Ο Μικρός Ταρζάν (πλήρες)



Ο “Μικρός Ταρζάν” υπήρξε ένα από τα πιο πετυχημένα περιοδικά των “Γενικών Εκδοτικών Επιχειρήσεων” όσον, τουλάχιστον, αφορά στον αριθμό των τευχών που εκδόθηκαν… Για την ακρίβεια η σειρά έφτασε στα 40 τεύχη, επίτευγμα που την κατατάσσει μόλις πίσω από τον “Μικρό Ήρωα”, τον “Υπεράνθρωπο” και τον “Γκρέκο” ανάμεσα στους 36 τίτλους των λαϊκών παιδικών αναγνωσμάτων της πρώτης εκδοτικής περιόδου του Στέλιου Ανεμοδουρά.

Το πρώτο τεύχος του περιοδικού κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου 1958 (ήταν η Μεγάλη Παρασκευή της χρονιάς) και το τελευταίο στις 9 Ιανουαρίου 1959.  

Για τη συγγραφή του κλήθηκε ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος, που εκείνο τον καιρό ήταν ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στον χώρο της λαϊκής παιδικής λογοτεχνίας. Τη δημοφιλία του την όφειλε κατά κύριο λόγο στη μεγάλη “ακροατικότητα” της ραδιοφωνικής αστυνομικής σειράς “Τζων Γκρηκ” την οποία δεν έγραφε, μεν πια, ήταν όμως αυτός που είχε τότε δημιουργήσει και καθιερώσει τον ήρωα, αρχικά ως ραδιοφωνικό χαρακτήρα και κατόπιν ως “χάρτινο” σε ομότιτλο περιοδικό.  

Κατά δεύτερο λόγο ο Ρούτσος είχε υπάρξει και δημιουργός του πιο μακρόβιου ζουγκλικού διδύμου, που ίσαμε σήμερα θεωρείται ως ένας από τους πλέον εμβληματικούς τίτλους στην ιστορία των παιδικών φυλλαδίων περιπέτειας˙ του “Γκαούρ-Ταρζάν” με περισσότερα από 100 τεύχη σε δύο περιόδους στις αρχές της δεκαετίας του ’50.

Με τις προδιαγραφές της επιτυχημένης συνταγής του “Γκαούρ-Ταρζάν” ο Ρούτσος έστησε και τον “Μικρό Ταρζάν”. Πλοκές που στηρίζονταν σε εκκρεμότητες και ανατροπές, τρόμο στα όρια του “γκραν γκινιόλ”, φλας-μπακ, δυναμικές συγκρούσεις, έντονο, πλην όμως, …αθώο ερωτισμό, αλλόκοτα τέρατα. Ήταν ένας πολυπρόσωπος θίασος πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών με παράξενα εξωτικά ονόματα που αποτελούταν από ανδροπρεπείς αρσενικούς με ιδανικά και πάθη, “πανώριες” ημίγυμνες καλλονές, αστείους τύπους --εξωφρενικά γελοιογραφικούς-- για την σε πλούσιες δόσεις εύθυμη νότα, φυλές κανιβάλων, ή απλώς αγρίων και τερανταθρώπων σε δεύτερους ρόλους και όλα αυτά κάτω από την “ομπρέλα” πιασάρικων τίτλων γραμμένους σε εντυπωσιακής εικονογράφησης εξώφυλλα, που αν μη τι άλλο προκαλούσαν ως υπόσχεση για ανάλογο περιεχόμενο…

Το αναγνωρίσιμο παραμυθένιο ζουγκλικό universe του Νίκου Ρούτσου σε πλήρη ανάπτυξη…

Ο Ταμπόρ, που στη γλώσσα των ιθαγενών σημαίνει “αγριόπαιδο”, είναι ένα 16χρονο παιδί. Ελληνόπουλο, που από βρέφος μεγάλωσε ανάμεσα στους πιθήκους χωρίς κανένας -ούτε και ίδιος- να ξέρει το παραμικρό για το πώς βρέθηκε εκεί. Ένα μενταγιόν κρεμασμένο από το λαιμό του, θα γίνει η αιτία να μάθει πως είναι ελληνικής καταγωγής, όπως και οι περισσότεροι από τους ήρωες αυτών των φυλλαδίων κατάγονται από την ηρωομάνα Ελλάδα.

Θεωρείται ο άρχοντας της ζούγκλας αναγνωρισμένος και από ανθρώπους και από άγρια θηρία, χωρίς να το έχει αποζητήσει ο ίδιος.

Μαζί του ζει και ο Μπουτάτα. Ένας θεόρατος μαύρος με ειδικότητα στις κουτουλιές και με μειωμένη πνευματική ικανότητα. Σήμα κατατεθέν του το τσουλούφι στην κορυφή του γυμνού του κρανίου και ένα τεράστιο πιστόλι. Αφάνταστα χειροδύναμος και ευθέως ανάλογα δειλός. Για ένα διάστημα στον κύκλο των περιπετειών εξ αιτίας του μαγεμένου νερού μιας πηγής θα γίνει νάνος με τεράστιο κεφάλι.

Η 12χρονη (!), στην αρχή της ιστορίας, όμορφη ξανθούλα Ζολάν, με προδιαγραφές καλοσχηματισμένης έφηβης, είναι η κόρη του Αμερικανού εξερευνητή Μπαίκερ. Από την πρώτη στιγμή ένιωσε ένα παράξενο τρυφερό αίσθημα για τον Ταμπόρ, ο οποίος της το ανταπόδιδε με την ανάλογη τρυφερότητα.

Προοδευτικά εμφανίζονται στο προσκήνιο κι άλλοι ήρωες.

Πρώτα, η μελαψή Γιαράμπα με τη θεϊκή ομορφιά και την αγγελική καλοσύνη για όλα τα πλάσματα, ακόμα και για αυτά που μόλις είχαν προσπαθήσει να της κάνουν κακό. Ερωτεύτηκε παράφορα τον Ταμπόρ έχοντας και την ανάλογη ανταπόκριση από μέρους του. Αυτό γέννησε τη ζήλεια στη Ζολάν και δικαιολογημένες κακίες στη σχέση της με τον νεαρό άρχοντα της ζούγκλας.

Κατόπιν, εμφανίζεται αυτοπροσώπως ο γνωστός βασιλιάς της ζούγκλας, ο Ταρζάν! Όχι, όμως, αυτός που είχε δημιουργήσει η φαντασία του Μπάροους, αλλά εκείνος που είχε πλάσει η φαντασία του Ρούτσου στο προηγούμενο ζουγκλικό του ανάγνωσμα, το “Γκαούρ-Ταρζάν”, ο οποίος πέρα από τα όρια της δικής του επικράτειας κυνηγώντας τον … Γκαούρ (έκανε κι αυτός ένα σύντομο πέρασμα) κατασκήνωσε στη ζούγκλα του Ταμπόρ.

Ο Ταρζάν που είχε διατηρήσει τον ίδιο αλαζονικό χαρακτήρα από το προηγούμενο ανάγνωσμα γοητεύεται από τη μικρή ξανθιά Ζολάν, το  ίδιο κι αυτή με τον ώριμο “βασιλιά” και φεύγοντας από τη σπηλιά του Ταμπόρ αποφασίζει να ζήσει με τονΤαρζάν!...

Περιφερειακά κινούνται ακόμα τρεις αστείοι τύποι ο λιλιπούτειος ιππότης-πρίγκιπας της ζούγκλας Πιτσικόκο που εξαφανίζεται κάποια στιγμή από προσκήνιο και παρασκήνιο χωρίς εξήγηση, η ξερακιανή καλλονή Μπουμπού που κι αυτή αποχωρεί κάποια στιγμή επιδεικτικά όταν ο αγαπημένος της Μπουτάτα αποκτά τις προηγούμενες γιγάντιες διαστάσεις του, και ο ολοστρόγγυλος υπναράς κι ανόητος Μπαγιόκο, δευτεροπρωταγωνιστής μόνο σε αστείες σκηνές… Γενικά, και δεν είναι μόνον ο Ρούτσος, αλλά όλοι σχεδόν οι συγγραφείς αυτών των αναγνωσμάτων που καλλιέργησαν με τις αφηγήσεις τους έναν ιδιότυπο ρατσισμό στους μικρούς αναγνώστες τους, αναθέτοντας στους εγχρώμους πρωταγωνιστές τους και κυρίως τους μαύρους, ρόλους αστείων, γελοιογραφικών τύπων με πνευματική υστέρηση.

Τελευταίος, που αποχωρεί από το προσκήνιο είναι ο ίδιος ο… Νίκος Ρούτσος! Τελευταία του υπογραφή στο τεύχος 24 με το οποίο έκλεινε ο τρίτος τόμος. Από το τεύχος 25 το ανάγνωσμα υπογράφεται από τον Πότη Στρατίκη, αν και το ύφος γραφής αυτού του τεύχους «μυρίζει» Ρούτσο. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε κλείσει τον κύκλο του και ένα δεύτερο περιοδικό που έγραφε κι υπέγραφε ο Ρούτσος, ταυτόχρονα» για της “Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις”. Δεν είναι γνωστό, αν είχε προκύψει κάποια κόντρα εκδότη και συγγραφέα.

Ο Στρατίκης, αρχικά, προχώρησε σε μικρές αλλαγές, που είχαν να κάνουν κυρίως με το ύφος γραφής. Κι αυτό ήταν λογικό κι επόμενο. Αλλά η επέμβαση του Στρατίκη σ' ένα δομημένο κείμενο και η ριζική αλλαγή του αναγνώσματος υπήρξε παρακινδυνευμένο στοίχημα.

Το τεύχος 32 (τελευταίο του 4ου τόμου), θα μπορούσε να ήταν το τελευταίο ενός αναγνώσματος έστω κι αν τυπικά δεν είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της αφήγησης. Σημειολογικά κάτι τέτοιο παρέπεμπε σε μια ενδεχόμενη συνέχιση της έκδοσης σε εύθετο χρόνο… Όμως, προανάγγελνε επόμενο τεύχος – το 33ο.

Κι ολότελα ξαφνικά από το τεύχος 33 εμφανίζεται νέος “Μικρός Ταρζάν” σε ζούγκλες της Ινδίας στην περίοδο που η Ινδία (οι Ινδίες, σωστότερα) ήταν ακόμα βρετανική αποικία. Τον αποκαλούν Σάντρο, αγνώστων γονέων που τον μεγάλωσε μια λύκαινα στο δάσος, όπου βρέθηκε μωρό. Τελικά ήταν κι αυτός ελληνικής καταγωγής! Τον ακολουθεί και τον συντροφεύει ένας αστείος καυχησιάρης, πλην όμως δειλός Ινδός (στα πρότυπα του Κοντοστούπη στον “Υπεράνθρωπο”), ο Τίπο-Τίπο. Από την πρώτη του κιόλας περιπέτεια στο ανάγνωσμα, τον συντροφεύει και η Λεϊλά, πανέμορφη κόρη του δολοφονημένου Μαχαραγιά της Αλμόρα, της οποίας έσωσε τη ζωή.

Στο μεταξύ, χωρίς καμιά νύξη της αφρικανικής παρέας του Μικρού Ταρζάν, η τύχη της αγνοείται. Τούτο, ίσως δεν θα είχε θετικά αποτελέσματα προσδοκώμενης κυκλοφορίας. Έτσι, στο τεύχος 38 αποφασίζεται μια ακόμα άστοχη εκδοτικά ενέργεια. Εμφανίζονται στη ζούγκλα της Ινδίας οι Ταμπόρ, Ζολάν, Μπουτάτα και Μπαγιόκο, που είχαν λέει αιχμαλωτιστεί από μια Κινέζα πειρατίνα και κατόρθωσαν να δραπετεύσουν! Προφανώς, η εμφάνισή τους είχε αιτία την απόπειρα αναστροφής των κυκλοφοριακών δεδομένων!

  Ωστόσο, η διευρυμένη παρέα της ζούγκλας δεν κατάφερε να συνυπάρξει σε περισσότερα από τρία τεύχη και στο τεύχος 40 (με τη συμπλήρωση του 5ου τόμου) το ανάγνωσμα έκλεισε τον κύκλο του με οριστικό τέλος.

Οι Ταμπόρ, Σάντρο, Ζολάν και Μπουτάτα να παίρνουν το καράβι που θα έφερνε τους δυο πρώτους στην πατρίδα τους την Ελλάδα. Η Ζολάν συντροφεύει --με υπόσχεση γάμου- τον Ταμπόρ και ο Μπουτάτα με προοπτική να είναι ο… καμαριέρης του ζευγαριού! Η Λεϊλά που έμεινε πίσω, πήρε τον θρόνο στο μαχαραγιάτο του πατέρα της και οι αστείοι τύποι Μπαγιόκο, Τίπο Τίπο και Βαβά (που είχε προστεθεί στο μεταξύ ως.. βοηθός του Τίπο Τίπο) έδωσαν όρκο τιμής μεταξύ τους να φάνε τον κόσμο.. μπαμπέσικα!

Εξώφυλλο και πλούσια εσωτερική εικονογράφηση από τον  Βύρωνα Απτόσογλου σε πολύ καλές στιγμές δημιουργικότητας.

Μια εβδομάδα μετά την διακοπή έκδοσης του “Μικρού Ταρζάν” τον διαδέχεται στους θρόνους της ζούγκλας ο “Καλ”.

 (Βασικός κορμός του σημειώματος είναι από το λήμμα “Μικρός Ταρζάν” στο βιβλίο “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά”)
Γιώργος Βλάχος
23 Απριλίου 2016

-----------------------------------------------------


#1) Ο Αόρατος Γίγαντας

 Ένας λευκός κυνηγός ελεφάντων για τους χαυλιόδοντές τους θέλει να σκοτώσει τον μεγάλο λευκό ελέφαντα για τους σπάνιους και υπερπολύτιμους μαύρους χαυλιόδοντές του. Το πού θα τον βρει, ξέρει μόνον ο Ταμπόρ, ο οποίος είναι φίλος του ελέφαντα. Για να βάλει στο χέρι τον Ταμπόρ, βασανίζει τη Ζολάν, τη μικρή φίλη του νεαρού άρχοντα της ζούγκλας.
Μεγάλο μέρος της αφήγησης καλύπτει και η γνωριμία με τους τρεις βασικούς ήρωες˙ τα δυο προαναφερθέντα λευκά παιδιά και τον μαύρο φίλο τους, τον χαζό Μπουτάτα.
 Αν και το κύριο θέμα της περιπέτειας είναι το κυνήγι του ελέφαντα, ο τίτλος του τεύχους παραπέμπει στη δευτερεύουσα παράλληλη ιστορία ενός αόρατου γίγαντα, ο οποίος ούτε εμπλέκεται στην πρωτεύουσα ιστορία, ούτε αποκαλύπτεται αφήνοντας αυτήν την εκκρεμότητα για το επόμενο τεύχος.
Τελικά, ο κακός λευκός κυνηγός τιμωρείται με θάνατο από τη Θεία Δίκη, χωρίς να προλάβει να σκοτώσει τον ελέφαντα. Ωστόσο, ούτε το μεγαθήριο γλυτώνει τον θάνατο και μάλιστα μαρτυρικό, αφού ανήμπορο πεσμένο στο έδαφος τον κατατρώγει παμφάγα στρατιά τερμιτών αφήνοντας μόνο τον σκελετό του. Ο Ταμπόρ παίρνει μαζί του τους πολύτιμους μαύρους χαυλιόδοντες… για ενθύμιο!
 
Προβλέψιμα τυπική συνταγή σεναρίου σε ζουγκλικό περιβάλλον “αλά Ρούτσος”. Με το πρώτο κιόλας τεύχος του “Μικρού Ταρζάν” δίνεται το στίγμα ύφους ολόκληρου του αναγνώσματος (για όσο τουλάχιστο θα το έγραφε ο Ρούτσος): μυστήριο, γλαφυρές περιγραφές σκηνών τρόμου, εκκρεμότητες και ανατροπές στην αφήγηση, αραχνιασμένοι γέρο-μάγοι σε φριχτά σπήλαια ετοιμάζουν μαγικά φίλτρα, απόκοσμα πλάσματα, ενώ υπό αμφισβήτηση τίθεται και η ύπαρξη αρκούδας στη σύγχρονη πανίδα της Μαύρης Αφρικής. Και οι πρώτες νύξεις… θυελλώδους ειδυλλίου ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές, που θα κορυφωθεί στα επόμενα τεύχη με την εμφάνιση του “αυθεντικού” ρουτσικού Ταρζάν και της θεϊκής ομορφιάς, πλην όμως επιθετικά ερωτιάρας, Γιαράμπα!
Ωστόσο, οι όποιες υπερβολές, οι όποιες πραγματολογικές αυθαιρεσίες στο κείμενο, είναι αυτές που δίνουν την φρεσκάδα στη αφήγηση και ο Ρούτσος ξέροντας καλά τη συνταγή: περιτύλιγμα από παραμυθένια συστατικά σε περιπετειώδες ανάγνωσμα την αξιοποίησε δεόντως σε όλες τις δυνατές παραλλαγές της.

«Ο Αόρατος Γίγαντας» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 11 Απριλίου 1958 και συνυπήρξε στα περίπτερα για πέντε μέρες με το τελευταίο τεύχος του αναγνώσματος του διαπλανητικού “Υπεράνθρωπου”, το οποίο αντικατέστησε στο εκδοτικό supporting του “Μικρού Ήρωα”.

Γιώργος Βλάχος
23 Απριλίου 2016


#2) Η Κρύπτη των Θησαυρών

Στο τεύχος 2 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Κρύπτη των Θησαυρών»,  παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Ταμπόρ, του μικρού Ταρζάν, που με  τις οδηγίες του γέρου μάγου Ζοχράν και τη βοήθεια του γιγαντόσωμου  συντρόφου του Μπουτάτα επιχειρεί να ελευθερώσει τη μικρή  προστατευόμενή του Ζολάν, που την έχει απαγάγει «Ο Αόρατος Γίγαντας»  του προηγούμενου τεύχους και την κρατάει αιχμάλωτη στην όχθη του  μεγάλου ποταμού κοντά στον ψηλό καταρράκτη. Όμως, η επιχείρηση  απελευθέρωσης της Ζολάν επιφυλάσσει στον Ταμπόρ και στον Μπουτάτα  πολλές δυσκολίες και πολλούς κινδύνους, που κορυφώνονται πίσω στη  σπηλιά του μικρού Ταρζάν, όπου σε μια κρύπτη κάτω από μια μυστική  καταπακτή στο βάθος της σπηλιάς είναι κρυμμένο ένα μεγάλο σεντούκι με αμέτρητα πολύτιμα αστραφτερά πετράδια αμύθητης αξίας! Ο θησαυρός αυτός  που είναι κρυμμένος για πολλούς αιώνες κάτω από τη σπηλιά του  ατρόμητου ελληνόπουλου γίνεται στόχος ενός φυλάρχου που γνωρίζει το  μυστικό και με τους αραπάδες του προσπαθεί να τον βρει και να τον  αποκτήσει…

Το τεύχος 2 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Κρύπτη των Θησαυρών»  κυκλοφόρησε την Παρασκευή 18 Απριλίου 1958. Την περίοδο αυτή δεν  κυκλοφορούσαν άλλα περιοδικά αυτού του είδους εκτός μόνο από τον  διαχρονικό «Μικρό Ήρωα» που την ίδια εβδομάδα, την Τρίτη 15 Απριλίου  1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 269 με τίτλο «Ο Κίτρινος Πράκτωρ».  Την προηγούμενη εβδομάδα από την κυκλοφορία του τεύχους 2 του «Μικρού Ταρζάν» είχε ολοκληρωθεί η έκδοση των 24 τευχών του διαπλανητικού  «Υπερανθρώπου» και το κενό της περιόδου θα τον κάλυπταν ένα μήνα  περίπου αργότερα δύο νέα περιοδικά που θα κυκλοφορούσαν το δεύτερο  δεκαπενθήμερο του Μαΐου του 1958, το «Τζων Γκρηκ» του Νίκου Ρούτσου,  και το «Τζόε Ντικ» του Νίκου Μαράκη. Το συγκεκριμένο τεύχος του «Μικρού Ταρζάν» που προέρχεται από τη συλλογή μου δεν είχε εξώφυλλα  και δεν ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά χάρη στον Πάνο που εξασφάλισε τα  εξώφυλλα από τον αγαπητό μας φίλο Μάκη Σουρμπή και έκανε την  επεξεργασία με τη δική του απαράμιλλη μαεστρία το τεύχος  αποκαταστάθηκε πλήρως και είχα κι εγώ την τύχη να δω και να θυμηθώ  μετά από τόσα χρόνια το εξώφυλλό του!

Σύμφωνα με τις αναμνήσεις μου τα τεύχη του «Μικρού-Ταρζάν» θα πρέπει  να τα προμηθευόμουν και να τα διάβαζα στο Λιτόχωρο όπου μεγάλωσα την  περίοδο περίπου, δεν μπορώ να το προσδιορίσω επακριβώς, 1962-1963,  περιμένοντας κάθε εβδομάδα το καινούριο τεύχος και έχοντας την  εντύπωση πως ήταν καινούριο περιοδικό που πρωτοκυκλοφορούσε τότε,  χωρίς να έχω την παραμικρή υποψία πως είχε εκδοθεί και είχε κυκλοφορήσει μερικά χρόνια πριν. Μάλιστα, θυμάμαι πως είχα σκεφτεί πως  η έκδοση του «Μικρού Ταρζάν» θα πρέπει να είχε σχέση με την ολοκλήρωση  της έκδοσης της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» και της συγγραφής από  το Νίκο Ρούτσο των 112 τευχών της. Εξάλλου, την περίοδο 1958-1959 που  εκδόθηκε για πρώτη φορά ο «Μικρός Ταρζάν» δεν ήξερα ακόμα να διαβάζω  και επομένως αποκλείεται η ανάμνησή μου να συνδέεται με την πρώτη  κυκλοφορία του! Στο Λιτόχωρο τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» την περίοδο 1958-1959 δεν πρέπει να είχαν κυκλοφορήσει καθόλου και με βάση τις  αναμνήσεις μου κυκλοφόρησαν σε κανονική εβδομαδιαία κυκλοφορία την  περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να μπορώ να πω με βεβαιότητα αν  ολοκληρώθηκε η σειρά και των 40 τευχών. Τεύχη πάντως με νούμερα πάνω  από το 25 δεν θυμάμαι να είδα ποτέ στη ζωή μου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 5 Ιουνίου 2016



#3) Το Μυστικό του Μάγου

Το μεγάλο σιδερένιο κιβώτιο, γεμάτο με πολύχρωμα και ατίμητα πετράδια, που ήταν κρυμμένο για πολλούς αιώνες στη μυστική σπηλιά του Ταμπόρ δημιουργεί σοβαρή παρεξήγηση ανάμεσα στον Ταμπόρ και στην ξανθή προστατευόμενή του Ζολάν. Η μεν Ζολάν θέλει να φορτώσουν το θησαυρό σε έναν ελέφαντα, να τον κατεβάσουν στο Μεγάλο Λιμάνι και από κει να τον στείλουν στην πατρίδα της την Αμερική, ο δε Ταμπόρ απαντάει πως η Αμερική είναι πλούσια και μεγάλη χώρα και ο θησαυρός πρέπει να σταλεί σε μια άλλη μικρή και φτωχή χώρα, στη χώρα της καταγωγής του, την Ελλάδα. Η Ζολάν θυμώνει και απειλεί ξεσπώντας σε λυγμούς πως θα φύγει από τη σπηλιά, αλλά ο Ταμπόρ τη συγκρατεί και φεύγει αυτός, αφήνοντας τη μικρή Ζολάν στη σπηλιά του υπό την προστασία του γιγαντόσωμου φίλου τους, Μπουτάτα, και των δυο αγαπημένων και πιστών λιονταριών του, του Ζοχ και της Φαν, που αναλαμβάνουν φρουροί στο άνοιγμα της σπηλιάς, το ένα δεξιά και το άλλο αριστερά. Η σχέση του Ταμπόρ και της Ζολάν περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, όταν μετά την παρεξήγηση εμφανίζεται στη Ζούγκλα μια όμορφη και καλοντυμένη λευκή γυναίκα τριάντα πέντε ως σαράντα χρονών που ισχυρίζεται πως είναι η μητέρα της Ζολάν και ήρθε από την Αμερική για να πάρει την κόρη της και να φύγουν για τη μακρινή πατρίδα τους. Η Ζολάν βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα, να φύγει με τη μητέρα της για τη μακρινή Αμερική ή να μείνει στη Ζούγκλα με τον αγαπημένο της Ταμπόρ αν και παρεξηγημένη μαζί του;…

Το τεύχος 3 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Μυστικό του Μάγου» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 25 Απριλίου 1958. Την περίοδο αυτή δεν κυκλοφορούσαν άλλα περιοδικά αυτού του είδους εκτός μόνο από τον διαχρονικό «Μικρό Ήρωα» που την ίδια εβδομάδα, την Τρίτη 22 Απριλίου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 270 με τίτλο «Ο Βούδας Εκδικείται». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 3 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 17 Σεπτεμβρίου 2021



#4) Το Μαύρο Διαμάντι

Ο Ζαν και η Ζερμαίν είναι ένα ζευγάρι Γάλλων που ήρθαν στη Ζούγκλα για να ψάξουν να βρουν ένα μεγάλο θησαυρό, ένα τεράστιο μαύρο διαμάντι, έχοντας το σχεδιάγραμμα που θα τους οδηγήσει στο μέρος που είναι κρυμμένο. Ο Ταμπόρ, ο μικρός Ταρζάν, συναντάει το ζευγάρι την ώρα που ο Ζαν τραυματίζεται στον ώμο από μια σφαίρα που ούτε αυτός ούτε ο Ζαν δεν είδαν ποιος πυροβόλησε, ενώ η Ζερμαίν είχε απομακρυνθεί για να ψάξει να βρει πού θα έστηναν τη σκηνή τους. Μετά τη μεταφορά του τραυματία στη σπηλιά του, ο μικρός Ταρζάν σώζει και την Ζερμαίν που δέχεται επίθεση από ένα σμήνος μεγάλων σαρκοβόρων νυχτερίδων που οι ιθαγενείς τις λένε Κομπράκ, αλλά όταν μεταφέρουν και το μεγάλο κιβώτιο με τις αποσκευές του ζευγαριού στη σπηλιά του Ταμπόρ διαπιστώνουν πως λείπει το σχεδιάγραμμα που θα τους οδηγούσε στο μαύρο διαμάντι. Ευτυχώς η Ζερμαίν είχε δει ποιος έκλεψε το σχεδιάγραμμα, είχε ακολουθήσει αθέατη τον κλέφτη που με το διάγραμμα στο χέρι έφτασε σε μια μακρινή χαράδρα και ψάχνοντας βρήκε το άνοιγμα μιας σπηλιάς και μπήκε μέσα. Είναι βέβαιο πως το μεγάλο μαύρο διαμάντι βρίσκεται μέσα σ’ αυτή τη σπηλιά και τα δύο παιδιά της Ζούγκλας, ο Ταμπόρ και η Ζολάν, μαζί με το Μπουτάτα, τον Ζαν και την Ζερμαίν ξεκινούν για τη χαράδρα για να το αναζητήσουν…

Το τεύχος 4 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Μαύρο Διαμάντι» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 2 Μαΐου 1958. Την περίοδο αυτή δεν κυκλοφορούσαν άλλα περιοδικά αυτού του είδους εκτός μόνο από τον διαχρονικό «Μικρό Ήρωα» που την ίδια εβδομάδα, την Τρίτη 29 Απριλίου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 271 με τίτλο «Ο Ινδός Χίτλερ» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 4 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 25 Σεπτεμβρίου 2021



#5) Ο Χορός της Φωτιάς

Την ώρα που ο Καράγκα, ο βασιλιάς των άγριων ανθρωποφάγων της φυλής των Χαργούν, παντρεύει την κόρη του Ζαχάλ με τον πλούσιο αρχηγό μας γειτονικής φυλής συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Όταν ο γαμπρός κατά το έθιμο προσφέρει στη νύφη μέλι και γάλα μέσα σε ένα διαμαντοστολισμένο καύκαλο νεκροκεφαλής, η πανέμορφη Ζαχάλ πετιέται απότομα ορθή, αρπάζει το καύκαλο και το πετάει στα μούτρα του γαμπρού φωνάζοντας «Χα ραζά ντουρούν», που στη διάλεκτο των κανιβάλων θα πει «Δεν σε θέλω». Η προσβολή είναι θανάσιμη και ο γαμπρός τραβάει το μαχαίρι του για να το καρφώσει στην καρδιά της, αλλά ο Κοράγκα τον συγκρατεί, του λέει πως αυτός ο ίδιος θα σφάξει την κόρη του για την προσβολή που του έκανε και ρωτάει τη Ζαχάλ, γιατί δεν θέλει να παντρευτεί τον άντρα που της διάλεξε για σύντροφο της ζωής της. Η όμορφη κόρη απαντάει περήφανα πως δεν τον αγαπάει και θέλει να παντρευτεί τον Ταμπόρ, το ατρόμητο λευκό παιδί της Ζούγκλας, που κάποτε της είχε σώσει τη ζωή πνίγοντας με τα χέρια του μια πεινασμένη τίγρη που θα την κατασπάραζε και από τότε, μέρα και νύχτα, δεν μπορεί να τον βγάλει από την καρδιά και το νου της και θέλει να γίνει ο ένας και μοναδικός σύντροφος της ζωής της. Η πανέμορφη μαύρη Ζαχάλ, αφάνταστα σβέλτη καθώς είναι, καταφέρνει να ξεφύγει και αναζητά τον αγαπημένο της Ταμπόρ, ενώ ο απαίσιος Καράγκα οργανώνει επιδρομή με τους κανιβάλους του στη σπηλιά του λευκού παιδιού της Ζούγκλας. Οι άντρες του φοβερού φυλάρχου πιάνουν αιχμάλωτους τον Ταμπόρ, την Ζολάν και το Μπουτάτα και ετοιμάζονται για το «χορό της φωτιάς». Θα τους κάψουν ζωντανούς και τους τρεις, θυσία στον πύρινο θεό τους, και ο Καράγκα υπόσχεται πως όποιος κανίβαλος χορέψει καλύτερα θα φάει μονάχος του το ψημένο λευκό κορίτσι…

Το τεύχος 5 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Χορός της Φωτιάς» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 9 Μαΐου 1958. Την περίοδο αυτή δεν κυκλοφορούσαν άλλα περιοδικά αυτού του είδους εκτός μόνο από τον διαχρονικό «Μικρό Ήρωα» που την ίδια εβδομάδα, την Τρίτη 6 Μαΐου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 272 με τίτλο «Το Βέλος του Ολέθρου». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 5 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 1 Οκτωβρίου 2021




#6) Η Βασίλισσα του Ταμ-Ταμ

Η Ζολάν και ο Μπουτάτα πέφτουν στα χέρια της βασίλισσας του Ταμ-ταμ, της πεντάμορφης Ζουβάν, κόρης του Ήλιου και της Σελήνης και αδελφής των Άστρων, ενώ ο Ταμπόρ καταφέρνει την τελευταία στιγμή να ξεφύγει από την επιδρομή των άγριων πολεμιστών της πανέμορφης βασίλισσας και να χαθεί στις φυλλωσιές της απέραντης ζούγκλας. Κάποτε η Ζουβάν είχε αντικρίσει το φοβερό «Στοιχειό του Ποταμού» και από τον τρόμο που ένιωσε έχασε αμέσως τη φωνή της και από τότε επικοινωνεί με τους υπηκόους της με τους ήχους του αχώριστου ταμ-ταμ που έχει πάντα κοντά της δίνοντάς τους τις διαταγές της με τους παράξενους και μονότονους ήχους του. Ένας μεγάλος μάγος της φυλής που ζει πίσω από τα μακρινά γαλάζια βουνά προφήτεψε πως ένας μονάχα μπορεί να της ξαναφέρει τη χαμένη φωνή της, ο «αράπης με το τσουλούφι στο κεφάλι», και η πανέμορφη βασίλισσα ψάχνει από τότε να βρει αυτόν τον αράπη που θα τη βοηθήσει να βρει τη χαμένη λαλιά της. Χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια για να ανακαλύψει η Ζουβάν τον αράπη της προφητείας και όταν έμαθε πως αυτός που ψάχνει είναι αιχμάλωτος της φυλής των Καράγκα, επιτίθεται με τους κανιβάλους της εναντίον τους και αρπάζει το Μπουτάτα, αυτός είναι ο «αράπης με το τσουλούφι στο κεφάλι» της προφητείας. Η Ζουβάν δίνει διορία τριών ημερών στο Μπουτάτα να της ξαναδώσει της φωνή της και υπόσχεται πως αν τα καταφέρει θα τον παντρευτεί και θα τον κάνει βασιλιά της φυλής του Ταμ-Ταμ. Αν όμως περάσουν οι τρεις μέρες και δεν έχει ξαναβρεί τη λαλιά της τότε θα πετάξει κι αυτόν και το λευκό κορίτσι στο ορμητικό ποτάμι να τους σπαράξει το φοβερό «Στοιχειό του ποταμού». Στο μεταξύ ο Ταμπόρ έχοντας ξεφύγει από τους κανιβάλους της όμορφης βασίλισσας ψάχνει να βρει τους αγαπημένους συντρόφους του για να τους σώσει…

Το τεύχος 6 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Βασίλισσα του Ταμ-ταμ» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 16 Μαΐου 1958. Την ίδια εβδομάδα, εκτός από το διαχρονικό «Μικρό Ήρωα» που την Τρίτη 13 Μαΐου 1958 είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 273 με τίτλο «Πολεμώ για την Ελλάδα», το Σάββατο 17 Μαΐου 1958, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος ενός νέου περιοδικού, του «Τζων Γκρηκ», με τίτλο «Το Φάντασμα του Καζίνου» που το έγραφε κι αυτό ο συγγραφέας του «Μικρού Ταρζάν», Νίκος Ρούτσος. Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 6 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 5 Οκτωβρίου 2021



#7) Το Τέρας των Ουρανών

Ένα τεράστιο όρνιο αρπάζει στα νύχια του τον Ταμπόρ, τον Μικρό Ταρζάν, και χάνεται στα σύννεφα και το Κορίτσι της Ζούγκλας, η πανέμορφη ξανθιά Ζολάν, με τη βοήθεια του γιγαντόσωμου αράπη Μπουτάτα αναζητά απεγνωσμένα τον αγαπημένο της σύντροφο σε όλη τη Ζούγκλα, αποφασισμένη να ψάξει ακόμα και πίσω από τα μεγάλα γαλάζια βουνά, μέχρι να τον βρει. Στην αναζήτησή τους οι δυο σύντροφοι θα συναντηθούν με τους μικροσκοπικούς Μπιρ-Μιρ, που όταν αντικρίζουν τη Ζολάν αναγνωρίζουν στο πρόσωπό της τη «λευκή θεά» τους και την προσκυνούν και ο πρίγκιπας της φυλής, ο μικροσκοπικός Πιτσικόκο, την ερωτεύεται παράφορα. Όταν όμως αποκαλύπτεται πως η όμορφη λευκή Ζολάν δεν είναι θεά και ο αρχηγός της φυλής διατάζει τους μικροσκοπικούς υπηκόους του να την εξοντώσουν, ο Πιτσικόκο την υπερασπίζεται αψηφώντας την μήνη του πατέρα του που τον αποκληρώνει και του αφαιρεί το δικαίωμα της διαδοχής στο θρόνο της φυλής. Στο μεταξύ, το όρνιο που άρπαξε τον Ταμπόρ προσγειώνεται στην είσοδο μιας σπηλιάς και από το εσωτερικό του βγαίνουν ένας μικροκαμωμένος μεσόκοπος λευκός και δύο γιγαντόσωμοι χεροδύναμοι μαύροι. Το όρνιο, «Το Τέρας των Ουρανών» του τίτλου, ήταν στην πραγματικότητα ένα ιπτάμενο μηχάνημα και ο μικροκαμωμένος λευκός ένας Ιταλός σοφός επιστήμονας, ο Τζιοβάνι Γκαρούνα, που παραφρόνησε, δραπέτευσε από το τρελλοκομείο που τον είχαν κλείσει και ήρθε στη Ζούγκλα για να κατασκευάσει ένα μεγάλο μηχανικό πουλί που θα μπορέσει να πετάξει μέχρι τον πάνσοφο Θεό με τον οποίο ο Ιταλός σοφός θέλει να παραβγεί στη σοφία για να αποδειχτεί ποιος είναι πιο σοφός. Ο παράφρονας επιστήμονας χρειάζεται τη βοήθεια του Ταμπόρ για να κατασκευάσει ένα πιο μεγάλο και πιο δυνατό πουλί και να τα καταφέρει…

Το τεύχος 7 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Τέρας των Ουρανών» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 23 Μαΐου 1958. Τρεις μέρες πριν, την Τρίτη 20 Μαΐου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 274 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ένας Τετράποδος Ήρως» και την επόμενη μέρα, το Σάββατο 24 Μαΐου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 2 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ένοχος ή Αθώος», του ίδιου συγγραφέα με το «Μικρό Ταρζάν», που σημαίνει πως ο Νίκος Ρούτσος άρχισε να γράφει ταυτόχρονα εκείνη την περίοδο δύο περιοδικά και αυτό ίσως ερμηνεύει την μετά από τέσσερις μήνες αποχώρησή του από τη συγγραφή του «Μικρού Ταρζάν», μετά το τεύχος 24 της έκδοσης του περιοδικού, όταν το «Τζων Γκρηκ» εξέδιδε το τεύχος 19. Την επόμενη εβδομάδα από την έκδοση του τεύχους 7 του «Μικρού Ταρζάν», το Σάββατο 31 Μαΐου 1958, θα άρχιζε η έκδοση του περιοδικού «Τζόε Ντικ» τα οχτώ τεύχη του οποίου έχουν ήδη δημοσιευτεί στο «μπαούλο».

Το συγκεκριμένο τεύχος 7 του «Μικρού Ταρζάν» που προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή μου δεν είχε εξώφυλλα, αλλά ας είναι καλά ο Πάνος που μας τα εξασφάλισε και έτσι είχα κι εγώ την τύχη να δω και να θυμηθώ μετά από τόσα χρόνια το εξώφυλλό του.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 13 Μαΐου 2018




#8) Ο Χρυσός Ελέφαντας

Κάποτε, πάνε πολλά χρόνια από τότε, είχε έρθει στη Ζούγκλα ένας κακός και φοβερός λευκός άνθρωπος που τον έλεγαν Ροκ. Ο αδίσταχτος αυτός λευκός έχοντας στρατολογήσει με τη βία ένα ολόκληρο κοπάδι από μαύρους ιθαγενείς, κυνηγούσε και σκότωνε μέρα-νύχτα τα άγρια ζώα και θηρία της παρθένας Ζούγκλας, έπαιρνε τις πολύτιμες προβιές τους ή τα δόντια τους, τα έστελνε με τους μαύρους σκλάβους του στο μεγάλο λιμάνι, τα πουλούσε στους λευκούς εμπόρους και μάζευε χρυσάφι, ατέλειωτο χρυσάφι, το πολύτιμο αυτό μέταλλο ήταν ο κίτρινος θεός του, όπως έλεγε ο ίδιος. Όμως τα χρόνια περνούσαν, ο Ροκ άρχισε να γερνάει και καταλάβαινε ποια τύχη θα τον περίμενε, όταν τα καταραμένα γηρατειά θα τον έκαναν ανήμπορο να προστατέψει αυτόν τον ίδιο και το χρυσάφι του. Κάλεσε λοιπόν από τη μακρινή Ευρώπη έναν περίφημο μηχανικό, μάζεψε από το μεγάλο λιμάνι τους πιο καλούς τεχνίτες και τους έβαλε να εργαστούν μέσα σε μια απέραντη μυστική σπηλιά που είχε ήδη βρει για να ολοκληρώσουν το σχέδιό του. Οι τεχνίτες έλειωσαν σε μεγάλα καζάνια τις μισές από τις αμέτρητες λίρες του και κατασκεύασαν έναν γιγαντόσωμο, κοίλο χρυσό ελέφαντα με μια πόρτα στην κοιλιά του, που μπορούσε να την ανοίξει κανείς μόνο αν γνώριζε τον μυστικό μηχανισμό που την ξεκλείδωνε. Όταν όλα τελείωσαν, ο Ροκ εξόντωσε τον μηχανικό και τους τεχνίτες για να μη μαθευτεί το μυστικό του, έβαλε τις υπόλοιπες λίρες του στην κοιλιά του ελέφαντα και εξασφαλίζοντας από τον τυφλό μάγο της Ζούγκλας Ζοχράν ένα φίλτρο που θα πέθαινε όταν το έπαιρνε, αλλά δεν θα άφηνε μετά το θάνατό του το κορμί του να λιώσει, μπήκε στην κοιλιά του ελέφαντα και πήρε το φίλτρο γνωρίζοντας πως, όπως τον είχε προειδοποιήσει ο μάγος, η κολασμένη του ψυχή θα βασανιζόταν για πάντα μέσα σ’ αυτό το χρυσό κλουβί της αιώνιας αυτοκαταδίκης του. Δεκαετίες αργότερα, έρχεται στη Ζούγκλα το δισέγγονο του Ροκ, Ροκ κι αυτός, για να βρει και να πάρει το θησαυρό του προπάππου του και ο Ταμπόρ με τους φίλους του, την ξανθιά Ζολάν, τον γιγαντόσωμο Μπουτάτα και τον μικροσκοπικό θαυμαστή της Ζολάν, τον πρίγκιπα Πιτσικόκο, που τους ακολουθεί και γνωρίζει πού βρίσκεται η σπηλιά με τον χρυσό ελέφαντα, θα εμπλακούν σε μια περιπέτεια με πολλούς κινδύνους και αβέβαιη έκβαση…

Το τεύχος 8 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Χρυσός Ελέφαντας» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 30 Μαΐου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 27 Μαΐου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 275 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Ζουζούνι Πεθαίνει» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 31 Μαΐου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 3 του «Τζων Γκρηκ», με τίτλο «Δολοφονία χωρίς Δολοφόνο» και ακόμα, επίσης το Σάββατο 31 Μαΐου 1958, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος ενός νέου περιοδικού, του «Τζόε Ντικ», με τίτλο «Το Συνδικάτο του Εγκλήματος» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 8 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 11 Οκτωβρίου 2021




#9) Το Ανθρωποφάγο Δένδρο


Στην περιπέτεια αυτή εμφανίζεται η Γιαράμπα, η πεντάμορφη και ατρόμητη βασίλισσα της Ζούγκλας! Για τη Γιαράμπα λένε πως είναι όμορφη σαν την Άνοιξη και γλυκιά σαν την εκδίκηση, το δέρμα της είναι μελαψό σαν την σκιά του φεγγαριού, τα μαλλιά της μαύρα σαν τα φτερά του Χάρου, τα μάτια της μαυροπράσινα και σκοτεινά σαν τα νερά της λίμνης τις αφέγγαρες νύχτες, τα χείλη της κόκκινα σαν το αγριοκέρασο που το έχει τσιμπήσει κοτσίφι, το κορμί της μοιάζει με μπρούτζινο άγαλμα θεάς και είναι πιο λυγερό ακόμα και από το κορμί πεινασμένου φιδιού. Τα δέντρα λουλούδιασαν δεκαέξι φορές από τότε που γεννήθηκε. Λένε ακόμα, πως η ψυχή της είναι γεμάτη καλοσύνη και η καρδιά της έχει αγάπη για όλους ακόμα και για τους εχθρούς της και πως τα μπράτσα της είναι πιο δυνατά και από την ουρά του λιονταριού, το μάτι της πιο δυνατό και από του αετού και τα νύχια της πιο σουβλερά και από της τίγρης. Λένε ακόμα, πως στη γη τρέχει σαν ελάφι, στον αέρα πετάει σαν πουλί και στο νερό κολυμπάει σαν το ψάρι, πως το μαγικό τραγούδι της δαμάζει τη θέληση των ανθρώπων και την πείνα των θηρίων και πως ο φόβος ποτέ δεν φώλιασε στο στήθος της και ποτέ δεν νικήθηκε παλεύοντας και με τα πιο άγρια θηρία της ζούγκλας. Η Γιαράμπα κοιμάται στις κορυφές των θεόρατων δέντρων της ζούγκλας και όλοι, θηρία και ιθαγενείς, την προσκυνούν σαν βασίλισσά τους!

Η πεντάμορφη Γιαράμπα έρχεται στη σπηλιά του Ταμπόρ για να τον γνωρίσει, να γίνουν φίλοι και να μοιραστούν μαζί τις χαρές και τα βάσανα της όμορφης μα και σκληρής ζωής τους, γιατί όπως λέει δεν είναι σωστό να τη λένε βασίλισσα της ζούγκλας χωρίς να υπάρχει βασιλιάς. Όμως, η ξανθιά δωδεκάχρονη Ζολάν που αγαπάει τον Ταμπόρ, ζει μαζί του στη σπηλιά του και τον θέλει αποκλειστικά δικό της, ζηλεύει αφάνταστα και ματαιώνει την προσέγγιση των δύο νέων πυροβολώντας με το πιστόλι του Μπουτάτα την μελαψή κόρη της Ζούγκλας. Ευτυχώς, η σφαίρα αστοχεί και τραυματίζει αντί για την όμορφη κοπέλα το λιοντάρι της, τον Ζαρ,  που χρησιμοποιεί η Γιαράμπα για τις μετακινήσεις της. Η Ζολάν γεμάτη μίσος για τη Γιαράμπα και αφάνταστο θυμό για τον Ταμπόρ τον εγκαταλείπει με βουρκωμένα μάτια, φεύγει από τη σπηλιά του και χάνεται στην παρθένα Ζούγκλα. Είναι όμως δυνατόν ο Ταμπόρ να αφήσει απροστάτευτη στην απέραντη Ζούγκλα με τους αμέτρητους κινδύνους της ένα δωδεκάχρονο κορίτσι που το αγαπάει περισσότερο και από αδελφή του;…

Το τεύχος 9 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Ανθρωποφάγο Δέντρο» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 6 Ιουνίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 3 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 276 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ένα Μάθημα στον Τύρρανο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 7 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 4 του «Τζων Γκρηκ», με τίτλο «Τα Ματωμένα Διαμάντια». Ακόμα, επίσης το Σάββατο 7 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 2 του νέου περιοδικού, του «Τζόε Ντικ», με τίτλο «Η Εκδίκηση των Γκάγκστερ» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 9 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 15 Οκτωβρίου 2021



#10) Μονομαχία Δεινοσαύρων

Η Γιαράμπα, η μελαψή βασίλισσα της Ζούγκλας, ελευθερώνει τη Ζολάν από τα σαν πλοκάμια κλαδιά του ανθρωποφάγου δέντρου που την κρατούσαν σφιχτά στη θανάσιμη αγκαλιά του, αλλά στην προσπάθειά της να τα καταφέρει πιάνεται η ίδια αιχμάλωτη. Η Ζολάν τυφλωμένη από τη ζήλεια της για την μελαψή κοπέλα, ενώ θα έπρεπε να βοηθήσει τη σωτήρα της, δεν κάνει τίποτα για να τη σώσει, ευτυχώς όμως την τελευταία στιγμή φτάνει ο Ταμπόρ που με τη βοήθεια του χεροδύναμου Μπουτάτα καταφέρνει να την ελευθερώσει από τα πλοκάμια του καταραμένου δέντρου. Καθώς οι πέντε φίλοι παίρνουν το δρόμο του γυρισμού μετά την επικίνδυνη αυτή περιπέτεια που παραλίγο να στοίχιζε τη ζωή των δυο κοριτσιών η Γιαράμπα βρίσκει σε μια στιγμή ευκαιρία να ψιθυρίσει κρυφά στον Ταμπόρ πως πρέπει να συναντηθούν γιατί θέλει να του μιλήσει για κάτι πολύ σοβαρό και πως την επόμενη μέρα το πρωί θα στείλει ένα μαύρο αγριογούρουνο στη σπηλιά του, που ακολουθώντας το θα τον οδηγήσει εκεί που θα τον περιμένει. Την επόμενη μέρα η Ζολάν, το όμορφο ξανθό κορίτσι της Ζούγκλας, που διαισθάνεται πως η αγνή σχέση της με τον Ταμπόρ κινδυνεύει από την εμφάνιση της άφταστης σε ομορφιά, δύναμη, εξυπνάδα και καλοσύνη μελαψής Γιαράμπα, βλέποντας τον Ταμπόρ να ακολουθεί το μαύρο αγριογούρουνο και τετραπέρατη καθώς είναι καταλαβαίνει πως ο σύντροφός της το ακολούθησε για να τον οδηγήσει σε κείνη και παίρνει κι αυτή τρέχοντας την κατεύθυνση που είχε πάρει ο αγαπημένος της…

Το τεύχος 10 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Μονομαχία Δεινοσαύρων» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 13 Ιουνίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 10 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 277 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Χαμένο Τραίνο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 14 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 5 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Οι Πέντε Ύποπτοι». Ακόμα, επίσης το Σάββατο 14 Ιουνίου 1958 κυκλοφόρησε το τεύχος 3 του «Τζόε Ντικ» με τίτλο «Το Αίνιγμα του Γαλάζιου Τραίνου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 10 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Νοεμβρίου 2021



#11) Το Στοιχειό της Λίμνης

Ο μικροσκοπικός πρίγκιπας Πιτσικόκο φτάνει καλπάζοντας πάνω στο επίσης μικροσκοπικό άλογό του, τον Αλασάν, στη σπηλιά του Ταμπόρ και τον πληροφορεί πως η Γιαράμπα, η πανώρια μελαψή βασίλισσα της Ζούγκλας, κινδυνεύει, πως την άρπαξε ένας κροκόδειλος και πως τον κροκόδειλο τον άρπαξε και τον έφαγε το τρομερό Στοιχειό της μεγάλης Λίμνης της Ζούγκλας. Μόλις ο Ταμπόρ εκφράζει τη διάθεσή του να τρέξει στη μεγάλη Λίμνη μήπως προλάβει να βοηθήσει τη μελαψή κοπέλα, η  Ζολάν που ζηλεύει και μισεί αφάνταστα τη Γιαράμπα του λέει πως θα πάει άδικα γιατί η αντίζηλός της είναι πια χαμένη και δεν μπορεί να αναστηθεί και τον απειλεί πως αν αποφασίσει να πάει, η ίδια θα φύγει από τη σπηλιά και δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ πια. Ο Ταμπόρ δέχεται αυτά που του λέει το ξανθό κορίτσι, αλλά και πάλι φεύγει από τη σπηλιά του, όχι για να τρέξει να βοηθήσει τη Γιαράμπα, αλλά για να αναμετρηθεί, όπως λέει, με τον δίδυμο αδελφό του τον Πόρταμ με τον οποίο μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Ο Ταμπόρ εξομολογήθηκε λίγο πριν φύγει από τη σπηλιά του στη Ζολάν το μεγάλο μυστικό του, πως με τον Πόρταμ γεννήθηκαν με μια ώρα διαφορά, πως ο δίδυμος αδελφός του ζει στην Πέρα Ζούγκλα πίσω από τα μακρινά γαλάζια βουνά και πως είναι ένας κακούργος, ένα ανθρωπόμορφο τέρας, που μισεί όλο τον κόσμο και θέλει να βρει και να σκοτώσει τον ίδιο του το δίδυμο αδελφό. Η Ζολάν υποψιάζεται πως ο Ταμπόρ της είπε ψέματα, πως δεν έχει δίδυμο αδελφό, πως έφυγε για να πάει να βοηθήσει, αν προλάβει, τη Γιαράμπα και τρέχει πίσω από τον αγαπημένο της σύντροφο, ενώ ο γιγαντόσωμος Μπουτάτα και ο μικροσκοπικός Πιτσικόκο την ακολουθούν…

Στη περιπέτεια αυτή συμβαίνει μια σημαντική αλλαγή. Ο Μπουτάτα μπαίνει σε μια κρυφή σπηλιά απ’ όπου βγαίνουν μικροσκοπικά θηρία, ένα μικροσκοπικό λιοντάρι, μια τίγρης με μέγεθος γάτας, ένας ελέφαντας με μέγεθος μικρού γουρουνιού, ένας ρινόκερος, μια αρκούδα, ένας πάνθηρας και ένας γορίλλας, όλα στις ίδιες μικροσκοπικές διαστάσεις, και βουτάει σε μια μαγική γούρνα με παράξενο θολό νερό στο εσωτερικό της σπηλιάς. Αυτό ήταν! Το σώμα του γιγαντόσωμου Μπουτάτα συρρικνώνεται και γίνεται ένα μικροσκοπικό αλλά γεροδεμένο μαύρο κορμάκι πάνω στο οποίο στηρίζεται ένα κανονικό κεφάλι, που επειδή δεν βυθίστηκε στο νερό έμεινε όπως ήταν, πάνω όμως σε ένα τόσο μικρό σώμα φαντάζει τεράστιο. Η σωματική δύναμη του χεροδύναμου Μπουτάτα έχει εξανεμιστεί, αλλά τώρα έχει την ικανότητα να δίνει με την τεράστια κεφάλα του φοβερές και θανάσιμες κουτουλιές!

Το τεύχος 11 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Στοιχειό της Λίμνης» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 20 Ιουνίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 17 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 278 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Σημαία Φάντασμα» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 21 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησαν το τεύχος 6 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ραντεβού στο Σκοτάδι» και το τεύχος 4 του «Τζόε Ντικ» με τίτλο «Η Ακτίνα του Ολέθρου που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 11 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 27 Νοεμβρίου 2021



#12) Η Φυλή των Φιδανθρώπων

Ο μικροσκοπικός πρίγκιπας Πιτσικόκο μπαίνει καλπάζοντας πάνω στο μικροσκοπικό άλογό του στη σπηλιά του Ταμπόρ και τον πληροφορεί πως η Γιαράμπα, η πανώρια μελαψή βασίλισσα της Ζούγκλας, κινδυνεύει, πως κάτω από το θεόρατο δέντρο που στην κορυφή του έχει στήσει την καλύβα της έφτασαν τρεις φοβεροί Φιδάνθρωποι που προσπαθούν να ανεβούν στο δέντρο για να την αρπάξουν και να τη σπαράξουν και η ατρόμητη Γιαράμπα μόλις σκαρφαλώνουν στον κορμό και κάνουν να την αρπάξουν τους χτυπάει με ένα σπασμένο κλαδί και τους ξαναγκρεμίζει κάτω. Όμως οι τρεις Φιδάνθρωποι συνεχίζουν τις προσπάθειες και αργά ή γρήγορα θα τα καταφέρουν. Ο Ταμπόρ χωρίς κανένα δισταγμό αποφασίζει να τρέξει να σώσει τη Γιαράμπα, αγνοώντας αυτή τη φορά τις ζήλιες της Ζολάν που του λέει πως δεν έχει καμιά δουλειά να βοηθήσει αυτός την πανώρια κόρη της Ζούγκλας και ας τη βοηθήσει ο δίδυμος αδελφός του, ο Πόρταμ. Ο Ταμπόρ αφήνει τη Ζολάν στη σπηλιά να κλαίει πεσμένη στα στρωσίδια του και ξεκινάει με τον Πιτσικόκο για το δέντρο όπου έχει την καλύβα της η Γιαράμπα, ελπίζοντας πως θα προλάβει να τη βοηθήσει…

Το τεύχος 12 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Φυλή των Φιδανθρώπων»» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 27 Ιουνίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 24 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 279 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο… Βομβαρδισμός!» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 28 Ιουνίου 1958, κυκλοφόρησαν το τεύχος 7 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Μεσάνυχτα παρά Πέντε» και το τεύχος 5 του «Τζόε Ντικ» με τίτλο «Το Χαμόγελο του Τρόμου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 12 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 30 Νοεμβρίου 2021



#13) Το Κόκκινο Χαλάζι

Ο Ταμπόρ, το ατρόμητο παλικάρι της Ζούγκλας, νιώθει απέραντο θαυμασμό για τη Γιαράμπα, την υπέροχη βασίλισσα της Ζούγκλας, όμως το αγνό ενδιαφέρον του γι αυτήν κάνει την παιδική του φίλη και σύντροφό του Ζολάν να θυμώνει και να στενοχωριέται. Ο Ταμπόρ για να αποφύγει τις σκηνές και τη γκρίνια της, αλλά και για να μπορεί να συναντάει κάθε τόσο την πανώρια μελαψή κοπέλα που κι αυτή δεν κρύβει το θαυμασμό της και το ενδιαφέρον της γι αυτόν, κάνει ένα βαρύ και ασυγχώρητο σφάλμα. Αντιστρέφει τις συλλαβές του ονόματός του και από «Ταμ-πόρ» το κάνει «Πόρ-ταμ» και παρουσιάζεται στη Γιαράμπα, αλλά και στη Ζολάν, σαν δίδυμος τάχα αδελφός του. Όμως η Γιαράμπα ανακαλύπτει την πλαστοπροσωπία, νιώθει μεγάλη προσβολή και θέλει να χτυπηθεί μαζί του, αλλά επειδή ξέρει πως το Παιδί της Ζούγκλας ποτέ δεν θα καταδεχόταν να χτυπηθεί με μια γυναίκα μεταμφιέζεται σε άντρα. Βάφει με μαυροβότανο το κορμί της και γίνεται αράπης, φοράει φτερά στο κεφάλι για να κρύβονται τα γυναικεία μαλλιά της και πέτσινο θώρακα για να καλύπτεται το στήθος της και αντιστρέφοντας κι αυτή τις συλλαβές του ονόματός της, το «Για-ρά-μπα» το κάνει «Μπα-ρά-για», εμφανίζεται στον Ταμπόρ ως δήθεν ο αδελφός της από άλλο πατέρα. Την μονομαχία των δυο τους τη διακόπτει η εμφάνιση του μελαψού θρυλικού ήρωα Γκαούρ που ήρθε στην περιοχή αυτή της Ζούγκλας κυνηγώντας ένα θηρίο που μπορεί να τους κάνει κακό. Ο Γκαούρ σώζει τον Ταμπόρ και τη Γιαράμπα, καθώς και τη Ζολάν και το Μπουτάτα, που ήρθαν κι αυτοί στο μεταξύ αναζητώντας τον Ταμπόρ, πριν τους ποδοπατήσει ένας λυσσασμένος ελέφαντας, αλλά όταν εμφανίζεται η τεράστια γιγαντόσωμη σαρανταποδαρούσα Χουρ-Μασάν που με αφάνταστη ταχύτητα κάνει κύκλο το μακρύ κορμί της και εγκλωβίζει τους τέσσερις συντρόφους, ο Γκαούρ που εμφανίζεται πάλι ακούγοντας τις φωνές της Ζολάν που τον καλεί να τους βοηθήσει, δεν προσφέρει καμιά βοήθεια, τους λέει μονάχα πως άδικα τον φώναξαν, γιατί αφού είναι ο Ταμπόρ μαζί τους δεν πρέπει να φοβούνται τίποτα και τους εγκαταλείπει…

Στην περιπέτεια αυτή εμφανίζεται στην περιοχή όπου ζει ο Ταμπόρ, ο Γκαούρ, ο μελαψός Έλληνας ήρωας του «Γκαούρ-Ταρζάν»! Το ατρόμητο παλικάρι της Ζούγκλας που δεν γνωρίζει τις προθέσεις του Έλληνα γίγαντα είναι έτοιμος να χτυπηθεί τίμια μαζί του, σαν άντρας με άντρα, αν ήρθε για να του κάνει κακό. Ο Γκαούρ φιλάει τον Ταμπόρ στο μέτωπο και απαντάει πως γνωρίζει και θαυμάζει το νεαρό Ελληνόπουλο, είναι βέβαιος πως μια μέρα θα γίνει καλύτερος από αυτόν και πως ήρθε σ’ αυτήν την περιοχή της Ζούγκλας κυνηγώντας ένα θηρίο που θα μπορούσε να κάνει κακό και σ’ αυτόν και στους φίλους του…

Το τεύχος 13 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Κόκκινο Χαλάζι» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 4 Ιουλίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 1 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 280 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Πράκτωρ «Ζ»» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 5 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησαν το τεύχος 8 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Στην Ηλεκτρική Καρέκλα» και το τεύχος 6 του «Τζόε Ντικ» με τίτλο «Το Τελευταίο Ατού» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 13 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 3 Δεκεμβρίου 2021



#14) Η Αρχόντισσα των Τρελλών

Η Γιαράμπα, η πανώρια μελαψή κόρη της Ζούγκλας, επισκέπτεται ένα πρωί τον Ταμπόρ στη σπηλιά του, συνοδεύοντας τον Ταρζάν, τον άρχοντα της απέραντης παρθένας Ζούγκλας, που ήρθε στην περιοχή αυτή ψάχνοντας τον μελαψό Έλληνα γίγαντα Γκαούρ. Ο Ταρζάν θέλει να εξοντώσει τον Γκαούρ γιατί πιστεύει πως θέλει να τον ρίξει από το θρόνο του για να γίνει αυτός βασιλιάς της Ζούγκλας και ζητάει από τον Ταμπόρ να τον βοηθήσει. Το περήφανο και τίμιο Ελληνόπουλο αρνείται φυσικά μια τέτοια βοήθεια, τη βοήθεια όμως αυτή προσφέρεται να τη δώσει στον Ταρζάν η Ζολάν, που εγκαταλείπει τον μέχρι τώρα σύντροφό της Ταμπόρ και ακολουθεί τον Ταρζάν για να γίνει δική του συντρόφισσα. Μόλις ο Ταμπόρ μένει μόνος στη σπηλιά του ξεσπάει σε ακράτητους λυγμούς και στα αναφιλητά του ψιθυρίζοντας το όνομα της Γιαράμπα μονολογεί πως μόνο αυτή έχει μεγάλη καρδιά και ψυχή, πως μόνο αυτήν αγαπάει και μόνο αυτή αξίζει να γίνει συντρόφισσα της ζωής του! Όμως η Γιαράμπα δεν είχε φύγει όπως νόμιζε, είχε γυρίσει στη σπηλιά και είχε ακούσει τα λόγια του και όταν ο Ταμπόρ της ζητάει τη δική της απάντηση, η Γιαράμπα που δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό και το ενδιαφέρον της γι αυτόν τον ρωτάει ποια είναι τα στρωσίδια που κοιμόταν μέχρι τώρα η Ζολάν για να ξαπλώσει εκείνη μετά από μια τόσο κουραστική νύχτα προσθέτοντας πως όταν θα σηκωθεί θα φροντίσει και θα συγυρίσει την όμορφη σπηλιά τους. Κι έτσι, η ξανθιά Αμερικανίδα Ζολάν έγινε η συντρόφισσα του Άγγλου άρχοντα της Ζούγκλας Ταρζάν και η πανώρια βασίλισσα της άγριας αυτής περιοχής Γιαράμπα έγινε συντρόφισσα του ατρόμητου Ελληνόπουλου Ταμπόρ. Πολλές φορές τα δυο ζευγάρια συναντιούνται και αντιμετωπίζουν από κοινού τους κινδύνους στην άγρια αυτή περιοχή της Ζούγκλας όπου ζουν. Την τελευταία τους περιπέτεια την έχουν με τον τρομακτικό αρκουδάνθρωπο Γκαρούχα που κλεισμένος σε ένα κλουβί από έναν λευκό κυνηγό που θέλει να τον μεταφέρει στην Αμερική, να τον κάνει δημόσιο θέαμα και να κερδίσει έτσι χιλιάδες δολάρια, υπόσχεται πως αν τον ελευθερώσουν θα τους αποκαλύψει, πού είναι κρυμμένος κάπου στην Πέρα Ζούγκλα ένας αμύθητος θησαυρός που τον φυλάει ένας τεράστιος και υπερφυσικός στεριανός κάβουρας. Το θησαυρό αυτόν που είναι τόσο μεγάλος που θα χρειαστούν εκατό ελέφαντες για να μεταφερθεί, θα τον διεκδικήσουν χωριστά και ο Ταρζάν με τη Ζολάν για να γίνουν πλούσιοι και παντοδύναμοι και ο Ταμπόρ με τη Γιαράμπα για να τον στείλουν στην πατρίδα του Ταμπόρ την Ελλάδα, που είναι μια μικρή και φτωχιά χώρα για να γίνει κι αυτή πλούσια και ευτυχισμένη…

Στην περιπέτεια αυτή εμφανίζεται η λεπτεπίλεπτη αραπινούλα Μπουμπού με τη χορταρένια κοντή φούστα της και τα μακριά σγουρά μαλλιά της δεμένα σε… γαϊδουροουρά! Ο μικρόσωμος πλέον Μπουτάτα με την τεράστια κεφάλα του, μόλις τη βλέπει γοητεύεται και της ζητάει να τον παρακαλέσει να τη διορίσει μνηστή του κι αυτή που τον βρίσκει νοστιμούτσικο τον ανακηρύσσει… αρραβωνιαστήρα της! Κι έτσι στα δυο ζευγάρια της Ζούγκλας, του Ταμπόρ και της Γιαράμπα και του Ταρζάν και της Ζολάν, προστίθεται και ένα ακόμα, του Μπουτάτα και της Μπουμπού, μια σύνθεση ηρώων και πρωταγωνιστών που παραπέμπει στο πρώτο περιοδικό του Νίκου Ρούτσου, το «Γκαούρ-Ταρζάν», όπου τα αντίστοιχα ζευγάρια είναι ο Γκαούρ με την Ταταμπού, ο Ταρζάν με τη Τζέιν και ο Ποκοπίκο με τη Χουχού. Στην περιπέτεια αυτή υπάρχει και μια άλλη ομοιότητα που παραπέμπει ευθέως στην περιπέτεια του προγενέστερου τεύχους 13 της Β' περιόδου και του αντίστοιχου μεταγενέστερου τεύχους 67 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν». Πρόκειται για το θαμμένο σε ένα λάκκο κάπου στην Πέρα Ζούγκλα θησαυρό, που τον φυλάει ένας τεράστιος υπερφυσικός στεριανός κάβουρας και που τα δυο ζευγάρια θα τον διεκδικήσουν για δικό του λογαριασμό και για τους δικούς του λόγους το καθένα. Το μυστικό βέβαια του θησαυρού το αποκαλύπτει με αντάλλαγμα την απελευθέρωσή του στο μεν «Γκαούρ-Ταρζάν» ο τερατάνθρωπος Μποχάρ, στο δε «Μικρό Ταρζάν» ο αρκουδάνθρωπος Γκαρούχα.

Το τεύχος 14 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Αρχόντισσα των Τρελλών» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 11 Ιουλίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 8 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 281 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Πράκτωρ «Ζ» Εφορμά!» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 12 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησαν το τεύχος 9 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ο Τρίτος Πυροβολισμός» και το τεύχος 7 του «Τζόε Ντικ» με τίτλο «Η Σκιά που Σκοτώνει» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 14 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 7 Δεκεμβρίου 2021



#15) Ο Φτερωτός Κροκόδειλος

Από τη μέρα που ο τυχοδιώκτης κυνηγός Μπράουν αντίκρισε για πρώτη φορά τον τρομερό αρκουδάνθρωπο Γκαρούχα, σκέφτηκε πως βρήκε τον τρόπο να γίνει ζάπλουτος. Αν καταφέρει να τον πιάσει και να τον μεταφέρει στη μακρινή Αμερική, θα αποκτήσει τεράστια περιουσία από το χρυσάφι που θα πληρώνει ο κόσμος μόνο και μόνο για να τον βλέπει. Για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του, ο λευκός τυχοδιώκτης φτάνει μεσάνυχτα και αλαφιασμένος στη βαθειά καταπακτή όπου έχει το απαίσιο άντρο του ο τερατόμορφος και κακός μάγος Ντουχράν και ζητάει τη βοήθειά του. Ο φοβερός μάγος μπορεί να τον βοηθήσει να υποτάξει τον τρομερό αρκουδάνθρωπο δίνοντάς του ένα θαυματουργό φίλτρο, που μόλις το μυρίσει ο Γκαρούχα θα γίνει αμέσως πειθήνιο όργανο και θα υπακούει τυφλά τον άπληστο τυχοδιώκτη. Όμως, το αντάλλαγμα  που ζητάει ο Ντουχράν για να δώσει το μαγικό του φίλτρο, ποτέ δεν θα μπορούσε ο Μπράουν να το διανοηθεί. Ο καταχθόνιος μάγος ζητάει από τον λευκό τυχοδιώκτη να του φέρει τα κομμένα κεφάλια του Ταρζάν και του Ταμπόρ και μόνο τότε θα του δώσει το μαγικό φίλτρο, εξηγώντας στον διστακτικό λευκό κυνηγό πως δεν μπορεί να αφαιρέσει ο ίδιος με τα φοβερά μαγικά του τη ζωή των δυο ηρώων γιατί και οι δύο του είχαν σώσει κάποτε τη ζωή και ο θεός Κουρουκούν θα τον τιμωρήσει σκληρά αν πεθάνουν από το δικό του χέρι…

Στην εξέλιξη της ιστορίας κάτοχος του θαυματουργού φίλτρου γίνεται και ο Μπουτάτα, που όμως συλλαμβάνεται, όχι από μία, ούτε από δύο, ούτε από τρεις, αλλά από σαράντα δύο όμορφες αλλά πεινασμένες αραπίνες που ανάβουν αμέσως φωτιά για να τον ψήσουν ζωντανό. Ο Μπουτάτα καταφέρνει να πείσει τις λαίμαργες ανθρωποφάγες πως αν μυρίσουν το φίλτρο του θα μοσχοβολούν σε όλη τους τη ζωή. Οι χαριτωμένες αραπίνες μην αντέχοντας στον πειρασμό το μυρίζουν και μετατρέπονται σε σκλάβες του κωμικοτραγικού Μπουτάτα και… ποιος είδε τη λεπτεπίλεπτη Μπουμπού και δεν τη φοβήθηκε, που όταν είδε τον… αρραβωνιαστήρα της με τις ξετρελαμένες μαζί του αραπινούλες όρμησε σαν τρελή να σπαράξει τις όμορφες αντίζηλές της…

Η περιπέτεια του τεύχους 15 του «Μικρού Ταρζάν» είναι σε γενικές γραμμές ουσιαστικά η ίδια με την περιπέτεια του προγενέστερου τεύχους 14 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Β’ περιόδου και φυσικά ίδια με την περιπέτεια του μεταγενέστερου τεύχους 68 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου με αλλαγή φυσικά των ηρώων και κάποιες διαφοροποιήσεις στις λεπτομέρειες. Ο τυχοδιώκτης κυνηγός Μπράουν έχει τη θέση του αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν, ο αρκουδάνθρωπος Γκαρούχα έχει τη θέση του τερατάνθρωπου Μποχάρ, ο κακός μάγος Ντουχράν έχει τη θέση του παντοδύναμου μάγου Νάχρα Ντου, ο Ταρζάν, ο Ταμπόρ, η Γιαράμπα και η Ζολάν έχουν αντίστοιχα τη θέση του Ταρζάν, του Γκαούρ, της Ταταμπού και της Τζέιν και ο Μπουτάτα και η Μπουμπού έχουν τη θέση του Ποκοπίκο και της Χουχούς. Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στα δύο τεύχη είναι πως στο τεύχος του «Μικρού Ταρζάν» πριν την κυρίως περιπέτεια που είναι κοινή, προηγείται μια ανεξάρτητη περιπέτεια των ηρώων μας με το «Φτερωτό Κροκόδειλο» που δίνει και τον τίτλο στο τεύχος.

Το τεύχος 15 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Φτερωτός Κροκόδειλος» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 18 Ιουλίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 15 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 282 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Μυστηριώδης Βάρκα» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 19 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησαν το τεύχος 10 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ζωντανός στον Τάφο» και το τελευταίο τεύχος 8 της σειράς του «Τζόε Ντικ» με τίτλο «Το Σπίτι με τις Κατακόμβες» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 15 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 9 Ιανουαρίου 2022




#16) Το Ναρκωμένο Μαμούθ

Ένας μαύρος ιθαγενής, φίλος του Ταμπόρ, ο Χουρ, φτάνει ένα πρωί λαχανιασμένος στη σπηλιά του και πληροφορεί το υπέροχο Ελληνόπουλο πως ένας λευκός μάγος  ήρθε στη Ζούγκλα και ψάχνει στις μεγάλες σπηλιές των βουνών να βρει προϊστορικά θηρία και τέρατα που έζησαν στην περιοχή πριν εκατομμύρια χρόνια με σκοπό να τα αναστήσει. Ο «λευκός μάγος» έχει επαναφέρει ήδη από τη νάρκη ένα τεράστιο μαμούθ, εκατό φορές πιο μεγάλο από ελέφαντα, με δόντια σαν τεράστια δρεπάνια, που ήταν για εκατομμύρια χρόνια ναρκωμένο στη σπηλιά που βρίσκεται πίσω από τον πράσινο καταρράκτη. Το τεράστιο αυτό μαμούθ προσπαθεί να βγει από τη σπηλιά, αλλά προς το παρόν δεν τα καταφέρνει, γιατί δεν χωράει να περάσει, είναι όμως βέβαιο πως σιγά-σιγά θα γκρεμίσει το άνοιγμα της σπηλιάς, θα βγει έξω και τότε αλίμονο σε ό,τι βρεθεί μπροστά του, θα ποδοπατήσει δέντρα, καλύβια και ανθρώπους και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο στη Ζούγκλα. Ο Ταμπόρ, η Γιαράμπα και ο Μπουτάτα ξεκινούν βιαστικά για την περιοχή του πράσινου καταρράκτη, αλλά πριν φτάσουν εκεί συναντούν στη διαδρομή ετοιμοθάνατο τον «λευκό μάγο». Ο λευκός άντρας που δεν είναι φυσικά μάγος αλλά επιστήμονας, τους πληροφορεί λίγο πριν ξεψυχήσει πως δεν επανέφερε από τη νάρκη μόνο το μαμούθ, αλλά και δύο ακόμα προϊστορικά θηρία, ένα τεράστιο φίδι και ένα ακόμα προϊστορικό τέρας που δεν προλαβαίνει να τους πει τι είναι γιατί στο μεταξύ ξεψυχάει, τραυματισμένος από το τρίτο αυτό θηρίο που όταν του έκανε την ένεση για να το επαναφέρει στη ζωή συνήλθε απότομα και η ανάσα του τον τίναξε με ορμή στα τοιχώματα της σπηλιάς και χτυπήθηκε θανάσιμα. Λίγο αργότερα ο Ταμπόρ με τους δυο συντρόφους του και τον μικροσκοπικό Πιτσικόκο που τον συνάντησαν κι αυτόν στη διαδρομή φτάνουν στον πράσινο καταρράκτη και διαπιστώνουν και οι ίδιοι πως το μαμούθ αργά ή γρήγορα θα γκρεμίσει το άνοιγμα της σπηλιάς και θα βγει έξω. Δεν υπάρχει καθόλου καιρός για καθυστερήσεις και ο Ταμπόρ ζητάει από τον Πιτσικόκο να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορεί στη φυλή των Γιάρχα και να ζητήσει από τον φύλαρχο Ραμούχ που είναι φίλος του να έρθουν όλοι οι άντρες και οι γυναίκες της φυλής με τσεκούρια για να κόψουν δέντρα, να μεταφέρουν τους κορμούς γύρω από το άνοιγμα της σπηλιάς, να τους βάλουν φωτιά και όταν το θηρίο γκρεμίσει τα βράχια και βγει έξω να καεί καθώς θα προσπαθεί να περάσει από τον αδιαπέραστο φλογισμένο φράχτη…

Το τεύχος 16 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Ναρκωμένο Μαμούθ» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 25 Ιουλίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 22 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 283 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Αίνιγμα του Δάσους», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 24 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 1 του νέου περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Ο Τρίτος Άνθρωπος» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 26 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 11 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Τραγικό Λάθος». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 16 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 14 Ιανουαρίου 2022




#17) Μονομαχία Μέχρι Θανάτου

Ο Ταρζάν, ο υπέροχος άρχοντας της ζούγκλας, έχει αρχίσει να μη βλέπει με καλό μάτι την εξέλιξη του Ταμπόρ και τα μεγάλα και άφταστα κατορθώματα που πραγματοποιεί συνεχώς το ατρόμητο Ελληνόπουλο. Οι ιθαγενείς βέβαια παραδέχονται για βασιλιά της Ζούγκλας τον Ταρζάν, όμως όταν παρουσιάζεται κάποιος μεγάλος κίνδυνος γι αυτούς, πρώτα από τον Ταμπόρ ζητούν βοήθεια και προστασία. Από την άλλη, η θετή κόρη του Ταρζάν, η Ζολάν, αν και αγαπάει πάντα τον Ταμπόρ, τον κατηγορεί συνεχώς στον Ταρζάν, νομίζοντας πως έτσι θα βλάψει την αδελφική συντρόφισσα του αγαπημένου της, την πανώρια μελαψή Γιαράμπα. Και η αφορμή για να μετατραπεί αυτή η δυσαρέσκεια του Ταρζάν για τον Ταμπόρ σε σύγκρουση, δεν αργεί να εκδηλωθεί. Σε μια επίσκεψη του Ταρζάν και της Ζολάν στη σπηλιά του Ταμπόρ, ο άρχοντας της Ζούγκλας δέρνει βάναυσα τον Μπουτάτα και δίνει δυο φοβερά χτυπήματα στο πρόσωπο στη Γιαράμπα που προσπάθησε να τον προστατέψει. Η μεγάλη σύγκρουση των δύο ηρώων είναι κάτω από αυτές τις περιστάσεις αναπόφευκτη και θα αναβληθεί μόνο και μόνο για να αντιμετωπιστούν οι μεγάλοι κίνδυνοι της Ζούγκλας που θα απειλήσουν τους ίδιους και τους συντρόφους τους, ένας γιγαντόσωμος γορίλας που αρπάζει τη Ζολάν, μια τεράστια φοβερή αρκούδα Χουαρούν που αρπάζει το Μπουτάτα και στη συνέχεια και τον γιγαντόσωμο γορίλα που κρατάει τη Ζολάν και ακόμα ένας αδίσταχτος λευκός κυνηγός που όταν πιάνει αιχμάλωτη τη Γιαράμπα και βλέπει έκθαμβος την υπέροχη ομορφιά της θέλει να την πάρει μαζί του στην Αμερική ως θηριοδαμάστρια στο μεγάλο τσίρκο που έχει στην ιδιοκτησία του. Όμως, παρά τους κοινούς κινδύνους που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι δυο ήρωες η μεγάλη σύγκρουση μεταξύ τους δεν θα αποφευχθεί και ο Ταμπόρ και ο Ταρζάν θα οδηγηθούν μοιραία σε μια «μονομαχία μέχρι θανάτου»…

Το τεύχος 17 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Μονομαχία Μέχρι Θανάτου» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 1 Αυγούστου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 29 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 284 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Χρυσή Καρφίτσα», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 31 Ιουλίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 2 του νέου περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Το Ματωμένο Χρυσάφι» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 2 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 12 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Τα Ματωμένα Δάκρυα». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 17 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 17 Ιανουαρίου 2022



#18) Ο Λυσσασμένος Ρινόκερος

Ο Ταρζάν, ο άρχοντας της Ζούγκλας, θεωρεί φίλο τον φύλαρχο Κραγιάν, χωρίς να ξέρει τι φαρμακερό φίδι είναι! Ο σατανικός και καταχθόνιος φύλαρχος που θέλει να γίνει αυτός βασιλιάς της Ζούγκλας, από τη μια μεριά κατηγορεί τον Ταρζάν στους ιθαγενείς και τους συμβουλεύει να πάψουν να τον θεωρούν βασιλιά τους και από την άλλη, του κάνει πολύτιμα δώρα για να του δείξει την ψεύτικη πίστη και φιλία του. Ένα τέτοιο δώρο είναι και ένας εξημερωμένος όμορφος και μεγαλόσωμος ρινόκερος που τον προσφέρει στον Ταρζάν για να τον διευκολύνει δήθεν να κινείται με ασφάλεια και άνεση στις κοντινές και μακρινές μετακινήσεις του. Όμως, ο ύπουλος και καταχθόνιος φύλαρχος την ίδια μέρα που πρόσφερε τον ρινόκερο στον Ταρζάν είχε βάλει έναν λυσσασμένο λύκο να τον δαγκώσει, με τη βεβαιότητα πως κάποτε θα λυσσούσε και λυσσασμένος θα τον σπάραζε με το φοβερό του κέρατο ή με τα δόντια του. Ο Ταρζάν που δεν χρειάζεται φυσικά καμιά διευκόλυνση για τις μετακινήσεις του, χαρίζει τον ρινόκερο στη θετή του κόρη, τη Ζολάν, και αυτή με τη σειρά της μετά από ένα ατύχημα που είχε, που έπεσε από τη ράχη του και χτύπησε σοβαρά στους ώμους και στο κεφάλι, τον χαρίζει στη Γιαράμπα. Όμως, όταν η Γιαράμπα, η μελαψή αδελφική συντρόφισσα του Ταμπόρ, ανεβαίνει στη ράχη του ρινόκερου, εκδηλώνεται η λύσσα του και μαζί με τον Μπουτάτα που αρπάχτηκε κι αυτός από την ουρά του, παρασύρονται σε μια τραγική πορεία θανάτου, καθώς ο λυσσασμένος ρινόκερος τρέχει ανεξέλεγκτα με ασύλληπτη ταχύτητα μέσα στη Ζούγκλα. Οι δυο σύντροφοι θα πέσουν τελικά σε έναν μεγάλο χείμαρρο και θα παρασυρθούν σε μια υπόγεια λίμνη, στον κόσμο μιας φυλής ανθρωπόμορφων όντων που όμως μιλούν μια από τις πιο συνηθισμένες διαλέκτους των ιθαγενών της άγριας Ζούγκλας. Οι κολασμένοι αυτοί καταχθόνιοι λατρεύουν σαν θεό τους έναν λευκό κυνηγό που ήρθε στη Ζούγκλα για να πλουτίζει, εξοντώνοντας με τη βοήθειά τους ελέφαντες και συγκεντρώνοντας τα πολύτιμα χαυλιόδοντά τους. Ο λευκός αυτός «θεός» που φοράει συνεχώς μια μαύρη μάσκα, θέλει να εξοντώσει τον Ταρζάν και τον Ταμπόρ, γιατί ξέρει πως θα σταθούν εμπόδιο στην εξόντωση των ελεφάντων και συνεργάζεται με τον σατανικό φύλαρχο Κραγιάν για να παρασύρει τους δυο ήρωες στον υπόγειο κόσμο του και να τους εξοντώσει…

Το τεύχος 18 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Λυσσασμένος Ρινόκερος» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 8 Αυγούστου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 5 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 285 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Πόνος της Μητέρας», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 7 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 3 του νέου περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Ο Μυστηριώδης Σκελετός» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 9 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 13 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Μονομαχία Φαντασμάτων» που είναι επίσης δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 18 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 20 Ιανουαρίου 2022



#19) Στα Νύχια του Χάρου

Στη σπηλιά του Ταμπόρ συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο, ανεξήγητο και απίστευτο. Το ατρόμητο Ελληνόπουλο, η αδελφική του συντρόφισσα Γιαράμπα και ο φοβερός και τρομερός Μπουτάτα δεν έκλεισαν μάτι όλη τη νύχτα. Πέτρες μικρές και μεγάλες μπαίνουν με ορμή από το άνοιγμα της σπηλιάς και δεν τους αφήνουν να σταθούν πουθενά. Μια μεγάλη πέτρα χτυπάει στο μέτωπο τον Ταμπόρ και τον σωριάζει κάτω αναίσθητο. Το αίμα τρέχει ποτάμι από την πληγή και η Γιαράμπα βγαίνει τρέχοντας από τη σπηλιά ψάχνοντας απεγνωσμένα στο σκοτάδι να βρει το αιμοστατικό βότανο που θα σώσει τον αγαπημένο αδελφικό της σύντροφο. Μόλις όμως το βρίσκει, νοιώθει στο κορμί της το παγερό αγκάλιασμα ενός μεγάλου φιδιού. Όταν όμως το τεράστιο ερπετό τυλίγει ολόκληρο το κορμί της άμοιρης κοπέλας και ο θάνατος έρχεται να τη σκεπάσει, συμβαίνει κάτι ανέλπιστο. Ένας αόρατος σωτήρας κόβει το κεφάλι του φιδιού, η Γιαράμπα ελευθερώνεται και όταν τρέχει με τα βότανα στον Ταμπόρ, βλέπει πως κάποιος άλλος έχει βάλει ήδη βότανα στην πληγή του και ή αιμορραγία έχει σταματήσει. Ο Μπουτάτα είναι βέβαιος πως όλα αυτά τα παράξενα και ανεξήγητα που συμβαίνουν οφείλονται σε ένα φάντασμα, ο Ταμπόρ διαβεβαιώνει πως φαντάσματα δεν υπάρχουν και η Γιαράμπα υποψιάζεται τον Ταρζάν, γιατί μόνο ο άρχοντας της Ζούγκλας θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα εχθρός και φίλος, να τους χτυπάει με τις πέτρες να τους κάνει κακό από τη μια μεριά και όταν κινδυνεύει η ζωή τους να μην τους αφήνει να χαθούν. Το μυστήριο πυκνώνει ακόμα περισσότερο όταν τους επισκέπτεται η Ζολάν, η θετή κόρη του Ταρζάν, που ξεσπώντας σε ακράτητους λυγμούς τους πληροφορεί πως ο Ταρζάν δεν ζει, πως είχε βγει για κυνήγι, είχε γυρίσει στη σπηλιά σε κακά χάλια και πως της είχε μιλήσει για τη συνάντηση που είχε με έναν Άγγλο με τον οποίο έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Ο λευκός αυτός άντρας εξομολογήθηκε στον Ταρζάν πως ήταν γεννημένος και μεγαλωμένος στις Ινδίες, τη χώρα του μυστηρίου, των φακίρηδων και των θαυμάτων, πως είχε σπουδάσει και αυτός τις μαγικές τέχνες της μακρινής αυτής χώρας και είχε ασπαστεί τη θρησκευτική αίρεση των «Ελεύθερων Βουδιστών». Λίγο αργότερα, μετά την επιστροφή στη σπηλιά του, ο Άρχοντας της Ζούγκλας ξεψύχησε και οι ιθαγενείς μιας γειτονικής φυλής τον έθαψαν σε ένα βαθύ λάκκο που έσκαψαν πίσω από τη σπηλιά, τοποθετώντας το νεκρό κορμί του, πριν το σκεπάσουν με χώμα και αγριολούλουδα της Ζούγκλας, ανάμεσα σε δυο προβιές λιονταριού, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος πριν ξεψυχήσει…

Το τεύχος 19 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Στα Νύχια του Χάρου» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 15 Αυγούστου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 12 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 286 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Γάτα με τις Εννιά Ουρές», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 14 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 4 του νέου περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Το Φάντασμα των Υπονόμων» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 16 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 14 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ο Άγγελος των Δαιμόνων». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 19 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή
του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Ιανουαρίου 2022



#20) Η Κατακόμβη των Κολασμένων

Ένας καταχθόνιος πλούσιος τυχοδιώκτης, ο Νταρούκ, ήρθε στη Ζούγκλα από μια μακρινή πολιτισμένη χώρα με σκοπό να αυξήσει τα πλούτη του. Ο Νταρούκ ανακάλυψε στην πλαγιά ενός λόφου μια σπηλιά γεμάτη με μεγάλους λευκούς σταλακτίτες, προσέλαβε έναν ολόκληρο στρατό από τα κατακάθια των μαύρων ιθαγενών που συχνάζουν στο Μεγάλο Λιμάνι της Ζούγκλας και τους έβαλε να σκάψουν ακριβώς πάνω από τη σπηλιά με τους σταλακτίτες μια στρογγυλή βαθιά καταπακτή, που τον πυθμένα της τον έστρωσε με σπασμένα γυάλινα μπουκάλια του κονιάκ, από αυτά που έχει φέρει σε αμέτρητα κασόνια για να πίνει. Οι αραπάδες του Νταρούκ με παγίδες από χοντρά δίχτυα που στήνουν σε ολόκληρη την Ζούγκλα συλλαμβάνουν λευκούς και μαύρους ανθρώπους και τους ρίχνουν μέσα στην καταπακτή. Τα γυαλιά κόβουν τις σάρκες των άτυχων θυμάτων και το αίμα που τρέχει ποτίζει το χώμα, φτάνει στο θόλο της σπηλιάς που είναι από κάτω και στάζοντας σταγόνα-σταγόνα διαποτίζει τους σταλακτίτες και σχηματίζει ένα σκληρό κόκκινο σμάλτο πάνω στη χιονάτη επιφάνειά τους. Με αυτόν τον μακάβριο τρόπο οι σταλακτίτες γίνονται κόκκινοι, τέτοιοι που όμοιοί τους δεν υπάρχουν άλλοι στον κόσμο. Ο Νταρούκ σκοπεύει να μεταφέρει τους κόκκινους σταλακτίτες στην Ευρώπη και στην Αμερική και πουλώντας τους σαν κάτι σπάνιο να μαζέψει τόσο περισσότερο χρυσάφι, όσο έχει ονειρευτεί η αχόρταγη απληστία του. Ο Ταμπόρ, το ατρόμητο ελληνόπουλο που με τα ηρωικά κατορθώματά του δοξάζει την πατρίδα μας στην άγρια αυτή περιοχή της Ζούγκλας, με την πανώρια αγνή συντρόφισσά του Γιαράμπα και τον κωμικοτραγικό Μπουτάτα με την τεράστια τσουλουφωτή κεφάλα και το μικροσκοπικό κορμί, πληροφορούνται από έναν φίλο ιθαγενή για αυτόν τον καινούριο εχθρό που απειλεί τη Ζούγκλα και τους ανθρώπους της και αποφασίζουν να τον αντιμετωπίσουν. Οι τρεις σύντροφοι αποφασίζουν να περάσουν πρώτα από τον Ταρζάν για να ζητήσουν τη βοήθειά του, αλλά όταν φτάνουν στη σπηλιά του, η Ζολάν, η πανέμορφη θετή κόρη του Άρχοντα της Ζούγκλας, και η Μπουμπού, η λεπτεπίλεπτη μαύρη γόησσα με τη μοντέρνα αλογοουρά, τους πληροφορούν με βουρκωμένα μάτια πως ο Ταρζάν βγήκε από την προηγούμενη μέρα για κυνήγι και δεν ξαναγύρισε. Ο Ταμπόρ και η Γιαράμπα παίρνουν μαζί τους τη Ζολάν και την Μπουμπού για να μην μείνουν μόνες στη σπηλιά και όλοι μαζί ξεκινούν την αναζήτησή τους. Όμως, πριν προλάβουν να φτάσουν στη σπηλιά με τους σταλακτίτες, πέφτουν στα δίχτυα των αραπάδων του Νταρούκ, που τους ρίχνουν στη βαθιά καταπακτή με τα σπασμένα γυάλινα μπουκάλια όπου βρίσκουν και τον Ταρζάν στα τελευταία του από την αιμορραγία. Ο μόνος της συντροφιάς που δεν βρίσκεται μέσα στη φοβερή αυτή καταπακτή είναι ο… ενοχλητικός Μπουτάτα, που πριν ακόμα οι τρεις σύντροφοι φτάσουν στη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας είχε φάει μια γερή, αλλά σωτήρια όπως αποδείχτηκε, κλωτσιά από τον Ταμπόρ και εξαφανίστηκε…


Το τεύχος 20 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο « Η Κατακόμβη των Κολασμένων» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 22 Αυγούστου 1958. Την προηγούμενη μέρα, την Πέμπτη 21 Αυγούστου 1958 είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 5 του «Δεκατρία» με τίτλο «Γράμμα από τον Άδη», επίσης του Νίκου Ρούτσου, που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», ενώ την επόμενη μέρα, το Σάββατο 23 Αυγούστου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 15 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ο Τρελός Επιβάτης», επίσης του ίδιου συγγραφέα με το «Μικρό Ταρζάν», που σημαίνει πως ο Νίκος Ρούτσος έγραφε ταυτόχρονα εκείνη την περίοδο τρία περιοδικά και αυτό ίσως ερμηνεύει την μετά από ένα μήνα αποχώρησή του από τη συγγραφή του «Μικρού Ταρζάν», μετά το τεύχος 24 της έκδοσης του περιοδικού, όταν το «Τζων Γκρηκ» εξέδιδε το τεύχος 19 καθώς και τη διακοπή της έκδοσης του «Δεκατρία», επίσης μετά από ένα μήνα. Τρεις μέρες πριν την έκδοση του τεύχους 20 του «Μικρού Ταρζάν, την Τρίτη 19 Αυγούστου 1958, είχε κυκλοφορήσει το τεύχος 287 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Λίμνη του Ολέθρου».

Το συγκεκριμένο τεύχος 20 του «Μικρού Ταρζάν» που προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή μου δεν είχε εξώφυλλα, αλλά ας είναι καλά ο Πάνος που μας τα εξασφάλισε και έτσι είχα κι εγώ την τύχη να δω και να θυμηθώ μετά από τόσα χρόνια το εξώφυλλό του.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 29 Μαρτίου 2019


Ας μου επιτραπεί μια μικρή διόρθωση στις ιστορικές σημειώσεις του Προκόπη για το τεύχος 20 του Μικρού Ταρζάν που είχε κυκλοφορήσει στις 22-8-58).
Ο Νίκος Ρούτσος δεν δούλεψε ταυτόχρονα τρία περιοδικά. Δούλευε δύο, όμως! Τον Τζων Γκρηκ σταμάτησε να τον 
γράφει μετά το 12ο τεύχος του (19-7-58), ενώ το πρώτο τεύχος του "13" είχε κυκλοφορήσει σχεδόν μια εβδομάδα μετά (24-7-58) και ολοκλήρωσε τον κύκλο του μια εβδομάδα πριν σταματήσει ο Ρούτσος τη συνεργασία του και στον "Μικρό Ταρζάν" (11-9-58 και 19-9-58 αντίστοιχα). Οπότε, η υπόθεση ότι οι συνεργασίες διεκόπησαν για λόγους κόπωσης δεν ισχύουν. --Γιώργος Βλάχος




#21) Το Φίλτρο της Κακίας

Στη Ζούγκλα εμφανίζεται ο Νταγιαντούπ, το πιο παράξενο ανθρώπινο ον που γέννησε ποτέ η άγρια φύση της. Το τερατώδες αυτό πλάσμα είναι δυο θηριώδεις, χεροδύναμοι άντρες, ένας μαύρος και ένας λευκός, κολλημένοι ο ένας με τον άλλο με τις πλάτες τους, με τέσσερα χέρια, τέσσερα πόδια και τέσσερα στήθια και με ένα κεφάλι που από τη μια μεριά έχει την ήρεμη όψη ενός λευκού και από την άλλη την άγρια όψη ενός αράπη. Ο τερατώδης αυτός «διπλάνθρωπος» όταν σκέπτεται και ενεργεί με τον λευκό εαυτό του, ως Ντάγια, είναι γεμάτος αγάπη και καλοσύνη για όλους, ενώ όταν σκέφτεται και ενεργεί με τον μαύρο εαυτό του, ως Ντουπ, είναι γεμάτος μίσος και κακία για όλους. Η σχέση των έξι ηρώων της Ζούγκλας, του Ταμπόρ και της Γιαράμπα, του Ταρζάν και της Ζολάν και του Μπουτάτα και της Μπουμπού, με τον Ντάγια-Ντούπ θα είναι ιδιόρρυθμη και γεμάτη αντιφάσεις. Όταν στο διπρόσωπο αυτό πλάσμα επικρατεί ο Ντούπ θα πρέπει να συγκρουστούν μαζί του και όταν επικρατεί ο Ντάγια θα έχουν την αμέριστη βοήθειά του. Στην εξέλιξη αυτής της περιπέτειας των ηρώων μας με τον Νταγιαντούπ θα εμπλακεί και ο παντοδύναμος μάγος Χαραχάν, ένας γέρος, κουτσός, καμπούρης και σκελετωμένος ιθαγενής, ντυμένος με κουρελιασμένη προβιά λύκου, που όταν αντικρίζει τον μαύρο Ντουπ αναγνωρίζει σ’ αυτόν τον αγαπημένο του θεού της κακίας Γκαραταγκάρ και καλεί τον Νταγιαντούπ και τους έξι ήρωες της Ζούγκλας στη φριχτή σπηλιά του με την υπόσχεση πως θα εκπληρώσει για τον καθένα ξεχωριστά όποια χάρη του ζητήσει…

Το τεύχος 21 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Φίλτρο της Κακίας» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 29 Αυγούστου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 26 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 288 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Αυτοθυσία ενός Παιδιού», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 28 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 6 του περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Ο Δαίμονας της Φωτιάς» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 30 Αυγούστου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 16 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Τα Ζωντανά Πτώματα». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 21 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 9 Φεβρουαρίου 2022



#22) Η Γοργόνα της Λίμνης

Ο παντοδύναμος μάγος Χαραχάν είχε δώσει στον Ταμπόρ, στον Ταρζάν, στη Γιαράμπα και στη Ζολάν ένα φίλτρο σε μικρά κόκκινα χαπάκια που μόλις τα έπιναν με νερό της μεγάλης πηγής, θα πλημμύριζαν οι καρδιές τους από παντοτινή αγάπη και καλοσύνη. Όμως ο αδιόρθωτος Μπουτάτα για να… «σπάσει πλάκα» άλλαξε τα χαπάκια των τεσσάρων συντρόφων, ο καθένας δεν πήρε το χαπάκι που είχε δώσει σ’ αυτόν ο μάγος και μόλις τα πήραν, το φίλτρο της Αγάπης και της Καλοσύνης έγινε φίλτρο της Κακίας και χύθηκαν αμέσως να σπαράξουν ο ένας τον άλλο. Στη σύγκρουση των δύο ηρώων της Ζούγκλας συμμετέχουν και ο κακός Ντούπ που βρήκε ευκαιρία να εξοντώσει τους δυο ήρωες καθώς και ο καλός Ντάγια που επιχείρησε να τους σώσει. Ευτυχώς, την πιο κρίσιμη στιγμή του αλληλοσπαραγμού εμφανίζεται ο φοβερός και αποκρουστικός μάγος Χαραχάν, που μιλώντας εκ μέρους του θεού της Κακίας Γκαραταγκάρ διατάζει να σταματήσει ο αλληλοσπαραγμός και εκφράζει τη θέλησή του να ανταμείψει τον πιο ικανό και πιο θαρραλέο, αυτόν που θα καταφέρει να πιάσει και να μεταφέρει ζωντανή στον μάγο Χαραχάν, που θα την κάψει στη φωτιά, θυσία στο βωμό του, την άπιστη κόρη του Γιορελίλ, τη Γοργόνα της Λίμνης. Όποιος τα καταφέρει, είτε είναι άντρας, είτε γυναίκα, ο θεός της Κακίας θα τον κάνει τον ευτυχέστερο άνθρωπο του κόσμου, εκπληρώνοντας όποια χάρη του ζητήσει. Ο Ταμπόρ με τη Γιαράμπα, ο Ταρζάν με τη Ζολάν και ο Μπουτάτα καθώς και ο Ντάγια με τον Ντούπ, χωρισμένοι οι δυο τους για δεύτερη φορά από τον μάγο Χαραχάν με τον περιορισμό να μην αγγίξει ο ένας τον άλλο, ούτε να απομακρυνθούν μεταξύ τους ώστε να μην βλέπει ή να ακούει ο ένας τον άλλο, σπεύδουν για τη μεγάλη γαλάζια λίμνη της Ζούγκλας με σκοπό να πιάσει ο καθένας για λογαριασμό του τη Γιορελίλ, έχοντας στο μυαλό του τι θα ζητήσει από τον θεό της Κακίας Γκαραταγκάρ αν παραδώσει αυτός στον Χαραχάν την πανέμορφη γοργόνα, όλοι, εκτός από τον Ταμπόρ που έχει στο μυαλό του κάτι εντελώς διαφορετικό, να μην καταφέρει κανείς να πιάσει τη Γιορελίλ, τη γοργόνα που όπως θα αποδειχθεί κρύβει ένα μεγάλο μυστικό...

Γιορελίλ! Η γοργόνα της λίμνης! Η πανέμορφη κόρη της Ζούγκλας με την υπέροχη μαγευτική φωνή και με καρδιά γεμάτη αγάπη και καλοσύνη για όλους τους ανθρώπους! Γιορελίλ! Μια ακόμα υπέροχη έμπνευση ονόματος για γοργόνα από το συγγραφέα των παιδικών μας χρόνων Νίκο Ρούτσο. Θυμίζω μερικά ακόμα ονόματα από τις πάμπολλες εμπνεύσεις του στο «Γκαούρ-Ταρζαν» και στο «Μικρό Ταρζάν»… Ταταμπού, Γιαράμπα, Ζολάν, Λιόγκα, Ραγιάλ, Αλάλα, Ντάγια, Γιαρεμίν, Λάιχα, Ζεμπιλέ, Αλπέλα, Βαλάντα, Ζολιάγκα, Νταλιάνα, Αγιαλάμ, Ζάιλα, Ζαχάλ. Και ένα ανδρικό… Κραγιαμπού!

Το τεύχος 22 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Γοργόνα της Λίμνης» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 289 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Μυστικός Χάρτης», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 7 του περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Το Εξπρές του Θανάτου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 17 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Αιχμάλωτοι του Πεπρωμένου». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 22 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 13 Φεβρουαρίου 2022




#23) Ο Δαίμονας της Συμφοράς

Η πανώρια μελαψή Γιαράμπα, η αδελφική φίλη και συντρόφισσα του Ταμπόρ, απογοητευμένη από το ατρόμητο Ελληνόπουλο που εξακολουθεί να υπομένει τις προσβολές του Ταρζάν και δεν δέχεται να χτυπηθεί μαζί του, τον εγκαταλείπει. Ο Ταμπόρ ζει τώρα με την πανέμορφη Γιορελίλ, τη γοργόνα της Λίμνης, σε δυο ξυλένια καλυβάκια που έστησαν κάπου στα ρηχά της λίμνης, έχοντας μαζί του στο δικό του καλυβάκι και τον αχώριστο σύντροφό του Μουτάτα. Ένα βράδυ, αργά τα μεσάνυχτα και ενώ ο Ταρζάν, η θετή του κόρη Ζολάν και η Μπουμπού κοιμούνται βαθιά στη σπηλιά τους, εμφανίζεται μια πανώρια και περήφανη αραπίνα, η Σαμπάχ, που καλεί τον Ταρζάν σε μονομαχία την επόμενη κιόλας μέρα τα μεσάνυχτα στην πηγή με τα μεγάλα πλατάνια για να κάνει, όπως λέει, αυτό που δεν τόλμησε να κάνει κανείς άλλος μέχρι τώρα, να τον σκοτώσει. Ο Ταμπόρ πληροφορείται το γεγονός από τον Μπουτάτα που επισκέφτηκε την άλλη μέρα τη Μπουμπού και αποφασίζει να πάει κι αυτός στην πηγή με τα μεγάλα πλατάνια για να είναι παρών, αν και όταν θα αρχίσει η μονομαχία. Λίγο αργότερα αφότου ο Ταμπόρ έχοντας μαζί του και τον Μπουτάτα που τον ακολούθησε, φτάνουν στον τόπο της μονομαχίας, καταφτάνουν πρώτα η Σαμπάχ και λίγο αργότερα και ο Ταρζάν και αν και ο άρχοντας της Ζούγκλας δεν είναι διατεθειμένος να μονομαχήσει με μια γυναίκα, η θανάσιμη αναμέτρηση αρχίζει και η παρέμβαση του περήφανου Ελληνόπουλου θα είναι καθοριστική. Όμως, στην πηγή με τα πλατάνια θα εμφανιστεί σε λίγο ένας γιγαντόσωμος, άγριος και τερατόμορφος κανίβαλος, ο Κρα Νταγιάν, πέντε φορές μεγαλύτερος από έναν κανονικό άνθρωπο, καβάλα σε μια τεράστια στρουθοκάμηλο με ένα φαρμακερό πράσινο φίδι τυλιγμένο στον απέραντο λαιμό της…

Το τεύχος 23 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Δαίμονας της Συμφοράς» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 290 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Ασημένιο Κλειδί», μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος 8 του περιοδικού «Δεκατρία» με τίτλο «Ο Τρελός Εφευρέτης» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 18 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Τρένο του Ολέθρου». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 23 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 19 Φεβρουαρίου 2022




#24) Ο Θάνατος του Ταρζάν

Ο Ταρζάν είναι νεκρός! Ο Ταμπόρ, το ατρόμητο Ελληνόπουλο και η πανώρια μελαψή Γιαράμπα, η αδελφική συντρόφισσά του, σκάβουν έναν βαθύ λάκκο έξω από τη σπηλιά του νεκρού άρχοντα της Ζούγκλας για να τον θάψουν, ποτίζοντας τα κρύα χώματα με τα καυτά τους δάκρυα. Η Ζολάν, η θετή κόρη του Ταρζάν, πεσμένη μπρούμυτα και καλύπτοντας το πρόσωπό της με τις παλάμες της κλαίει και χτυπιέται με παράξενα ξεσπάσματα λυγμών που μερικές φορές μοιάζουν με γέλια, σαλεύει το λογικό των ανθρώπων μπροστά στο θάνατο των αγαπημένων τους, και η Μπουμπού, δακρυσμένη κι αυτή, έχει γονατίσει δίπλα στη Ζολάν και προσπαθεί να την παρηγορήσει. Μετά την ταφή, ο Ταμπόρ καλεί τη μικρή Ζολάν στη σπηλιά του, δεν μπορεί πια να ζει μόνη της, αλλά το χαροκαμένο κορίτσι αποκρίνεται με αναφιλητά πως δεν σκοπεύει να μείνει στη Ζούγκλα, πως σύντομα θα αναχωρήσει για την μακρινή πατρίδα της την Αμερική και μπαίνει στη σπηλιά του Ταρζάν και εξαφανίζεται! Την άλλη μέρα τα μεσάνυχτα και ενώ ο Ταμπόρ με τη Γιαράμπα και το Μπουτάτα, ταλαιπωρημένοι ψυχικά και σωματικά από τον απροσδόκητο θάνατο του Ταρζάν, κοιμούνται βαθιά, σαν σε λήθαργο, στην σπηλιά τους, ξυπνούν από μια άγρια φωνή που ακούγεται απ’ έξω και τους αναστατώνει. Η φωνή είναι του νεκρού άρχοντα της Ζούγκλας που επαναλαμβάνει απειλητικά, «κατάρα και ανάθεμα στον Ταμπόρ, αυτός με σκότωσε, ο Έλληνας είναι ο δολοφόνος μου, κατάρα και ανάθεμα στον Ταμπόρ»…

Το τεύχος 24 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Θάνατος του Ταρζάν» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 291 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Ελευθερία Ανατέλλει» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 19 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Φίλτρο της Σιωπής». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 24 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 22 Φεβρουαρίου 2022



#25) Το Φάντασμα της Ζούγκλας

Ο Ταμπόρ, η Γιαράμπα και ο Μπουτάτα ξυπνούν ανήσυχοι από τους ήχους πολλών ταμ-ταμ που σπάζουν τη βαθειά σιγαλιά που επικρατεί τη νύχτα στη Ζούγκλα και το ατρόμητο Ελληνόπουλο συμπεραίνει πως ο θόρυβος έρχεται από την κατεύθυνση της φυλής των Κούρα που ετοιμάζονται για ανθρωποθυσία. Λίγο αργότερα, καταφθάνει στη σπηλιά των τριών συντρόφων η Μπουμπού, που πληροφορεί τον Ταμπόρ πως η Ζολάν και ο Ταρζάν έπεσαν στα χέρια της φυλής των Κούρα. Το υπέροχο Ελληνόπουλο δεν χάνει ούτε στιγμή και μαζί με τη Γιαράμπα και το Μπουτάτα ξεκινούν για το χωριό της άγριας φυλής για να προλάβουν να βοηθήσουν τους φίλους τους. Το θέαμα που αντικρίζουν οι τρεις σύντροφοι όταν φτάνουν στο χωριό των Κούρα είναι τρομερό. Οι άγριοι της φυλής κρατώντας μακριά δόρατα χορεύουν υπό τους ήχους των ταμ-ταμ γύρω από μια πελώρια φωτιά που είναι αναμμένη στην πλατεία του χωριού τους, ενώ ο Ταρζάν είναι δεμένος σε έναν πάσσαλο κοντά στα ξύλινα ξόανα των θεών και των πνευμάτων στα οποία πιστεύουν οι άγριοι ιθαγενείς που είναι έτοιμοι να τον θυσιάσουν. Στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν τον Ταρζάν, ο Ταμπόρ και η Γιαράμπα πιάνονται κι αυτοί αιχμάλωτοι από τους Κούρα και θα διασωθούν χάρη στο Μπουτάτα που θα εμφανιστεί στην πιο κρίσιμη στιγμή κραδαίνοντας την πιστόλα του. Οι άγριοι ιθαγενείς όταν βλέπουν το μικρό ανθρωπάκι με την πελώρια κεφάλα νομίζουν πως είναι ένα από τα πολλά ξόανά τους που ζωντάνεψε ξαφνικά και άρχισε να περπατάει και το βάζουν στα πόδια πανικόβλητοι. Όμως, στην καταδίωξη που θα ακολουθήσει την απελευθέρωση των τριών συντρόφων, ο Ταρζάν χτυπιέται στο πόδι από ένα δηλητηριασμένο βέλος των άγριων Κούρα και για το δηλητήριο που χρησιμοποιεί η φυλή αυτή των ιθαγενών δεν υπάρχει αντίδοτο…

Την περιπέτεια του τεύχους 25 του «Μικρού Ταρζάν» την υπογράφει ο Πότης Στρατίκης που παίρνει τη σκυτάλη της συγγραφής του περιοδικού από το Νίκο Ρούτσο. Μια από τις πρώτες κινήσεις του Πότη Στρατίκη θα είναι ο θάνατος του Ταρζάν και η οριστική αποχώρησή του από τις μελλοντικές περιπέτειες. Ο Ταμπόρ, το ατρόμητο Ελληνόπουλο, γίνεται τώρα αυτός βασιλιάς της Ζούγκλας σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του Ταρζάν και αναλαμβάνει υπό την προστασία του τη μικρή Ζολάν. Η αποχώρηση του Ταρζάν προδιαγράφει μια σημαντική αλλαγή στις μελλοντικές περιπέτειες της σειράς. Οι δραματικές συγκρούσεις, οι παρεξηγήσεις, οι αντιπαραθέσεις και οι αντιζηλίες ανάμεσα στους βασικούς ήρωες, που στις ιστορίες που έγραψε ο Νίκος Ρούτσος κατείχαν σημαντική θέση, περιορίζονται και ουσιαστικά εκλείπουν και ο Πότης Στρατίκης προσανατολίζει τις δικές του περιπέτειες περισσότερο στο περιβάλλον της άγριας Ζούγκλας και όχι στις σχέσεις μεταξύ των ηρώων.

Το τεύχος 25 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Φάντασμα της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 292 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Γαλάζιος Σκορπιός» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 20 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Βάραθρο της Συμφοράς». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.


Το συγκεκριμένο τεύχος 25 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 8 Μαρτίου 2022




#26) Ο Μαύρος Όλεθρος

Ο Ταμπόρ, η Γιαράμπα και ο Μπουτάτα μετά την περιπέτεια που είχαν με τους άγριους της φυλής των Κούρα και τη δραματική σωτηρία τους από την κόλαση της φωτιάς που έβαλαν οι άγριοι αυτοί ιθαγενείς στη Ζούγκλα για να τους εκδικηθούν που τους έκλεψαν τη Ζολάν που την είχαν για θεά τους, έχουν επιστρέψει ασφαλείς στη σπηλιά τους. Όμως είναι ανήσυχοι, γιατί η Ζολάν, που ο Ταμπόρ την είχε δει για τελευταία φορά να πηδάει από το δέντρο όπου είχαν σκαρφαλώσει πάνω στη ράχη ενός άγριου βουβαλιού που έτρεχε να γλιτώσει κι αυτό από τις φλόγες που έκαιγαν τη ζούγκλα, δεν έχει γυρίσει ακόμα. Ο Ταμπόρ και η Γιαράμπα αναζητούν τη Ζολάν στη σπηλιά του νεκρού Ταρζάν, αλλά φτάνοντας εκεί βρίσκουν μόνο τον μεγάλο μάγο της Ζούγκλας Ζοχράν, που όταν ο Ταμπόρ τον ρωτάει αν ζει η Ζολάν του απαντάει αινιγματικά πως, «όποιος πέφτει στο λάκκο των φιδιών δεν μένει ζωντανός». Ο Ταμπόρ πληροφορείται από τον Μπουτάτα πως το λάκκο των φιδιών τον ξέρει μόνο μια άγρια φυλή, η φυλή των Μπούα, και πως στο χωριό της φυλής αυτής υπάρχει ένα πελώριο θηρίο και οι Μπούα ρίχνουν όλους τους αιχμαλώτους τους στα τρομερά και ανοιχτά σαγόνια του. Το ατρόμητο Ελληνόπουλο δεν διστάζει ούτε στιγμή και μαζί με τη Γιαράμπα και το Μπουτάτα ξεκινούν για το χωριό των Μπούα για να μάθουν πού βρίσκεται ο λάκκος των φιδιών και να βρουν ζωντανή ή νεκρή την αγαπημένη τους Ζολάν…

Στην περιπέτεια του τεύχους 26 του «Μικρού Ταρζάν» ο Πότης Στρατίκης, που από το προηγούμενο τεύχος έχει πάρει τη σκυτάλη της συγγραφής του περιοδικού από το Νίκο Ρούτσο, προχωρεί σε μια ακόμα σημαντική αλλαγή στη σύνθεση των ηρώων του. Η πρώτη αλλαγή ήταν φυσικά ο θάνατος του Ταρζάν στο τεύχος 25. Η δεύτερη αλλαγή είναι η μεταμόρφωση του μικροσκοπικού, αλλά με τεράστια κεφάλα, Μπουτάτα στον γιγαντόσωμο αράπη που ήταν κάποτε, πριν μπει στη μαγική σπηλιά με τις δυο γούρνες και πέσει στο μαγικό νερό της δεξιάς γούρνας που τον είχε μετατρέψει σε μικροσκοπικό νάνο με πελώριο κεφάλι, ένα κεφάλι που καθώς είχε μείνει έξω από το νερό έμεινε όπως ήταν. Στην περιπέτεια του τεύχους 26 ο Μπουτάτα έχοντας πέσει στο νερό της αριστερής γούρνας επανέρχεται στο αρχικό του μέγεθος και αποτελεί πάλι έναν χεροδύναμο και υπολογίσιμο σύντροφο του Ταμπόρ στις μελλοντικές περιπέτειές του.

Το τεύχος 26 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Μαύρος Όλεθρος» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 293 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Τιμωρία του Τυράννου» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 4 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 21 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Έγκλημα στη Γόνδολα». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 26 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 11 Μαρτίου 2022




#27) Η Τσίτα Θριαμβεύει

Ένα βράδυ και ενώ ετοιμάζονται να κοιμηθούν στη σπηλιά τους, οι τρεις σύντροφοι, ο Ταμπόρ, η Ζολάν και ο Μπουτάτα δέχονται την επίσκεψη ενός Ιταλού κυνηγού, του Αλφιέρι, που ζητάει από τον Ταμπόρ τη βοήθειά του. Ο Αλφιέρι φανερά κατατρομαγμένος εξηγεί στο ατρόμητο Ελληνόπουλο πως ήρθε στη Ζούγκλα μαζί με τους συνεργάτες του για μια εξερευνητική αποστολή, αλλά από την ώρα που έστησαν τον καταυλισμό τους δίπλα στο μεγάλο ποτάμι, συμβαίνει κάτι παράξενο. Κάποιος πετάει στο στρατόπεδό τους μεγάλες πέτρες, ενώ μια παράξενη φωνή ακούγεται να λέει «Θα σας σκοτώσω όλους». Ο Ταμπόρ δείχνει εξαιρετικό ενδιαφέρον γι αυτά που ακούει από τον Ιταλό εξερευνητή και αποφασίζει να επισκεφτεί την κατασκήνωση της εξερευνητικής ομάδας παίρνοντας μαζί του τη Ζολάν και το Μπουτάτα που έχει πάντα στον ώμο του, αχώριστη σύντροφό του, την τετραπέρατη μαϊμουδίτσα του, την Τσίτα. Με το που φτάνουν στο στρατόπεδο των Ιταλών, ένας από τους άντρες της αποστολής τους πληροφορεί πως μια πελώρια πέτρα που πέταξε ο αόρατος εχθρός βρήκε έναν από τους μαύρους ιθαγενείς του καταυλισμού στο κεφάλι και τον άφησε στον τόπο. Στην πρώτη έρευνα που κάνει ο Ταμπόρ στην περιοχή γύρω από το στρατόπεδο στέκεται τυχερός. Τις μεγάλες πέτρες τις ρίχνει στην κατασκήνωση ένα παράξενο πλάσμα, που μάλλον είναι άνθρωπος με μεγάλη γενειάδα ντυμένος με δέρμα ζώου, χρησιμοποιώντας τα δέντρα της περιοχής σαν καταπέλτες. Όμως το μυστήριο παραμένει. Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος, γιατί πετάει πέτρες και αργότερα και φαρμακερά φίδια στον καταυλισμό και γιατί θέλει να εξοντώσει τον Αλφιέρι και όλα τα μέλη της εξερευνητικής αποστολής των Ιταλών;…

Στην περιπέτεια του τεύχους 27 του «Μικρού Ταρζάν» ο συγγραφέας Πότης Στρατίκης προχωρεί σε μια τρίτη σημαντική αλλαγή στη σύνθεση των ηρώων του. Η πρώτη αλλαγή ήταν φυσικά ο θάνατος του Ταρζάν στο τεύχος 25. Η δεύτερη αλλαγή, στο τεύχος 26, ήταν η μεταμόρφωση του μικροσκοπικού Μπουτάτα στον γιγαντόσωμο και χεροδύναμο αράπη που ήταν κάποτε. Η τρίτη αλλαγή στο τεύχος 27 είναι η αποχώρηση της μέχρι τώρα συντρόφισσας του Ταμπόρ, της Γιαράμπα, από τη ζωή του ατρόμητου Ελληνόπουλου και τις μελλοντικές περιπέτειές του. Τη θέση της μελαψής βασίλισσας της Ζούγκλας στην σπηλιά του Ταμπόρ την παίρνει πάλι η μικρή Ζολάν μετανιωμένη για όσα έκανε από τη ζήλια της για τη Γιαράμπα. Η αποχώρηση της περήφανης Γιαράμπα που αναγνωρίζει και το δικό της λάθος να πάρει αυτή τη θέση της Ζολάν δίπλα στον Ταμπόρ, δίνει τη δυνατότητα στον Πότη Στρατίκη να προσανατολίσει τις δικές του περιπέτειες αποκλειστικά στο περιβάλλον της άγριας Ζούγκλας και όχι στις σχέσεις μεταξύ των ηρώων, όπως το έκανε ο Νίκος Ρούτσος που στις περιπέτειές του οι σχέσεις, οι συγκρούσεις και οι αντιζηλίες μεταξύ των ηρώων του είχαν σημαντική θέση.

Το τεύχος 27 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Τσίτα Θριαμβεύει» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 7 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 294 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Παράπονο του Σπίθα» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 11 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 22 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ποιος Σκότωσε τον Σάντερ;». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 27 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 14 Μαρτίου 2022



#28) Το Μυστικό του Μπουτάτα

Η Κάρμεν, η κόρη του τρομερού Ισπανού πειρατή Αλβαρέθ που με την πειρατική του σκούνα ήταν ο φόβος και ο τρόμος των πλοίων που ταξίδευαν στον Ατλαντικό, έρχεται στη Ζούγκλα με σκοπό να βρει τον αμύθητο θησαυρό που είχε κρύψει ο πατέρας της στο υπόγειο ενός ερειπωμένου αρχαίου ναού, του ναού των φαντασμάτων, που βρίσκεται δέκα μίλια δυτικά της Μπουκόμπα, κοντά στη λίμνη Βικτώρια, εκεί ακριβώς όπου ο παραπόταμος Ουράχα σμίγει με τον ποταμό Κόγκο. Το μυστικό του κρυμμένου θησαυρού το αποκάλυψε ο Αλβαρέθ στην κόρη του λίγο πριν πεθάνει, χτυπημένος στο στήθος από ένα βλήμα μιας οβίδας που έριξε ένα γαλλικό πολεμικό και έσκασε στο κατάστρωμα της σκούνας του. Όμως, ο αδίσταχτος πειρατής συμβούλεψε την σκληρόκαρδη και αιμοβόρα κόρη του να μην κατεβεί στο υπόγειο που είναι κρυμμένος ο θησαυρός του πριν εξουδετερώσει το προϊστορικό και ανήλιαγο φίδι, ένα Άγκο, που του το είχε δώσει μικρό ακόμα ο μάγος μιας φυλής ιθαγενών και το είχε ρίξει στο υπόγειο για να προστατεύει το θησαυρό του. Το φίδι από τότε που το έριξε έχει μεγαλώσει  και είναι βέβαιο πως θα κατασπαράξει όποιον τολμήσει να κατεβεί στο υπόγειο του αρχαίου ναού. Τα μάτια αυτού του φιδιού μαγνητίζουν όποιον κοιτάξουν και ακόμα και ο πιο θαρραλέος και αποφασιστικός άνθρωπος τα χάνει, υπνωτίζεται, παραλύει η θέλησή του και γίνεται εύκολη λεία για το φοβερό Άγκο. Σύμφωνα με τις οδηγίες του πατέρα της, ο μόνος τρόπος να πάρει το θησαυρό, είναι να ρίξει τρεις ανθρώπους στο υπόγειο, που μόλις τους φάει το φίδι θα πέσει σε βαθιά νάρκη που διαρκεί πέντε μέρες. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να κατέβει με ασφάλεια στο υπόγειο για να πάρει το θησαυρό. Η σατανική Κάρμεν μόλις φτάνει στη ζούγκλα συναντάει τυχαία το Μπουτάτα, τον σώζει από τα δόντια ενός τεράστιου κροκόδειλου που θα τον κατασπάραζε και τον στέλνει στον αρχαίο ναό για να σώσει δήθεν τον άντρα της που παγιδεύτηκε στο υπόγειο. Το δεύτερο θύμα της φοβερής γυναίκας είναι ο Ταμπόρ που τον ξεγελάει κι αυτόν και τον στέλνει στο ναό για να σώσει τον Μπουτάτα που έπεσε δήθεν στο υπόγειο. Το τρίτο και τελευταίο θύμα της Κάρμεν είναι η Ζολάν που την ξεγελάει και αυτήν με το ψέμα πως ο Ταμπόρ βρίσκεται στα υπόγεια του ναού των κακών πνευμάτων και κινδυνεύει…

Το τεύχος 28 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Μυστικό του Μπουτάτα» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 14 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 295 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Παιδί με τις 3 μορφές» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 18 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 23 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Αυτοκίνητο «Φάντασμα»». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 28 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 17 Μαρτίου 2022



#29) Η Κολασμένη Κοιλάδα

Ο Ταμπόρ, η Ζολάν και ο Μπουτάτα μετά την περιπέτειά τους στον αρχαίο ναό με το τεράστιο προϊστορικό φίδι που φύλαγε τον θησαυρό του πειρατή στα υπόγειά του, βρίσκονται τώρα στη Νεκρή Πολιτεία όπου ένα τεράστιο όρνιο άρπαξε διαδοχικά τον έναν μετά τον άλλο, πρώτα τη Ζολάν και μετά τον Ταμπόρ. Το ατρόμητο Ελληνόπουλο όταν εμφανίστηκε στον ουρανό για δεύτερη φορά το όρνιο έμεινε ακίνητο για να τον αρπάξει κι αυτόν, με την ελπίδα πως θα τον οδηγήσει στην αγαπημένη του Ζολάν. Το φοβερό όρνιο μεταφέρει τον Ταμπόρ πάνω από έναν από τους Πύργους της Νεκρής Πολιτείας και τον αποθέτει στο βάθος μιας μεγάλης τρύπας που υπήρχε στη στέγη του. Μόλις το όρνιο ανυψώνεται και πάλι στον ουρανό, ο Ταμπόρ βλέπει σε μια γωνιά τη Ζολάν και διαπιστώνει πως βρίσκονται οι δυο τους φυλακισμένοι σε ένα κλουβί με σιδερένια κάγκελα. Σε λίγο εμφανίζεται ένας μισόγυμνος άντρας με μακριά μαλλιά που δεν είναι ούτε μαύρος ούτε λευκός, αλλά μοιάζει με τους ερυθρόδερμους της Αμερικής. Ο μυστηριώδης άνδρας τους λέει πως είναι ο βασιλιάς της Νεκρής Πολιτείας, πως οι υπήκοοί του πέθαναν όλοι πριν ένα χρόνο από μια τρομερή αρρώστια και γλίτωσε μόνο αυτός και πως μισεί τους ανθρώπους και όποιους του φέρνει το αγαπημένο του πουλί, το όρνιο που τους άρπαξε, ταΐζει με τις σάρκες τους τις δυο αρκούδες που έχει στον Πύργο του. Ο τρελός βασιλιάς, ο Ταμπόρ είναι βέβαιος πως πρόκειται για τρελό, ρίχνει μέσα στο κλουβί ένα εξωτικό λουλούδι που η μυρωδιά του ζαλίζει τα δυο παιδιά και τα κάνει να χάσουν τις δυνάμεις τους και να μην μπορούν ούτε να σταθούν στα πόδια τους. Όμως οι δυο αρκούδες που ο τρελός βασιλιάς οδηγεί στο κλουβί για να κατασπαράξουν τους δυο συντρόφους θα αποδειχτούν η μεγαλύτερη έκπληξη όχι μόνο για τον Ταμπόρ και τη Ζολάν, αλλά και για τον ίδιο τον τρελό βασιλιά που θα χάσει την απόλαυση να δει το ωραιότερο, όπως είπε, θέαμα της ζωής του, να δει τους δυο νέους να τους κατασπαράζουν οι αρκούδες του…

Το τεύχος 29 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Κολασμένη Κοιλάδα» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 21 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 296 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο 3 Ένας Μικρός Χίτλερ» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 24 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Στο Χείλος του Θανάτου». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 29 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 24 Μαρτίου 2022



#30) Χαταρού, η Θεά της Εκδικήσεως

Ένας λευκός Άγγλος κυνηγός, ο Φράνκ, τρέχει καταϊδρωμένος και λαχανιασμένος μέσα στη Ζούγκλα προσπαθώντας να προλάβει να φτάσει πρώτος αυτός στο ξέφωτο όπου είναι στημένο πάνω σε ένα πέτρινο βάθρο το άγαλμα της θεάς Χαταρού. Ο Φράνκ θέλει να αρπάξει για λογαριασμό του τα δύο αξίας εκατομμυρίων ίσως και δισεκατομμυρίων πελώρια μαύρα διαμάντια που αποτελούν τα μάτια του αγάλματος καθώς και το αμύθητης αξίας στέμμα του που θα του δώσει τη δυνατότητα να γεμίσει τις τσέπες του με λεφτά, να αγοράσει σπίτια και αυτοκίνητα, να κάνει ταξίδια και να γίνει ευτυχισμένος. Πίσω του, τον καταδιώκουν οι τρεις μέχρι πριν από λίγο συνεργάτες του που προσπαθούν να τον προλάβουν πριν καταφέρει να αρπάξει αυτός μόνος του για λογαριασμό του τα μάτια και το στέμμα της θεάς, που είχαν σχεδιάσει να τα πάρουν και να μοιραστούν την αξία τους από κοινού και οι τέσσερεις. Όταν οι τρεις κυνηγοί φτάνουν κι αυτοί στο ξέφωτο με το άγαλμα, βρίσκουν τον Φράνκ νεκρό στη βάση του βάθρου και όταν ο ένας από αυτούς, ο Μόρρις, ανεβαίνει στο βάθρο και επιχειρεί με ένα μαχαίρι να βγάλει τα μάτια του αγάλματος, η θεά τον εκδικείται κι αυτόν και πέφτει νεκρός δίπλα στον Φρανκ. Ο Σμιθ, ο ένας από τους δυο Άγγλους κυνηγούς λέει στο σύντροφό του τον Τζακ πως είχε ακούσει πως αν θυσιαστεί μια λευκή κοπέλα μπροστά στο βάθρο του αγάλματος και ραντιστεί με το αχνιστό και άλικο αίμα της το άγαλμα, η θεά θα μείνει ήσυχη και θα επιτρέψει να της πάρουν τα μάτια και το στέμμα. Και ενώ οι δυο κυνηγοί βρίσκονται σε αδιέξοδο, γιατί είναι αδύνατο να βρεθεί η λευκή κοπέλα που τους χρειάζεται, εμφανίζεται ο φύλαρχος μιας γειτονικής φυλής ιθαγενών που τους λέει πως πολύ κοντά στην περιοχή που βρίσκονται ζει μια λευκή, μικρή και πεντάμορφη κοπέλα, η Ζολάν, που είναι διατεθειμένος να τους βοηθήσει να την αιχμαλωτίσουν και να τη θυσιάσουν, αρκεί να του κάνουν κι αυτοί μια χάρη, να σκοτώσουν με τους κεραυνούς τους τον σύντροφο της κοπέλας, τον Ταμπόρ…

Το τεύχος 30 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Χαταρού, η Θεά της Εκδικήσεως» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 28 Οκτωβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 297 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Παιδί-Φάντασμα Ανταποδίδει» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 25 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Διάρρηξη στην 35η Οδό». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 30 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 27 Μαρτίου 2022


#31) Ο Όρκος του Ταμπόρ

Η Γιαράμπα κινδυνεύει! Η πανώρια μελαψή βασίλισσα της Ζούγκλας, που έμενε μέχρι πρόσφατα μαζί με τον Ταμπόρ στη σπηλιά του και έφυγε όταν ξαναγύρισε η Ζολάν, μπορεί και να μη ζει πια! Ένας μαύρος έρχεται στη σπηλιά του Ταμπόρ και τον πληροφορεί πως οι πολεμιστές της φυλής των Μπαράκα αιχμαλώτισαν τη Γιαράμπα και πως τους είδε με τα μάτια του να μεταφέρουν την πανώρια κοπέλα που φαινόταν πεθαμένη σε ένα πρόχειρο φορείο γεμάτη αίματα. Το ατρόμητο Ελληνόπουλο που μέχρι τώρα νόμιζε πως οι Μπαράκα ήταν φίλοι του και πως ο φύλαρχός τους, ο μεγάλος Φόγκα, δεν θα έκανε ποτέ κακό σε κανέναν, πόσο μάλλον στη Γιαράμπα που ήξερε πολύ καλά πως είναι φίλη του, ορκίζεται εκδίκηση.  Ορκίζεται να πληρωθεί ο θάνατος με θάνατο και να στείλει το φύλαρχο Φόγκα που παρίστανε το φίλο, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος και πιο ύπουλος εχθρός του, να συναντήσει την αγαπημένη του φίλη στον άλλο κόσμο. Ο Ταμπόρ με τη Ζολάν, τον Μπουτάτα και τον Μπαγιόκο ξεκινούν για το χωριό των Μπαράκα, όπου ο φύλαρχος Φόγκα τους υποδέχεται φιλικά και αρνείται πως έκανε οποιοδήποτε κακό στην αγαπημένη, αδελφική φίλη του Ταμπόρ. Οι τέσσερις σύντροφοι στην προσπάθειά τους να βρουν την πανώρια μελαψή κοπέλα ζωντανή ή νεκρή δεν γνωρίζουν πως βαδίζουν ανυποψίαστοι σε μια καλοστημένη παγίδα…

Το τεύχος 31 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Όρκος του Ταμπόρ» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 298 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «3 + 3 = …0» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 8 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 26 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ένας Πυροβολισμός τη Νύχτα». Την εβδομάδα που ο «Μικρός Ταρζάν» κυκλοφορούσε το τεύχος 31, άρχισε η κυκλοφορία και ενός νέου περιοδικού, του «Ταν, ο Υπερκόσμιος» που το πρώτο τεύχος του με τίτλο «Ο Γιος του «Μυστηρίου» κυκλοφόρησε την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 1958 και όπως όλη η σειρά των τευχών του έχει ήδη δημοσιευτεί στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 31 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 30 Μαρτίου 2022



#32) Αιχμάλωτοι των Κανιβάλων

Ενώ ο Ταμπόρ, η Ζολάν, ο Μπουτάτα και ο Μπαγιόκο, μετά δυο μέρες φιλοξενίας στο χωριό της φυλής των Μπαράκα, επιστρέφουν στη σπηλιά τους, ξεσπά στη Ζούγκλα μια μανιασμένη θύελλα. Ο ουρανός ανοίγει τους καταρράκτες του, αρχίζει να πέφτει χοντρό χαλάζι, ο αέρας φυσάει μανιασμένος, μεγάλα κλαδιά σπάζουν, δέντρα ξεριζώνονται, η Ζούγκλα μοιάζει με αληθινή κόλαση. Ο Ταμπόρ προσπαθεί να κρατηθεί απεγνωσμένα από τον χοντρό κορμό ενός δέντρου, η Ζολάν δεν προλαβαίνει να προστατευτεί και ένα πελώριο δέντρο πέφτει επάνω της και την εγκλωβίζει στο πυκνό του φύλλωμα και στα κλαδιά του, ενώ το Μπουτάτα και το Μπαγιόκο ο θυελλώδης άνεμος τους ρίχνει κάτω, τους κυλάει σαν βαρελάκια και τους μεταφέρει μακριά. Όταν ο αέρας σταματάει, ο ουρανός καθαρίζει και η Ζούγκλα ησυχάζει πάλι, οι δυο χαζούληδες αράπηδες έχοντας χάσει τους φίλους τους και τον προσανατολισμό τους και βαδίζοντας επί ώρες στα τυφλά χάνονται μέσα στην άγνωστη και ανεξερεύνητη Ζούγκλα και πιάνονται αιχμάλωτοι από τους άντρες μιας φυλής κανιβάλων που τους μεταφέρουν στο χωριό με τις πρωτόγονες καλύβες τους για να τους μαγειρέψουν και να τους καταβροχθίσουν. Στο μεταξύ ο Ταμπόρ και αφού η θύελλα έχει κοπάσει, απεγκλωβίζει τη Ζολάν από το δέντρο που την είχε πλακώσει και ακούγοντας από μακριά πυροβολισμούς και φωνές, υποθέτει πως ίσως είναι ο Μπουτάτα αυτός που πυροβολεί και τρέχουν με τη Ζολάν να αναζητήσουν τους φίλους τους. Όμως αντί για το Μπουτάτα και το Μπαγιόκο, βλέπουν τρεις λευκούς κυνηγούς οπλισμένους με καραμπίνες που πυροβολούν μερικούς μαύρους που τρέχουν να σωθούν ανάμεσα στα δέντρα. Ο Ταμπόρ εξουδετερώνει τον έναν λευκό κυνηγό, μαθαίνει από έναν μαύρο που πλησιάζει τους δυο νέους πως οι λευκοί κυνηγοί άρπαξαν τους μαύρους από τα χωριά τους και τους μετέφεραν στο μεγάλο σκλαβοπάζαρο της Ουζουμπούρα να τους πουλήσουν στους πλούσιους άρχοντες και πως είχαν μαζί τους και μερικούς Ινδούς που τους άρπαξαν στην Ινδία, τους μετέφεραν με το πλοίο και τους έβγαλαν έξω από το λιμάνι του Κισιμάο. Ο ένας από τους Ινδούς αυτούς που μεταφέρθηκαν στην Αφρική να πουληθεί ως σκλάβος είναι ο Τίπο-Τίπο, που με τον Σάντρο, το παιδί που ζει στις ζούγκλες της Ινδίας και μοιάζει με τον Ταμπόρ, θα πρωταγωνιστήσουν στις περιπέτειες των επόμενων τευχών…

Το τεύχος 32 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Αιχμάλωτοι των Κανιβάλων» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 11 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 299 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Μικρός Χίτλερ Προδίδει!». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 2 του νέου περιοδικού «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Σύμπαν 1, Ειδική Αποστολή», που είναι δημοσιευμένο ήδη στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 27 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Οι Ακτίνες του Θανάτου». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 32 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 3 Απριλίου 2022



#33) Σάντρο, το Παιδί των Λύκων

Στο ναό του Βούδα στο Κούλμπα της Ινδίας υπάρχει μια κρύπτη γεμάτη με θησαυρούς που έχουν συσσωρευτεί εδώ και πολλούς αιώνες από τα αφιερώματα των πιστών. Η κρύπτη αυτή μπορεί να ανοίξει μόνο με ένα χρυσό κλειδί που το έχει στην κατοχή του ο μαχαραγιάς της Αλμόρα και περνάει από τη μια γενιά στην επόμενη. Το κλειδί αυτό γίνεται ο στόχος του καλύτερου ταχυδακτυλουργού του κόσμου, του Μπαχαβάρα. Σε μια παράσταση ταχυδακτυλουργίας στο παλάτι της Αλμόρα, ο Μπαχαβάρα δολοφονεί τον μαχαραγιά, αλλάζοντας ταχυδακτυλουργικά το λεπτό μπαστούνι του άρχοντα με ένα δικό του που έκρυβε ένα φαρμακερό λεπτό φίδι. Μόλις ο μαχαραγιάς παίρνει πίσω το μπαστούνι του, νομίζοντας πως είναι το δικό του, το φίδι τον τσιμπάει και μετά από λίγο και ενώ η παράσταση είχε τελειώσει, πέφτει νεκρός. Όμως η προσπάθεια του αδίσταχτου ταχυδακτυλουργού να αποκτήσει το θησαυρό του ναού δεν περιορίζεται στην δολοφονία του μαχαραγιά της Αλμόρα. Ένας συνεργάτης του Μπαχαβάρα πιάνει αιχμάλωτη την κόρη του νεκρού, την ξακουστή για την ομορφιά, την εξυπνάδα και την καλοσύνη της Λεϊλά, την κληρονόμο του κλειδιού, την οδηγεί στη Ζούγκλα και τη μαστιγώνει αλύπητα για να του πει πού βρίσκεται το κλειδί που ανοίγει την κρύπτη με τους θησαυρούς. Ο Σάντρο, το παιδί των Λύκων, ελευθερώνει τη Λεϊλά από τα χέρια του βασανιστή της και η πανέμορφη κόρη του λέει πως ο πατέρας της είναι νεκρός από το φαρμάκι κόμπρας και πως το χρυσό κλειδί βρίσκεται μέσα στο λεπτό μπαστουνάκι του πατέρα της που είναι ήδη στην κατοχή του αδίσταχτου ταχυδακτυλουργού, χωρίς αυτός να το ξέρει. Ο Σάντρο υπόσχεται στην Λεϊλά πως θα εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα της και θα της φέρει πίσω το χρυσό κλειδί…

Από το τεύχος 33 του περιοδικού το περιβάλλον και οι κεντρικοί ήρωες των περιπετειών αλλάζουν. Τη θέση της αφρικανικής ζούγκλας, του Ταμπόρ, της Ζολάν, του Μπουτάτα και του Μπαγιόκο την παίρνουν η ζούγκλα των Ινδιών, ο Σάντρο, το παιδί των λύκων, και ο σύντροφός του, ο φοβητσιάρης Τίπο-Τίπο, που παρά τη δειλία του και τις συχνές λιποθυμίες του μπροστά στους κινδύνους θέλει πάντα να κάνει τον παλικαρά. Ο νέος ήρωας Σάντρο είναι το αντίστοιχο του Ταρζάν, μόνο που τον μεγάλωσαν λύκοι και όχι γορίλες, ενώ ο Τίπο-Τίπο παραπέμπει στον Κοντοστούπη του «Υπερανθρώπου».

Το τεύχος 33 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Σάντρο, το Παιδί των Λύκων» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 18 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 300 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Θάνατος του 3». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 3 του νέου περιοδικού «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Τρόμος από τον Πλανήτη Νόβα», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 22 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 28 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Τα Κλεμμένα Ρουμπίνια» που επίσης είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

 
Το συγκεκριμένο τεύχος 33 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 8 Απριλίου 2022



#34) Το Ιερό Καραβάνι

Στην επαρχία Γκάντα της Ινδίας, μετά τον ποταμό Κίστνα, υπάρχει μια κοιλάδα όπου είναι χτισμένος ένας ναός του Βούδα. Για να μπει κανείς στην κοιλάδα και να επισκεφτεί το ναό υπάρχει μόνο μια είσοδος ανάμεσα σε δύο βράχους που τη φρουρούν Ινδοί στρατιώτες μέρα και νύχτα. Σύμφωνα με ένα παλιό έθιμο, μεμονωμένοι προσκυνητές απαγορεύεται να μπουν στην κοιλάδα, μπορούν μόνο να μπουν ομάδες προσκυνητών με πάνω από έξι μέλη η κάθε μία, που έχουν επικεφαλής έναν ιερέα του Βούδα. Τέτοια ολιγομελή καραβάνια με προορισμό την ιερή κοιλάδα ξεκινούν από διάφορα μέρη της Ινδίας και στην πορεία τους δέχονται και άλλους προσκυνητές που μερικές φορές μπορούν να γίνουν και πάνω από εκατό. Ένας από τους προσκυνητές ενός τέτοιου ιερού καραβανιού, τρέχει τρομοκρατημένος και πληγωμένος μέσα στη Ζούγκλα και φτάνει κάτω από το δέντρο όπου κάθονται και συζητούν το θρυλικό παιδί της ζούγκλας, ο Σάντρο, με την κόρη του μαχαραγιά της Αλμόρα, την πανώρια μελαχρινή Λεϊλά. Ο τρομοκρατημένος άντρας λίγο πριν ξεψυχήσει από το θανάσιμο τραύμα του, λέει στον Ταμπόρ πως τον σκότωσε κι αυτόν ο Βούδας, όπως σκότωσε τα δυο προηγούμενα βράδια τον έναν μετά τον άλλο και δυο άλλα μέλη του καραβανιού, τον Μίτα και τον Τζιχάν. Ο Σάντρο γνωρίζει φυσικά πως είναι αδύνατο να σκοτώνει ο Βούδας και με παρότρυνση της Λεϊλά αποφασίζει να παρακολουθήσει το μυστηριώδες καραβάνι για να ανακαλύψει ποιος και για ποιο λόγο σκοτώνει κάθε βράδυ και από έναν προσκυνητή. Όμως, επειδή τον ίδιο θα τον αναγνώριζαν, αποφασίζουν με τη Λεϊλά να ακολουθήσει αυτή το ιερό καραβάνι ως προσκυνήτρια και ο Σάντρο να παρακολουθεί την ημέρα από μακριά την πορεία του, ενώ τις νύχτες θα το πλησιάζει για να επικοινωνεί και να συνεννοείται με τη Λεϊλά…

Το τεύχος 34 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Ιερό Καραβάνι» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 25 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 301 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο 3 Γυρίζει από τον Άδη». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 4 του νέου περιοδικού «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «S.O.S. η Γη Κινδυνεύει», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 29 Νοεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 29 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Η Απαγωγή του Μάικ». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 34 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 15 Απριλίου 2022



#35) Ο Μυστηριώδης Φακίρης

Στην πολιτεία Αλμόρα των Ινδιών με τους πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους της συμβαίνουν παράξενα φαινόμενα, που συνδέονται με την εμφάνιση ενός μυστηριώδους φακίρη που ενώ παίζει με τη φλογέρα του μπροστά στο πανέρι με την κόμπρα του, τη μια μέρα ένα σπίτι απέναντι παίρνει φωτιά, την άλλη μέρα σε ένα γειτονικό σπίτι ένα… «φάντασμα» τραυματίζει έναν άνθρωπο και την τρίτη μέρα ένας χωροφύλακας που περιπολούσε εκεί κοντά πετάει το όπλο και αρχίσει να τρέχει σαν τρελός φωνάζοντας πως τον κυνηγάει το «φάντασμα». Η πόλη είναι ανάστατη, όλοι συμφωνούν πως ο φακίρης του ολέθρου πρέπει να διωχτεί από την πόλη, ενώ ο αστυνόμος Ντούγκλας υποπτεύεται πως ο μυστηριώδης φακίρης δεν είναι άλλος από τον Σάντρο, το Παιδί των Λύκων, και υπόσχεται να τον συλλάβει και να τον κρεμάσει στην πλατεία και να πάρει επιτέλους την προαγωγή που του έταξε ο διοικητής του. Στο μεταξύ ο σοφός φακίρης Καζίμ, ο μεγάλος δάσκαλος του Σάντρο, αυτός που ημέρεψε το Παιδί των Λύκων και του έμαθε να μιλάει και να διαβάζει, καλεί το Σάντρο στην καλύβα του, πεντακόσια μέτρα έξω από την πολιτεία της Αλμόρα, για να του ζητήσει να λύσει το αίνιγμα του μυστηριώδους φακίρη, που άλλοι λένε πως έχει υπερφυσικές δυνάμεις, άλλοι πως είναι ένας κοινός κακοποιός και άλλοι, σύμφωνα με αυτά που διαδίδει ο αστυνόμος Ντούγκλας, πως κάτω από το πρόσωπο του φακίρη κρύβεται ο ίδιος ο Σάντρο. Το Παιδί των Λύκων και ο κωμικός φίλος του Τίπο-Τίπο αναλαμβάνουν δράση αναζητώντας στους δρόμους της Αλμόρα τον μυστηριώδη φακίρη και δεν θα αργήσουν να βρεθούν στα ίχνη του...

Το τεύχος 35 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Ο Μυστηριώδης Φακίρης» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 302 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Μικρός Χίτλερ Πληρώνει». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 5 του νέου περιοδικού «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Φτερωτοί Γίγαντες», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 30 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Μεγάλο Κόλπο». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 35 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 19 Απριλίου 2022



#36) Η Κατάρα του Βούδα

Μέσα στη Ζούγκλα των Ινδιών είναι στημένο ένα θαυματουργό άγαλμα του Βούδα που το ονομάζουν «ο Βούδας ο εκδικητής». Πριν πολλά χρόνια το άγαλμα αυτό ήταν στημένο σε έναν ναό που ένας κακός μαχαραγιάς τον έκαψε. Όλο το κτίριο καταστράφηκε τελείως, αλλά το άγαλμα δεν έπαθε τίποτα και ο μαχαραγιάς φεύγοντας άκουσε μια φωνή που έβγαινε μέσα από το ίδιο το άγαλμα να του λέει πως η κατάρα του Βούδα θα τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή και πως και ο ίδιος και οι απόγονοί του θα βρουν φρικτό θάνατο. Λίγο αργότερα, ο κακός μαχαραγιάς δολοφονήθηκε κοντά στο άγαλμα και κανείς δεν έμαθε ποιος τον σκότωσε. Από τους απογόνους του μαχαραγιά έχει μείνει μόνο ένας εγγονός του, ο Ραμύζ, που ζει πάντα με το φόβο της κατάρας και επισκέπτεται συχνά το άγαλμα και παρακαλάει τον Βούδα να τον λυπηθεί. Ένα πρωί που ο Σάντρο, το Παιδί των Λύκων, με τον κωμικό φοβητσιάρη σύντροφό του Τιπο-Τίπο και τον καινούριο φίλο τους με το μεγάλο κεφάλι, τα μεγάλα αυτιά και την μεγάλη κουφαμάρα τον Βάβα, διασχίζουν τη Ζούγκλα και περνούν από το χώρο που είναι στημένος «ο Βούδας ο εκδικητής», αντικρίζουν μια απίστευτα δραματική σκηνή. Πολύ κοντά στο άγαλμα, ένας άντρας έχοντας καρφωμένο στη δεξιά του πλάτη ένα βέλος που η αιχμή του εξέχει μια παλάμη μπροστά από το στήθος του, παραπατάει και σωριάζεται κάτω νεκρός. Ο Σάντρο τρέχει να βοηθήσει και αναγνωρίζει στο πρόσωπο του νεκρού τον Ραμύζ, τον εγγονό του μαχαραγιά που είχε καταραστεί ο Βούδας. Λίγο αργότερα, τη σωρό του νεκρού την παραλαμβάνει ένας υπηρέτης του που φτάνει καβάλα σε ένα άλογο και κατηγορεί τον Σάντρο πως αυτός σκότωσε τον αφέντη του. Το επόμενο διάστημα συμβαίνουν στην Αλμόρα πολλά παράξενα και περίεργα. Πολλά αρχοντικά δέχονται την επίσκεψη του φαντάσματος του Ραμύζ που ζητάει εκδίκηση για το θάνατό του κατηγορώντας ως δολοφόνο τον Σάντρο και πριν το φάντασμα εξαφανιστεί, στο αρχοντικό ξεσπά πυρκαγιά που το κατακαίει. Η Λεϊλά, η πανώρια κόρη του μαχαραγιά της Αλμόρα, καλεί το Παιδί των Λύκων να λύσει το αίνιγμα του φαντάσματος του νεκρού Ραμύζ πριν δεχτεί και η ίδια την επίσκεψή του και καεί και το δικό της αρχοντικό σαν πυροτέχνημα…

Το τεύχος 36 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Κατάρα του Βούδα» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 303 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Γολιάθ, ο Απάνθρωπος». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 6 του «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Το Τρομερό Μυστικό», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 31 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Κυνηγητό Μέσα στη Νύχτα». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 36 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Απριλίου 2022


#37) Η Λαίλαπα της Ζούγκλας

Τη Λεϊλά, την κόρη του μαχαραγιά της Αλμόρα, την απαγάγει μια ομάδα δεκαπέντε Ινδών, την μεταφέρουν ακολουθώντας μια άγνωστη πορεία σε ένα ποτάμι, μοιράζονται σε δυο μονόξυλα που τους περίμεναν εκεί και ξεκινούν την πορεία τους ακολουθώντας το ρεύμα του ποταμού. Οι απαγωγείς οδηγούν την αγαπημένη φίλη του Σάντρο στην «κοιλάδα του θανάτου», μια περιοχή αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο που οι κάτοικοί της δεν έρχονται σε καμιά επικοινωνία με τους άλλους Ινδούς, γιατί κανείς δεν μπορεί να μπει, αλλά ούτε και να βγει από την απομονωμένη χώρα τους. Οι Ινδοί που ζουν στην «κοιλάδα του θανάτου» θέλουν να θυσιάσουν τη Λεϊλά στη θεά Ρασί, γιατί καθυστέρησαν ένα χρόνο να ποτίσουν τη θεά τους με το αίμα μιας κοπέλας ξένης φυλής και αυτή τους καταράστηκε και ο ποταμός δεν κατεβάζει πια ψάρια όπως πριν και πολλοί κάτοικοι της κοιλάδας πέθαναν από την πείνα. Αναζητώντας την αγαπημένη τους φίλη, ο Σάντρο με τους φίλους του, τον Τίπο-Τίπο και τον Βάβα, και με τη βοήθεια του πιστού του λύκου, του Κίμο, φτάνουν στο ποτάμι όπου είχε μεταφερθεί και η Λεϊλά, αλλά στην προσπάθειά τους να το διασχίσουν, ο Σάντρο με τον Τίπο-Τίπο καταφέρνουν να περάσουν στην απέναντι όχθη, όμως ο Βάβα και ο Κίμο παρασύρονται από το ρεύμα και πέφτουν στον καταρράκτη πιο κάτω. Ο Σάντρο που είναι βέβαιος πως τη Λεϊλά την άρπαξαν άντρες της φυλής που κατοικεί στη μυστηριώδη κοιλάδα για τους οποίους έχει ακούσει πως θυσιάζουν ξένες κοπέλες στη θεά τους για να την εξευμενίσουν, θα προσπαθήσει να βρει το μυστικό μονοπάτι για να φτάσει στο χωριό των κατοίκων της και να σώσει την αγαπημένη του φίλη…

Το τεύχος 37 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Λαίλαπα της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 304 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Γολιάθ Παίρνει Μάθημα». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 7 του «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Εξώκοσμη Αράχνη», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 32 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Η Ενέδρα». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 37 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 9 Μαΐου 2022



#38) Το Χαμένο Διαμάντι

Τους τέσσερις ήρωες των περιπετειών της αφρικανικής ζούγκλας, τον Ταμπόρ, τη Ζολάν, τον Μπουτάτα και τον Μπαγιόκο, τους συλλαμβάνουν Κινέζοι πειρατές και τους οδηγούν στην αρχηγό τους, τη φοβερή πειρατίνα Τσα-Λι, που με το πειρατικό της οργώνει θάλασσες και ωκεανούς και προκαλεί φόβο και τρόμο σε όσους βρεθούν μπροστά της. Η Τσα-Λι διατάζει τους πειρατές της να αλυσοδέσουν τους τρεις αιχμάλωτους άντρες στα κουπιά του καραβιού μαζί με τους υπόλοιπους σκλάβους, ενώ τη λευκή κοπέλα να την κρεμάσουν την επόμενη μέρα το πρωί στο κατάρτι. Ο Ταμπόρ καταφέρνει να ελευθερώσει τη Ζολάν και τους φίλους του πριν τους αλυσοδέσουν στα κουπιά και δραπετεύουν όλοι μαζί με τη βάρκα του πειρατικού σκάφους. Οι τέσσερις φίλοι περιπλανιούνται στον ωκεανό και φτάνουν σε μια άγνωστη χώρα με απέραντες ζούγκλες που μοιάζει πολύ με την Αφρική. Μετά την αποβίβασή τους και αναζητώντας τροφή και νερό συναντούν τον Σάντρο με τους φίλους του, τη Λεϊλά, τον Τίπο-Τίπο και τον Βάβα. Μετά τη λύση της παρεξήγησης που οδήγησε τους δυο νέους σε μονομαχία, ο Ταμπόρ, μαθαίνοντας την ιστορία του Παιδιού των Λύκων, πως έπεσε όταν ήταν μωρό μετά από δυστύχημα με αεροπλάνο στην Ινδική Ζούγκλα και πως στο αεροπλάνο αυτό τρεις γυναίκες είχαν μωρά σαν αυτόν, μια Γαλλίδα, μια Ισπανίδα και μια Ελληνίδα, είναι βέβαιος πως ο Σάντρο είναι κι αυτός Ελληνόπουλο κρίνοντας από τα ελληνικά χαρακτηριστικά του, από την σαν των Ελλήνων γενναιότητά του και από την ταραχή του όταν του μίλησε ελληνικά, σαν να του θύμιζε κάτι αυτή η γλώσσα. Οι δυο νέοι με τους φίλους τους θα αντιμετωπίσουν μαζί τους κινδύνους της επόμενης περιπέτειάς τους, αναζητώντας το υπέροχο διαμάντι αμύθητης αξίας που έκλεψαν Κινέζοι από ένα άγαλμα του Βούδα και σχεδιάζουν να το παραδώσουν στη φοβερή πειρατίνα Τσα-Λι…

Το τεύχος 38 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Χαμένο Διαμάντι» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 1958. Το πιο πιθανό βέβαια είναι πως το τεύχος κυκλοφόρησε την παραμονή των Χριστουγέννων, την Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 305 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Ο Απάνθρωπος Εκδικείται!». Δύο μέρες νωρίτερα, αντί για μια μέρα νωρίτερα, λόγω Χριστουγέννων, την Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 8 του «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Περιπλανώμενος Πλανήτης», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 33 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Το Άστρο των Κολασμένων». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 38 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 13 Μαΐου 2022



#39) Το Βέλος του Ινδού

Η αγαπημένη συντρόφισσα του Ταμπόρ, η Ζολάν, μεταμφιεσμένη σε πειρατίνα  Τσα-Λι, που τη θεωρούσαν νεκρή, μπαίνει στο «σπίτι του μυστηρίου» για να πάρει το χαμένο διαμάντι του Βούδα, αλλά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ολοζώντανη Τσα-Λι που την συλλαμβάνει, οι άντρες της την μεταφέρουν αλλού, τη βασανίζει και την αφήνει μόνη δεμένη σε μια καρέκλα, εκτεθειμένη σε ένα από τα πιο επικίνδυνα φίδια που θα μπορούσαν να υπάρξουν, μια κόμπρα, που την πλησιάζει απειλητικά. Στο μεταξύ και ενώ ο Ταμπόρ με τον Σάντρο, τη Λεϊλά και τους κωμικούς φίλους τους προσπαθούν να ανακαλύψουν πού μεταφέρθηκε η Ζολάν, βρίσκουν καρφωμένο στο έδαφος ένα βέλος με ένα σημείωμα που λέει πως όποιος έστειλε την κοπέλα να πάρει το χαμένο διαμάντι μπορεί να πάει να την παραλάβει νεκρή σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Όμως όταν ο Ταμπόρ με τους φίλους του φτάνουν στην διεύθυνση αυτή και το ατρόμητο Ελληνόπουλο μπαίνει στο ερημικό σπίτι για να παραλάβει σύμφωνα με το σημείωμα τη νεκρή συντρόφισσά του, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια εντελώς απρόβλεπτη κατάσταση. Η Ζολάν είναι ζωντανή, όρθια, με τα χέρια ψηλά και με γυρισμένες τις πλάτες της προς το μέρος του και από πίσω της στέκεται ένας χοντρός με στολή αστυνόμου που την απειλεί με πιστόλι. Ο αστυνόμος αυτός δεν είναι άλλος από τον Άγγλο αστυνόμο της Αλμόρα, τον Ντούγκλας, που έσωσε την τελευταία στιγμή το ξανθό κορίτσι από την κόμπρα, αλλά όταν έμαθε πως είναι φίλη του Παιδιού των Λύκων, την συνέλαβε απειλώντας την πως αν δεν φανερώσει πού είναι ο Σάντρο, που θέλει να τον συλλάβει και να τον κρεμάσει για να πάρει επιτέλους την προαγωγή του, την περιμένει και αυτήν την ίδια η κρεμάλα…

Το τεύχος 39 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Το Βέλος του Ινδού» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 1959. Το πιο πιθανό βέβαια είναι πως το τεύχος κυκλοφόρησε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 1958. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 306 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Το Αίνιγμα του Κολοσσού». Δύο μέρες νωρίτερα, αντί για μια μέρα νωρίτερα, λόγω Πρωτοχρονιάς, την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 1958, κυκλοφόρησε το τεύχος 9 του «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Ο Νάνος», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 3 Ιανουαρίου 1959, κυκλοφόρησε το τεύχος 34 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Μυστήριο στον Ωκεανό». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 39 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18 Μαΐου 2022



#40) Η Προδοσία του Μαχαραγιά

Μια νύχτα  βροχερή με αστραπές και κεραυνούς να σαρώνουν τη ζούγκλα, ο Σάντρο δέχεται έναν απρόσμενο επισκέπτη που ζητάει τη βοήθειά του. Ο επισκέπτης αυτός είναι ο μαχαραγιάς Χαντέρ και διηγείται στο Παιδί των Λύκων και στον Ταμπόρ μια πολύ παράξενη ιστορία. Πριν από δέκα χρόνια, στην περιοχή όπου τώρα ζει ο Σάντρο με τους φίλους του, είχε το λημέρι της μια συμμορία ληστών που είχαν καταντήσει ο φόβος και ο τρόμος σε όλη την επαρχία, έκλεβαν και σκότωναν όποιον συναντούσαν και έκαναν επιδρομές στα γειτονικά χωριά και στις πολιτείες. Αρχηγός τους ήταν ένας αιμοβόρος Κινέζος που και μόνο που τον έβλεπες μπορούσες να πάθεις συγκοπή. Μια μέρα ο Χαντέρ με τέσσερις μαχαραγιάδες φίλους του, τον Νίβα, τον Μάτα, τον Σαμάν και τον Μπάνα ήρθαν σ’ αυτή την περιοχή της Ζούγκλας για να κυνηγήσουν βουβάλια και έπεσαν στην ενέδρα των ληστών του φοβερού κινέζου και μετά από μια μάχη που κράτησε δυο ολόκληρες ώρες οι πέντε μαχαραγιάδες κατάφεραν να σκοτώσουν όλους τους ληστές και μαζί και τον αιμοβόρο αρχηγό τους. Οι πέντε φίλοι αναζήτησαν και βρήκαν το λημέρι της συμμορίας και εκεί τους περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, ένας σάκος με χρυσά νομίσματα και κοσμήματα αμύθητης αξίας. Οι πέντε μαχαραγιάδες για να μην τους πάρουν οι Άγγλοι το θησαυρό που έπεσε στα χέρια τους, τον έκρυψαν σε ένα βαθύ λάκκο που έσκαψαν μέσα στη ζούγκλα, φύτεψαν ένα δεντράκι από πάνω και ορκίστηκαν να επιστρέψουν όλοι μαζί ύστερα από δέκα χρόνια που θα είχε ξεχαστεί το γεγονός, για να τον ξεθάψουν και να τον μοιράσουν. Από τότε πέρασαν τα εννιά χρόνια και περιμένοντας να περάσει ακόμα ένας χρόνος για να ξεθάψουν και να πάρουν το θησαυρό, ο ένας από τους πέντε μαχαραγιάδες δολοφονήθηκε μέσα στο παλάτι του και πριν από δυο μέρες κάποιος επιχείρησε να δολοφονήσει και τον ίδιο τον Χαντέρ την ώρα που κοιμόταν στο κρεβάτι του. Είναι φανερό πως κάποιος από τους μαχαραγιάδες θέλει να βγάλει από τη μέση τους υπόλοιπους για να πάρει μόνος του το θησαυρό. Ποιός όμως από τους πέντε είναι ο μαχαραγιάς που θέλει να εξοντώσει τους φίλους του για να εξασφαλίσει για τον εαυτό του τον θησαυρό; Τα δυο Ελληνόπουλα, ο Σάντρο και ο Ταμπόρ, με τους φίλους τους αναλαμβάνουν την αποστολή να βρουν τον προδότη…

Το τεύχος 40 είναι το τελευταίο της σειράς του «Μικρού Ταρζάν». Στον επίλογο της τελευταίας αυτής περιπέτειας ο ένας από τους μαχαραγιάδες δέχεται να εκπληρώσει την επιθυμία των δύο Ελληνόπουλων, να τους βοηθήσει να πάνε στην Ελλάδα. Ο Ταμπόρ και ο Σάντρο μαζί με τη Ζολάν και το Μπουτάτα αναχωρούν μετά από μερικές μέρες με ένα πλοίο με προορισμό την Ευρώπη που θα περάσει και από την Ελλάδα και θα τους αφήσει στον Πειραιά, ενώ ο Μπαγιόκο, ο Βάβα και ο Τίπο-Τίπο αποφασίζουν να μείνουν στις Ινδίες. Η Λεϊλά, η κόρη του μαχαραγιά της Αλμόρα, αποχαιρετά τον Σάντρο με δάκρυα στα μάτια, ποιός ξέρει θα συναντηθούν ποτέ ξανά;

Το τεύχος 40 του «Μικρού Ταρζάν» με τίτλο «Η Προδοσία του Μαχαραγιά» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 1959. Τρεις μέρες νωρίτερα, την Τρίτη 6 Ιανουαρίου 1959, κυκλοφόρησε το τεύχος 307 του «Μικρού Ήρωα» με τίτλο «Η Νυχτερίδα». Μια μέρα νωρίτερα, την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 1959, κυκλοφόρησε το τεύχος 10 του «Ταν, ο Υπερκόσμιος» με τίτλο «Ο Παγωμένος Βάα», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο» και μια μέρα αργότερα, το Σάββατο 10 Ιανουαρίου 1959, κυκλοφόρησε το τεύχος 35 του «Τζων Γκρηκ» με τίτλο «Ματωμένος Θησαυρός». Τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» κυκλοφόρησαν και μερικά χρόνια αργότερα, την περίοδο περίπου 1962-1963, χωρίς να αναφέρεται πως κυκλοφορούσαν σε επανέκδοση.

Το συγκεκριμένο τεύχος 40 του «Μικρού Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου και πολύτιμου συνεργάτη του «μπαούλου» Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 22 Μαΐου 2022


11 σχόλια:

  1. Ζηλευτή και πολυπόθητη ανάρτηση του Μ.ΤΑΡΖΑΝ(Εμπεριστατωμένη περιγραφή του περιβάλλοντος και των χαρακτήρων από τον Γ.Βλάχο όπως πάντα)Θερμές ευχαριστίες στον φίλε μου Γιώργο,κ. Πάνο και σε όλη την παρέα.Να ευχηθώ Καλή Ανάσταση του κυρίου σε όλους και σε όσους πιστεύουν σ'αυτή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τις ευχές μας και σε σένα, φίλε Ανάχαρσι. Όπως βλέπεις τηρούμε τις υποσχέσεις μας. Και... έπεται συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ωω! θαυμάσιο τεύχος το Νο2,ευχαριστούμε τον Φίλο Προκόπη για την ωραία περιγραφή,τον Αμφιτρύωνα του blog κ.Πάνο και ασφαλώς τον Γιώργο και όλους τους συντελεστές,άνοιξα το Λεξικό του Γιώργου Βλάχου για να δω ποιό ήταν το τεύχος Νο269 του Μ.'Ηρωα που αναφέρθηκε ο Προκόπης,και είδα ότι η εικόνα του εξωφύλλου είναι του Θ.Ανδρεόπουλου,δεν το έχω διαβάσει αυτό το τεύχος.

      Διαγραφή
  3. Σας στέλνω ένα μεγάλο και ζεστό χαμόγελο και μια ανοιχτή καρδιά,διότι δεν ξεχνάτε την συνέπεια σας.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,να περάσετε όμορφα με υγεία και ειρήνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για τον Προκόπη.Κυκλοφόρησαν και τα 40 τεύχη του Μ.ΤΑΡΖΑΝ τις περιόδους 1961-62,62-63 σε επανεκδόσεις,εγώ τα διάβασα όλα,να σου πώ και πως τελειώνει το τεύχος Νο 40,ο Ταμπόρ με την Ζολάν παντρεύτηκαν και μαζί έναν κωμικό τύπο (δεν θυμάμαι το όνομά του)διότι όπως ξέρεις από το Νο26 και μετά έγραφε ο Πότης Στρατίκης τα τεύχη, επιβιβάστηκαν σε ένα Υπερωκεάνειο και αναχώρησαν για Ν.Υόρκη,τίτλους που θυμάμαι από το νο26 και μετά-νο 29 Η κολασμένη κοιλάδα,νο31 ο όρκος του Ταμπόρ,νο32 Αιχμάλωτοι των Καννιβάλων,νο35 Σάντρο το παιδί των Λύκων,νο37 η Λαίλαπα της Ζούγκλας,νο39 το Βέλος του Ινδού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ φίλε ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ, οι πληροφορίες σου για «επανέκδοση» του «Μικρού Ταρζάν» την περίοδο 1962-1963 είναι πολύτιμες, γιατί καθώς διασταυρώνονται με τις οι δικές μου αναμνήσεις ενισχύουν την εκτίμηση για την επανέκδοση του περιοδικού πέντε περίπου χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση! Αν ήταν γνωστό και το μέρος όπου βρισκόσουν τότε που προμηθευόσουν και διάβαζες τα τεύχη του «Μικρού Ταρζάν» και μάλιστα μέχρι το νούμερο 40, δεν θα έμενε ίσως καμιά αμφιβολία πως η επανέκδοση αφορούσε όλη τη χώρα και πως ολοκληρώθηκε με την κυκλοφορία όλων των τευχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Προκόπη,πρέπει να αφορούσε όλη την χώρα η επανέκδοση,διότι εγω τα προμηθευόμουν από την Χρυσούπολη και την Καβάλα τότε,θα δεις σε τεύχη του Μ.'Ηρωα της πρώτης έκδοσης του 1953-1968 όπου ο κ.Ανεμοδουράς διαφήμιζε τα βιβλιοπωλεία που επωλούντο οι εκδόσεις του,βιβλιοπωλείο,Αθ.Παπαδόγιαννης ΚΑΒΑΛΑ,και Αφοι ΛαμπρόπουλοιΧρυσούπολις,ελπίζω να σε βοήθησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επικυρώνω την άποψη της πανελλήνιας επανέκδοσης καθόσον την ίδια εποχή αγόραζα ο ίδιος τα τεύχη του Μικρού Ταρζάν στη Λάρισα και θυμάμαι που είχα μπερδευτεί με την αλλαγή των ηρώων προς τα τελευταία τεύχη.

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελπίζω να βρεθούν και να αναρτηθούν και άλλα τεύχη του Μ. Ταρζάν. Υπόψη ότι ο "Μ. Ταρζάν" και ο" Γκρέκο", ήταν και τα τελευταία μου παιδικά περιοδικά, προτού... προβιβαστώ στην "Μάσκα" και το "Μυστήριο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή