Περιπέτειες στη Ζούγκλα




Το περιοδικό «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 1950, τρεις ακριβώς μήνες μετά την έναρξη της κυκλοφορίας του περιοδικού «Ταρζάν», του μετέπειτα «Γκαούρ-Ταρζάν», του Νίκου Ρούτσου και ενώ είχαν ήδη κυκλοφορήσει δεκατρία τεύχη του. Η έκδοση των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με το ενδιαφέρον που δημιούργησαν στα παιδιά της εποχής η εξαιρετική μυθοπλαστική ικανότητα του Νίκου Ρούτσου, το περιβάλλον της Ζούγκλας που δημιούργησε καθώς και οι περιπέτειές του με τον γνωστό ήρωα του Αμερικανού συγγραφέα Edgar Rice Burroughs, τον Ταρζάν. Το νέο περιοδικό προσπαθεί να επωφεληθεί από την επιτυχία, τις ενθαρρυντικές προοπτικές και το ενδιαφέρον που δημιούργησαν οι περιπέτειες του Νίκου Ρούτσου, προβάλλοντας έναν αυθεντικό Ταρζάν που δεν είναι ούτε «φανταστικός», ούτε «ελληνικό κατασκεύασμα πρόχειρων και ύποπτων συνταγών». Είναι προφανές πως οι προηγούμενοι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί  που εμφανίζονται στη στήλη «Μεταξύ μας» του πρώτου τεύχους του περιοδικού αναφέρονται στον Ταρζάν και στον Έλληνα Ταρζάν, τον Γκαούρ, όπως τους παρουσίασε ο Νίκος Ρούτσος στις περιπέτειές του. Η αλήθεια βέβαια είναι πως ο Ταρζάν των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» όπως και οι ίδιες οι περιπέτειές του είναι πράγματι πολύ πιο κοντά στον Ταρζάν του Αμερικανού συγγραφέα, αλλά παρόλα αυτά, αυτά τα στοιχεία δεν ήταν αρκετά για να υπερκεραστεί από τον συγγραφέα των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» Μιχάλη Πριονιστή η μυθοπλαστική ικανότητα του Νίκου Ρούτσου που με βάση το γοητευτικό περιβάλλον της ζούγκλας και τους χαρακτήρες που δημιούργησε, αναδεικνύει στις ιστορίες του τα μεγάλα ζητήματα των ανθρώπινων σχέσεων και συγκρούσεων όπου γης, που τα μεταφέρει και τα προσαρμόζει με επιτυχία στις ιστορίες του, ώστε να αποσπούν το ενδιαφέρον και να συγκινούν παιδιά ακόμα και εννιά και δέκα ετών.

Οι «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» είναι σε σημαντικό βαθμό ένα παιδικό περιοδικό ποικίλης ύλης. Στο κάθε τεύχος η περιπέτεια του Ταρζάν καταλαμβάνει τις μισές περίπου σελίδες, ενώ στις υπόλοιπες υπάρχουν εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες σχετικές με τη Ζούγκλα, μικρά διηγήματα και επίσης ιστορίες σε συνέχειες από τεύχος σε τεύχος, όπως η ιστορία «Τρία Ελληνόπουλα ανάμεσα στους Αγρίους», που εκτείνεται στα δώδεκα πρώτα τεύχη, και «Καπετάν Κουταλιανός» σε διάφορες περιπέτειες, που εκτείνεται στα υπόλοιπα δέκα. Το περιοδικό διέκοψε την έκδοσή του στο τεύχος 22 «προσωρινά», λόγω ελλείψεως χάρτου, όπως αναφέρεται στο τελευταίο του τεύχος, αφήνοντας ανολοκλήρωτες τις ιστορίες που ήταν σε συνέχειες με την υπόσχεση πως η έκδοσή του θα συνεχιστεί στο μέλλον, μια υπόσχεση όμως που δεν τηρήθηκε.

Διευθυντής και εκδότης του περιοδικού «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» είναι ο Δημ. Περαντζάκης και υπεύθυνος επί της ύλης, συγγραφέας προφανώς και των περιπετειών του Ταρζάν, ο Μιχ. Πριονιστής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει στην προτελευταία σελίδα του πρώτου τεύχους η σύμφωνα με το Άρθρο 6, Παράγραφος 1 του Νόμου 1092 του 1938 αναφορά των διευθύνσεων κατοικίας των συντελεστών της έκδοσης. Μαθαίνουμε λοιπόν πως ο «Διευθυντής-Ιδιοκτήτης» Δημ. Περαντζάκης μένει στην οδό Γερανίου 45, ο «Υπεύθυνος επί της ύλης» Μιχ. Πριονιστής μένει στην οδό Νηλέως 3 και ο «Προϊστάμενος Τυπογραφείου» μένει στην οδό Προύσης 7. Η νομοθεσία της λογοκρισίας της μεταξικής δικτατορίας ήταν ακόμα σε ισχύ και ο «Προϊστάμενος Τυπογραφείου» ήταν βέβαια μια πιο ασφαλής δικλείδα ασφαλείας για να μη ξεφύγει κάτι ανεξέλεγκτο, αφού ο νόμος καθιστούσε
υπεύθυνο κι αυτόν που θα μπορούσε να εντοπιστεί πιο εύκολα, αν προέκυπτε δυσκολία να εντοπιστεί ο εκδότης ή ο συγγραφέας. Άραγε τι θα βρει σήμερα κανείς πηγαίνοντας στις διευθύνσεις αυτές όπου το 1950 έμενε ένας εκδότης, ένας συγγραφέας και ένας προϊστάμενος τυπογραφείου;

Το περιοδικό «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» μέχρι το έκτο τεύχος του κυκλοφορούσε με μεγαλύτερες διαστάσεις σε σχέση με το μέγεθος που καθιερώθηκε από το «Γκαούρ-Ταρζάν», τον «Υπεράνθρωπο» και το «Μικρό Ήρωα», αλλά από το τεύχος 7 οι διαστάσεις του προσαρμόστηκαν στο γνωστό μικρότερο μέγεθος με αύξηση όμως των σελίδων του στις 40, αν και στα τελευταία τεύχη του οι σελίδες μειώθηκαν πάλι στις 32. Τα τέσσερα πρώτα τεύχη του περιοδικού κυκλοφόρησαν ανά δεκαήμερο, «την 1ην, την 10ην και την 20ην εκάστου μηνός», αλλά από το τεύχος 5 και μετά η κυκλοφορία του έγινε εβδομαδιαία.


Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 12 Αυγούστου 2016



**********


#1) Ο Ταρζάν και ο Ματωμένος Θησαυρός

Ο «Ματωμένος Θησαυρός» του τίτλου του τεύχους 1 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» ανήκε στον παππού του Ταρζάν, που είχε ζήσει στη ζούγκλα τριάντα χρόνια και είχε συγκεντρώσει είκοσι κιβώτια γεμάτα με διαμάντια. Όμως, καθώς τα μετέφερε στο λιμάνι για να τα πάρει στην Αγγλία δέχτηκε επίθεση από τους άγριους της φυλής των Σακαριανών, είκοσι άντρες της αποστολής του σκοτώθηκαν και τα κιβώτια βούλιαξαν στο βυθό μιας λίμνης. Τον θησαυρό αυτό τον αναζήτησε με βάση το χάρτη που του έδωσε ο πατέρας του και ο πατέρας του Ταρζάν που ήρθε στη Ζούγκλα μαζί με τη γυναίκα του, αλλά όταν τον ανακάλυψαν δέχτηκαν κι αυτοί την επίθεση των Σακαριανών, που σκότωσαν όλους τους άντρες της αποστολής, μαζί και τον πατέρα και τη μητέρα του Ταρζάν τρεις μήνες αφότου τον είχε γεννήσει. Όλα αυτά τα μαθαίνει ο Ταρζάν από έναν φίλο του πατέρα του που ήρθε στη Ζούγκλα μαζί με την κόρη του τη Τζέιν να τον αναζητήσουν κι έτσι μαθαίνει για πρώτη φορά πως δεν είναι γιος τους ζεύγους των γοριλών που τον μεγάλωσε, ούτε αδελφός της Τσίτα, αλλά έχει κι αυτός μια μητέρα και έναν πατέρα από τη φυλή των λευκών. Όμως οι Σακαριανοί, όπως μαθαίνει από τον πατέρα της λίγο πριν ξεψυχήσει, έχουν απαγάγει τη Τζέιν και ο Ταρζάν καλείται να την ελευθερώσει και να εκδικηθεί τους Σακαριανούς για όσα κακά προκάλεσαν στην οικογένειά του…

Το τεύχος 01 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και ο Ματωμένος Θησαυρός» κυκλοφόρησε την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 1950. Την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 1950 κυκλοφόρησε το τεύχος 14 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Το Ζωντανό Δόλωμα», που περιέχει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 12 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου με τίτλο «Γκαούρ και Ταρζάν Φίλοι», που έχει δημοσιευθεί ήδη στο «μπαούλο». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι εξαιρετικά δυσεύρετο, αλλά ο φίλος Μάκης Πατόπουλος κατάφερε και το βρήκε κάνοντας σε όλους μας μια ακόμα έκπληξη πρώτου μεγέθους!

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 12 Αυγούστου 2016




Και το κεντρικό δισέλιδο όπως εμφανίζεται στο πρωτότυπο



#2) Ο Ταρζάν και ο Χρυσός της Ατλαντίδος

Δυο λευκοί άντρες, ο ισπανικής καταγωγής Γκομέζ και ο Πορτογάλος Ανίτο, φτάνουν στην Σαγκατάγκα στις ακτές της δυτικής Αφρικής και φιλοξενούνται από τον Έλληνα Νίκο Μπακλώρη, που εδώ και πέντε χρόνια είναι εγκατεστημένος στη Σαγκατάγκα, έχει δημιουργήσει μια καλή δουλειά δουλεύοντας με τους μαύρους της περιοχής και ελπίζει πως θα τη μεγαλώσει ακόμα περισσότερο όταν μια μέρα η Σαγκατάγκα θα γίνει μεγάλο εμπορικό λιμάνι. Ο Μπακλώρης θεωρεί αρχικά τον ερχομό των δύο λευκών σαν απαρχή της ανάπτυξης της περιοχής, αλλά γρήγορα αλλάζει γνώμη. Οι δύο λευκοί, όπως μαθαίνει από τη συνομιλία τους στα γαλλικά, μια γλώσσα που ο Έλληνας την ξέρει πολύ καλά, είναι δραπέτες φυλακών που δολοφονώντας πέντε συγκρατούμενους και δηλητηριάζοντας έναν ακόμα έγιναν κάτοχοι του χάρτη και των σχεδίων που μπορούν να τους οδηγήσουν στην αρχαία Ατλαντίδα για να πάρουν το χρυσάφι της. Σύμφωνα με το χάρτη, η Ατλαντίδα βρίσκεται στη μέση της ερήμου της Αφρικής και όχι στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού και σκεπάστηκε από αμμοθύελλα και όχι από τα νερά της θάλασσας. Οι δύο λευκοί κακοποιοί δέκα μέρες μετά την αναχώρησή τους από τη Σαγκατάγκα φτάνουν στη Ζούγκλα στην περιοχή του Ταρζάν και καταφέρνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του «θεραπεύοντας» τον πεντάχρονο γιο του που οι ίδιοι είχαν ναρκώσει. Οι δύο δραπέτες ζητούν από τον Ταρζάν να τους οδηγήσει στην παλιά ερειπωμένη πόλη  της ερήμου για να βρουν ένα θεραπευτικό φυτό που φυτρώνει μόνο πάνω σε ερείπια και ενώ ο βασιλιάς της Ζούγκλας προβληματίζεται αν πρέπει να τους βοηθήσει δέχεται την επίσκεψη του φίλου του Νίκου Μπακλώρη, που τον πληροφορεί για το ποιόν των δύο λευκών και για τους σκοπούς τους…

Το τεύχος 02 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και ο Χρυσός της Ατλαντίδος» κυκλοφόρησε την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 1950. Την επόμενη μέρα και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 1950 κυκλοφόρησε το τεύχος 16 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Η θυσία του Ελέφαντα», που περιέχει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 14 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου με τίτλο «Μονομαχία Γκαούρ- Ταρζάν», που έχει δημοσιευθεί ήδη στο «μπαούλο». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» αν και δυσεύρετο κι αυτό, ο φίλος Μάκης Πατόπουλος κατάφερε και το βρήκε προσφέροντας σε όλους μας μια ακόμα εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη!

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 27 Αυγούστου 2016


Το κεντρικό δισέλιδο όπως εμφανίζεται στο πρωτότυπο






#3) Ο Ταρζάν και οι Πειραταί στη Ζούγκλα

Επιμέλεια της εικονογράφησης από τον Θέμο Ανδρεόπουλο. Χρησιμοποίησε εικόνες από τα αμερικάνικα κόμικς της σειράς «Ταρζάν», δια χειρός Russ Manning και Burne Hogarth. Περιέχει μία περιπέτεια του Ταρζάν και ποικίλη ύλη για να γεμίσουν οι υπόλοιπες σελίδες. Σχήμα μεσαίο (14,5 x 21,5 cm). Αργότερα το μέγεθος μίκρυνε.


Download PDF








#5) Ο Γυιός του Γορίλλα
Εναντίον του Ταρζάν

Ένας επιστήμονας ονόματι Γκαίχερ στο πλαίσιο των επιστημονικών του μελετών είχε οργανώσει πριν από δύο και πάνω δεκαετίες στη Ζούγκλα μια «Κοινωνία Γοριλών». Κατασκεύασε μια πολιτεία με καλύβες σαν αυτές των ιθαγενών και εκεί εγκατέστησε άγριους γορίλες που τους έμαθε να ζουν όπως οι άνθρωποι, να βαδίζουν πάντα όρθιοι, να τρώνε με ξύλινα κουτάλια μέσα από ξύλινα πιάτα και να κοιμούνται σε κρεβάτια. Εκεί, σ’ αυτή την πολιτεία γεννήθηκε πριν από είκοσι δύο χρόνια ο Ντουν-Μπου-Μπου-Ντουν. Μητέρα του ήταν η Υβόννη, που συμμετέχοντας σε μια εξερεύνηση του συζύγου της, του κόμη Ντουρώ, στη Ζούγκλα, την έσωσαν οι γορίλες της Κοινωνίας των Γοριλών και την μετέφεραν στην πολιτεία τους. Όμως, η Υβόννη ήταν έγκυος και λίγους μήνες αργότερα γέννησε ένα μικρό αγοράκι που οι ιθαγενείς νομίζοντας πως ήταν γιος γορίλα τον ονόμασαν Ντουν-Μπου-Μπου-Ντουν που στη γλώσσα τους σημαίνει ΓΥΙΟΣ ΤΟΥ ΓΟΡΙΛΑ. Μετά από δεκαοχτώ χρόνια και ενώ ο Ντουν είχε μεγαλώσει ο Γκαίχερ κατάφερε να επικοινωνήσει με τον κόμη Ντουρώ, που ήρθε από τη Γαλλία, πήρε τη γυναίκα του και το γιο του και εγκαταστάθηκαν στον πύργο του στη Γαλλία. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο είκοσι δύο χρόνων πλέον γιος χάνει και τους δυο γονείς του σε ένα ναυτικό δυστύχημα και μόνος του μέσα σε έναν ολόκληρο πύργο νοσταλγεί τη Ζούγκλα, τα μέρη που γεννήθηκε και την ελεύθερη ζωή και αποφασίζει να επιστρέψει στην Κοινωνία των Γοριλών. Η επάνοδός του θα συμπέσει με τον ερχομό στη Ζούγκλα δύο αδίστακτων κακοποιών του Αρένο και του Καντατάρ, που παλιότερα ο Ταρζάν τους είχε διώξει γιατί μάζευαν ιθαγενείς από χωριά της Ζούγκλας και τους πουλούσαν για σκλάβους. Οι δυο κακοποιοί επιστρέφουν στη Ζούγκλα με σκοπό να εξοντώσουν τον Ταρζάν και για να τα καταφέρουν ληστεύουν και σκοτώνουν ιθαγενείς ενοχοποιώντας τον βασιλιά της ζούγκλας για να στρέψουν τις φυλές εναντίον του και συναντώντας τον νεοφερμένο στη Ζούγκλα και ανυποψίαστο για το ποιον τους Ντουν-Μπου-Μπου-Ντουν προσπαθούν με συκοφαντίες να τον στρέψουν κι αυτόν εναντίον του Ταρζάν…

Στο τεύχος αυτό εκδηλώνεται έμμεσα για μια ακόμα φορά ο ανταγωνισμός του περιοδικού με το περιοδικό «Ταρζάν», πρόγονο του «Γκαούρ-Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, που κυκλοφορεί την ίδια περίοδο. Συγκεκριμένα, στη στήλη «Μεταξύ μας» στις τελευταίες σελίδες του περιοδικού προβάλλεται η αυθεντικότητα του Ταρζάν των «Περιπετειών στη Ζούγκλα», που «είναι εκατό τοις εκατό ΤΑΡΖΑΝ», «αληθινός, ανίκητος, γενναίος, που καταπολεμά το άδικο και κυνηγάει τους κακούς και τους εκμεταλλευτές της Ζούγκλας». Όμως δεν είναι μόνο ο Ταρζάν αυθεντικός, πραγματικά είναι και τα θεριά και οι άγριες φυλές που τον περιτριγυρίζουν καθώς και τα μέρη που κινείται και για να τεκμηριωθεί αυτή η αυθεντικότητα δημοσιεύονται στο τεύχος αυτό οι χάρτες της Αφρικής και του Κογκό, όπου οι αναγνώστες μπορούν να βρουν την περιοχή που καλύπτει το βασίλειο του Ταρζάν, να βρουν την «Κοινωνία των Γοριλών» για την οποία γίνεται λόγος σ’ αυτό το τεύχος καθώς και όλα τα χωριά που αναφέρθηκαν στα προηγούμενα τεύχη.

Ενδιαφέρον στον τεύχος αυτό παρουσιάζει μια υποσημείωση στην πορεία της διήγησης όπου γίνεται αναφορά σε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Γυιός του Γορίλλα» που είχε κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 1942 επί Κατοχής από τον εκδοτικό οίκο Δημ. Περαντζάκη στο οποίο υπάρχουν όλες οι πληροφορίες για την Κοινωνία των Γοριλών και την ιστορία της. Είναι πιθανόν ο συγγραφέας του να είχε υπόψη μελέτες που έγιναν για τη συμπεριφορά των γοριλών και τις δυνατότητές αυτών των ανθρωποειδών να προσεγγίσουν την ανθρώπινη νοημοσύνη.

Το τεύχος 05 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Γυιός του Γορίλλα Εναντίον του Ταρζάν» κυκλοφόρησε την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 1950. Την μεθεπόμενη μέρα και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 1950 κυκλοφόρησε το τεύχος 20 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Ο Γοριλάνθρωπος», που περιέχει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 18 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου με τίτλο «Ο Μυστηριώδης Νάζρατ», που έχει δημοσιευθεί ήδη στο «μπαούλο». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» αν και δυσεύρετο κι αυτό, ο φίλος Μάκης Πατόπουλος κατάφερε και το βρήκε προσφέροντας σε όλους μας μια ακόμα εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη!

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 13 Φεβρουαρίου 2017






#6) Ο Ταρζάν Αιχμάλωτος
των Αγρίων

Το τελευταίο τεύχος της σειράς μεγάλου μεγέθους. Από το επόμενο το σχήμα μικραίνει ενώ αυξάνονται οι σελίδες του σε 40 (συμπεριλαμβανομένων των εξωφύλλων). Η εικονογράφηση, όπως πάντα, δανεισμένη από τα αμερικάνικα συγγενή έντυπα. Δυστυχώς το οπισθόφυλλο εδώ λείπει.


Download PDF




#7) O Ταρζάν και η Εκδίκησις του Αγρίου

 Ο Αρένο είναι ένας τυχοδιώκτης που θέλει να βγάλει από τη μέση τον  Ταρζάν για να γίνει αυτός κύριος της Ζούγκλας και να αποκτήσει τους  θησαυρούς της. Μετά την αποτυχία του στην περιπέτεια του προηγούμενου  τεύχους να ξεσηκώσει τις φυλές των ιθαγενών εναντίον του Άρχοντα της Ζούγκλας, καταφεύγει σε ένα νέο σχέδιο για να πετύχει το σκοπό του.  Σκοτώνει τις δύο γυναίκες του Μπούρυ-Μπούρυ, ενός μέθυσου ανθρωποφάγου  από το Λουκούγκο, ένα απομακρυσμένο χωριό του ποταμού Κόγκο, ξεσηκώνει  τους ανθρωποφάγους του χωριού εναντίον του Ταρζάν και ενοχοποιεί τη  γυναίκα του, τη Τζέιν, που ήρθε πρόσφατα στη Ζούγκλα και βοηθάει τον  άντρα της στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Ο Μπούρυ-Μπούρυ ορκίζεται  να εκδικηθεί τη λευκή γυναίκα για το θάνατο των δύο γυναικών του, ενώ  ο Αρένο που βλέπει το σχέδιό του σε καλό δρόμο τρίβει τα χέρια του από  τη χαρά του…

Το τεύχος 7 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 12  Δεκεμβρίου 1950. Από το τεύχος αυτό αλλάζει η μορφή του περιοδικού και  εκδίδεται πλέον με μικρότερες διαστάσεις και περισσότερες σελίδες σε  σχέση με τα έξι προηγούμενα τεύχη και μάλιστα δίνεται και η εξήγηση πως η αλλαγή ήταν αναγκαστική, «λόγω ελλείψεως χάρτου της αυτής  ποιότητας και του ιδίου σχήματος», και ενδεχομένως προσωρινή, «μέχρις  αφίξεως νέου χάρτου εκ του εξωτερικού»! Στα τέλη του έτους 1950 που εκδόθηκε το τεύχος 7 των «Περιπετειών στη  Ζούγκλα» το μόνο περιοδικό αυτού του είδους που κυκλοφορούσε ήταν το  «Γκαούρ-Ταρζάν» της Α’ περιόδου, που δεν λεγόταν ακόμα  «Γκαούρ-Ταρζάν», αλλά απλά «Ταρζάν». Το «Ταρζάν», του Νίκου Ρούτσου,  την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος 7 και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 1950 κυκλοφορούσε το τεύχος 22 με τίτλο «Ζωντανοί  στις Φλόγες». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που  δημοσιεύουμε σήμερα προσφέρθηκε κι αυτό από το νέο φίλο του «μπαούλου»  Μάκη Πατόπουλο και είναι η δεύτερη από τις πολλές εξαιρετικές  εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει ακόμα.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 25 Απριλίου 2016



#8) Ο Ταρζάν Ελευθερωτής της Ζούγκλας

Ο Μίστερ Μάκυ Φόρεστ είναι ένας Άγγλος επιστήμονας που έρχεται στη  Ζούγκλα για να μελετήσει τα διάφορα είδη πιθήκων, μαϊμούδες, γορίλες,  ουρακοτάγκους και άλλα πιθηκοειδή που ζουν στην Αφρική και να γράψει  ένα βιβλίο. Ο Λευκός επιστήμονας φιλοξενείται πέντε μέρες από τους  κατοίκους του παραθαλάσσιου χωριού Λουάγκο που βρίσκεται κοντά στις  εκβολές του ποταμού Νιάρι στις δυτικές ακτές της Αφρικής κι αυτός τους  χαρίζει ψεύτικα λαμπερά βραχιόλια, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και  περιλαίμια που είχε άφθονα μέσα στις αποσκευές του. Μετά από την  πενθήμερη ξεκούραση στο χωριό των ιθαγενών ξεκινάει μόνος του για την  ενδοχώρα προς το βασίλειο του Ταρζάν. Η τύχη τα φέρνει να συναντηθεί  στο δρόμο του με τον γνωστό από τα προηγούμενα τεύχη Αρένο, τον κακοποιό που θέλει να βγάλει από τη μέση τον Ταρζάν για να γίνει αυτός  κύριος της Ζούγκλας και να αποκτήσει τους θησαυρούς της. Ο Αρένο  βλέπει τη γνωριμία του με τον Άγγλο επιστήμονα ως μια θαυμάσια  ευκαιρία να εξοντώσει τον Ταρζάν και του λέει πως υπάρχει στη Ζούγκλα  ένας λευκός ύπουλος ανθρωπογορίλας με αυτό το όνομα, που μόλις τον δει  μπροστά του πρέπει αμέσως να τον πυροβολήσει, γιατί αν δεν το κάνει θα  τον εξοντώσει εκείνος. Θα ακολουθήσει ο Μίστερ Φόρεστ τη συμβουλή του  Αρένο, όταν θα συναντηθεί με τον Ταρζάν εξοντώνοντας αυτόν που θα ήταν  ο καταλληλότερος άνθρωπος που θα μπορούσε να τον βοηθήσει στη μελέτη  των πιθήκων και στη συγγραφή του βιβλίου του;

Το τεύχος 8 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν  Ελευθερωτής της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 1950.  Στα τέλη του έτους 1950 που εκδόθηκε το τεύχος 8 των «Περιπετειών στη  Ζούγκλα» το μόνο περιοδικό αυτού του είδους που κυκλοφορούσε ήταν το  «Γκαούρ-Ταρζάν» της Α’ περιόδου, που δεν λεγόταν ακόμα «Γκαούρ-Ταρζάν», αλλά απλά «Ταρζάν». Το «Ταρζάν», του Νίκου Ρούτσου,  την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος 8 και συγκεκριμένα την   Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 1950 κυκλοφορούσε το τεύχος 23 με τίτλο «Ο  Φύλαρχος των Δαιμόνων». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη  Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από  το Μάκη Πατόπουλο και είναι μία ακόμα από τις πολλές εξαιρετικές  εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει. 


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 13 Μαΐου 2016


#9) Ο Ταρζάν και η  Σπηλιά του Θανάτου

Αντίπαλος του Ταρζάν και στο τεύχος αυτό είναι ο τυχοδιώκτης κακοποιός  Αρένο, που θέλει να βγάλει από τη μέση τον Ταρζάν για να γίνει αυτός  κύριος της Ζούγκλας και να αποκτήσει τους θησαυρούς της. Σε ένα κυνήγι  ελεφάντων που επιχειρεί για να εξασφαλίσει τους πολύτιμους  χαυλιόδοντές τους, προσπαθώντας να μη γίνει αντιληπτός από τον Ταρζάν που ακούει τους πυροβολισμούς και σπεύδει να βοηθήσει τους ελέφαντες,  καταφεύγει στο κρησφύγετό του, στη «σπηλιά του θανάτου», όπου ανάβει  φωτιά, ρίχνει στη φωτιά μπαρούτι και σφαίρες προκαλώντας καπνούς,  λάμψεις και εκρήξεις και διαδίδει στους ιθαγενείς πως οι θεοί της  Ζούγκλας θύμωσαν με τον Ταρζάν και βγάζουν φωτιά και θάνατο μέσα από  τη σπηλιά. Ο βασιλιάς της Ζούγκλας προσπαθώντας να αντιμετωπίσει το μυστήριο των όσων συμβαίνουν στη «Σπηλιά του Θανάτου» συνεννοείται με  τον βασιλιά Μακόκο για να αποφασίσουν από κοινού τι θα κάνουν, ενώ η  Τζέιν, που υποψιάζεται πως πίσω από όλα αυτά βρίσκεται ο Αρένο,  καταφεύγει στον Έλληνα φίλο τους Μπακλώρη, που ξέρει καλύτερα τις  πονηριές και τα κόλπα των λευκών, για να πάρει τη γνώμη του και τη βοήθειά του…

Το τεύχος 9 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και η  Σπηλιά του Θανάτου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 1950. Την ίδια  εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη  28 Δεκεμβρίου 1950 κυκλοφόρησε και το τεύχος 24 του «Ταρζάν» του Νίκου  Ρούτσου με τίτλο «Η Επίθεση των Πιθήκων» που περιέχει την ίδια ιστορία  που περιλαμβάνει το τεύχος 22 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου με  τίτλο «Ο Γκαούρ Κινδυνεύει». Το τεύχος 22 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’  περιόδου έχει δημοσιευτεί ήδη στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να διαβάσει τις περιπέτειες των δύο ανταγωνιστικών περιπετειών ζούγκλας  της περιόδου αυτής και να τις συγκρίνει. Βέβαια, σε μια τέτοια  σύγκριση θα πρέπει να ληφθεί υπόψη πως «Οι Περιπέτειες στη Ζούγκλα»  αντίθετα με το «Ταρζάν» του Ρούτσου είναι ένα περιοδικό ποικίλης ύλης,  αφού από τις 40 σελίδες του μόνο οι 16 καλύπτουν την περιπέτεια του Ταρζάν. Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που  δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από το Μάκη  Πατόπουλο, που δεν κουράζεται καθόλου να μας προσφέρει τις εκπλήξεις  του!


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18 Μαΐου 2016



#10) Ο Ταρζάν και το  Τραγικό Πήδημα

Μετά από πρόταση του Έλληνα Νίκου Μπακλώρη ο Ταρζάν καλεί τους στενούς  φίλους του, τους βασιλιάδες Μακόκο, Ομπελάχι και Μαχαβελούτα με τις  συνοδείες τους καθώς και τον ίδιο το Μπακλώρη να συνεδριάζουν για να  βρουν έναν τρόπο να απαλλάξουν τη Ζούγκλα από τον κακοποιό Αρένο, που  προσπαθεί να διαφθείρει τους ιθαγενείς, να τους στρέψει εναντίον του  Ταρζάν για να τον εξοντώσουν και να γίνει αυτός κύριος της Ζούγκλας  και των θησαυρών της. Μετά από δυο ώρες συζήτηση τη λύση τη δίνει ο  Μπακλώρης που προτείνει ένα σχέδιο με το οποίο συμφωνούν όλοι, να  διοργανωθεί μια γιορτή όπου θα πάρουν μέρος όλες οι φυλές της Ζούγκλας  και με πρόφαση την προμήθεια «νερού της φωτιάς», πιοτού, να καλέσουν  και τον Αρένο, να τον παγιδέψουν και να τον συλλάβουν. Όμως και ο  Αρένο δεν παραμένει αδρανής και συνεχίζει τις προσπάθειές του να  εξοντώσει τον Ταρζάν. Κλέβει μια πιρόγα και ακολουθώντας το ρεύμα του  ποταμού Νιάρι φτάνει το χωριό Μοτέμπα, εκεί όπου έχει φίλους και είχε  παντρευτεί, φτάνοντας για πρώτη φορά στο Κογκό, με την κόρη του  βασιλιά του χωριού, τη Ζάουνα. Ο Αρένο πείθει τη Ζάουνα πως κινδυνεύουν από τον Ταρζάν κι αυτή με συκοφαντίες και ψέματα ξεσηκώνει  τον πατέρα της, το βασιλιά Ραζουχεριμαντζάκα, που την επόμενη κιόλας  μέρα ετοιμάζει τους άντρες της φυλής του να στήσουν παγίδα στον Ταρζάν  και να τον εξολοθρεύσουν…

Στο τεύχος αυτό υπάρχουν δύο επικριτικές αναφορές σε βάρος του βασικού ανταγωνιστικού περιοδικού που εκδιδόταν εκείνη την περίοδο παράλληλα  με τις «Περιπέτειες στη «Ζούγκλα», του περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου  Ρούτσου που δεν είναι άλλο από το «Γκαούρ-Ταρζάν» της Α’ περιόδου.  Στην πρώτη αναφορά, το περιοδικό καλεί τους φίλους και αναγνώστες να  σχηματίσουν Ομάδες «Φίλων της Ζούγκλας», να γίνουν «φανατικοί αναγνώστες» του περιοδικού, να αναλάβουν αγώνα υπέρ του Ταρζάν που  «έχει γελοιοποιηθεί με ψεύτικα παραμύθια που του φορτώνουν στη ράχη  του» και να «κάνουν προπαγάνδα και σε άλλους» εξηγώντας τους «ποιος  είναι ο αληθινός Ταρζάν»! Στη δεύτερη αναφορά, στη στήλη «Η  Αλληλογραφία μας», το περιοδικό απαντάει στους αναγνώστες του που  ρωτούν «ποιος είναι αυτός ο Γκαούρ», εξηγώντας πως το «Γκαούρ» είναι  τούρκικη λέξη που σημαίνει «άπιστος», «σκλάβος», και πως ένας που  φέρει αυτό το όνομα δεν είναι Έλληνας και «δικαίως μερικοί αναγνώστες  τον καλούν βρωμοέλληνα». Η απάντηση τους περιοδικού στους ανήσυχους  αναγνώστες καταλήγει με μια διατύπωση που σήμερα δεν είναι εύκολο να  κατανοηθεί και δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά: «Αυτά είχα ν’ απαντήσω σε μερικούς που είχαν τέτοιες απορίες για το ανύπαρκτο αυτό  πρόσωπο, το οποίο μια κακοδαιμονία ηθέλησε να ανακατέψει κομματικώς σ’  ένα ανάγνωσμα». Το ανύπαρκτο πρόσωπο είναι φυσικά ο Γκαούρ, αλλά η  «κακοδαιμονία» και το «κομματικώς» σε τι και ποιον αναφέρονται; Μήπως  στο συγγραφέα Νίκο Ρούτσο, που ήταν ένας άνθρωπος προοδευτικών αρχών  στη σκοτεινιά εκείνης της περιόδου;

Η αλήθεια είναι πως ο Ταρζάν των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» είναι  πράγματι πολύ πιο κοντά στον γνήσιο Ταρζάν του δημιουργού του, του  Edgar Rice Burroughs, και πράγματι, ο Νίκος Ρούτσος τον δικό του  Ταρζάν στις δικές του περιπέτειες μπορεί να μην τον «γελοιοποιεί»,  αλλά οπωσδήποτε τον υποβιβάζει για να εξυψώσει τον Έλληνα Ταρζάν, τον Γκαούρ. Όμως, πώς θα μπορούσε να ανταγωνιστεί κανείς τις περιπέτειες  του Νίκου Ρούτσου, που διατηρώντας χωρίς παραχωρήσεις το περιβάλλον  της ζούγκλας αναδεικνύει στις ιστορίες του τα μεγάλα ζητήματα των  ανθρώπινων σχέσεων και συγκρούσεων όπου γης, που μάλιστα τα μεταφέρει  και τα προσαρμόζει με επιτυχία, ώστε να συγκινούν και να αγγίζουν  παιδιά ακόμα και εννιά και δέκα ετών;

Το τεύχος 10 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και το  Τραγικό Πήδημα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 2 Ιανουαρίου 1951. Την ίδια  εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 4  Ιανουαρίου 1951 κυκλοφόρησε το τεύχος 25 του ανταγωνιστικού περιοδικού  «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου με τίτλο «Η Φυλή των Χου-Χου» που περιέχει  την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 23 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της  Γ’ περιόδου με τίτλο «Ο Μπάρμπα Δεινόσαυρος». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο»  προσφέρθηκε κι αυτό από το Μάκη Πατόπουλο, που ακούραστος συνεχίζει να  μας προσφέρει τις εκπλήξεις του!


Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 26 Μαΐου 2016





#11) Ο Ταρζάν και ο Ατρόμητος Μαχαταχούτρα

Κυκλοφόρησε στις 9 Ιανουαρίου 1951. Τα κείμενα είναι του Μιχάλη Πριονιστή και η επιμέλεια εικονογράφησης του Θέμου Ανδρεόπουλου με δάνεια από τις αμερικανικές σειρές του Ταρζάν. Στο τεύχος αυτό αναγγέλλεται η σειρά των περιπετειών του Καπετάν Κουταλιανού.









#12) Ο Ταρζάν και ο Βάλτος του Θανάτου 

Κυκλοφόρησε 16 Ιανουαρίου 1951 (στο εσωτερικό αναγράφεται λανθασμένα 1950). Κείμενα Μιχάλης Πριονιστής. Επιμέλεια εικονογράφησης Θέμος Ανδρεόπουλος –με «δάνεια» από αμερικάνικα έντυπα. Κι εδώ δυστυχώς λείπει το οπισθόφυλλο. 












#13) Ο Ταρζάν και ο Τρελλός Μάγος

Μια περίεργη επιδημία εμφανίστηκε στη Ζούγκλα! Τα ζώα πεθαίνουν το ένα  μετά το άλλο και το χειρότερο η επιδημία εξαπλώνεται και στους  ανθρώπους! Παρά τις επικλήσεις, τις προσευχές, τις ιεροτελεστίες και  τις θυσίες των Μάγων και των Θεραπευτών των φυλών της Ζούγκλας το κακό  δεν λέει να σταματήσει. Οι μαύροι ιθαγενείς χάνοντας τις ελπίδες πως  οι Μάγοι των Φυλών θα μπορούσαν να βοηθήσουν, δεν έχουν παρά να  απευθυνθούν στους λευκούς, που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα και είναι  ικανοί για όλα! Όμως, οι λευκοί στη Ζούγκλα είναι ελάχιστοι, είναι ο  Έλληνας Νίκος Μπακλώρης που είναι εγκατεστημένος στη Σαγκατάγκα, ο  Ντούν, ο γιος του Γορίλα, που ζει με τους γορίλες του στο Βορρά και  φυσικά ο Ταρζάν με τη Τζέιν που ζουν στην καρδιά της Ζούγκλας. Οι  τέσσερις αυτοί λευκοί μετά από πρόσκληση των ιθαγενών συναντιούνται  στο χωριό της βασίλισσας Αράνα, όπου ο Μάγος της φυλής παριστάνει τον  τρελό για να αποφύγει την αντικατάστασή του και την καταδίκη του σε  θάνατο, που απέτυχε να αποτρέψει το θανατικό. Όμως ο Ταρζάν, που λίγες  μέρες πριν είχε πιει νερό από μια φυσική στέρνα ανάμεσα σε δυο βράχους  και είχε πέσει σε κατάσταση νεκροφάνειας, ξέρει πως η επιδημία δεν  είναι πραγματική, τα ζώα και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν, αλλά πέφτουν  σε κατάσταση παρατεταμένης νάρκης και πως όλη αυτή η αναστάτωση  οφείλεται σε τρεις λευκούς τυχοδιώκτες που ήρθαν στη Ζούγκλα για να  πλουτίσουν με τις προβιές των ζώων που ναρκώνουν…

Στις «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» μπορεί να κυριαρχούν οι περιπέτειες του Ταρζάν, αλλά συνολικά το περιοδικό είναι σε σημαντικό βαθμό ένα παιδικό περιοδικό ποικίλης ύλης και από το τεύχος αυτό παράλληλα με τις ιστορίες του Ταρζάν αρχίζει η δημοσίευση σε συνέχειες της ενδιαφέρουσας ιστορίας του Καπετάν Κουταλιανού, ενός Έλληνα ήρωα που έδρασε στην Αφρικανική Ήπειρο. Δεν πρόκειται για τον γνωστό Κουταλιανό, το γιγαντόσωμο ήρωα που δόξασε την Ελλάδα με την τεράστια δύναμή του, αλλά για έναν Έλληνα, που παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες που του επιφύλαξε η ζωή πάλεψε από μικρός με όλες του τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις και βγήκε νικητής τιμώντας το όνομα και την ελληνική καταγωγή του…

Το τεύχος 13 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και ο Τρελλός Μάγος» κυκλοφόρησε την Τρίτη 23 Ιανουαρίου 1951. Την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 25 Ιανουαρίου 1951 κυκλοφόρησε το τεύχος 28 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Το άγαλμα του Μαύρου Θεού», που περιέχει την ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 26 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’ περιόδου με τίτλο «Στα Δόντια των Ανθρωποφάγων» που έχει δημοσιευθεί ήδη στο «μπαούλο». Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από το Μάκη Πατόπουλο, που δεν κουράζεται, αντίθετα το απολαμβάνει, να μας κάνει εκπλήξεις!
 
Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 30 Ιουλίου 2016



Το Κεντρικό Δισέλιδο






#14) Ο Ταρζάν και ο Ναός του Χρυσού Βούδδα

Κυκλοφόρησε 30 Ιανουαρίου του 1951. Περιέχει μια περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού και μια του Ταρζάν, αμφότερες γραμμένες από τον Μιχάλη Πριονιστή. Το εξώφυλλο είναι του Θέμου Ανδρεόπουλου καθώς και η επιμέλεια της εσωτερικής εικονογράφησης, με δάνεια από αμερικάνικα έντυπα. Το τεύχος είχε τα χάλια του και προσπάθησα όσο ήταν δυνατόν να το εξομαλύνω. Δυστυχώς το οπισθόφυλλο κι εδώ λείπει. Το κεντρικό δίφυλλο παρατίθεται ξεχωριστά για να κρατηθεί η ομοιομορφία του αρχείου PDF. Έτσι κι αλλιώς δεν επηρεάζει τη ροή της ύλης.
Download PDF




Το Κεντρικό δισέλιδο (σελ. 20 - 21)







#15) O Ταρζάν Στέλνει Σήμα Κινδύνου

Η Τζέιν εξαφανίζεται μυστηριωδώς χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος και ο Ταρζάν χτυπώντας με το ρόπαλο το δέντρο με τον ηχηρό κούφιο κορμό για να ακουστεί σε όλο το βασίλειό του «στέλνει σήμα κινδύνου» σε όλες τις φυλές της Ζούγκλας να τον βοηθήσουν να τη βρει. Είκοσι τέσσερα χωριά ξεσηκώνονται, ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή, από άκρη σ’ άκρη όλη τη Ζούγκλα, από την έρημο στο Βορρά μέχρι τη θάλασσα στο Νότο αναζητώντας τη χαμένη συντρόφισσα του βασιλιά τους, αλλά όλοι οι κόποι πάνε χαμένοι, η Τζέιν παραμένει άφαντη. Το μυστήριο λύνεται όταν ο Ταρζάν παίρνει ένα σημείωμα από το φίλο του τον Έλληνα Νίκο Μπακλώρη, που τον πληροφορεί πως η Τζέιν βρίσκεται στο Καμερούν, όπου αναζητά το γιο τους, που επιστρέφοντας από την Αγγλία στη Ζούγκλα χάθηκε στη γειτονική αυτή χώρα, όταν το καΐκι με το οποίο ταξίδευε άραξε για ανεφοδιασμό νερού. Χίλιοι μαύροι με επικεφαλής τους είκοσι τέσσερις αρχηγούς των φυλών και εκατό γορίλες με επικεφαλής τον αρχηγό τους και φίλο του Ταρζάν, Ντουν, και φυσικά ο ίδιος ο Ταρζάν και ο φίλος του Νίκος Μπακλώρης εκστρατεύουν στο Καμερούν αναζητώντας το γιο του βασιλιά της Ζούγκλας πριν να είναι αργά…

Εκτός από την περιπέτεια του Ταρζάν και διάφορες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες σχετικές με τη Ζούγκλα, όπως σε κάθε τεύχος, το τεύχος αυτό περιλαμβάνει και μια περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού, ενός Έλληνα που έδρασε στην Αφρικανική Ήπειρο και τίμησε το όνομα και την ελληνική καταγωγή του. Στην περιπέτεια αυτή ο καπετάν Κουταλιανός βρίσκεται στην Ταγγέρη, λιμάνι του Μαρόκου από την πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού κοντά στο Γιβραλτάρ την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή, να αποσπάσει έναν φάκελο με σημαντικές πληροφορίες από έναν Γερμανό αξιωματικό…

Το τεύχος 15 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν Στέλνει Σήμα Κινδύνου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 1951. Την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 1951 κυκλοφόρησε το τεύχος 30 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Το Βασίλειο του Γκαούρ», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Άλλα περιοδικά του είδους δεν φέρεται να κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο και μόνο δυόμισι μήνες αργότερα θα άρχιζε να κυκλοφορεί ο γνωστός «Υπεράνθρωπος» του Ανεμοδουρά. Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα προσφέρθηκε κι αυτό από το Μάκη Πατόπουλο, που συνεχίζει ακούραστος τις εκπλήξεις του!
Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 11 Οκτωβρίου 2016




#16) Ο Ταρζάν και οι Βρυκόλακες
στη Ζούγκλα

Η Ζούγκλα είναι ανάστατη από την εμφάνιση δυο λευκών φαντασμάτων, δυο βρικολάκων με πύρινα μάτια, που τρομοκρατούν την φυλή των Οκότα. Ο βασιλιάς της φυλής Εντιμπέ υπακούοντας στις οδηγίες του μάγου της φυλής Αμναχάρα που του λέει πως οι δυο βρικόλακες είναι οι ψυχές του πατέρα και της μητέρας του Ταρζάν και πως η φυλή τους μπορεί να γλιτώσει από τα φαντάσματα μόνο αν οι δυο καταραμένες ψυχές τους τιμωρηθούν με το θάνατο του γιου τους, επιχειρεί να σκοτώσει το Βασιλιά της Ζούγκλας. Ο Ταρζάν εξουδετερώνει την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, αλλά πρέπει να λύσει το μυστήριο των δυο «βρυκολάκων της Ζούγκλας» και ταυτόχρονα να δώσει απάντηση στο ερώτημα, γιατί ο μάγος Αμναχάρα προσπάθησε να στρέψει τους μαύρους της φυλής των Οκότα εναντίον του να τον σκοτώσουν;

Εκτός από την περιπέτεια του Ταρζάν και τις διάφορες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες σχετικές με τη Ζούγκλα, όπως σε κάθε τεύχος, το τεύχος αυτό περιλαμβάνει και μια ακόμα περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού, του Έλληνα που έδρασε στην Αφρικανική Ήπειρο. Στην περιπέτεια αυτή ο καπετάν Κουταλιανός που βρίσκεται στην Ταγγέρη, το λιμάνι του Μαρόκου κοντά στο Γιβραλτάρ, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανατινάζει   ένα γερμανικό υποβρύχιο, αναλαμβάνει για λογαριασμό της Βρετανικής Ιντέλιτζενς Σέρβις μια ακόμα επικίνδυνη αποστολή, να εντοπίσει και να καταστρέψει τον ασύρματο των Γερμανών κατασκόπων που δραστηριοποιούνται στην Ταγγέρη και σώζει μια γυναίκα που πυροβολούν οι Γερμανοί κατάσκοποι…

Το τεύχος 16 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και οι Βρυκόλακες στη Ζούγκλα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 1951. Την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 1951 κυκλοφόρησε το τεύχος 31 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Το Γυάλινο Φίδι».

Στο τεύχος αυτό εκδηλώνεται για μια ακόμα φορά ο ανταγωνισμός των δυο περιοδικών που κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο, των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» από την μια μεριά και του «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου που δεν είναι άλλο από το «Γκαούρ-Ταρζάν» της Α’ περιόδου από την άλλη. Συγκεκριμένα, σε «μια δήλωση προς τους αναγνώστες» στις τελευταίες σελίδες του τεύχους ο εκδότης του «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» Δημήτρης Περαντζάκης κατηγορεί το ανταγωνιστικό «περιοδικό που δημοσιεύει αναγνώσματα με τίτλο Ταρζάν», πως παραδέχεται επίσημα ότι αυτά που δημοσιεύει είναι ελληνικά κατασκευάσματα, δηλαδή παραμύθια, ενώ ο Ταρζάν των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» όπως και ΟΛΟΙ ΟΙ ΗΡΩΕΣ που ζουν γύρω του, ο Έλληνας Νίκος Μπακλώρης, ο Ρακουτουαρουσούα, ο Ντουν, ο Μαχαταχούτρα και όλοι οι άλλοι είναι πραγματικοί. Τους ήρωες αυτούς τους γνώρισε αυτοπροσώπως ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και Διευθυντής του περιοδικού Μιχάλης Πριονιστής που έζησε δέκα ολόκληρα χρόνια σε εκείνα τα μέρη της Αφρικής και οι αφηγήσεις του για τον αληθινό Ταρζάν και τις περιπέτειές του είναι αυθεντικές. Από τη μια μεριά το περιοδικό «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» ποντάρει στην αυθεντικότητα του δικού του Ταρζάν και των περιπετειών του, ενώ ο Νίκος Ρούτσος από την άλλη προβάλει την ελληνικότητα του δικού του Ταρζάν, του Έλληνα Γκαούρ. Η κατάληξη αυτού του ανταγωνισμού είναι γνωστή, η ελληνικότητα του «Γκαούρ-Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου νίκησε την αυθεντικότητα των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που οι αυθεντικές περιπέτειές του ολοκλήρωσαν την κυκλοφορία τους έξι εβδομάδες αργότερα εκδίδοντας το τελευταίο τεύχος της σειράς, το νούμερο 22.

Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό μας φίλο Μάκη Πατόπουλο.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 28 Νοεμβρίου 2016




#17) Ο Ταρζάν στην Καταραμένη Πολιτεία

Η Τζέιν λείπει εδώ και ένα χρόνο στην Αγγλία και ο Ταρζάν σε μια περιπλάνησή του στη Ζούγκλα συναντάει έναν γέρο μάγο που μέσα από το όραμα της συντριβής του αεροπλάνου με το οποίο επιστρέφει η Τζέιν τον παροτρύνει να τρέξει να σώσει τη γυναίκα του. Η πληροφορία επιβεβαιώνεται από γράμμα που στέλνει ο αρχηγός της αεροπορικής βάσης Τάνγκα στον Ταρζάν και ο βασιλιάς της Ζούγκλας φτάνει στην περιοχή της συντριβής, στο βουνό «Κεφαλή του Πιθήκου», στην «Καταραμένη Πολιτεία», προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης της αγαπημένης του  συντρόφισσας…

Εκτός από την περιπέτεια του Ταρζάν και τις διάφορες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες σχετικές με τη Ζούγκλα, όπως σε κάθε τεύχος, το τεύχος αυτό περιλαμβάνει μία ακόμα περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού, του Έλληνα που έδρασε στην Αφρικανική Ήπειρο την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην περιπέτεια αυτή ο καπετάν Κουταλιανός αναζητάει στην έρημο έξω από την Ταγγέρη τα ίχνη της σενιορίτας Λαμάρεθ, της γυναίκας που έσωσε στο προηγούμενο τεύχος…

Το τεύχος 17 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν στην Καταραμένη Πολιτεία» κυκλοφόρησε την Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 1951. Την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 1951 κυκλοφόρησε το τεύχος 32 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν» του Νίκου Ρούτσου, προγόνου του «Γκαούρ-Ταρζάν», με τίτλο «Ο Δαίμονας της Καταιγίδας». Στο τεύχος αυτό οι «Περιπέτειες στη Ζούγκλα» εγκαινιάζουν μια προσφορά προς τους αναγνώστες τους, στη θέση του οπισθόφυλλου προσφέρουν ένα δεύτερο εξώφυλλο όπου προβάλλεται η περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού.

Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό μας φίλο Μάκη Πατόπουλο.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18 Ιανουαρίου 2017





#18) Ο Ταρζάν και ο Μαλούκ
ο Προδότης

Κυκλοφόρησε 27 Φεβρουαρίου 1951. Διπλά εξώφυλλα καλύπτουν τις δυο ιστορίες που δημοσιεύονται, μία του Ταρζάν και μία με τον Καπετάν Κουταλιανό. Η επιμέλεια της εικονογράφησης είναι του εξαίρετου Θέμου Ανδρεόπουλου. Το σύνολο σχεδόν των εικόνων έχει ξεσηκωθεί από την αμερικάνικη σειρά κόμικς «Ταρζάν». Το μέγεθος είναι 12 x17,5 cm τώρα και το ανέβασα στο κλασικό 18 x 13 για ομοιομορφία της σειράς των τευχών της σειράς που επιχειρούμε να διασώσουμε.








#19) Ο Ταρζάν και η Κόρη της Μάγισσας


Οι ανθρωποφάγοι της φυλής των Ανντούμα συλλαμβάνουν την Καλάμα, την ομορφότερη κοπέλα της φυλής των Οκάντα, θέλοντας να εκδικηθούν τη μάγισσα του χωριού, μητέρας της, που πιστεύουν πως τους αδίκησε σε μια παλιά υπόθεση. Ο δεκαπεντάχρονος Πιτσικόκο που ο Έλληνας Νίκος Μπακλώρης τον είχε σώσει κάποτε κάτω από παρόμοιες συνθήκες, όταν τον είχαν συλλάβει οι ανθρωποφάγοι της φυλής των Ινένγκα, γίνεται μάρτυρας της αιχμαλωσίας της όμορφης Καλάμα και τρέχει να καλέσει τον Ταρζάν για βοήθεια. Όμως ο ίδιος ο Ταρζάν δεν είναι στην καλύβα του, πήγε να βοηθήσει τον φύλαρχο Καντάρ που τον κάλεσε για να αντιμετωπίσει τους λευκούς τυχοδιώκτες που βασανίζουν τους ιθαγενείς του χωριού του για να μάθουν πού υπάρχουν διαμάντια και η αγαπημένη συντρόφισσά του, η Τζέιν, αναλαμβάνει αυτή μόνη της με τη βοήθεια μόνο του Πιτσικόκο να σώσει την κοπέλα που κινδυνεύει να γίνει τροφή των φοβερών κανιβάλων…


Εκτός από την περιπέτεια του Ταρζάν και τις διάφορες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες σχετικές με τη Ζούγκλα, όπως σε κάθε τεύχος, το τεύχος αυτό περιλαμβάνει μία ακόμα αυτοτελή περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού, του Έλληνα που έδρασε στην Αφρικανική Ήπειρο την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στην περιπέτεια αυτή ο καπετάν Κουταλιανός αναλαμβάνει να εμποδίσει το γερμανικό υποβρύχιο ΚΖ να δράσει εναντίον του πλοίου «Αλμπατρός» που μεταφέρει πυρομαχικά για λογαριασμό των Συμμάχων από τη Μασσαλία στο Αλγέρι. Όμως, το τολμηρό σχέδιο που καταστρώνει ο καπετάν Κουταλιανός δεν περιορίζεται στη διάσωση του «Αλμπατρός» και των πυρομαχικών του…

Το τεύχος 19 των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» με τίτλο «Ο Ταρζάν και η Κόρη της Μάγισσας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 6 Μαρτίου 1951. Την ίδια εβδομάδα που κυκλοφόρησε το τεύχος αυτό και συγκεκριμένα την  Τετάρτη 7 Μαρτίου 1951 κυκλοφόρησε και το τεύχος 35 του ανταγωνιστικού περιοδικού «Ταρζάν-Γκαούρ» του Νίκου Ρούτσου με τίτλο «Ο Ζωντανός Βρυκόλακας», που από την προηγούμενη εβδομάδα είχε γίνει δισεβδομαδιαίο, κυκλοφορούσαν δύο τεύχη την εβδομάδα, Τετάρτη και Πέμπτη, και είχε αλλάξει τίτλο από «Ταρζάν» σε «Ταρζάν-Γκαούρ».

Το συγκεκριμένο τεύχος των «Περιπετειών στη Ζούγκλα» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προσφέρθηκε κι αυτό από τον αγαπητό μας φίλο Μάκη Πατόπουλο.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 2 Φεβρουαρίου 2017








#20) Ο Ταρζάν και ο Ζανζάρ ο Πειρατής

Κυκλοφόρησε 13 Μαρτίου 1951 σε κείμενα Μιχάλη Πριονιστή και εξώφυλλο και επιμέλεια εικονογράφησης Θέμου Ανδρεόπουλου. Περιέχει μια περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού και μία του Ταρζάν.













#21) Ο Ταρζάν στο Κλουβί των Λεόντων

Κυκλοφόρησε 20 Μαρτίου του 1951. Περιέχει μια περιπέτεια του Καπετάν Κουταλιανού και μια του Ταρζάν, αμφότερες γραμμένες από τον Μιχάλη Πριονιστή. Το εξώφυλλο είναι του Θέμου Ανδρεόπουλου καθώς και η επιμέλεια της εσωτερικής εικονογράφησης, με δάνεια από αμερικάνικα έντυπα.









#22) Ο Ταρζάν και ο Χρυσός του Βασιλιά Μακόκο

Κυκλοφόρησε 25 Μαρτίου 1951. Κι αυτό περιέχει δυο περιπέτειες, μία του Καπετάν Κουταλιανού και μία του Ταρζάν. Γραμμένες από τον Μιχάλη Πριονιστή. Εξώφυλλο και επιμέλεια εσωτερικής εικονογράφησης Θέμου Ανδρεόπουλου.





5 σχόλια:

  1. Πάνο καλημέρα
    Σε έχω προσθέσει, στη λίστα φίλων σχετικά με το μικρό ήρωα στην διεύθυνσή μου comicsgreece.blogspot.com
    Έχεις ένα υπέροχο ιστολόγιο, ευχαριστούμε γιά τα τεύχη, άγνωστα στους περισσότερους,
    αν μπορείς πες μου πως αναρτώ κάτι σε μορφή pdf εύκολα
    καλημέρα Νίκος Ζώης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάνο καλημέρα
    Σε έχω προσθέσει, στη λίστα φίλων σχετικά με το μικρό ήρωα στην διεύθυνσή μου comicsgreece.blogspot.com
    Έχεις ένα υπέροχο ιστολόγιο, ευχαριστούμε γιά τα τεύχη, άγνωστα στους περισσότερους,
    αν μπορείς πες μου πως αναρτώ κάτι σε μορφή pdf εύκολα
    καλημέρα Νίκος Ζώης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο, σ' ευχαριστώ πολύ. Εξαιρετικό το blog σου!
      Για την ανάρτηση σε blog ενός αρχείου PDF. Είναι απλό, δημιουργούμε μια link με τη διεύθυνση στην οποία αυτό βρίσκεται. Χρειάζεται εννοείται να έχεις κάπου στο internet αποθηκευτικό χώρο. (π.χ. www.mystoringspace.com/mypdf.pdf).

      Διαγραφή
    2. σε ευχαριστώ, θα το ψάξω λίγο, διαβάζω ένα από τα περιοδικά που έχεις αναρτήσει, υπέροχη δυνατότητα να βρίσκεις κάτι τόσο παλιό!

      Διαγραφή
  3. Απ' ό τι βλέπω, στις Περιπέτειες της Ζούγκλας δημοσιεύονται αυτούσια κάδρα από τα αυθεντικά κόμικς Ταρζάν του Έντγκαρ Ράις Μπάροους. Μάλιστα σε κάποιο είδα να έχει αφήσει και το συννεφάκι διαλόγου, αφού έχει αφαιρέσει το κειμενάκι.
    Μήπως λοιπόν τα περισσότερα (αν όχι όλα) δεν είναι αντίγραφα του Θέμου Ανδρεόπουλου, αλλά τα αυθεντικά κόμικς του Μπάροους;
    Από αυτά τα κάδρα του Μπάροους, υποπτεύομαι μήπως και ολόκληρες οι ιστορίες είναι μεταφορές από τα κόμικς του Ταρζάν.
    Σίγουρα πάντως ο Πριονιστής διάβαζε τα ξενόγλωσσα κόμικς και τα μετέφραζε, άλλωστε ήταν κυρίως μεταφραστής. Γιατί, όμως, ο εκδότης δεν αναδημοσίευε τα αυθεντικά κόμικς ο ίδιος; Και έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τη δεκαετία του '60 για να αρχίσει να τα δημοσιεύει κάθε Σάββατο (1965-1974) η εφημερίδα Βραδυνή; Ίσως για οικονομικούς λόγους, για να αποφύγει την πληρωμή των δικαιωμάτων για την Ελλάδα. Και προτίμησε τη λύση της μεταγραφής σε πεζό κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή