεον”. Διαφοροποιούταν ως προς το σχήμα, τον αριθμό σελίδων, την τιμή και τη συχνότητα της κυκλοφορίας… Τίτλος του νέου περιοδικού: “Ταμ-Ταμ”, αν και για τη δυάδα  των δημιουργών-εκδοτών ήταν ένας τίτλος που είχε χρησιμοποιηθεί σε άλλο περιοδικό μια δεκαετία πριν από τον Θέμο Ανδρεόπουλο (και τον Κ. Ραμπατζή βοηθό του).
Εκείνο το στοιχείο που παρέπεμπε σε φυσική συνέχεια του περιοδικού “Πάνθεον” ήταν η θεματική του περιεχομένου και το κασέ στο όσο αφορούσε τη σχέση κειμένου-εικόνας.
Το “Πάνθεον” υποτίθεται ότι ήταν συντομευμένα αφηγήματα επιλογές κλασικών έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Και τυπικά, έτσι ήταν. Ουσιαστικά, όμως, ήταν προσαρμογές σε αφηγηματική μορφή των κλασικών αυτών έργων από κάποια κινηματογραφική ταινία, γεγονός που το επιβεβαίωνε και η πρωτότυπη εικονογράφησή τους. Το “Ταμ-Ταμ” ως μεταλλαγμένη συνέχιση του “Πάνθεον” κράτησε το ίδιο concept, αλλά σε πιο light επιλογές κινηματογραφικών έργων και τελείως φανερά παρέπεμπε στην κινηματογραφική ταινία από την οποία έστηνε τη δομή του αφηγήματος. Θα μπορούσε, ίσως και αυτό να θεωρηθεί σαν ακόμα μία μικρή διαφοροποίηση μεταξύ των δύο περιοδικών.
Ο συγγραφέας της διασκευής του κινηματογραφικού σεναρίου σε αφήγημα, τυπικά είναι άγνωστος. Μάλλον αυτός πρέπει να ήταν είτε ο ίδιος ο Θ. Ανδρεόπουλος, είτε και ο Κ. Ραμπατζής, ενώ δεν θα αποκλειόταν να ήταν και ο Πότης Στρατίκης, με τον οποίον λίγο καιρό αργότερα θα έστηναν τον “Μικρό Σερίφη”. Μολονότι το αφήγημα δεν ακολουθεί πιστά το σενάριο --μάλλον ελεύθερη απόδοσή του, θα το έλεγε κανένας-- δίνει απόλυτα το κλίμα της ταινίας και φυσικά σαν κεντρικό νόημα δεν ξεφεύγει ούτε κεραία από αυτό. Γενικά, προκαλεί ευχάριστο διάβασμα αποφεύγοντας αναλυτικές περιγραφές και κουραστικές περιττολογίες. Το ίδιο συμβαίνει και με τους διαλόγους. Σε μέσες-άκρες ανταποκρίνονται στην ακριβή αποτύπωση των σεναριακών διαλόγων. Είναι κι αυτό ένα από τα θετικά των διασκευών.
Η εικονογράφηση των τευχών από τον Θ. Ανδρεόπουλο είναι απλώς κορυφαία! Ειδικά στα εξώφυλλα! Τα περισσότερα --αν όχι όλα-- εξώφυλλα του “Ταμ-Ταμ”, όπως κι εκείνα στο “Πάνθεον” κρατάνε δικαιωματικά την κορυφή της πρωτότυπης εικονογραφίας των ελληνικών λαϊκών παιδικών περιοδικών. Συνθέσεις λεπτοδουλεμένης λεπτομέρειας, ισορροπία πεδίων, οπτικές γωνίες κινηματογραφικής λογικής, ρεαλιστική κίνηση, καθαρά χρώματα και δραματικές φωτοσκιάσεις. Και όλα αυτά στο μεγάλο κάδρο του format 17Χ24 cm. Σε ορισμένα, μάλιστα από τα εξώφυλλα η ακριβής απεικόνιση του προσώπου του ηθοποιού πρωταγωνιστή συμβάλλει στο να θυμίζει περισσότερο το άλλο είδος μεγάλης τέχνης με πρόσκαιρη διάρκεια. Την κινηματογραφική γιγαντοαφίσα.
Η εσωτερική ασπρόμαυρη εικονογράφηση , δια χειρός Ραμπατζή --εκτός αυτής της πρώτης σελίδας--, λειτουργεί μάλλον σαν γενική σύνθεση περισσότερων του ενός πλάνου, δηλαδή είναι κάπως αυθαίρετη σε σχέση με κάποιο αντίστοιχο καρέ της κινηματογραφικής ταινίας. Λόγω διαστάσεων και θέσης θεωρούνται υπερσέλιδα στριπ και βρίσκονται σε κάθε σελίδα με περιγραφή σκηνής που αναφέρεται στην ίδια σελίδα. Σε τεχνική και καλλιτεχνική αρτιότητα δεν υπολείπεται της εξωφυλλικής σύνθεσης. Το αυτό ισχύει και για την σύνθεση στο κεντρικό σαλόνι.

Για το πότε ακριβώς κυκλοφόρησε το “Ταμ-Ταμ” της δεύτερης περιόδου του τίτλου από τον ίδιο εκδότη δεν διασώζονται ακριβή στοιχεία. Πάντως σε συνάρτηση με τη διακοπή του περιοδικού “Πάνθεον” εκτιμάται ότι το πρώτο τεύχος του περιοδικού “Ταμ-Ταμ” θα πρέπει να κυκλοφόρησε μέσα στον Μάρτιο ή στις αρχές Απριλίου του 1961 και για οκτώ εβδομάδες. Σε περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα ο Ανδρεόπουλος επανέλαβε την απόπειρα έκδοσης της συνέχειας του με άλλο τίτλο και με άλλες ταινίες. Αλλά περί αυτού προσεχώς.
Στα ράφια του “Μπαούλου” θέλουμε να ελπίζουμε πως θα παρουσιάσουμε όλα τα τεύχη του τίτλου, γιατί. εκτός των άλλων, οι ταινίες που δημοσίευσε, ήταν όλες τους αγαπημένες μια-μια.




 






Για  σύγκριση μια σελίδα από το αμερικάνικο κόμικ 
με το ίδιο θέμα και μια εικόνα από την ελληνική έκδοση.

Τα τεύχη που κυκλοφόρησαν:
 
1) Ρίο Μπραβο, 
2) Χαμένη Πολιτεία, 
3) Δράκουλας, 
4) Ζορρό, Μονομαχία με τον Διάβολο,
5) Σκαραμούς, 
6) Άλαμο,
7) Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά, 
8) Φλόγα και Βέλος.
Γιώργος Βλάχος

----------------------------------------------------------------------------------


1) Ρίο Μπράβο

Ο θαρραλέος σερίφης της μικρής πόλης Ρίο Μπράβο -παρά τη φανερή εχθρότητα που δείχνει στο πρόσωπό του ο αντρικός πληθυσμός της πόλης, συλλαμβάνει και κλείνει στη φυλακή έναν ισχυρό μεγαλοκτηματία. Ο λόγος ήταν επειδή δολοφόνησε στο μπαρ για ασήμαντη αφορμή έναν ξένο που του αντιμίλησε. Παρά τις απειλές του δολοφόνου, ότι ο αδελφός του θα εκδικηθεί τον σερίφη, αν τολμήσει να τον παραδώσει στον περιφερειακό μάρσαλ, ο σερίφης δεν πτοείται και είναι αποφασισμένος να αντιμετωπίσει τη συμμορία του μεγαλοκτηματία. Βοηθοί του είναι ένας κουτσός ηλικιωμένος τύπος, ένας αλκοολικός που προσπαθεί να απαλλαγεί από το αλκοόλ (αλλά με εξαιρετικό σημάδι στο πιστόλι) και ένας νεαρός, που θέλει να εκδικηθεί τη δολοφονία του αφεντικού του και προστάτη του. Τελικά, όταν φτάνει ο μάρσαλ να παραλάβει τον κρατούμενο, η μικρή πόλη είναι σπαρμένη από τα πτώματα της συμμορίας και των αρχηγών της. Ο σερίφης μετά το αίσιο για τον νόμο τέλος της ιστορίας παραδίδει το άστρο του στον μάρσαλ και ορίζει διάδοχό του τον πρώην μέθυσο. Επιθυμεί να συνεχίσει ήσυχος τη ζωή του πλάι στη γυναίκα που αγαπάει και που του συμπαραστάθηκε στις δύσκολες ώρες που πέρασε.
Τυπικό στη δράση του γουέστερν με καλούς εναντίον υπερτέρων δυνάμεων κακών, όπου στο τέλος θριαμβεύουν οι καλοί.
Η ταινία με τον ίδιο τίτλο, σε σκηνοθεσία του Χάουαρντ Χοκς, γυρίστηκε και έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 1959 με πρωταγωνιστή στον ρόλο του σερίφη τον εξολοθρευτή των παρανόμων του χολιγουντιανού Ουέστ, τον θρυλικό Τζων Γουαίην. Στον ρόλο του μπεκρή βοηθού του ο Ντην Μάρτιν και στον ρόλο του νεαρού συμμάχου του σερίφη ο Ρίκυ Νίλσον. Τον ρόλο της καλής κοπελιάς τον υποδύθηκαν …οι ωραιότερες γάμπες του Χόλυγουντ (μόνο που στην ταινία, δυστυχώς, δεν αποκαλύπτονται) η Άντζι Ντίκινσον, η οποία απέσπασε και τη Χρυσή Σφαίρα της καλύτερης πρωτεμφανιζόμενης ηθοποιού.
Η παρουσία δύο ηθοποιών που ταυτόχρονα ήταν και τραγουδιστές (Μάρτιν, Νίλσον) ήταν μια καλή ευκαιρία να ακουστούν και μια δυο μπαλάντες κάντρυ γραμμένες από τον περίφημο Ντμίτρι Τιόμκιν, ο οποίος υπογράφει και το μουσικό score της ταινίας.

Γιώργος Βλάχος
27 Απριλίου 2016


Η κεντρική εικονογράφηση




#2) Ο Ταρζάν στη Χαμένη Πολιτεία

Ο Ταρζάν έχει αφήσει για λίγο τη ζούγκλα του και βρίσκεται στη Νότια Αφρική, όπου βοηθάει τους αποίκους Μπόερς να αντιμετωπίσουν τις ορδές ενός μαύρου φυλάρχου, που θέλει να τους διώξει από την περιοχή ή να τους εξοντώσει. Με τη συνδρομή του άρχοντα της ζούγκλας οι Μπόερς καταφέρνουν να διατηρήσουν τα εδάφη και ο θάνατος του αιμοβόρου φυλάρχου φέρνει στην εξουσία έναν καινούργιο φύλαρχο που επιθυμεί την ειρηνική συνύπαρξη λευκών και μαύρων στη Νότια Αφρική. Αρκετά φίλο-αποικιακό και ανιστόρητο το μήνυμα του επεισοδίου παραπέμπει περιγραμματικά στην εξέγερση του φυλάρχου Σάκα Ζούλου στα τέλη του 19ου αιώνα. Επιστρέφοντας στη ζούγκλα βρίσκεται μπροστά σε ένα τείχος που περικλείει μιαν άγνωστη κι απέραντη… κινέζικη αυτοκρατορία, που υπάρχει εκεί από 1.500 χρόνια τουλάχιστο. Μολονότι, ο αυτοκράτοράς της είναι ένας δίκαιος και φιλόσοφος γέρος, είναι υποχρεωμένος βάσει των πανάρχαιων νόμων της αυτοκρατορίας του να καταδικάσει σε θάνατο τον Ταρζάν, που μπήκε απρόσκλητος στην απαγορευμένη για τους ξένους χώρα του. Με διάφορα τερτίπια και με τη βοήθεια της πανέμορφης κόρης του --που ερωτεύτηκε τον Ταρζάν με την πρώτη ματιά-- επιτυγχάνει να αναβάλει επ’ αόριστο την εκτέλεση. Στο διάστημα αυτό, ο Ταρζάν αναγορεύεται, εκ των πραγμάτων, σε πολέμαρχο και σωτήρα της χαμένης πολιτείας οδηγώντας σε συντριπτικές νίκες τους απόλεμους στρατιώτες της εναντίον ληστών των βουνών και μαύρων πολεμοχαρών φυλών που εισβάλλουν από την έξω ζούγκλα. Αποτέλεσμα για την τύχη του Ταρζάν είναι να τον… υιοθετήσει ο αυτοκράτορας γλυτώνοντάς τον οριστικά από τη θανατική ποινή. Ο λευκός βασιλιάς της ζούγκλας, όμως, αρνείται τη συμβασιλεία που του προσφέρεται προτιμώντας να επιστρέψει στο δικό του βασίλειο.

“O Ταρζάν στη χαμένη πολιτεία” (The Lost City, επιγράφεται ο αγγλικός τίτλος της) σε παραγωγή της Metro Goldwin Mayer και με πρωταγωνιστή τον Lex Barker είναι, ωστόσο, μια ταινία… ανύπαρκτη! Καμιά ταινία από όσες έως στις αρχές του ’60, που είχε εκδοθεί το τεύχος, τιτλοφορούνταν “Lost City” --και είναι δυο-τρεις-- ή περιείχαν τη “Χαμένη Πόλη” στον τίτλο τους, δεν ταυτίζεται με τη δημοσιευμένη ιστορία! Ούτε κάποια από τις πέντε ταινίες “Ταρζάν”, στις οποίες ο Λες Μπάρκερ υποδύθηκε τον χαρακτήρα του Ταρζάν, παραπέμπει στην υπόθεση του αναγνώσματος στο Ταμ Ταμ!
Από την αρχή της ιστορίας η γραμμική εξέλιξη της υπόθεσης, δηλαδή χωρίς κορύφωση και αλλαγή ασύνδετων μεταξύ τους επεισοδίων, “μυρίζει”, ότι δεν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία, αλλά για κάτι άλλο. Ίσως, για κινηματογραφικό σίριαλ, που ήταν της μόδας στη δεκαετία του ’40. Αλλά, ο Λες Μπάρκερ δεν είχε παίξει σε αυτό το είδος κινηματογραφικής παραγωγής.
Τη λύση του μυστηρίου τη δίνει η προσεκτική παρατήρηση της εικονογράφησης.
Απεικόνιση του Ταρζάν με τα χαρακτηριστικά του Μπάρκερ διαπιστώνει κανένας μόνο στην εικόνα της πρώτης σελίδας. Στις υπόλοιπες εικόνες είναι ένας άλλος Ταρζάν! Ο εικονογράφος του αναγνώσματος, ο Θέμος Ανδρεόπουλος, σε όλες τις υπόλοιπες κόπιαρε τον Ταρζάν σε χαρακτηριστικά και κινήσεις του εικονογράφου Spinoza Bernard Ginsburg που έμεινε γνωστός στην ιστορία του κόμικ ως Brune Hogarth (1911-1996), που διαδέχτηκε τον Ηal Foster και συνέχισε τις περιπέτειες του Ταρζάν σε κόμικ των εφημερίδων.
Ε, λοιπόν “Ο Ταρζάν στην Χαμένη Πολιτεία” στο Ταμ Ταμ είναι ελληνικής γραφής μετατροπή σε ανάγνωσμα δυο εικονογραφημένων περιπετειών του Ταρζάν από τον Χόγκαρθ που είχαν δημοσιευτεί από το United Features Syndicate στις κυριακάτικες αμερικανικές εφημερίδες μεταξύ 1937 και 1938.
Πρόκειται για τις περιπέτειες “Ο Ταρζάν και οι Μπόερς” (Tarzan and the Boers 10-10-37 έως 29-5-38) σε σενάριο Ντον Γκάρντεν και “Ο Ταρζάν και οι Κινέζοι” (Tarzan and the Chinese 5-6-38 έως 20-11-38) επίσης σε σενάριο του Ντον Γκάρντεν.
Το ότι δεν προέρχεται από κινηματογραφική ταινία, παρότι έτσι αναφέρεται στην πρώτη σελίδα και το ότι το Ταμ Ταμ είχε περιεχόμενό του διασκευές κινηματογραφικών ταινιών, δεν αναιρείται η απόλαυση που προσφέρει πάντα ένα ανάγνωσμα με περιπέτεια του Ταρζάν…
Να σημειωθεί ότι ταινία με τίτλο “Ο Ταρζάν και η Χαμένη Πόλη” υπάρχει τελικά! Γυρίστηκε, όμως το 1998 και δεν έχει καμιά σχέση με την υπόθεση του αναγνώσματος ούτε με οποιαδήποτε περιπέτεια Ταρζάν που έγραψε ο Μπάρροους ή ο ίδιος είχε εγκρίνει σενάρια άλλων.
Τέλος, τον ίδιο τίτλο --“Ο Ταρζάν στη Χαμένη Πολιτεία”-- είχε και το πρώτο τεύχος του εικονογραφημένου περιοδικού Ταμ Ταμ, που πάλι ο Θέμος Ανδρεόπουλος είχε εκδώσει δέκα χρόνια νωρίτερα, το 1950.

Γιώργος Βλάχος


Η κεντρική εικονογράφηση




#3) Ο Κόμης Ντράκουλα

Ο μύθος-θρύλος του βρικόλακα των Καρπαθίων υπήρξε ένα δημοφιλές θέμα του κινηματογράφου από τα πρώτα βήματα της 7ης Τέχνης. Δεκάδες ταινίες και σε διάφορες σεναριογραφικές παραλλαγές φιλμικού είδους, καθώς και του “Δράκουλα”,
του χαρακτήρα, που δημιούργησε ο Μπρέιμ Στόκερ, έφεραν ή φιλοδόξησαν να φέρουν λεφτά στα ταμεία κινηματογραφικών εταιριών σε όλο τον κόσμο.
Από τον κλασικό βωβό “Nosferatu, eine Symphonie des Graunes” του Γερμανού εξπρεσιονιστή Φρίντριχ Βίλελμ Μούρναου (1922), ίσαμε το “Dracula Untold” του 2014 δεκάδες υπήρξαν οι ταινίες, που ανέπλασαν τον μύθο και ανέδειξαν δυο ηθοποιούς-σύμβολα της ενσάρκωσής του. Τον Μπέλα Λουγκόσι και τον Κρίστοφερ Λη. Ο πρώτος με δυο μόλις ταινίες κι ο δεύτερος με δέκα τουλάχιστον.
Ο μύθος που ταύτισε, κυριολεκτικά, τον βρικόλακα με τον Λη ήταν εκείνη του 1958 από τη βρετανική εταιρία “Χάμερ” και τίτλο “Horror of Dracula”.
Αυτήν ακριβώς την ταινία επισημαίνει στην πρώτη σελίδα του αφηγήματος ότι παρουσιάζει το τεύχος “3” του περιοδικού ΤΑΜ-ΤΑΜ. Ας μην ασχοληθούμε με την περίληψη της υπόθεσής της, μια και παρατίθεται, φυσικά, ολόκληρη στην ανάρτηση.
Περισσότερο ενδιαφέρον θα έχει η παράθεση κάποιων σχολίων σχετικών με το κατά πόσο πρόκειται για την ταινία “Horror of Dracula” που παίχτηκε στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο “Δράκουλας, ο Βρικόλακας των Καρπαθίων” προκαλώντας μεγάλη αίσθηση στο ελληνικό κοινό, ώστε τον ίδιο σχεδόν χρόνο με την προβολή της ο Θέμος Ανδρεόπουλος με την ιδιότητα του εκδότη να εκδώσει σε μορφή αφηγήματος την ταινία και με την ιδιότητα του εικονογράφου να δημιουργήσει ένα ακόμα εικαστικό αριστούργημα στον χώρο των περιοδικών της λαϊκής λογοτεχνίας.
“Ο Κόμης Ντράκουλα”, όπως τιτλοφορείται το τεύχος, δεν έχει καμιά σχέση με την εν λόγω ταινία! Δεν έχει σχέση με καμιά ταινία, τουλάχιστον από όσες είχαν γυριστεί έως τότε με θέμα τους τον Δράκουλα του Μπρέιμ Στόουκερ. Πρόκειται στην ουσία για ανάπλαση εκ νέου του μύθου χρησιμοποιώντας στοιχεία τόσο από το πρωτότυπο μυθιστόρημα, όσο και από τις σημαντικότερες προηγούμενες ταινίες, δηλαδή τον “Νοσφεράτου” (
"Αυτός που φέρνει τη νόσο", την αρρώστια, επειδή ο Στόουκερ δεν είχε δώσει την άδεια να χρησιμοποιηθεί το όνομα του δικού του χαρακτήρα) και τον “Ντράκουλα” του 1931 με τον Λουγκόσι˙ κυρίως από αυτή. Άλλωστε, ο εκδότης μισό-αποκαλύπτει το …μυστικό του με το να σημειώσει στην πρώτη σελίδα του αφηγήματος, ότι πρόκειται για παραγωγή της Universal, που είχε διανείμει το 1931 τον γερμανό-ουγγρικής παραγωγής “Ντράκουλα” και όχι της βρετανικής Hammer σε σκηνοθεσία Τέρενς Φίσερ στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει ο Κρίστοφερ Λη και αυτόν αποδίδει εικονογραφικά ο Ανδρεόπουλος. Εξ άλλου κι ο ξενόγλωσσος τίτλος στην ίδια βινιέτα στην ταινία του 1931 παραπέμπει.
Στην ταινία καταφθάνει άτομο κυνηγός βρικολάκων με σκοπό να εξοντώσει τον κόμη, υποδυόμενος βιβλιοθηκάριο που έπιασε δουλειά στον πύργο. Ο κόμης, όμως τον εξοντώνει.  Και όλα αυτά συμβαίνουν σε πύργο της Γερμανίας και όχι των Καρπαθίων. Στο ανάγνωσμα είναι μεσίτης που πηγαίνει στην Τρανσυλβανία να πουλήσει στον Δράκουλα έναν πύργο στην Αγγλία, όπου ο κόμης-βρικόλακας μετακομίζει (Νοσφεράτου), ενώ ο μεσίτης όχι μόνο επιβιώνει από τη θανάσιμη αιχμαλωσία του, αλλά είναι και ένας από τους τρεις που εξοντώνουν τον βρικόλακα!
Οι τρεις πανέμορφες νύμφες-βρικόλακες του Δράκουλα του αναγνώσματος είναι μία στην ταινία, πράγμα παράξενο για τη Χάμμερ να μην εκμεταλλευτεί οπτικά την παρουσία τουλάχιστον τριών σέξυ γυναικών, αλλά το έκανε σε επόμενη ταινία της αφιερωμένης στις νύμφες του Δράκουλα… Όχι, που θα το άφηνε!
Σταθερή αξία η παρουσία του περίφημου βαμπιροκυνηγού Βαν Χέλσινγκ (εδώ τον υποδύεται ο Πίτερ Κούσσινγκ -άλλη μεγάλη μορφή των ταινιών τρόμου), που δεν λείπει από καμιά από τις ταινίες με τον Δράκουλα ως κλασικό… Δράκουλα κι όχι σαν Μπλάκουλα, γκέι-Δράκουλα ή… Ζορρό-Δράκουλα κλπ.
Η ταινία, ούτως ή άλλως B-movie από γεννησιμιού της, παρ’ όλες τις αδυναμίες της θεωρείται πλέον κλασικό σημείο αναφοράς στη δρακουλική φιλμογραφία, αλλά προσωπικά προτιμώ την έντυπη του ΤΑΜ-ΤΑΜ, έστω και αν ουσιαστικά δεν έχει καμιά σχέση μαζί της.


Γιώργος Βλάχος
29 Ιουνίου 2016


Η Κεντρική εικονογράφηση




#4) Ο Ζορρό Ξιφομαχεί με τον Διάβολο

Σύμφωνα με το concept του, το περιοδικό “ΤΑΜ ΤΑΜ” θα παρουσίαζε με τη μορφή αφηγήματος γνωστές και δημοφιλείς κινηματογραφικές ταινίες από τα διάφορα είδη της περιπέτειας.
Είναι άξιο απορίας, όμως, το “γιατί” στα τρία, μετά το πρώτο, συνεχόμενα τεύχη της σειράς το θέμα, ενώ έδειχνε ότι ήταν αφηγηματική στο χαρτί διασκευή κάποιας κινηματογραφικής ταινίας, η οποία μάλιστα αναφερόταν στην αρχή με τον αγγλόφωνο τίτλο της, την εταιρία παραγωγής και τον πρωταγωνιστή της, γνωστό και μη εξαιρετέο, ως κινηματογραφική ταινία ήταν ανύπαρκτη!
Το τεύχος 4 με τίτλο “Ο Ζορρό ξιφομαχεί με τον Διάβολο” είναι το τρίτο και τελευταίο τεύχος αυτής της… ευφάνταστης τριλογίας!..
Έχει όλα τα τυπικά προσόντα να ήταν όντως μια από τις τόσες ταινίες που γυρίστηκαν με ήρωα τον μασκοφόρο ιδαλγό της Άλτα Καλιφόρνια. Ο τίτλος, το θέμα, ο χαρακτήρας… Κι όμως, ο ξενόγλωσσος τίτλος της αναφερόμενης “ταινίας” δεν εντοπίζεται σε κανέναν οδηγό ταινιών της παγκόσμιας παραγωγής: “Zorro and Diable”. Πολύ δε, περισσότερο: ούτε ο αναφερόμενος ως πρωταγωνιστής της ο Γκρέκορυ Πεκ είχε υποδυθεί ποτέ τον Ζορρό, μήτε η αναφερόμενη ως εταιρία παραγωγής ή διανομής United Artists έχει στο ρεπερτόριό της τέτοιο τίτλο.
Οπότε, αν προέρχεται από ταινία, αυτή θα πρέπει να αναζητηθεί είτε σε κάποιο cliffhanger (κινηματογραφικό σίριαλ) της Republic με θέμα τον Ζορρό, είτε σε κάποιο τηλεοπτικό επεισόδιο, ωστόσο όχι της γνωστής TV σειράς των στούντιο Disney (1957-59), επειδή περιέχει και σκοτωμούς, ή να αποκλεισθεί κάθε κινηματογραφική προέλευση και να προέρχεται απ’ ευθείας από pulp νουβέλα του Τζόνστον Μακ Κώλλεϋ, που, προσωπικά, το θεωρώ και το πλέον πιθανό.
Παρ’ όλα αυτά το κείμενο είναι καλογραμμένο και στρωτό, έχει προσπαθήσει να έχει κινηματογραφική ροή και πυκνότητα λόγου στους διαλόγους, παραπέμποντας αναμφίβολα σε διασκευή κινηματογραφικού σεναρίου. Ίσως, λοιπόν, να είναι εκ του περισσού η αναζήτηση αυθεντικής κινηματογραφικής προέλευσης, αφού επιτελεί , με το παραπάνω τον σκοπό του: να είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα.
Η άφθαστη τεχνική και το ταλέντο των Θ. Ανδρεόπουλου και Κ. Ραμπατζή (και οι δυο συμμετέχουν εικονογραφικά στα ασπρόμαυρα πάνελ της κάθε σελίδας) αποζημιώνουν και με το παραπάνω τις όποιες ενστάσεις (αν υπάρχουν) για το κείμενο. Να σημειωθεί ότι το “κρεάρισμα” των βασικών χαρακτήρων (Ζορρό, Αλεχάντρο Βέγα, λοχία Γκαρσία και Μπερνάδο) έχουν σαν βάση τους το πώς τους απέδωσε κυρίως ο Toth στην κόμικ εκδοχή του ντισνεϊκού τηλεοπτικού σίριαλ.

Ένας άγνωστος δολοφόνος σκοτώνει αναίτια έναν άκακο ιδαλγό και επειδή διέπραξε το έγκλημά του φορώντας τη στολή του Ζορρό, οι υποψίες του λοχία Γκαρσία πέφτουν στον αληθινό Ζορρό, τον οποίο έτσι κι αλλιώς έχει όνειρο ζωής να συλλάβει και να κρεμάσει! Ο πραγματικός, όμως Ζορρό, αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο και να τιμωρήσει τον ένοχο.
Όλα τα γνωστά κλισέ των περιπετειών του Ζορρό αξιοποιούνται με τις δόσεις της συνταγής: από τις υποψίες του Γκαρσία για τον μαλθακό Διέγο Βέγα ότι αυτός είναι στην πραγματικότητα ο Ζορρό, την αποφυγή αποκάλυψής του την τελευταία στιγμή και την απόδρασή του με εντυπωσιακό τρόπο, την απαγωγή κάποια σενιορίτας, που την ελευθερώνει ο Ζορρό, επικές ξιφομαχίες με έναν ή περισσότερους αντιπάλους, το ρεζίλεμα του Γκαρσία, το πύρινο “Ζ” στις πλαγιές του βουνού κλπ.
Και γενικά, το ανάγνωσμα είναι μια καλή… προθέρμανση για το επόμενο τεύχος του “ΤΑΜ ΤΑΜ” για μια καθαρά ξιφομαχική περιπέτεια.. Τον Σκαραμούς!
Απολαύστε το!😁


Γιώργος Βλάχος
04/08/2016








Η κεντρική εικονογράφηση




 #5) Σκαραμούς

Ο “Σκαραμούς” του Άγγλο-ιταλού Rafael Sabatini (1875-1950) είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα στο ιστορικό πλαίσιο της Γαλλίας, λίγο πριν την Επανάσταση του 1789.
Γράφτηκε το 1921 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο δυο φορές. Την πρώτη το 1922 με τον Ραμόν Νοβάρο και τη δεύτερη το 1952 με τον Στιούαρτ Γκρέιντζερ στον επώνυμο ρόλο.
Σαν μυθιστόρημα, παρόλο που ανήκει στο είδος του ρομαντικού μυθιστορήματος με ηρωικές μονομαχίες και έρωτες, έχει ακόμα μια διάσταση, που το κάνει να ξεφεύγει από τον καθαρά λαϊκής λογοτεχνίας χαρακτήρα του. Το “πρόσχημα” του ιστορικού του πλαισίου, τού προσθέτει στοιχεία αναφορών και σχολίων πολιτικής διάστασης.
Ο ήρωάς του, ο νεαρός δικηγόρος Αντρέ Μορώ, αν και κινείται στους χώρους της αριστοκρατίας, είναι εμποτισμένος με τις ιδέες του δημοκρατικού τριπτύχου “Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη” έχοντας διασυνδέσεις με τους “Sans-culottes”, ενώ ο μεγάλος του αντίπαλος, ο μαρκήσιος Ντε Λα Τουρ ντ’ Αζύρ, ένας σαδιστής και δολοφόνος, είναι από τους πλέον επιφανείς γόνους της γαλλικής αριστοκρατίας ευνοούμενος της βασίλισσας Μαρίας-Αντουανέτας.
Ο Μορώ, βλέποντας να δολοφονεί εν ψυχρώ, σε μονομαχία που είχε προκαλέσει, τον αδελφικό του φίλο Φιλίπ, ορκίστηκε να τον εκδικηθεί, σκοτώνοντάς τον με τον ίδιο τρόπο. Σε μονομαχία! Προηγουμένως, όμως, θα έπρεπε να πάρει μαθήματα ξιφομαχίας προκειμένου να φτάσει στο επίπεδο του ανίκητου ξιφομάχου Ντε Λα Τουρ. Ωστόσο, ο μαρκήσιος τον καταδιώκει κι ο Μορώ αναγκάζεται να κρυφτεί στο θίασο ενός περιοδεύοντος θεατρικού μπουλουκιού παίρνοντας τον τυποποιημένο μπουφονικό ρόλο του “Σκαραμούς” (κάτι σαν τον Αρλεκίνο της Commedia dell’ Arte). Καλύπτοντας το πρόσωπό του πίσω από μια αστεία μάσκα αναδεικνύεται σε μεγάλο ταλέντο κωμικού χαρακτήρα και οδηγεί το μπουλούκι ίσαμε το θέατρο της Κομεντί Φρανσέζ! Στο μεταξύ παίρνει κρυφά μαθήματα ξιφομαχίας από τον ίδιο τον δάσκαλο του Ντε Λα Τουρ.
Το ανάγνωσμα στο “Ταμ-Ταμ”, αν και ρητά αναφέρει ότι είναι διασκευή της κινηματογραφικής ταινίας του 1952, έχει πολύ μικρή σχέση με αυτή. Διαφορετική η εξέλιξη της δράσης, διαφορετικά τα ονόματα του Μαρκησίου και της ερωτευμένης με τον Σκαραμούς θεατρίνας. Και κάπως διαφορετικό το φινάλε της μονομαχίας των δυο ορκισμένων εχθρών στην αίθουσα, στη σκηνή και στα παρασκήνια του θεάτρου (η μεγαλύτερη σε διάρκεια ξιφομαχία στην ιστορία του κινηματογράφου, από δυο έξοχους ξιφομάχους: Τον Στιουάρτ Γκρέιντζερ και τον Μελ Φερέρ), όπου τελικά ο Μορώ δεν σκοτώνει (και σύμφωνα με το ανάγνωσμα) τον μαρκήσιο, αλλά τον αφήνει να φύγει ντροπιασμένος και τραυματισμένος. Αποκαλύπτεται ότι είναι ετεροθαλή αδέλφια, γεγονός που επιτρέπει στον νεαρό δικηγόρο να παντρευτεί με την Αλίν, για την οποία νόμιζε ότι αυτή είναι ετεροθαλής αδελφή του, ενώ η άλλη ερωτευμένη κοπέλα με τον Μορώ, η θεατρίνα, βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά ενός Κορσικανού αξιωματικού, που στο ανάγνωσμα δεν αναφέρεται ως happy end και για αυτήν. Στην ταινία δείχνει καθαρά ποιος είναι ο Κορσικανός αξιωματικός… Ο Ναπολέων Βοναπάρτης!
Και με βάση την αφηγηματική δομή του αναγνώσματος, συνάγεται σαφές συμπέρασμα, ότι το κείμενο στο Ταμ-Ταμ είναι μια ευρεία περιληπτική διασκευή του πρωτοτύπου μυθιστορήματος του Σαμπατίνι.
Η εικονογράφηση στο εξώφυλλο και στις μέσα σελίδες είναι περισσότερο Ανδρεόπουλος και λιγότερο Ραμπατζής.
Τις δυο γυναίκες, που ανάμεσά τους αμφιταλαντεύεται ερωτικά ο Αντρέ Μορώ, τις υποδύονται στην ταινία η Έλινορ Πάρκερ και η Τζάνετ Λη.

Γιώργος Βλάχος
20/08/2016









Η κεντρική εικονογράφηση




#6) Στην Κόλαση του Άλαμο

Ιστορική επική ταινία, βασισμένη στις 13 μέρες πολιορκίας του ερειπωμένου οχυρού Άλαμο, της Αποστολής του Σαν Αντόνιο, το 1836, όπου μια χούφτα Τεξανοί αντιμετώπισαν ηρωικά στρατό 7.000 Μεξικανών υπό τον στρατηγό Σάντα Άννα και έπεσαν μέχρι ενός, δίνοντας τον χρόνο στον στρατό των ΗΠΑ να προετοιμαστεί, ώστε να διεκδικήσει το Τέξας από το Μεξικό και να το προσαρτήσει στα εδάφη τους. 
Το Άλαμο είναι για την αμερικανική ιστορία, ότι περίπου είναι οι Θερμοπύλες για τη δική μας. 
Η μεταφορά του ηρωικού κατορθώματος των Τεξανών στην μεγάλη οθόνη συναντά την ιστορία μόνον στο γεγονός, καθώς η καταγραφή του είναι καθαρά fiction, που υπερβαίνει τα εσκαμμένα του αξιώματος “συγγραφική αδεία”.
One man shows ο Τζων Γουαίην ως παραγωγός, με συμμετοχή στο σενάριο, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής (στον ρόλο του λαϊκού ήρωα και trapper Ντέιβιντ Κρόκετ), δίνει, μέσα από την ταινία, την δική του πατριωτική ιδεολογία. Η ταινία θεωρήθηκε από κάποιους ιστορικούς ως “πολιτικο-ιδεολογική πλατφόρμα” του δημιουργού.
Οι ηρωικές μεγαλοστομίες εμπνευσμένου πατριωτισμού, ίσως να είναι το λιγότερο, αφού σε τέτοιου είδους ταινίες η ανθρώπινη διάσταση των ηρώων υποτάσσεται στο ηρωικό μεγαλείο, το οποίο πρέπει να κυριαρχήσει. Ο ακραιφνής πατριωτισμός του Γουαίην, θα πρέπει να ανιχνευτεί πίσω από τις γραμμές των πλάνων της με σύστημα TODD- AO λήψης της ταινίας. Ο υποψιασμένος θεατής θα συσχετίσει τις αναφορές στον Ψυχρό Πόλεμο ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης εκείνη την εποχή, ενώ ο ανυποψίαστος θα δεχτεί στο υποσυνείδητό του και θα αποδεχτεί τα υπέρ των ΗΠΑ μηνύματα στον ακήρυχτο πόλεμο των δύο υπερδυνάμεων. Το πόσο…Χρούτσεφ εμφανίζεται να είναι ο στρατηγός Σάντα Άννα, είναι κατανοητό μόνο με τα μέτρα του 1960, χρονιά παραγωγής της ταινίας. Άλλωστε, είναι γνωστό --προς άρση κάθε παρεξήγησης-- πόσο φανατικός αντικομουνιστής είχε υπάρξει ο Τζων Γουαίην, ώστε να μην άφηνε την ευκαιρία να το εκδηλώσει.
Το “Στην Κόλαση του Άλαμο” τεύχος του ΤΑΜ ΤΑΜ το κείμενο ακολουθεί σχεδόν πιστά την ταινία, παραλείποντας μόνο κάποιες σκηνές, που ίσως να ζημίωναν τη ροή της αφήγησης, όπως πχ η ρομαντική σκηνή στην εξοχή, όπου μουσικά επενδύεται με το μοναδικό Green Leaves of Summer του Ντμίτρι Τιόμκιν. Και επειδή το μουσικό άκουσμα δεν αποδίδεται ηχητικά στο χαρτί, ίσως να είναι καλύτερα που παραλείφθηκε!.. Θα έχανε από εντυπώσεις.

Γιώργος Βλάχος
26/08/2016








Η κεντρική εικονογράφηση





#7) Ο Άνθρωπος που ήξερε πολλά


Εξ αιτίας ενός τυχαίου γεγονότος και της παρεξήγησης που δημιουργήθηκε, οι διακοπές της οικογένειας του Αμερικανού γιατρού Μπεν ΜακΚένα στο Μαρόκο ,εξελίχθηκαν σε εφιάλτη. Σε θρίλερ  των γνωστών χιτσκοκικών προδιαγραφών. 
Ο Μπεν ΜακΚένα γίνεται αυτόπτης μάρτυρας δολοφονίας Γάλλου μυστικού πράκτορα στο Μαρακές, ο οποίος επειδή συμπτωματικά τον είχε γνωρίσει την προηγούμενη μέρα του εμπιστεύεται το μυστικό επικείμενης δολοφονικής απόπειρας κάποιου πρωθυπουργού στο Λονδίνο με τον όρο να το αποκαλύψει μόνο στον διευθυντή της Σκότλαντ Γυάρντ. 
Η συμμορία των επίδοξων δολοφόνων απαγάγει τον μικρό γιο του ΜακΚένα και τον εκβιάζει με τη ζωή του γιού του να μην αποκαλύψει πουθενά το μυστικό.
Η υπερβολή και τα κενά στις σεναριογραφικές αυθαιρεσίες προκειμένου να “βγει” η πλοκή δεν δικαιολογούνται, αλλά ο ρυθμός που δίνει στην ταινία η σκηνοθετική μαεστρία του Χίτσκοκ επικαλύπτει τις αδικαιολόγητες “συμπτώσεις”, που αποτελούν τη βάση της πλοκής… Είναι ένας Χίτσκοκ πολύ ώριμος σκηνοθετικά και το χιούμορ διαπερνάει την ταινία από άκρη σε άκρη.
Δεν θα ασχοληθούμε με την υπόθεση του έργου ως διασκευή της ταινίας σε ανάγνωσμα, επειδή αυτή είναι απόλυτα πιστή στην ταινία και οπωσδήποτε καλογραμμένη, οπότε δεν εγείρει ενστάσεις, ούτε διευκρινίσεις με μοναδική, σχεδόν αμελητέα, το ερώτημα γιατί ο ξένος τίτλος της ταινίας αναφέρεται με τον γαλλόφωνο τίτλο της γαλλικής διανομής και όχι με τον πρωτότυπο αμερικάνικο.
Όσα ερωτήματα αφήνει αναπάντητα το ανάγνωσμα, είναι ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν και στην ταινία.
Στην ελληνική διασκευή της ταινίας σε αφήγημα ήταν φυσικά αδύνατο να ακουστεί το τραγούδι “κε σερά … σερά” --αν και αναφέρεται-- το οποίο είχε γραφτεί για να αξιοποιηθεί και το τραγουδιστικό ταλέντο της Ντόρις Ντέι και το οποίο πήρε το Όσκαρ τραγουδιού και έγινε παγκόσμια επιτυχία που ακούγεται έως σήμερα.
“Ο Άνθρωπος που ήξερε πολλά”, δηλαδή που ήξερε το θανάσιμο μυστικό μια πολιτικής δολοφονίας και δεν μπορούσε να το πει στις αρχές,  ήταν η αμερικανική εκδοχή, το ριμέικ, αν θέλετε, ομότιτλης ταινίας αγγλικής παραγωγής του 1934, την οποία ο Χίτσκοκ, από το 1941 κιόλας, σχεδίαζε να επαναλάβει. Το παράδοξο είναι ότι δεν επέτρεψε στον σεναριογράφο John Michael Hayes να δει την ταινία ή να διαβάσει το σενάριο του 1934. Απλώς του το διηγήθηκε. Οι διαφορές είναι σημαντικές.  Μερικές: Το Σαιντ Μόριτς της πρώτης ταινίας έγινε Μαρακές στο ριμέικ, το κορίτσι του ζεύγους Μακ Κένα έγινε αγόρι, τον επίδοξο δολοφόνο δεν τον σκοτώνει η κυρία ΜακΚένα, ενώ τον ρόλο του Πήτερ Λόρε στην ταινία του 1934 τον ερμήνευσε ο Κάρυ Γκραντ στην εκδοχή του 1956.

Γιώργος Βλάχος
04/09/2016









Η κεντρική εικονογράφηση



#8) Φλόγα και Βέλος

Με τη διασκευή σε ανάγνωσμα της ταινίας “Φλόγα και Βέλος” (Flame and Arrow, 1950) ολοκληρώθηκε ο κύκλος του περιοδικού ΤΑΜ-ΤΑΜ β’ περιόδου (μιας και το προηγούμενο ομότιτλο περιοδικό δέκα χρόνια πριν με ίδια θεματογραφία σε άλλη μορφή ήταν επίσης έκδοση του Θέμου Ανδρεόπουλου). Σε άλλα δέκα αργότερα ο Ανδρεόπουλος θα επιχειρήσει ακόμα μια φορά να ασχοληθεί με το αγαπημένο του θέμα --προσαρμογές κινηματογραφικών ταινιών σε ανάγνωσμα-- με το περιοδικό “Αυτοτελές”.
Το ανάγνωσμα στο τεύχος αποδίδει πιστά την κινηματογραφική μεσαιωνική περιπέτεια Flame and Arrow σε σκηνοθεσία του Ζακ Τουρνέ, αλλά δυστυχώς οι ακροβατικές δεξιότητες του Μπαρτ Λάνκαστερ που υποδύεται τον λαϊκό ήρωα Ντάρντο Μπάρτολι, δεν είναι δυνατό να αποδοθούν με απλές λεκτικές περιγραφές. Και η ταινία είναι εμπλουτισμένη με μπόλικες τέτοιες σκηνές που προστέθηκαν ακριβώς για αυτόν το λόγο να αναδείξουν τον ακροβάτη Λάνγκαστερ και τον πραγματικά μουγκό συνεργάτη του από την εποχή του τσίρκου τον κλόουν-ακροβάτη Νικ Κράβατ (στην ταινία υποδύεται τον Πίκολο).
Το σενάριο του Γουάλντο Σολτ δεν βασίζεται σε κάποιο μυθιστόρημα ή νουβέλα. Είναι πρωτότυπο με στοιχεία ιστορικού χωροχρόνου (12ος αιώνας στην υπό κατοχήν Λομβαρδία από τους Τεύτονες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας).
Ο ήρωας της ιστορίας σαν χαρακτήρας είναι κάτι μεταξύ Ρομπέν των Δασών και Γουλιέλμου Τέλλου, των οποίων είναι ισάξιος σε τοξευτική δεινότητα και τόλμη στις αναμετρήσεις του με την ξενόφερτη καταπιεστική εξουσία.
Η πατριωτική-αντιστασιακή του δράση πολλά οφείλει στην απαγωγή του αγαπημένου του γιού Ρούντι από τον κόμη Ούρλιχ σκληρό τοποτηρητή του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Α’ του Πορφυρογένη (Μπαρμπαρόσσα) και στην προσπάθειά του να τον πάρει πίσω. Ενδιάμεσα, ερωτεύεται και την όμορφη ανιψιά του αυτοκράτορα Άννα (Βιρτζίνια Μάγιο) που την είχε στείλει στη Λομβαρδία να συνάψει γάμο συμφερόντων με τον νεαρό Ιταλό μαρκήσιο Αλεσσάντρο ντι Γκρανάτσια, σκοτεινή και ύπουλη φυσιογνωμία που προδίδει κατά το δοκούν.
Το φινάλε, φυσικά, είναι ευτυχές. Ο Ντάρντο σώζει τον γιο του σκοτώνοντας με βέλος αλάθητο τον  Ούρλιχ και ενώνεται με την λαίδη Άννα έχοντας τη συγκατάθεση του μικρού Ρούντι.
Σύμφωνα με προαναγγελία στην τελευταία σελίδα του τεύχους αναφέρεται ως επόμενο τεύχος “Ο Ταρζάν Εκδικητής”. Όμως, μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, για ποια ακριβώς ταινία με τον Ταρζάν επρόκειτο, αφού το τεύχος αυτό δεν κυκλοφόρησε.

Γιώργος Βλάχος
11 Οκτωβρίου 2016









Η κεντρική εικονογράφηση


9 σχόλια:

  1. Μυθικό συλλεκτικό western,με τους αγαπημένους John Wayne,Dean Martin,Ricky Nelson(στο film o 19χρονος Nelson ονομαζόταν Colorado) προφανώς ο Θ.Ανδρεόπουλος εμπνεύστηκε το τεύχος από το film

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν εμπνεύστηκε απλώς, φίλε Ανάχαρσις. Το ίδιο το φιλμ διασκεύασε σε ανάγνωσμα και εικονογράφησε χρησιμοποιώντας ως πρότυπα φωτογραφίες από το διαφημιστικό υλικό της ταινίας.
      Στη σειρά του Ταμ Ταμ θα ανεβούν και τα οκτώ συνολικά τεύχη της σειράς, όλα από κινηματογραφικές ταινίες.

      Διαγραφή
  2. Πολύ ωραία Γιώργο.ευχαριστώ,τα αναμένουμε,είμαι περίεργος... ποιές άλλες ταινίες παρακολούθησε ο Αλησμόνητος μεγάλος δημιουργός Ανδρεόπουλος και τις μετέφερε όπως λες στη σειρά του ΤΑΜ-ΤΑΜ.Σε ενημερώνω ότι υπάρχει κάποιος συλλέκτης στην Δράμα που έχει τους αρχικούς τόμους ΤΑΜ-ΤΑΜ του Μ.ΣΕΡΙΦΗ,δεν συγκράτησα το όνομά του διότι οι τιμές που ζητούσε ήταν εξωφρενικές,120 ευρώ τον τόμο,έτσι τον ξέχασα,αν δεν τα ξαναπούμε καλές διακοπές.ο φίλος και fan σου Στέργιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Ανάχαρσι-Στέργιε, ο Ανδρεόπουλος πριν ασχοληθεί εκδοτικά με τον Μικρό Σερίφη (κι αργότερα με τον Μικρό Καουμπόυ) όσες εκδόσεις είχε κάνει ήταν όλες γύρω από μεταφορές κινηματογραφικών ταινιών στο χαρτί (είτε σαν κόμικ --Ταμ Ταμ και Εικονογραφημένα Κινηματογραφικά--, είτε σαν ανάγνωσμα (Πάνθεον Αριστουργημάτων, Ταμ Ταμ [β'περίοδος], Το Αυτοτελές). Για τους τίτλους του Ταμ Ταμ β' περιόδου, μπορείς να εντοπίσεις τις αντίστοιχες ταινίες από τον κατάλογο που παραθέτω στην εισαγωγή εδώ στην αρχή της ενότητας. Για τα υπόλοιπα θα τα πούμε εν καιρώ.
    Τώρα, για τον συλλέκτη που λες, αν πουλάει το Ταμ Ταμ της α' περιόδου 120 ευρώ, μάλλον φτηνά το πουλάει. Για το Ταμ Ταμ β' περιόδου είναι υπερβολικά --άσχετος, θα έλεγα-- για τις τιμές που κυκλοφορούν. Γύρω στα 20 ευρώ κάνουν. Για τον Μικρό Σερίφη πόσο στοιχίζουν τα πρώτα τεύχη δεν ξέρω.
    Σου εύχομαι κι εγώ ένα όμορφο καλοκαίρι. Αν ξαναμιλήσουμε, στο μεταξύ, θα σού... ξαναευχηθώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε διάβασα φίλε μου Γιώργο,μάλλον θα τα ξαναπούμε τον Αύγουστο,διότι έχουμε ταξίδι.αλλά θα σας διαβάζω όπου κ'αν είμαι εφ'όσον διατίθεται wi-fi,με εκτίμηση.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  4. Ο Εξαιρετικός και αγαπημένος Θέμος Ανδρεόπουλος βλέπω Γιώργο ότι ήταν ανεξάντλητος στις μεταφορές(όπως προ-είπες) κινηματογραφικών έργων,άρα υπάρχουν και άλλα τεύχη ΤΑΜ-ΤΑΜ,(Χαίρομαι που τα ξαναλέμε ύστερα από καιρό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κ. Βλάχο, μήπως είστε ο συγγραφέας του έργου : Ο μικρός ήρως. Το λεξικό ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή