Γκαούρ - Ταρζάν_Β' Περίοδος




Τέλη Σεπτεμβρίου του 1951 ο Νίκος Ρούτσος, που έγραφε για λογαριασμό της “Άγκυρας” το ανάγνωσμα “Ταρζάν-Γκαούρ” (το είχε ξεκινήσει ένα χρόνο πριν με τίτλο “Παραμύθια” αρχικά και κατόπιν “Ταρζάν”), έρχεται σε ρήξη με τον εκδότη Απόλλωνα Παπαδημητρίου και η συνεργασία τους διακόπτεται απότομα αφήνοντας τη σειρά ανολοκλήρωτη. Αιτία της διακοπής η αύξηση που ζητούσε ο Ρούτσος στην ανά τεύχος αμοιβή του. Ήταν αλήθεια, ότι είχε επιτευχθεί ασυνήθιστα υψηλότερη κυκλοφορία από άλλα αντίστοιχα περιοδικά. Έτσι, η αναπροσαρμογή προς τα πάνω της αμοιβής των 500 δραχμών για κάθε τεύχος να είναι ηθικά δικαιολογημένη. Δεν είναι γνωστό σήμερα, αν ο τίτλος του περιοδικού ανήκε αποκλειστικά και μόνο στον Ρούτσο, ως πνευματικού δημιουργού του. Άλλωστε, τα πνευματικά δικαιώματα εκείνη την εποχή ήταν στην Ελλάδα μια αρκετά ανυπόληπτη και θολή κατάσταση.

Για τον Ρούτσο, όμως ήταν μια ευκαιρία να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και ως εκδότης. Με εχέγγυο τη δυναμική του επιτυχημένου τίτλου, τον οποίο παράλλαξε ελαφρώς πιθανώς για καλό και για κακό, αλλά και για να δώσει περισσότερη έμφαση στον “Έλληνα” ήρωά του, πρόταξε στον τίτλο του περιοδικού τον Γκαούρ και ρίχτηκε στη μάχη. Έδωσε στην προσπάθειά του και μια ονομασία εκδοτικής ιδιοκτησίας δίχως κάποια εταιρική μορφή, προφανώς για περισσότερο κύρος, ονομασία που δεν εμφανίζεται πουθενά μέσα στα τεύχη παρά μόνο στα εξώφυλλα των τόμων από δεμένα τεύχη: “ΕΛΕΚ -ΕΛληνικές Εκδόσεις”. Παρ’ όλο που το εξώφυλλο του περιοδικού ήταν μονόχρωμο, όχι μόνο δεν υστερούσε αισθητικά των τετραχρώμων, αλλά θα μπορούσε να πει κανένας ότι ξεχώριζε ανάμεσά τους εντυπωσιακά. Το ίδιο και οι εσωτερικές σελίδες του με ισορροπημένη εικονογράφηση υψηλής ποιότητας. Δημιουργός τους ο Byron -Βύρων Απτόσογλου, σε μερικές από τις καλύτερες εικονογραφήσεις του στα λαϊκά παιδικά περιοδικά.

Κυριότερα ανταγωνιστικό περιοδικό του “Γκαούρ-Ταρζάν” ήταν “Ο Υπεράνθρωπος” του Στέλιου Ανεμοδουρά που σημειωτέον εικονογράφος και σε αυτό ήταν ο Byron! Ο Ρούτσος επέλεξε να τον ανταγωνιστεί κυκλοφορώντας και το δικό του περιοδικό την ίδια μέρα της εβδομάδας! Την Τρίτη! Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε στις 16 Οκτωβρίου 1951 (ο Υπεράνθρωπος στην ίδια εκείνη μέρα κυκλοφορούσε το 24ο τεύχος του).

Ήταν, όμως, πράγματι πρώτο τεύχος ενός καινούργιου περιοδικού; Τυπικά ναι. Ουσιαστικά όχι.. Ήταν καθαρή συνέχεια του προηγουμένου.. Εκείνου, το οποίο έγραφε για την Άγκυρα του Παπαδημητρίου. Οι ίδιοι γνωστοί ήρωες, το ίδιο περιβάλλον, οι ίδιες συμμαχίες και αντιπαλότητες ανάμεσα στους ήρωες. Σαν να μην είχε αλλάξει απολύτως τίποτα. Μα και σε αυτό βασίστηκε ο Ρούτσος.. Στην συμπαγή αναγνωστική βάση που είχε χτίσει στην προηγούμενη έκδοση, που θα έβρισκαν τη συνέχεια του περιοδικού που είχαν αγαπήσει.

Η διαφορά βρισκόταν αλλού. Ως εκδότης πλέον, έδωσε και τη δική του γραμμή επικοινωνίας με τους αναγνώστες. Προσωποποίησε την έκδοση. Κράτησε 4 σελίδες στο τέλος για την επικοινωνία, τουλάχιστο στα πρώτα τεύχη. Δεν ήταν αλληλογραφία. Απευθυνόταν προσωπικά με μονόλογο -εν είδει editorial στους αναγνώστες του. Δοκίμασε να οργανώσει συλλόγους φίλων του Γκαούρ, του Ταρζάν και του Ποκοπίκο που να αμιλλώνται μεταξύ τους σε πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις. Διοργάνωσε διαγωνισμό έκθεσης με εθνικοπατριωτικό θέμα και προσκαλούσε τους αναγνώστες του να τον επισκέπτονται και να συζητούν για το περιοδικό αρχικά στο σπίτι του στην οδό Αγίου Μελετίου (όσο δεν είχε γραφείο) και αργότερα στο γραφειάκι του στην οδό Βερανζέρου. Δέλεαρ για τις επισκέψεις που τους ζητούσε ένα παράξενο και πρωτοφανέρωτο μηχάνημα στο οποίο τα παιδιά θα μπορούσαν να εγγράψουν τη φωνή τους και να στείλουν ηχητικά μηνύματα στον απανταχού Ελληνισμό. Ήταν ένα πρωτόγονο μαγνητόφωνο! Μηχάνημα, ωστόσο, θαυμαστό και μαγικό για τα παιδιά εκείνης της εποχής.!

Ένα βασικό γνώρισμα στην ύλη του περιοδικού ήταν ο άκρατος ελληνοκεντρισμός του. Το επέβαλλε, άλλωστε και η εποχή. Σλόγκαν του τύπου “Τιμή και περηφάνια που γεννήθηκες Έλληνας” δεν έλειπαν από κανένα τεύχος. Τα ηρωικά επίθετα ελληνικών αρετών με τα οποία στόλιζε τον Γκαούρ δεν είχαν αντίστοιχά τους στα άλλα περιοδικά που και αυτά δεν υστερούσαν σε ελληνοκεντρισμό. Στο αυτό καθαυτό το κείμενο του αναγνώσματος έγινε πιο τολμηρός, τόσο σε ερωτικό πεδίο, όπου η αντιπαλότητα της Τζέιν με την Ταταμπού συνήθως εξαντλείται στις διεκδικήσεις τους πάνω στον Γκαούρ, όσο και σε περιγραφές βίαιων περιγραφών, που τα σημερινά ήθη θα τις απέρριπταν.

Και τις απέρριψαν, αφού όταν το 1980 επιχειρήθηκε μια τετάρτη έκδοση του περιοδικού με τα κείμενα αυτής της περιόδου, οι εκδόσεις Άγκυρα ως εκδότης είχαν ζητήσει από τον Ρούτσο να απαλύνει τα κείμενά του και να δώσει έμφαση στην Οικολογία του ζουγκλικού οικοσυστήματος. Ο Γκαούρ Ταρζάν έκδοσης Ρούτσου κυκλοφόρησε στις 16 Οκτωβρίου 1951 με τιμή 2.000 (πληθωριστικές) δραχμές και κυκλοφόρησαν τα 52 από τα 113 τεύχη που είχε προαναγγείλει κατά το συνήθειό του με τελευταίο να το τιτλοφορεί “Ο Γκαούρ στη Ελλάδα” προφανώς θέλοντας να κλείσει οριστικά τον κύκλο του Γκαούρ. Δεν είναι γνωστό το τιράζ στο οποίο κυκλοφορούσε, πάντως θεωρείται ζητούμενο από τους συλλέκτες και στο χρηματιστήριο των ελληνικών λαϊκών παιδικών περιοδικών βρίσκεται σε υψηλή θέση ανάμεσα στα σπανιότερα.

Ο Α. Παπαδημητρίου πιστεύοντας ότι η φόρα που είχε πάρει το περιοδικό θα μπορούσε να συντηρήσει την έκδοση ενός άλλου αναλόγου αναγνώσματος στη θέση του. Και προχώρησε αμέσως στην έκδοση του περιοδικού “Γκρέκο Ταρζάν” που ανέλαβε να το γράφει ο Πύρρος Μακρής. Βγήκαν μόλις οκτώ τεύχη πράγμα που επιβεβαίωνε, ότι ο Νίκος Ρούτσος ήταν ο μοναδικός καθ’ ύλην αρμόδιος ζουγκλογράφος! 
Γιώργος Βλάχος 

-------------------------------------------

ΓκαουροΤαρζανικά


Δεν πρόκειται εδώ να επιχειρήσω μια ιστορικολογοτεχνική ανάλυση. Αλλωστε ο Γιώργος έχει κάνει άψογη εισαγωγή στον Γκαούρ-Ταρζάν. Απλά εγώ θα καταχρασθώ άλλη μια φορά της φιλοξενίας για να ανοίξω το μπαούλο της νοσταλγίας.



Οπως έλεγα στο αρθράκι μου «ο Υπεράνθρωπος και εγώ», όταν ανέβηκα στο πατάρι για να βρω τον Υπεράνθρωπο ανακάλυψα ένα κιβώτιο με ένα σωρό καλούδια. Ανάμεσά τους και ο Γκαούρ-Ταρζάν της Β περιόδου. Από τα 52 τεύχη που κυκλοφόρησαν βρέθηκε να έχω 47. Λείπουν μόνο τα 25, 33, 42, 47 και 52. Από αυτά βρέθηκε ήδη το 42 (και για τα υπόλοιπα έχω τάξει φανουρόπιτα).



Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο Γκαούρ-Ταρζάν της Β περιόδου άσκησε πάνω μου μια ιδαίτερη γοητεία. Θέλεις τα εξώφυλλα με την τέλεια αισθητική τους και τα καταπληκτικά σκίτσα του Απτόσογλου; Θέλεις που ο Ρούτσος άφηνε την φαντασία του να τρέχει αχαλίνωτη; Δεν ξέρω. Ισως να είναι που η αντιπαλότητα Γκαούρ και Ταρζάν έφερνε πάντα τον Ελληνα σε ρόλο πρωταγωνιστή. Μπορεί να είναι και αυτό που μου εξήγησε πρόσφατα ο Γιώργος. Τα διηγήματα του Ρούτσου έχουν ένα έντονο ερωτικό χαρακτήρα και αυτό ίσως να περνούσε στο υποσυνείδητό μου (όταν διάβασα τον Γκαούρ-Ταρζάν ήμουνα-δεν ήμουνα 8 χρονών).



Ο καϋμός μου με τον Γκαούρ-Ταρζάν έχει να κάνει με τον κατάλογο των τευχών. Ο Ρούτσος, με την απίστευτη τόλμη του, είχε αποφασίσει ότι η Β περίοδος του Γκαούρ-Ταρζάν θα περιελάμβανε 113 τεύχη για τα οποία είχε δώσει ήδη τους τίτλους. Και η δική μου αφελής ανάλυση, βλέποντας τον κατάλογο, ήταν ότι τα 113 τεύχη είχαν εκδοθεί. Μιλάμε για 1953-54 όταν ο Γκαούρ-Ταρζάν είχε πάψει να κυκλοφορεί στα περίπτερα. Εψαξα (στα παλαιοπωλεία) να βρω και να αγοράσω όλα τα τεύχη αλλά δεν υπήρχε τίποτε πέρα από το 52ο. Αργότερα έμαθα ότι η έκδοση είχε σταματήσει στο 52. Ετσι έμεινα με τον καϋμό των δύο τελευταίων ιστοριών. Πάντα ήθελα να διαβάσω για τον Θρίαμβο του Ταρζάν (112) και για τον Γκαούρ στην Ελλάδα (113). Και επειδή ο καϋμός υπάρχει πάντα και δεν το βάζω κάτω (αν το έβαζα κάτω δεν θα είχα βρεθεί στο Μπαούλο) έπεισα τον Γιώργο να γράψει αυτός, σε Ρούτσειο στιλ, τις δύο τελικές ιστορίες της Β περιόδου. Μου το υποσχέθηκε και, όπως λέει η παροιμία, μην τάξεις άγιου κερί και μικρού παιδιού κουλούρι.



Η ανακάλυψη της συλλογής Γκαούρ-Ταρζάν μου επεφύλασσε και μια έκπληξη. Σκανάρωντας ανακάλυψα ότι από το τεύχος 27 και μετά το κεντρικό δισέλιδο έχει μία ιστορία του Τσιχλιμπόχλη, του πρωταθλητή της κουταμάρας. Μόλις το είδα είπα «αυτό είναι του Μποστ». Και πράγματι στο τελευταίο σκίτσο υπάρχει μικρή-μικρή η υπογραφή του. Βέβαια και το σκίτσο που συνοδεύει τις σελίδες επικοινωνίας «σας ομιλεί ο Κος Νίκος» είναι, όπως μου εξήγησε ο Γιώργος, και αυτό του Μποστ. Ετσι η Β περίοδος του Γκαούρ-Ταρζάν εκτός από όλα τα άλλα έχει και δείγματα γραφής αυτού του μεγάλου σκιτσογράφου που μας κληροδότησε την Μαμά Ελλάδα με τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα που θα μας συνοδεύουν όσο ζούμε (και να μην μιλήσουμε για παιδιά και εγγόνια).
Βασίλης Γραμματικός
Παρίσι 21/05/2016
----------------------------------------------------------------------------------------------

ΓΚΑΟΥΡ - ΤΑΡΖΑΝ : Β' Περίοδος

ΤΟΜΟΣ 1



==============================================



 
 #1) Μονομαχία Γκαούρ-Ταρζάν

Ο Ταρζάν πρόκειται να μονομαχήσει μέχρι θανάτου με τον Γκαούρ για τα σκήπτρα της ζούγκλας. Ο ίδιος δεν θέλει. Ούτε ο Γκαούρ θέλει, που το σκέπτεται στη δικιά του σπηλιά. Αλλά θα πρέπει να πάει. Για να προσπαθήσει να συμφιλιωθούν.
Πηγαίνοντας στο σημείο της συνάντησης ο Γκαούρ πέφτει σε ενέδρα αγρίων που τον αιχμαλωτίζουν. Εν τούτοις με το χάραμα είναι συνεπής στο μέρος της μονομαχίας. Η διάθεση συμφιλίωσης και από τους δυο αποτυγχάνει με υπαιτιότητα του Γκαούρ και ο Ταρζάν με το πιστόλι του τον σκοτώνει!
Η συνέχεια στις σελίδες του τεύχους…


Είναι φανερό ότι το πρώτο τεύχος της Β’ περιόδου αποτελεί απόλυτη συνέχεια του τελευταίου τεύχους της Α’ περιόδου. Τι κι αν άλλαξε ο εκδοτικός φορέας; Ο Ρούτσος δεν αισθάνεται την ανάγκη ούτε να τους ξανασυστήσει. Τους θεωρεί ως γνωστούς από την προηγούμενη σειρά.
Η πλοκή είναι κλασική των ρουτσικών προδιαγραφών. Μπέρδεμα της δράσης με συνεχή φλας μπακ και ερωτηματικά ως την τελική λύση. Γνωστές και οι συγγραφικές “αυθαιρεσίες” του συγγραφέα για την εξυπηρέτηση της πλοκής. Δεν γίνονται, λόγου χάρη, με αυτόν τον τρόπο μεταγγίσεις αίματος. Η λεπτομερής περιγραφή της σκηνής, θα μπορούσε με την υπερβολή και την τελείως άγνοια του συγγραφέα για το θέμα, να θεωρηθεί και επικίνδυνη προς μίμηση από τους μικρούς αναγνώστες. “…Και ο Ταρζάν να πεθάνει βάρβαρος και να αναστηθεί Έλληνας!” κορυφώνουν με εθνικοπατριωική κορώνα την αλτρουιστική απόφαση του Γκαούρ να του χαρίσει όλο του το αίμα!
Αλλά ο εθνικοπατριωτισμός του Ρούτσου -αναγκαίο πιστοποιητικό εθνικοφροσύνης για τα νεανικά περιοδικά εκείνης της εποχής, προκειμένου να έχουν και την “άδεια της αστυνομίας” για την κυκλοφορία τους- κορυφώνεται στο τεύχος με την προκήρυξη διαγωνισμού με θέμα “Γιατί πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες”, ενώ η επιτροπή επιλογής θα αποτελούταν από εξέχοντες καθηγητές και άλλα σημαντικά πρόσωπα της αθηναϊκής κοινωνίας -ανώνυμα προς το παρόν!.
Τέλος, ένας πενταψήφιος αριθμός στη σελίδα τέσσερα τυπωμένος με τυπογραφικό αριθμητή είναι το μυστικό όπλο μάρκετινγκ που ο Ρούτσος προτίθεται να το αποκαλύψει στο έκτο τεύχος. Υπομονή!


Γιώργος Βλάχος 
Download PDF 




#2) Ο Φτερωτός Βρυκόλακας

κυκλοφόρησε 23 Οκτωβρίου 1951

Στο βουνό του Γκαούρ ζουν πια η Ταταμπού και η Τζέιν αφότου οι σύντροφοί τους Γκαούρ και Ταρζάν αποφάσισαν να χωρίσουν από αυτές ύστερα από μεθοδεύσεις των γυναικών τους με τις οποίες δεν συμφωνούσαν! Ο Ποκοπίκο παραμένει μαζί τους ως… ακοίμητος προστάτης τους! Στη σπηλιά του Ταρζάν μένουν, τώρα αδελφωμένοι ο μελαψός Έλληνας γίγαντας και ο βασιλιάς της ζούγκλας στου οποίου τις φλέβες ρέει πια ελληνικό αίμα! Μαζί τους ζει και τρίτος άντρας ο ανοικονόμητος γιος του Ταρζάν, ο Μπέϊμπυ καθώς και Χουχού ως οικονόμος στην βασιλική σπηλιά!

Ο Ποκοπίκο ξυπνάει τρομαγμένος από ένα παράξενο ανθρώπινο πλάσμα που πετά με τεράστια φτερά. Παρατάει φοβισμένος τις προστατευόμενες του και τρέχει να ειδοποιήσει τους δυο άντρες.. Πέφτει πάνω σε μια ομάδα μαύρων που τον συλλαμβάνει, χωρίς πρόθεση να του κάνουν κακό. Απλώς, τον κρατούν να τον δει ο αφέντης τους, που δεν είναι άλλος από τον τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν! Ύστερα από αρκετά επεισόδια παράλληλης δράσης και συμπλοκές με αλλόκοτα και τερατώδη πλάσματα των ηρώων, όπου εμπλέκονται και οι “δευτεραγωνιστές” του μικρόκοσμου της… ρούτσιας ζούγκλας (κακός μάγος Νάχρα Ντου, γοριλάνθρωπος Νταμπούχ, ο φθονερός γίγαντας Γιαχάμπα και η γριά μάγισσα Χούλχα) ο Ταρζάν φιλιώνει με την Τζέιν, αλλά ο Γκαούρ ανακαλύπτοντας την Ταταμπού στην καλύβα του Μαξ Άρλαν νομίζει ότι η συντρόφισσά του τον έχει ήδη αντικαταστήσει στην καρδιά τα. Τελικά και αυτή η παρεξήγηση λύνεται και.. happy end για όλους!..


* * *

Εκείνο για το οποίο ο Ρούτσος αναδείχνεται ως ασυναγώνιστος είναι η πλοκή, που τη δένει περίτεχνα με εκκρεμότητες για να τις ξεμπλέξει στις τελευταίες σελίδες του αφηγήματος. Η άγνοιά του ή αδιαφορία του πάνω στη γνώση πραγματολογικών στοιχείων που χρησιμοποιεί τον κάνει να αναδείχνεται και ασυναγώνιστος και στην αυθαιρεσία, προκειμένου να δώσει τις εντυπωσιακές εικόνες που εξυπηρετούν την αφήγησή του. Τελικά, όμως αυτή είναι και η μαγεία της αφήγησής του.

Σε αυτό το δεύτερο τεύχος της δικής του έκδοσης ανταγωνίζεται τον εαυτό του από το πρώτο τεύχος! Ένα άλλο στοιχείο που διακρίνει το κείμενό του -και πάλι σε αυτό το τεύχος είναι έντονο- αφορά στην τολμηρότητα των σχέσεων στα δυο πρωταγωνιστικά ζευγάρια. Σε κανένα άλλο παρόμοιο ανάγνωσμα παιδικής λαϊκής λογοτεχνίας το ερωτικό στοιχείο δεν αποτελεί έναν από τους κυρίαρχους άξονες της δράσης. Η Ταταμπού και ειδικά σε αυτό το τεύχος είναι το αντικείμενο ερωτικής διεκδίκησης τεσσάρων αρσενικών και του Γκαούρ συμπεριλαμβανομένου, ενώ η συγκατοίκηση των δυο αντρών ξεχωριστά από τις συντρόφισσές τους που και αυτές συγκατοικούν αγαπημένα, επεισόδιο που ξεκίνησε από το προηγούμενο τεύχος, για ανυποψίαστους αναγνώστες ανακαλεί το δίχως άλλο σκέψεις για συγκαλυμμένη ομοφυλοφιλία! Αν είναι δυνατόν σε παιδικό περιοδικό στις αρχές της δεκαετίας του ’50!

Υπάρχει και ένα δεύτερο μέρος στο τεύχος, που τρώει αρκετές σελίδες από το κυρίως ανάγνωσμα. Το editorial του Ρούτσου που γεμίζει ένα τετρασέλιδο επαφής και επικοινωνίας με τους αναγνώστες του, αλλά χωρίς να είναι αλληλογραφία μιας και ακόμα δεν είναι δυνατό να έχει υπάρξει αλληλογραφία για τεχνικούς λόγους. Σε αυτό το συγκεκριμένο τεύχος και σε αυτές τις σελίδες πληροφορούμαστε και ένα ακόμα τρικ του Ρούτσου για να αυξήσει τους δυνητικούς αγοραστές του περιοδικού του. Οι φιγούρες των ηρώων στην πινακοθήκη του οπισθόφυλλου τυπώνονταν σε ζευγάρια. Έτσι, όποιος ήθελε να κάνει συλλογή έπρεπε να αγοράσει δυο τεύχη με διαφορετικό οπισθόφυλλο το καθένα!

Εκείνο πάντως που δεν είναι κατανοητό είναι η αγγελία ότι τα τρία πρώτα τεύχη είχαν εξαντληθεί και επανατυπώνονταν! Πώς όμως είχαν εξαντληθεί τεύχη που δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμα; Αυτή η αγγελία είχε υπάρξει και στο πρώτο τεύχος! Αφελές τρικ εντυπωσιασμού ή παράβλεψη; Ποιος ξέρει;
Γιώργος Βλάχος

Download PDF





#3) Το Μαγικό Φίλτρο

κυκλοφόρησε: 30 Οκτωβρίου 1951

Ο Γκαούρ με την Ταταμπού αποφασίζουν να παντρευτούν και να εγκαταλείψουν τη ζούγκλα. Όνειρό τους είναι να ζήσουν στην Ελλάδα. Η Τζέιν προσποιούμενη την χαρούμενη προθυμοποιείται να τους παντρέψει! Στο βάθος, όμως, του σκοτεινού της μυαλού το μόνο που επιθυμεί είναι να καταστρέψει την ευτυχία τους. Με ένα φίλτρο που της δίνει ο μάγος Νάχρα Ντου και το πίνουν ανυποψίαστοι οι δυο γίγαντες της ζούγκλας μεταλλάσσονται ο μεν Ταρζάν σε έφηβο 20 χρονών και ο Γκαούρ σε γέρο 80 χρονών, Ο Ταρζάν πληροφορείται τη σατανική σκευωρία της συντρόφισσάς του και οργισμένος την διώχνει για πάντα από την σπηλιά τους. Οι τύψεις που προς στιγμή ένωσε για την συμπεριφορά του απέναντί της εξανεμίζονται, όταν τυχαία γνωρίζει μια νεαρή πανέμορφη μαύρη, που δηλώνει σφόδρα ερωτευμένη μαζί του! Την οδηγεί στη σπηλιά του σαν νέα συντρόφισσά του.

* * *


Ολόκληρο το τεύχος εξαντλείται στα επεισόδια της ετοιμασίας και στα σατανικά μηχανεύματα της Τζέιν. Θα μπορούσε να ήταν ένα από τα παραμύθια που έγραφε ο Ρούτσος, που απλώς η πλοκή του εξελίσσεται στη ζούγκλα. Για μια ακόμα φορά χρησιμοποιεί εξόφθαλμες απιθανότητες προκειμένου να εξυπηρετήσει την πλοκή του. Η ύπαρξη σε πρώτη ζήτηση, λόγου χάρη, οινοπνεύματος στη ζούγκλα για να επιδράσει το μαγικό φίλτρο από έναν ενήλικα αναγνώστη δεν περνάει απαρατήρητη. Στα ιστορικά στοιχεία του τεύχους και συγκεκριμένα στο τρισέλιδο editorial του, επαναλαμβάνει με συνεχόμενη έμφαση την πατριδολατρία που οφείλουν να έχουν οι αναγνώστες, αλλά ο τρόπος που προσπαθεί να την εμφυσήσει ξεπερνάει και την πιο επίμονη δασκαλίστικη διδαχή. Ίσως να ήταν κάτι που επιβαλλόταν στα δύσκολα εκείνα χρόνια να προβάλλεται ως πρότυπο η ελληνοπρέπεια των προτύπων που ήθελε να προβάλλει. Αλλά, σήμερα ακούγεται κάπως υπερβολική.

Μέσα στα πλαίσια να συσπειρώσει τους αναγνώστες του ο Ρούτσος προχωράει σε μια ακόμα ανεφάρμοστη πρακτικά και τυπικά διακήρυξη. Δηλώνει ότι ιδιοκτήτες του περιοδικού είναι οι αναγνώστες του (και το γράφει, μάλιστα και στην ταυτότητα του περιοδικού) για να τους “καταστήσει” στη συνείδησή τους ως ηθικούς διαχειριστές της τύχης του. Αυτό σίγουρα θα είχε κολακέψει τους μικρούς αναγνώστες του περιοδικού… Είναι γεγονός ότι ο Ρούτσος δεν είχε υπάρξει ευφάνταστος μόνο στο σκάρωμα ιστοριών. Ήταν το ίδιο ευφάνταστος και στις προωθητικές ενέργειες του εντύπου του. Κανένα άλλο έντυπο δεν είχε τέτοια επικοινωνιακή πληθώρα ενεργειών προώθησής του. 
Γιώργος Βλάχος

Download PDF




#4) Ο Λάκκος με τις Κόμπρες

κυκλοφόρησε 6 Νοεμβρίου 1951


Το δράμα του Γκαούρ συνεχίζεται. Ο 80χρονος πλέον μελαψός γίγαντας είναι ανήμπορος να κάνει το παραμικρό. Αλλά οι εξελίξεις είναι ραγδαίες.
Γενικά, η περιπέτεια του τεύχους αυτού θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως η περιπέτεια των μεταμορφώσεων!
Ο Ταρζάν και ο Γκαούρ αποκτούν και πάλι τις πραγματικές τους ηλικίες χάρη σε μια απόπειρα αυτοκτονίας του Ταρζάν. Ο Μπέϊμπυ από χαζό παιδί χαρά γεμάτο μεταμορφώνεται σε ένα όμορφο και δυνατό παλικάρι χάρη σε ένα μεγάλο σοκ που πέρασε, καθώς κινδύνεψε να γίνει τροφή ενός τεράστιου στεριανού καβουριού. Η Τζέιν από σατανική μεταμορφώνεται σε μια γυναίκα γεμάτη καλοσύνη, χάρη στις νουθεσίες της Ταταμπού. Ο Γιαχάμπα, από άγριος και αιμοβόρος μεταμορφώνεται για λίγο σε αλτρουιστή σωτήρα της Ταταμπού και φεύγει εξημερωμένος από το κήρυγμα αγάπης της Γιοχάνα, της αγίας της ζούγκλας. και όλοι ζουν μιαν ωραία ατμόσφαιρα τελειώνοντας η περιπέτεια.


* * *


Καλοδεχούμενες οι υπερβολές του Ρούτσου σε αυτό το τεύχος, γιατί συμβαίνουν σε ατόφιο περιβάλλον ζούγκλας και μόνον εκεί θα μπορούσαν να συμβούν. Ακόμα και όταν οι νάγιες (ο Ρούτσος χρησιμοποιεί την πορτογαλική τους ονομασία που είναι και γνωστότερη: κόμπρες) από τα πλέον επικίνδυνα ιοβόλα φίδια οι δαγκωματιές τους λειτουργούν σαν αντίδοτο στο φίλτρο του μάγου!
Εκείνο, όμως, που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι οι χαρακτήρες του Ρούτσου στο ανάγνωσμα δεν έχουν κάποιον σταθερό άξονα συμπεριφοράς. Η συμπεριφορά τους μεταλλάσσεται χωρίς φανερή αιτία ακόμα και από σελίδα σε σελίδα, αν μια τέτοια μεταστροφή εξυπηρετεί το δραματικό στοιχείο της πλοκής. Σε αυτό το συγκεκριμένο τεύχος παρουσιάζει πχ τον αιμοβόρο Γιαχάμπα να γίνεται ξαφνικά ο ευγενικός ιππότης που με ορατό κίνδυνο της ζωής του προσπαθεί να σώσει την Ταταμπού και μετά παλεύει να την πνίξει, η Τζέιν αλλάζει συμπεριφορά τουλάχιστον μια φορά σε κάθε τεύχος, ο καταχθόνιος μάγος Νάχρα Ντου δείχνει καλόβολος και συνεργάσιμος και αποκορύφωμα η Ταταμπού που ξαφνικά μεταμορφώνεται σε μια μαινάδα οργισμένης εκδίκησης και όταν είναι έτοιμη να ολοκληρώσει την εκδίκησή της γίνεται ακόμα περισσότερο συμπονετική, από όσο είναι γνωστό ότι είναι.
Γιώργος Βλάχος

 Download PDF




# 5) Το Τέρας των Τεράτων
 
κυκλοφόρησε 13 Νοεμβρίου 1951

Οι σχέσεις των δύο οικογενειών της ζούγκλας, του Γκαούρ και του Ταρζάν, είναι τώρα μέλι-γάλα. Όλοι τους αδερφωμένοι και με τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου. Αλλά κι ο «πανώριος Αμερικανός τυχοδιώκτης» Μαξ Άρλαν, με τον προβληματικό χαρακτήρα και τις σκοτεινές δραστηριότητες, βλέπει κι αυτός το φως το αληθινό και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να συνεχίσει τις άνομες κομπίνες του, που στην παρούσα συγκυρία έχουν να κάνουν με το κυνήγι των ελεφάντων, και την επιστροφή του στον ίσιο δρόμο –το όλον διανθισμένο με εξάρσεις, μεταπτώσεις και συμπλοκές, τόσο με το δίδυμο Γκαούρ και Ταρζάν όσο και με τους κακοποιούς συνεταίρους του. Όμως ένας νέος κίνδυνος εμφανίζεται στη ζούγκλα με τη μορφή ενός τεράστιου σαυροειδούς, του «Τέρατος των Τεράτων», που απειλεί τους πάντες και τα πάντα. Αναπάντεχα τη λύση δίνει, ως από μηχανή θεός, ο «δυσθεώρατος άντρακλας» Ποκοπίκο!

* * *
Κι εδώ δεν θα μπορούσαν να λείψουν βέβαια οι Ρούτσειες ανακρίβειες, όπως οι... τίγρεις στην Αφρικανική ζούγκλα! Όσον αφορά το θηρίο όμως αναρωτιέμαι αν ο Ρούτσος γνώριζε τις υποθέσεις για πιθανή επιβίωση μεγάλων δεινοσαυροειδών στην Κεντρική και Δυτική Αφρική. Υπάρχουν για παράδειγμα μαρτυρίες ιθαγενών της Γκαμπόν και του τέως Γαλλικού Κονγκό (Congo Brazzaville) που κατοικούν στην περιοχή των ελών της Likouala για ένα μεγάλο αμφίβιο πλάσμα που έχει θεαθεί στις περιοχές τους και το οποίο, από τις περιγραφές τους μοιάζει με μικρού μεγέθους βροντόσαυρο. Πρόκειται για το περίφημο Mokele-mbembe. Ένα άλλο περίεργο πλάσμα, γνωστό στους ιθαγενείς του Κονγκό, της Αγκόλα και της Ζάμπια σαν Chipekwe ή Emela-ntouka περιγράφεται με κορμό μεγέθους ελέφαντα και σχήμα σαν του ρινόκερου, μακριά σαυροειδή ουρά, κοντά συμπαγή πόδια και σαυροειδές κεφάλι μ’ ένα κέρατο στο μουσούδι του, κάτι σαν τον Triceratops της Ιουρασίου. Αυτό λέγεται πως έχει θεαθεί στα έλη του Dilolo, στο Κονγκό, στον ποταμό Kasai της Αγκόλα και στη λίμνη Shiwa Ngandu της Ζάμπια. Κατά καιρούς έχουν οργανωθεί διάφορες λιγότερο ή περισσότερο σοβαρές αποστολές ζωολόγων στις περιοχές αυτές για να εξακριβωθεί αν οι ισχυρισμοί των ιθαγενών έχουν κάποια βάση, χωρίς όμως χειροπιαστό αποτέλεσμα –μέχρι στιγμής.

Download PDF





#6) Η Μάχη με τον Χάρο

Κυκλοφόρησε 20 Νοεμβρίου 1951

Και να που έχουμε επανάσταση στη ζούγκλα! Οι φυλές των καννιβάλων ξεσηκώνονται, πιάνουν τον Ταρζάν και τον δένουν και ζητούν από τον Γκαούρ να αναλάβει αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας, γιατί, λέει, ο προηγούμενος δεν μπορούσε να τους προστατεύσει από κάτι κακούς λευκούς που αλώνιζαν στο ζουγκλοβασίλειο κι έκαναν ότι ήθελαν. Ο Γκαούρ προσποιείται ότι δέχεται και σκαρφίζεται μια μηχανή για να σώσει τον φίλο του, χωρίς να κάνει τον κόπο όμως να το εξηγήσει αυτό στην Ταταμπού και τη Τζαίην «ώστε να παίξουν πιο πειστικά τον ρόλο τους». Μεσολαβεί ο τρελός γοριλάνθρωπος Νταμπούχ που παλεύει μ’ ένα τεράστιο φίδι, εμπλέκεται κι ο Γκαούρ, έρχονται και οι κακοί μ’ ένα ελικόπτερο να απαγάγουν την Ταταμπού και γίνεται γενικώς ένα ανακάτεμα που έρχεται να ξεδιαλύνει η εφευρετικότητα του Ποκοπίκο.

* * *

Τελείως θεατρική στην πλοκή της η περιπέτεια αυτή, σαιξπηρική στη δραματική της πλοκή θα ‘λεγα, αλλά συγχρόνως και κωμωδία παρεξηγήσεων. Χαρακτηριστική η σκηνή όπου ο Γκαούρ φέρνει το στέμμα του Ταρζάν που είναι καμωμένο από χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια. Μεγαλεία! Ο Ταρζάν, ως συνήθως είναι ριγμένος και σ’ αυτό το έργο αφού ο ρόλος του είναι καθαρά παθητικός (κυριολεκτικά, με ξυλοφόρτωμα και καρπαζιές απ’ όλους) ενώ ο «πανώριος Έλληνας» κάνει όλη την αβανταδόρικη δουλειά, πλην χωρίς ξεκάθαρο αποτέλεσμα. Το περιστατικό με τον Νταμπούχ και το φίδι είναι εμβόλιμο, για να γεμίζουν σελίδες, ενώ και πάλι ο Ποκοπίκο δίνει την τελική λύση. 
 
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο του χαρακτήρα του πατριώτη μας είναι πως δεν διστάζει, όταν η περίσταση το απαιτεί, να ρίχνει μερικά χαστούκια και στα θήλεα, χωρίς πολλά λόγια κι επεξηγήσεις. Τη χερούκλα του τη δοκίμασαν τόσο η Ταταμπού όσο και η Τζαίην. Και ναι μεν είχε ο άνθρωπος τον σκοπό του, αλλά ίσως και το γονίδιο εξ’ ανατολών να βοήθησε κάπως. 
 
Οι ιθαγενείς είναι βέβαια «αραπάδες» και «καννίβαλοι» ενώ οι λευκοί «τυχοδιώκτες» και «κακοποιοί». Ο μόνος αδιαμφισβήτητα «καλός» της ιστορίας είναι ο «υπέροχος Έλληνας», κάτι όμως που δεν φαίνεται να πείθει τους αναγνώστες αφού επιμένουν να αγοράζουν περισσότερες κονκάρδες του Ταρζάν και του Ποκοπίκο απ’ ότι δικές του (σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο ίδιος ο Ρούτσος).




 

#7) Ο Στοιχειωμένος Βράχος

κυκλοφόρησε 27 Νοεμβρίου 1951

Από μια αδιακρισία του Ποκοπίκο ο Ταρζάν ανακαλύπτει (;!) πως στις φλέβες του τρέχει το «υπερήφανο Ελληνικό αίμα» που του είχε δώσει ο Γκαούρ όταν κινδύνευε η ζωή του μερικά τεύχη πριν. Για κάποιο λόγο αυτό τον εξαγριώνει και σπεύδει στο «βραχώδικο βουνό» για να ζητήσει εξηγήσεις από τον «φίλο και αδερφό του». Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη και ο Ταρζάν βγάζει το μαχαίρι κι ανοίγει τις φλέβες του για ν’ απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο αίμα (για το οποίο, ως το προηγούμενο τεύχος όχι μόνο είχε γνώση, αλλά ήταν και υπερήφανος!!! --Ρούτσεια στιγμιαία αμνησία που θυμίζει κάτι πατατιές που έκανε κι ο Αλέξανδρος Δουμάς, που ξαναζωντάνευε σκοτωμένους). Όπως είναι φυσικό σύντομα ο Εγγλέζος Άρχοντας της Ζούγκλας –με το Ελληνικό αίμα-- καταρρέει και ο Γκαούρ τον μεταφέρει ξανά στης μάγισσας Χούλχας για μια ακόμη μετάγγιση, τη φορά αυτή με το αίμα λιονταριού που ο Έλληνας κατάφερε να αναισθητοποιήσει δια της μεθόδου του ροπάλου. Δυστυχώς ο λέων πεθαίνει οπότε ο Γκαούρ κάνει και πάλι το καλό να προσφέρει το αίμα του. Ο Ταρζάν τώρα αφήνεται να νομίσει πως τον μετάγγισαν με το αίμα του λιονταριού. Αυτό το αρέσει, αλλά «εξορίζει» Γκαούρ και Ταταμπού από την επικράτειά του, καθόσον δεν τους συγχωρεί το προηγούμενο κάζο. Στο μεταξύ –εντελώς ασύνδετα-- ο μαύρος γίγαντας Γιαχάμπα κυκλοφορεί με το δέρμα ενός «φολιδωτού τέρατος» για να τρομοκρατεί τους ιθαγενείς. Ο Ποκοπίκο καταφέρνει να το οικειοποιηθεί με πονηριά κι έτσι σώζει, για μια ακόμη φορά, την κατάσταση όταν Γκαούρ και Ταταμπού πολιορκούνται από ορδές εξαγριωμένων καννίβαλων στο δέντρο όπου έχουν καταφύγει, στην Πέρα Ζούγκλα.


* * *


Λίγο αλλοπρόσαλλη αυτή η ιστορία, όπου ο Ρούτσος διδάσκει βιολογία, εξηγώντας ανερυθρίαστα πως τα χαρακτηριστικά μιας φυλής εμπεριέχονται αποθηκευμένα στο... αίμα. Επίσης πως είναι εφικτό να γίνουν μεταγγίσεις σε άνθρωπο αίματος άλλου ζωικού είδους –στην προκειμένη περίπτωση... λιονταριού!-- και φυσικά ο λήπτης θα λάβει όλα τα φυσικά και ψυχικά χαρακτηριστικά του δότη! Είναι λογική αυτή Αφρικανού σαμάνου, αλλά εμάς λόγος δεν μας πέφτει. Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που μαθαίνουμε επιπλέον πως η Ελλάς διαθέτει αποικία στην Αφρική, το «περήφανο βραχώδικο βουνό» του Γκαούρ, το οποίο, όπως εξηγεί ο συμπατριώτης μας, αποτελεί «ιερό Ελληνικό έδαφος» --και δεν θα επιτρέψει φυσικά σε κανέναν να το πατήσει.

Και στο τεύχος αυτό έχουμε ένα εθνικοπατριωτικό παραλήρημα που επεκτείνεται και στον «μεγάλο πατριωτικό διαγωνισμό» που προκήρυξε ο Ρούτσος με θέμα: «Γιατί είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας». Διαγωνισμός με πλούσια έπαθλα, που δεν θα δοθούν όμως, διότι... φεύ, «ο κύριος εισαγγελέας» το απαγορεύει, κάνοντας διακρίσεις εις βάρος του περιοδικού, όπως μας πληροφορεί ο δαιμόνιος συγγραφέας στην αλληλογραφία. Αντ’ αυτού λοιπόν οι βραβευμένοι θα δουν τις εκθέσεις τους να δημοσιεύονται στο κατατρεγμένο εβδομαδιαίο έντυπο.

Αλλά, τι τα θες... περνάγαμε ωραία διαβάζοντάς τα όλα αυτά τότε.





#8) Η Χώρα των Νεκρών
 
κυκλοφόρησε στις 4 δεκεμβρίου 1951

Ο Ταρζάν κατατρέχεται από τύψεις για τη συμπεριφορά του απέναντι στον Γκαούρ, συνεπεία της οποίας ο μελαμψός γίγαντας αναγκάστηκε να καταφύγει στην Πέρα Ζούγκλα –όπου σημειωτέον οι ιθαγενείς καννίβαλοι τον ανακήρυξαν άρχοντά τους. Έτσι λοιπόν ο Ταρζάν αποφασίζει να πάει να τον φέρει πίσω μεταμφιεσμένος σε... «αράπη», χάρη στα μαγικά της γιάτρισσας Χούχλας. Τον συνοδεύει η Χουχού, μεταμφιεσμένη κι εκείνη σε... λευκή γόησσα. Όμως ο άρχοντας της κανονικής ζούγκλας θέλει να δοκιμάσει τη φιλία κι αφοσίωση στο άτομό του του συναδέλφου του της Πέρα Ζούγκλας και γι’ αυτό κακολογεί τον εαυτό του στον Γκαούρ, ο οποίος θυμώνει και παραλίγο οι δυο γίγαντες να έρθουν στα χέρια. Τελικά δίνονται οι εξηγήσεις και όλα τελειώνουν ωραία και καλά, ενώ ο Ποκοπίκο ερωτεύεται την «μεταμφιεσμένη» λευκή Χουχού.

* * *
Εδώ δεν είναι μόνο ο Ρούτσος που ξεπέρασε τον εαυτό του, αλλά κι ο εικονογράφος του, ο Byron που απεικονίζει τον Ταρζάν σκούρο μεν, αλλά με... ξανθά μαλλιά! Ένα πράγμα σαν να έχει βγει από σολάριουμ. Ωστόσο ούτε ο Γκαούρ, ούτε η Ταταμπού τον αναγνωρίζουν.




#9) Το Όρνιο της Καταιγίδας


Στο τεύχος αυτό ο Γκαούρ εξακολουθεί να είναι άρχοντας της «Πέρα Ζούγκλας» και ζει με την αγαπημένη του Ταταμπού και τον Ποκοπίκο στην «Ιερή Σπηλιά» που του έχουν παραχωρήσει οι άγριες φυλές των κανιβάλων αυτής της άγνωστης και ανεξερεύνητης περιοχής. Όμως, ο Γκαούρ είναι απλός και ταπεινός, δεν διψάει για δόξες και μεγαλεία και πιστεύει πως μονάχα ένας άρχοντας πρέπει να κυβερνάει ολόκληρη την απέραντη Ζούγκλα και αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από το φίλο του τον Ταρζάν και όταν οι δυο γίγαντες συναντιούνται στην Ιερή Σπηλιά ο Γκαούρ καλεί τους άγριους ιθαγενείς υπηκόους του να αποδεχτούν το λευκό γίγαντα για άρχοντα και βασιλιά τους. Όμως, οι μάγοι και οι φύλαρχοι της Πέρα Ζούγκλας είναι αδύνατο να δεχτούν για αφέντη τους έναν λευκό και καθώς συνοδεύουν τον νέο τους βασιλιά μέχρι το Μεγάλο Ποτάμι για να γυρίσει πίσω στη σπηλιά του, προσπαθούν να τον ξεφορτωθούν χωρίς να το μάθει ο μελαψός Έλληνας γίγαντας. Στο μεταξύ, το πέτρινο βουνό που έχει τη σπηλιά του ο Γκαούρ το έχει καταλάβει ο αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν επωφελούμενος από την απουσία του Έλληνα γίγαντα…

Το τεύχος 9 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Όρνιο της Καταιγίδας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 1951, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 34 με τον επίσης εντυπωσιακό τίτλο «Το Τέλος της Γης». Ενδεχομένως, την περίοδο αυτή να κυκλοφορούσε και το περιοδικό «Γκρέκο-Ταρζάν» που όλα τα τεύχη του έχουν δημοσιευτεί ήδη στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 9 της Β’ περιόδου περιλαμβάνεται και στο τεύχος 63 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 1960, με τίτλο «Μονομαχία στο Βυθό», που κι αυτό είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». «Το όρνιο της καταιγίδας» του τίτλου της Β’ περιόδου αναφέρεται στο τρομακτικό όρνιο με τις τεράστιες μαύρες φτερούγες και το ανθρώπινο κορμί που εμφανίζεται από τις επικλήσεις των μάγων που θέλουν να εξοντώσουν τον Ταρζάν, τον αρπάζει κι αυτόν και τη Χουχού και χάνεται στον ουρανό, ενώ η «μονομαχία στο βυθό» του τίτλου της Γ’ περιόδου αναφέρεται στη μάχη που δίνει ο Γκαούρ με έναν πεινασμένο κροκόδειλο, καθώς προσπαθεί να διασχίζει κολυμπώντας το Μεγάλο Ποτάμι που χωρίζει το βασίλειο του Ταρζάν από την Πέρα Ζούγκλα.

Το πρωτότυπο του συγκεκριμένου τεύχους που δημοσιεύεται σήμερα στο «μπαούλο» είναι από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου όλων μας, του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 31 Ιανουαρίου 2017

#10) Η Φυλή των Φαντασμάτων

Στο τεύχος αυτό εμφανίζεται ο τερατάνθρωπος Μποχάρ που με τους κανίβαλους της άγριας φυλής του, της φυλής των «Φαντασμάτων», ζουν στην Πέρα Ζούγκλα, σε μια απέραντη σπηλιά που βρίσκεται στο κούφιο εσωτερικό ενός πέτρινου, κωνικού βουνού κοντά σε μια μεγάλη λίμνη. Μέσα στο λαβύρινθο του κούφιου αυτού βουνού εγκλωβίζονται ο Γκαούρ και η Ταταμπού αναζητώντας τον Ποκοπίκο και κινδυνεύουν να γίνουν τροφή του ανθρωποφάγου Μποχάρ. Από την τραγική κατάσταση που βρίσκονται θα τους σώσει για μια ακόμα φορά, ποιος άλλος;, ο αιώνιος προστάτης των «κουτών και αδυνάτων», ο φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο, που και σ’ αυτή την ιστορία έχει μεγάλα κέφια και ανάμεσα στα άλλα προσποιείται πως θέλει να ανταλλάξει τη χαντζάρα του με το κανονάκι του κόντε Τζουτζούκου, του Γερμανού εντομολόγου που ήρθε στη Ζούγκλα για να μαζέψει σπάνιες πεταλούδες για τη συλλογή του!

Το τεύχος 10 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Φυλή των Φαντασμάτων» κυκλοφόρησε την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 1951, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 35 με τίτλο «Ζωντανή Παγίδα». Ενδεχομένως, την περίοδο αυτή να κυκλοφορούσε και το περιοδικό «Γκρέκο-Ταρζάν», που και τα οχτώ τεύχη του έχουν δημοσιευτεί ήδη στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 10 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 64 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 1960, με τίτλο «Ο Τερατάνθρωπος Μποχάρ» και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 1963. «Η φυλή των φαντασμάτων» του τίτλου της Β’ περιόδου είναι οι κανίβαλοι της φυλής 
του Μποχάρ που τους λένε «Φαντάσματα», γιατί βγαίνουν από το κούφιο βουνό τους μονάχα τις νύχτες για να κάνουν τις επιδρομές τους στα χωριά των ιθαγενών της Πέρα Ζούγκλας, ενώ το τεύχος της Γ’ περιόδου παίρνει τον τίτλο του από τον ίδιο τον πρωτοεμφανιζόμενο «τερατάνθρωπο Μποχάρ».

Στο τεύχος αυτό αναγγέλλεται η κυκλοφορία από την προσεχή Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 1951 του περιοδικού «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ» με την υπόσχεση πως θα είναι μοναδικό, γιατί ποτέ στην Ελλάδα δεν κυκλοφόρησε ανάγνωσμα με τόσο συναρπαστικές και ξεκαρδιστικές περιπέτειες όπως αυτό. Ο ίδιος ο Ποκοπίκο στη στήλη του, στην επικοινωνία με τους αναγνώστες του, παρουσιάζει μια επιστολή που έλαβε από έναν ανυπόμονο αναγνώστη, τον 
Κώτσο τον Τρομάρα, που απειλεί πως αν το τεύχος του νέου περιοδικού δεν κυκλοφορήσει εντός τριών ημερών θα επισκεφτεί τον Ποκοπίκο και θα κάνει το σβέρκο του να αλληθωρίσει από τις στράκες και ο Ποκοπίκο του απαντάει να κοπιάσει χωρίς να φοβάται, γιατί τους νταήδες σαν και του λόγου του δεν τους παιδεύει καθόλου, τους σφάζει με το μαλακό!

Από το τεύχος αυτό οι σελίδες με την αλληλογραφία του Νίκου Ρούτσου με τους αναγνώστες του περιορίζονται και τη θέση τους την παίρνει ένα καινούριο, πρωτότυπο ανάγνωσμα του συγγραφέα με τίτλο «Ο Πύργος με τα Τέρατα», που όπως υπόσχεται δημιουργός του θα δημοσιεύεται σε συνέχειες για πάνω από τριάντα εβδομάδες. Το πρώτο μέρος που δημοσιεύεται αυτή την εβδομάδα εκτείνεται σε έξι σελίδες και είναι σαν παραμύθι. Είναι η ιστορία της γριάς Μέλπως που ο κακός άρχοντας της περιοχής σκότωσε τον άντρα της, φυλάκισε το γιο της, άρπαξε τη νύφη της και τώρα ζει μόνη της σε ένα σπίτι πολύ κοντά στο δάσος με τον δύστροπο δωδεκάχρονο εγγονό της και μια παράξενη κατάμαυρη κότα…

Η εικονογράφηση, εξωφύλλου και εσωτερική, αυτής της ιστορίας του Νίκου Ρούτσου στην Β’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού είναι έργο του Βύρωνα Απτόσογλου που υπογράφει ως Byron.


Το τεύχος 64 της Γ’ περιόδου είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις της ίδιας ιστορίας και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Τα δύο τεύχη είναι από τις συλλογές μας, το τεύχος της Β’ περιόδου από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου και το τεύχος της Γ’ περιόδου από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 10 Φεβρουαρίου 2017

#11) Ο Θεός της Χρυσής Φωτιάς

Ο τερατάνθρωπος Μποχάρ μην αντέχοντας άλλο την κυριαρχία του Γκαούρ στις άγριες φυλές των κανιβάλων της Πέρα Ζούγκλας παίρνει τους αραπάδες του, τα τρομερά «Μαύρα Φαντάσματά» του, και περνώντας το Μεγάλο Ποτάμι μεταναστεύουν στην περιοχή της επικράτειας του Ταρζάν και καταλαμβάνουν το βουνό του Έλληνα γίγαντα. Πρώτος στόχος του Μποχάρ, για να επιβεβαιωθεί η κυριαρχία του και η υποταγή όλων των φυλών της περιοχής στη δική του εξουσία, είναι ο Ταρζάν. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας αν και καταφέρνει να αντιμετωπίσει την πρώτη επίθεση των «Μαύρων Φαντασμάτων» στη σπηλιά του, αναγκάζεται να δεχτεί τη βοήθεια και τη φιλία του παλιού εχθρού του, του μετανιωμένου Γιαχάμπα. Είναι όμως αληθινές οι διαβεβαιώσεις του Γιαχάμπα πως είναι ο μόνος φύλαρχος της περιοχής που δεν δήλωσε υποταγή στον Μποχάρ;


Το τεύχος 11 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Θεός της Χρυσής Φωτιάς» κυκλοφόρησε την Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 1951, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 36 με τίτλο «Κουρσάροι των Ουρανών» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Ενδεχομένως, την περίοδο αυτή να κυκλοφορούσε και το περιοδικό «Γκρέκο-Ταρζάν», που και τα οχτώ τεύχη του έχουν κι αυτά δημοσιευτεί ήδη στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 11 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 65 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 1960, με τίτλο «Τα Μαύρα Φαντάσματα» και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 1963.

Η ιστορία αυτή και στην Β’ και στη Γ’ περίοδο της έκδοσής της κυκλοφόρησε Χριστούγεννα, του 1951 και του 1960 αντίστοιχα, και ο συγγραφέας της, Νίκος Ρούτσος, επωφελείται από τη γιορταστική ατμόσφαιρα των ημερών και αναφέρεται στο θεό της Αγάπης, στο θεό που κηρύττει στη Ζούγκλα η χριστιανή ιεραπόστολος Γιοχάνα, στο θεό που με την έλευσή του ανήμερα των Χριστουγέννων θα ανοίξουν τα ουράνια και θα πέσει από ψηλά πάνω στις καρδιές των ανθρώπων, εχθρών και φίλων, μια «χρυσή φωτιά», σαν βροχή. Αυτός είναι «ο Θεός της χρυσής φωτιάς» του τίτλου της Β’ περιόδου και όχι ένας άγριος θεός της Ζούγκλας που όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς βλέποντας το τίτλο τιμωρεί, εκδικείται και κατακαίει με τις φωτιές του αυτούς που δεν υπακούουν στις εντολές του! Ο Ποκοπίκο βέβαια έχει εντελώς διαφορετική άποψη για θεούς και δαίμονες! Απολαύστε τον να υποτιμά το θεό της Αγάπης και να υμνεί τον θεό της Ζούγκλας Κράουμπα, που αντίθετα με το θεό της αγάπης και της συγχώρεσης, κηρύττει το «σφάξε τον άλλο για να σε εκτιμήσει, σφάξε τον για να στέκεται σούζα μπροστά σου», γιατί στο κάτω-κάτω, τους λαιμούς γιατί μας τους έδωσε ο θεός, δεν μας τους έδωσε για να σφαζόμαστε μεταξύ μας; Απολαύστε επίσης και τη Χουχού, που την επιδρομή των κανιβάλων του Μποχάρ στη σπηλιά του Ταρζάν όπως και όλα τα κακά που συμβαίνουν τα αποδίδει στις προσπάθειες όλων των αρσενικών της Ζούγκλας να την κατακτήσουν! «Τα μαύρα φαντάσματα» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι φυσικά οι κανίβαλοι του Μποχάρ, που τους λένε «Φαντάσματα», γιατί βγαίνουν για τις επιδρομές τους στα χωριά των ιθαγενών της Πέρα Ζούγκλας μονάχα τις νύχτες.

Μερικές μέρες πριν την κυκλοφορία του τεύχους αυτού και συγκεκριμένα την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 1951 είχε κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος του περιοδικού «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ» με τίτλο «Ο Μαύρος καβαλάρης» και ο πρωταγωνιστής του, ο φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο, στην εβδομαδιαία στήλη του στο «Γκαούρ-Ταρζάν» πληροφορεί αυτοπροσώπως με το γνωστό σαρωτικό χιούμορ του τους αναγνώστες για τη θυελλώδη υποδοχή που επιφυλάχτηκε στο περιοδικό με τις περιπέτειές του, τόσο που… όσοι το αγόρασαν και το διάβασαν, του το επέστρεψαν ζητώντας πίσω το χιλιάρικο που έδωσαν να το αγοράσουν, καθότι, λέει, τέτοια αριστουργήματα δεν πληρώνονται με λεφτά! Για την επόμενη Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 1951 αναγγέλλεται η κυκλοφορία του δεύτερου τεύχους του «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ» που εκφράζοντας το πνεύμα του δαιμόνιου πρωταγωνιστή του έχει τίτλο, «Γαμπρός της Σούβλας»!

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος «Ο Πύργος με τα Τέρατα» που η δημοσίευση του είχε ξεκινήσει στο προηγούμενο τεύχος. Στο επίκεντρο αυτού του δεύτερου μέρους είναι η παράξενη κατάμαυρη κότα της γριάς Μέλπως, που καθώς έρχεται το Πάσχα κλωσάει τα κόκκινα αυγά της Λαμπρής που η Μέλπω πρόλαβε και τα έβαψε, αλλά κινδυνεύει από τον δύστροπο και κακό εγγονό της τον Αρσένη, που πεινασμένος τη νύχτα της Ανάστασης ψάχνει να βρει την Κοκόκω που η γιαγιά του την έκρυψε για να την προστατέψει…

Η εικονογράφηση, εξωφύλλου και εσωτερική, αυτής της ιστορίας του Νίκου Ρούτσου στην Β’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού είναι έργο του Βύρωνα Απτόσογλου που υπογράφει ως Byron.


Το τεύχος 65 της Γ’ περιόδου είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις της ίδιας ιστορίας και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Τα δύο τεύχη είναι από τις συλλογές μας, το τεύχος της Β’ περιόδου από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου και το τεύχος της Γ’ περιόδου από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 19 Φεβρουαρίου 2017



#12) Η Φωλιά του Σκορπιού

Ο τερατάνθρωπος Μποχάρ και τα «Μαύρα Φαντάσματά» του έχουν θρονιαστεί στο πέτρινο βουνό του Έλληνα γίγαντα και χρησιμοποιώντας το σαν βάση κάνουν επιδρομές σπέρνοντας στη Ζούγκλα τον όλεθρο και την καταστροφή. Ο Γκαούρ και ο Ταρζάν με τις συντρόφισσές τους, την Ταταμπού και τη Τζέιν, πρέπει να τους διώξουν χωρίς καθυστέρηση. Η επίθεση που οργανώνουν γίνεται τη νύχτα και την επιχειρούν έχοντας βάψει τα σώματά τους με κατάλληλες φυτικές μπογιές για να φαίνονται σαν «μισολιωμένοι βρικόλακες». Τα «Μαύρα Φαντάσματα» του Μποχάρ όταν τους βλέπουν πανικοβάλλονται, αλλά παίρνουν θάρρος όταν εμφανίζεται ο τερατόμορφος αρχηγός τους. Και δεν φτάνουν όλα αυτά, στο νυχτερινό ουρανό της Ζούγκλας αντηχούν οι κρωγμοί των τεράστιων «φτερωτών τεράτων» Γκαράγκα, που έρχονται να χορτάσουν με τις σάρκες των νεκρών ιθαγενών και απειλούν και τους ζωντανούς. Ο Ποκοπίκο παίρνει κι αυτός μέρος στο μακελειό και εξηγεί στη Χουχού τι πρέπει να κάνει, να τραβάει στην μπάντα τους «σφαγμένους» για να μην τους ξανασφάζει και χασομερούν!

Το τεύχος 12 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Φωλιά του Σκορπιού» κυκλοφόρησε την Τρίτη 1 Ιανουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 37 με τίτλο «Ο Αόρατος Άνθρωπος». Ενδεχομένως, την περίοδο αυτή να κυκλοφορούσε και το περιοδικό «Γκρέκο-Ταρζάν», που και τα οχτώ τεύχη του έχουν δημοσιευτεί ήδη στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 12 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 66 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 1960, με τίτλο «Τα Φτερωτά Τέρατα» και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 1963. Ο τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου, «Η Φωλιά του Σκορπιού», αναφέρεται στον τεράστιο σκορπιό που έχει τη φωλιά του στο τεράστιο κεφάλι του Μποχάρ, ενώ «τα φτερωτά τέρατα» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι φυσικά τα αιμοσταγή Γκαράγκα που στην Γ’ έκδοση αναφέρονται ως Γκραχούβ, μια μάλλον πιο πρωτόγονη και πιο επιτυχημένη ονομασία που αποδίδει καλύτερα την αγριότητά τους.

Μερικές μέρες πριν την κυκλοφορία του τεύχους αυτού και συγκεκριμένα την Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 1951 είχε κυκλοφορήσει το δεύτερο τεύχος του περιοδικού «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ» με τίτλο «Γαμπρός της Σούβλας» και ο πρωταγωνιστής του, ο φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο, στην εβδομαδιαία στήλη του στο «Γκαούρ-Ταρζάν» πληροφορεί αυτοπροσώπως με το γνωστό χιούμορ του τους αναγνώστες για την άνευ προηγουμένου ζήτηση του περιοδικού με τις περιπέτειές του και ανακοινώνει πως όσοι το διάβασαν και του έστειλαν επιστολές ας ετοιμαστούν για σφάξιμο με σειρά… προτεραιότητας καθότι έπεσε πολλή δουλειά στο κατάστημα! Για την επόμενη Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 1952 αναγγέλλεται η κυκλοφορία του τρίτου τεύχους του «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ» που εκφράζοντας για μια ακόμα φορά το πνεύμα του δαιμόνιου πρωταγωνιστή του έχει τίτλο, «Άντρακλας Δυσθεόρατος»! Όπως και στο προηγούμενο τεύχος 11 του «Γκαούρ-Ταρζάν», ενώ αναγγέλλεται η δημοσίευση του επόμενου τεύχους του «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ», δεν γίνεται καμία αναφορά στο επόμενο τεύχος του ίδιου του «Γκαούρ-Ταρζάν»!

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο επίκεντρο αυτού του τρίτου μέρους της ιστορίας είναι το ολόχρυσο πουλάκι που γεννιέται από το ένα από τα κόκκινα αυγά που κλώσησε η παράξενη κατάμαυρη κότα της γριάς Μέλπως, που όταν τρώει τα μαύρα φιδάκια που βγαίνουν από τα υπόλοιπα αυγά μεγαλώνει και μεταμορφώνεται σε έναν τεράστιο ολόχρυσο αετό, τον Χρυσαητό, που αναλαμβάνει να μεταφέρει στις φτερούγες του τον δύστροπο και κακό εγγονό της γριάς Μέλπως για να ταξιδέψουν σε όλη τη Γη και να του δείξει τη δυστυχία και τα βάσανα των ανθρώπων αυτού του κόσμου…

Η εικονογράφηση, εξωφύλλου και εσωτερική, αυτής της ιστορίας του Νίκου Ρούτσου στην Β’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού είναι έργο του Βύρωνα Απτόσογλου που υπογράφει ως Byron.


Το τεύχος 66 της Γ’ περιόδου είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις της ίδιας ιστορίας και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Τα δύο τεύχη είναι από τις συλλογές μας, το τεύχος της Β’ περιόδου από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου και το τεύχος της Γ’ περιόδου από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 6 Μαρτίου 2017



============================================================
ΤΟΜΟΣ 2



================================================



#13) Ο Σκελετός του Αράπη

Μετά την αποτυχημένη πολιορκία της σπηλιάς του Άρχοντα της Ζούγκλας από τον τερατάνθρωπο Μποχάρ και τους άγριους κανιβάλους του, που με το άκουσμα των πυροβολισμών από το πιστόλι της Τζέιν τράπηκαν σε φυγή νομίζοντας πως πέφτουν κεραυνοί, οι δυο γίγαντες, ο Γκαούρ και ο Ταρζάν, αιχμαλωτίζουν τον φοβερό τερατάνθρωπο και ο τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν που καταφτάνει, θέλει να τον μεταφέρει αλυσοδεμένο στην Αμερική για να τον αξιοποιήσει ως αξιοθέατο και να κερδίσει «δισεκατομμύρια». Ο αιχμάλωτος Μποχάρ  προσπαθεί να σπάσει το κλουβί που κατασκεύασαν οι άνθρωποι του Μαξ Άρλαν και τον έκλεισαν μέσα, αλλά δεν τα καταφέρνει και αλλάζει τακτική. Υπόσχεται στους δυο ήρωες πως αν τον ελευθερώσουν θα τους βοηθήσει να βρουν και να αποκτήσουν έναν αμύθητο θησαυρό από ατόφιο χρυσάφι που είναι κρυμμένος μακριά στην Πέρα Ζούγκλα σε έναν τεράστιο λάκκο που είναι σκεπασμένος με μια βαριά πέτρινη πλάκα και τον φυλάει πάντα ένας τεράστιος κάβουρας της στεριάς. Ο Γκαούρ με την Ταταμπού και τον Ποκοπίκο ξεκινούν για την μυστηριώδης και ανεξερεύνητη Πέρα Ζούγκλα, διασχίζουν το Μεγάλο Ποτάμι που τη χωρίζει από την επικράτεια του Ταρζάν και αναζητούν τον αμύθητο  θησαυρό που σκοπεύουν να χαρίσουν στη φτωχή, αλλά ένδοξη μακρινή πατρίδα τους, την Ελλάδα. Όμως το ίδιο κάνουν και ο Ταρζάν με τη Τζέιν, παρόλο που είχαν δεσμευτεί πως δεν θα τον διεκδικήσουν για λογαριασμό τους…

Στην περιπέτεια αυτή που γράφτηκε από το Νίκο Ρούτσο την περίοδο της αλλαγής του χρόνου από το 1951 στο 1952 εμφανίζεται για μια ακόμα φορά, για τέταρτη φορά στα τεύχη της Β’ και Γ’ περιόδου του περιοδικού που έχουμε δημοσιεύσει μέχρι τώρα, η κυριαρχούσα εκείνη την εποχή και μεταγενέστερα θεωρία των νικητών του εμφυλίου, η θεωρία της «ψωροκώσταινας». Αυτό είναι το νόημα της δωρεάς του αμύθητου θησαυρού της Πέρα Ζούγκλας που θέλουν να προσφέρουν  στη φτωχή Ελλάδα για να ξεπεράσει τη φτώχεια της ο Έλληνας γίγαντας Γκαούρ με την πανώρια Ελληνίδα συντρόφισσά του Ταταμπού. Αυτή τη θεωρία μας παρουσίαζαν και στο σχολείο οι δάσκαλοί μας, προσπαθώντας ο καθένας ανάλογα με τις γνώσεις του και τις διαθέσεις του να την τεκμηριώσει όσο καλύτερα μπορούσε. Αυτό που θυμάμαι εγώ από τα δικά μου βιώματα είναι η τεκμηρίωση της θεωρίας της «ψωροκώσταινας» από το δάσκαλο που είχαμε στην Πέμπτη και Έκτη Δημοτικού, έναν ακραιφνή εθνικόφρονα συμπατριώτη μας από το ίδιο χωριό, που έκανε πολλή παρέα με τον αστυνόμο του χωριού και με τον διοικητή των στρατιωτικών μονάδων που έδρευαν στην πατρίδα μου, το Λιτόχωρο. Ο δάσκαλός μας αυτός, λοιπόν, μας εξηγούσε πως η Ελλάδα είναι φτωχή χώρα, γιατί δεν έχει πετρέλαιο, όπως έχουν άλλες χώρες πλούσιες και δυνατές όπως για παράδειγμα η Αμερική. Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα και με τέτοιες διδασκαλίες από το σχολείο, διαβάζαμε και στο αγαπημένο μας περιοδικό την «αλήθεια» που επικρατούσε εκείνη την εποχή περί της φτωχής πατρίδας μας, έχοντας σαν αντιστάθμισα για να αποδεχτούμε τη φτώχεια της το ένδοξο παρελθόν της. Αυτό το αντιστάθμισμα του ένδοξου παρελθόντος της φτωχής Ελλάδας εκφράζεται και στην περιπέτεια αυτού του τεύχους, όταν ο Ταρζάν προσβάλει τον Γκαούρ λέγοντάς του πως «Πάντοτε Έλληνας θα μείνεις, ποτέ δεν θα γίνεις άνθρωπος» και στη συνέχεια ζητώντας συγνώμη παραδέχεται πως μισεί την Ελλάδα γιατί «δεν γεννήθηκε κι αυτός Έλληνας», γιατί «οι φλέβες του δεν ποτίστηκαν από το αθάνατο αίμα της ελληνικής γενιάς», γιατί «δεν είναι κι αυτός ένα από τα περήφανα και τιμημένα παιδιά της». Τέτοια μας έλεγαν στο σχολείο, αυτά διαβάζαμε και στο αγαπημένο μας περιοδικό, που δεν μπορούσε φυσικά να σταθεί υπεράνω του κλίματος και του πνεύματος της εποχής του, αν ήθελε να επιβιώσει και να πετύχει αυτό, έναντι των περιοδικών με τα οποία έπρεπε να ανταγωνιστεί.

Το τεύχος 13 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Σκελετός του Αράπη» κυκλοφόρησε την Τρίτη 8 Ιανουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 38 με τίτλο «Ο Πράσινος Τρόμος», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Ενδεχομένως, την περίοδο αυτή να κυκλοφορούσε και το περιοδικό «Γκρέκο-Ταρζάν», που και τα οχτώ τεύχη του έχουν ήδη δημοσιευτεί κι αυτά στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 13 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 67 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 1961, με τίτλο «Ο Ήρωας των Ηρώων» και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 1963. Ο τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου, «Ο Σκελετός του Αράπη», αναφέρεται στο σκελετό που βρίσκεται πάνω στην πέτρινη πλάκα που σκεπάζει το θησαυρό που ο αιχμάλωτος Μποχάρ υπόσχεται στους δυο ήρωες, τον Γκαούρ και τον Ταρζάν, ως αντάλλαγμα για να δεχτούν να τον απελευθερώσουν, ενώ «Ο Ήρωας των Ηρώων» του τίτλου της Γ’ περιόδου που αποτελεί τίτλο κεφαλαίου μόνο του τεύχους της Β’ περιόδου, δεν είναι καθαρό σε ποιον ακριβώς ήρωα αναφέρεται, με πιθανότερο ο ήρωας αυτός να είναι ο Ταρζάν.

Στο τεύχος αυτό, αναγγέλλεται για την επόμενη Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 1952 η κυκλοφορία του τεύχους 4 του «ΠΟΚΟ ΠΙΚΟ» που συνεχίζοντας στο πνεύμα των προηγούμενων τίτλων του περιοδικού έχει τίτλο «Ποκοπίκο Αυγολέμονο»! Αντίθετα με τα δυο προηγούμενα τεύχη του «Γκαούρ-Ταρζάν», του 11 και του 12, που δεν περιλάμβαναν την αναγγελία του επόμενου τεύχους, σ’ αυτό το τεύχος αναγγέλλεται πως το επόμενο τεύχος αριθμός 14 που θα κυκλοφορήσει την επόμενη Τρίτη έχει τίτλο «Το Στοιχειό της Φρίκης».

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο τέταρτο αυτό μέρος της ιστορίας ο Χρυσαητός χτυπάει ελαφρά με το ράμφος του το κεφάλι του μικρού, αλλά δύστροπου και κακού ανιψιού της γριάς Μέλπως, του Αρσένη, και στη θέση του παρουσιάζονται δύο ίδια και απαράλλαχτα παιδιά που διαφέρουν μόνο στο χαρακτήρα. Ο καλός Αρσένης μένει να κάνει συντροφιά στη γριά Μέλπω, που δεν πρέπει να καταλάβει πως δεν είναι ο πραγματικός ανιψιός της, ενώ ο κακός Αρσένης πηδάει πάνω στα φτερά του Χρυσαητού για να ταξιδέψουν μαζί σε όλη τη Γη και να δει με τα ίδια του τα μάτια τη δυστυχία και τα βάσανα των ανθρώπων αυτού του κόσμου…

Η εικονογράφηση του τεύχους είναι έργο του Βύρωνα Απτόσογλου, που άλλες εικόνες τις υπογράφει με το γνωστό Byron και άλλες δεν τις υπογράφει καθόλου.

Το αντίστοιχο τεύχος 67 της Γ’ περιόδου είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις της ίδιας ιστορίας και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Από τα δύο αυτά τεύχη το μεν 13 της Β’ περιόδου είναι από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου μας Βασίλη Γραμματικού, το δε 67 της Γ’ περιόδου από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 16 Νοεμβρίου 2017




#14) Το Στοιχειό της Φρίκης


Από τη μέρα που ο αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν είδε τον τερατάνθρωπο Μποχάρ, σκέφτηκε πως βρήκε τον τρόπο να γίνει πλούσιος και δυνατός. Αν καταφέρει να τον πιάσει και να τον μεταφέρει σκλάβο του στην Αμερική, θα αποκτήσει τεράστια περιουσία από το χρυσάφι που θα πληρώνει ο κόσμος μόνο και μόνο για να τον βλέπει. Για να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του, ο αμερικανός τυχοδιώκτης επισκέπτεται τον φοβερό μάγο Νάχρα-Ντου στα χαλάσματα του αρχαίου ναού, στη βαθιά καταπακτή όπου ζει με την τερατόμορφη γριά στρίγκλα που τον υπηρετεί και ζητάει τη βοήθειά του. Ο παντοδύναμος μάγος μπορεί να τον βοηθήσει να υποτάξει τον τρομερό τερατάνθρωπο δίνοντάς του ένα θαυματουργό φίλτρο, που μόλις το μυρίσει ο Μποχάρ θα γίνει αμέσως πειθήνιο όργανο και θα υπακούει τυφλά τον αμερικανό τυχοδιώκτη. Όμως, το αντάλλαγμα  που ζητάει ο Νάχρα-Ντου για να δώσει το μαγικό του φίλτρο, ποτέ δεν θα μπορούσε ο Μαξ Άρλαν να το διανοηθεί. Ο καταχθόνιος μάγος ζητάει από τον αμερικανό τυχοδιώκτη να του φέρει τα κομμένα κεφάλια του Γκαούρ και του Ταρζάν και μόνο τότε θα του δώσει το μαγικό φίλτρο…

Στην εξέλιξη της ιστορίας κάτοχος του θαυματουργού αυτού φίλτρου γίνεται και ο Ποκοπίκο, που όμως συλλαμβάνεται, όχι από μία, ούτε από δύο, ούτε από τρεις, αλλά από σαράντα δύο όμορφες αλλά πεινασμένες αραπίνες, που ανάβουν αμέσως φωτιά για να τον ψήσουν ζωντανό. Ο Ποκοπίκο πείθει τις λαίμαργες αραπίνες πως αν μυρίσουν το φίλτρο του θα μοσχοβολούν σε όλη τους τη ζωή. Οι χαριτωμένες ανθρωποφάγες μην αντέχοντας στον πειρασμό το μυρίζουν και μετατρέπονται σε χαρέμι του διαβολεμένου νάνου και… ποιος είδε τη Χουχού και δεν τη φοβήθηκε, όταν είδε τον Ποκοπίκο με τις ξετρελαμένες μαζί του αραπινούλες του…

Το τεύχος 14 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Στοιχειό της Φρίκης» κυκλοφόρησε την Τρίτη 15 Ιανουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 39 με τίτλο «Τα Όντα του Ολέθρου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Στο τεύχος αυτό, αναγγέλλεται για την επόμενη Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 1952 η κυκλοφορία της «πέμπτης τευχάρας του «ΠΟΚΟΠΙΚΟ» με τίτλο «Ο γίγαντας του Τρόμου, χωρίς να αναγγέλλεται για μια ακόμα φορά το επόμενο τεύχος του ίδιου του «Γκαούρ-Ταρζάν».

Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 14 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 68 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 1961, με τίτλο «Τρομακτική Κατακόμβη» και είναι κι αυτό ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 7 Μαρτίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου, «Το Στοιχειό της Φρίκης», δεν είναι φανερό σε ποιο ακριβώς «στοιχειό» αναφέρεται και το πιο πιθανό είναι πως πρόκειται για την τερατόμορφη γριά στρίγγλα που υπηρετεί τον Νάχρα Ντου στην υπόγεια «Τρομακτική Κατακόμβη» του που έδωσε και τον τίτλο στο τεύχος της Γ’ περιόδου.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο πέμπτο αυτό μέρος της ιστορίας ο δύστροπος και κακότροπος ανιψιός της γριάς Μέλπως βλέποντας την αρρώστια, τη δυστυχία και τα βάσανα μιας μάνας και της κόρης της που υποφέρουν από τον κακό πατέρα, νιώθει τον πόνο και τη δυστυχία των ανθρώπων, ζητάει από τον Χρυσαητό να του επιτρέψει να τις βοηθήσει, μετανιώνει για την απονιά, την αχαριστία και τη σκληρότητα που έδειξε στην καλή γιαγιά του και μεταμορφώνεται σε καλό και καλόψυχο παιδί.

Το αντίστοιχο τεύχος 68 της Γ’ περιόδου είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις της ίδιας ιστορίας και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Για παράδειγμα, η πολύ ατμοσφαιρική περιγραφή της καταιγίδας που δέρνει τη Ζούγκλα κατά την πρώτη επίσκεψη του Μαξ Άρλαν στην κατακόμβη του Νάχρα Ντου, στο τεύχος της Β’ περιόδου απουσιάζει. Από τα δύο αυτά τεύχη το μεν 14 της Β’ περιόδου είναι από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου μας Βασίλη Γραμματικού, το δε 68 της Γ’ περιόδου από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη 25 Νοεμβρίου 2017







#15) Η Ματωμένη Βροχή


Ένα κοπάδι από πεινασμένες ύαινες, ένα τεράστιο μαύρο φίδι, αμέτρητα όρνια που σκοτεινιάζουν με τις μαύρες φτερούγες τους τον ουρανό της ζούγκλας και ο τερατάνθρωπος Μποχάρ μπλέκονται σε μια περιπέτεια όπου οι αντοχές του Γκαούρ, της Ταταμπού, του γιου του Ταρζάν, του Μπέιμπι, αλλά και του αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν και του γοριλάνθρωπου Νταμπούχ που έρχονται να βοηθήσουν φτάνουν στα όριά τους. Η σωτηρία έρχεται για μια ακόμα φορά, από ποιον άλλον, από τον αιώνιο σωτήρα των κουτών και αδυνάτων, το φοβερό και τρομερό Ποκοπίκο…

Στο τεύχος αυτό ο γιος του Ταρζάν, ο Μπέιμπι, παλεύει σας άντρας πια με τα θηρία της Ζούγκλας και ο Ποκοπίκο που βρίσκει πως το όνομα Μπέιμπι που η Χουχού επιμένει πως είναι «γλυκώδες», τον αδικεί, του δίνει ένα όνομα που να ταιριάζει με το θάρρος, την παλικαριά και την τιμιότητά του, ένα όνομα που όλοι το προφέρουν με θαυμασμό και το επαναλαμβάνουν ψιθυριστά σαν ηχώ… Κραγιαμπού!… Κραγιαμπού!…

Το τεύχος 15 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Ματωμένη Βροχή» κυκλοφόρησε την Τρίτη 22 Ιανουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 40 με τίτλο «Οι Μαύροι Εωσφόροι» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Στο τεύχος αυτό, αναγγέλλεται για την επόμενη Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 1952 η κυκλοφορία της «έκτης τευχάρας του «ΠΟΚΟΠΙΚΟ» με τίτλο «Γόης Φιδιών και Γυναικών» και επίσης δεν παραλείπεται να αναγγελθεί το επόμενο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φάντασμα της Στρίγγλας».

Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 15 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 69 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 1961 με τίτλο «Σατανικό Ξεγέλασμα». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 14 Μαρτίου 1963.

Ο εντυπωσιακός τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου, «Η Ματωμένη Βροχή», αναφέρεται στις σταγόνες αίματος που πέφτουν σαν βροχή από τα κατάμαυρα όρνια που αλληλοσπαράσσονται διεκδικώντας ποιο θα κατασπαράξει τον δεμένο χειροπόδαρα Μποχάρ, ενώ το «Σατανικό ξεγέλασμα» του τίτλου του αντίστοιχου τεύχους της Γ’ περιόδου αναφέρεται στον διαβολεμένο Ποκοπίκο που ανεβασμένος σε ένα ψηλό δέντρο για να μην μπορεί να τον πιάσει ο Μποχάρ λέει στον τερατάνθρωπο που ετοιμάζεται να καταβροχθίσει την Ταταμπού πως αν ήταν έξυπνος θα την κρατούσε ζωντανή, γιατί αν μάθαινε ο Γκαούρ πως είναι αιχμάλωτή του θα επιχειρούσε να τη σώσει, οπότε θα τον έπιανε κι εκείνον και θα τους έτρωγε και τους δύο! Ο Μποχάρ βρίσκει σωστά τα λόγια του διαβολεμένου νάνου και ο Ποκοπίκο σώζει για μια ακόμα φορά την πανώρια Ελληνίδα!

Το αντίστοιχο τεύχος 69 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο έκτο αυτό μέρος, ο μεταμορφωμένος σε ένα καλό, φρόνιμο και πονετικό παιδί ανιψιός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, αναλαμβάνει με τη βοήθεια του Χρυσαητού που τον έκανε αόρατο να τιμωρήσει όπως του αξίζει τον κακούργο άρχοντα του στοιχειωμένου Μαύρου Πύργου, Ροδόλφο, για τα εγκλήματα και τις συμφορές που προκάλεσε στον Κόσμο…

Ενδιαφέρον στο τεύχος αυτό παρουσιάζουν τα σχόλια του συγγραφέα Νίκου Ρούτσου στην αλληλογραφία με τους αναγνώστες. Ο συγγραφέας του Γκαούρ-Ταρζάν αναγγέλλει πως σύντομα θα κυκλοφορήσει μια σειρά 101 εβδομαδιαίων δικών του παραμυθιών που σε αντίθεση με τα περισσότερα παραμύθια που κυκλοφορούν και είναι «μεταφράσεις», «διασκευές» ή «αναμασήματα» «ξένων» και «χιλιοδιαβασμένων εκδόσεων», τα δικά του θα είναι Ελληνικά και πρωτότυπα. Ακόμα, ο Νίκος Ρούτσος  πληροφορεί τους αναγνώστες του πως ο «θρυλικός» και «κοσμαγάπητος» κομφερασιέ και «εξαιρετικός» καλλιτέχνης Γιώργος Οικονομίδης, που είναι και προσωπικός του φίλος, του κάνει την τιμή να διαφημίζει από το «Ραδιοφωνικό Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων» τον «Γκαούρ-Ταρζάν» και τον «Ποκοπίκο», εντελώς δωρεάν και από αγάπη και μόνο στην ελληνική και πατριωτική του προσπάθεια και όσοι αναγνώστες θέλουν να τον ακούσουν να αφήνουν ανοιχτά τα ραδιόφωνα κάθε Τρίτη, Παρασκευή και Κυριακή το μεσημέρι από τις δύο μέχρι τις δύο και μισή. Επιπλέον, ο Νίκος Ρούτσος προαναγγέλλει στους αναγνώστες του πως ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, επικεφαλής συνεργείου και άλλων καλλιτεχνών «εργάζεται πυρετωδώς» ετοιμάζοντας τις μακέτες για μια σειρά από πολύσπαστες φιγούρες όλων των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που θα προσφερθούν με το περιοδικό, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη.

Από τα δύο αυτά τεύχη του «Γκαούρ-Ταρζάν» με την ίδια ιστορία, το μεν 15 της Β’ περιόδου είναι από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου μας Βασίλη Γραμματικού, το δε 69 της Γ’ περιόδου που δημοσιεύτηκε παλιότερα στο «μπαούλο» από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 10 Δεκεμβρίου 2017





#16) Το Φάντασμα της Στρίγγλας


Ένας φοβερός και απαίσιος αμερικανός κακούργος, ο Μπάζαλ, έρχεται στη Ζούγκλα με ένα φορτηγό καράβι γεμάτο με όπλα και πυρομαχικά που φέρει το όνομα «Δαίμονας της Ζούγκλας». Μαζί του έχει τη σατανική και πανέμορφη φίλη του, τη Ραζένα, και εκατό επαγγελματίες δολοφόνους, λαθρέμπορους, κακοποιούς και δραπέτες φυλακών. Το όνειρο του αρχικακούργου είναι να σκοτώσει τον Ταρζάν και τον Γκαούρ για να γίνει αυτός αφέντης της απέραντης Ζούγκλας και κύριος των αμέτρητων θησαυρών της, που θα τον κάνουν τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου. Μόλις φτάνουν στη Ζούγκλα, οι στυγεροί δολοφόνοι του Μπάζαλ συλλαμβάνουν τον Ταρζάν και τον παραδίδουν στον αφέντη τους για να τον χρησιμοποιήσει σαν δόλωμα για να συλλάβει και τον Γκαούρ. Για να ελευθερωθεί ο Ταρζάν και να αντιμετωπιστεί ο φοβερός αυτός στρατός των αδίσταχτων δολοφόνων, θα χρειαστεί η βοήθεια όλων των δυνάμεων της Ζούγκλας, του αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν, του Νταμπούχ με τους γορίλες του και ακόμα και η βοήθεια των εχθρών του Άρχοντα της Ζούγκλας και του Έλληνα γίγαντα, του φύλαρχου Γιαχάμπα που έρχεται με τους αραπάδες του, του παντοδύναμου μάγου Νάχρα-Ντου που προσφέρει δυο θαυματουργά χαπάκια που μπορεί να βοηθήσουν και  του τερατάνθρωπου Μποχάρ που είναι πρόθυμος να βοηθήσει, γιατί έχει δεχτεί το μήνυμα της αγάπης της ιεραποστόλου Γιοχάνας και η άγρια καρδιά του έχει πλημμυρίσει από αγάπη και καλοσύνη. Η βοήθεια όλων, φίλων και εχθρών, είναι απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η φοβερή αυτή απειλή, αλλά η συνεισφορά του φοβερού και τρομερού Ποκοπίκο θα είναι για μια ακόμα φορά καταλυτική…

Το τεύχος 16 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φάντασμα της Στρίγγλας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 29 Ιανουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 41 με τίτλο «Ο Θάνατος του Φάουστ». Στο τεύχος αυτό, προαναγγέλλεται για την επόμενη Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 1952 η κυκλοφορία της «έβδομης τευχάρας του «ΠΟΚΟΠΙΚΟ» με τίτλο «Βασιλιάς των Ανθρωποφάγων» και επίσης δεν παραλείπεται να προαναγγελθεί το επόμενο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Γορίλας με Φτερά».

Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 16 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 70 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 1961 με τίτλο «Ο Δαίμονας της Ζούγκλας». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 21 Μαρτίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου, «Το Φάντασμα», της Στρίγγλας», αναφέρεται στη γριά «στρίγκλα» που προλέγει τη συμφορά που απειλεί τη ζούγκλα και τους ήρωές της σ’ ένα όνειρο που βλέπει ο Ποκοπίκο, ενώ «Ο Δαίμονας της Ζούγκλας» του τίτλου του αντίστοιχου τεύχους της Γ’ περιόδου αναφέρεται στο όνομα του μεγάλου φορτηγού καραβιού με το οποίο καταφτάνει στη Ζούγκλα ο απαίσιος αμερικανός κακούργος.

Το αντίστοιχο τεύχος 70 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Για παράδειγμα, τα ονόματα του ζεύγους του αμερικανού κακούργου τυχοδιώκτη και της σατανικής πανέμορφης φίλης του από Μπάζαλ και Ραζένα στη Β’ περίοδο, γίνονται στην Γ’ περίοδο Μπαλούχ και Ζεράν. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια άλλη διαφορά. Στο τεύχος της Γ’ περιόδου, όταν ο Ποκοπίκο συναντάει την ιεραπόστολο Γιοχάνα και της δείχνει τα δυο χαπάκια που του έδωσε ο Μάγος της Ζούγκλας Νάχρα-Ντου, ο Γιοχάνα τον προτρέπει να τα πετάξει γιατί τα μάγια είναι έργο του Σατανά και όσοι πιστεύουν στον μεγάλο και αληθινό Θεό δεν έχουν ανάγκη από αυτά, τους βοηθάει και τους προστατεύει Εκείνος. Στο τεύχος της Β’ περιόδου ο Ποκοπίκο δεν αναφέρει καθόλου στη Γιοχάνα τα δυο χάπια που του έδωσε ο Μάγος κι έτσι οι παραινέσεις της Γιοχάνας παραλείπονται.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο έβδομο αυτό μέρος, περιγράφονται ένα-ένα τα τέσσερα από τα οχτώ συνολικά στοιχειά που βλέπει ο αόρατος ανιψιός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, στα υπόγεια του στοιχειωμένου Μαύρου Πύργου του κακούργου άρχοντα Ροδόλφου. Τα ονόματα των στοιχειών που βασανίζουν πάνω σε έναν ξύλινο πάγκο έναν δυστυχισμένο νέο άντρα, τα βλέπει ο Αρσένης χαραγμένα γράμμα-γράμμα πάνω στα δόντια τους, Α-Χ-Α-Ρ-Ι-Σ-Τ-Ι-Α, Π-Ρ-Ο-Δ-Ο-Σ-Ι-Α, Σ-Υ-Κ-Ο-Φ-Α-Ν-Τ-Ι-Α, Κ-Α-Κ-Ι-Α, Μ-Ι-Σ-Ο-Σ, Ε-Ι-Ρ-Ω-Ν-Ε-Ι-Α. Κ-Α-Τ-Α-Σ-Τ-Ρ-Ο-Φ-Η, Ζ-Η-Λ-Ι-Α.

Από το τεύχος αυτό υλοποιείται η προαναγγελία του προηγούμενου τεύχους για την προσφορά στους αναγνώστες μιας σειράς από πολύσπαστες φιγούρες όλων των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό η φιγούρα που προσφέρεται είναι της Ταταμπού.

Από τα δύο αυτά τεύχη του «Γκαούρ-Ταρζάν» με την ίδια ιστορία, το μεν 16 της Β’ περιόδου είναι από τη συλλογή του πολύτιμου φίλου μας Βασίλη Γραμματικού, το δε 70 της Γ’ περιόδου που δημοσιεύτηκε παλιότερα στο «μπαούλο» από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 13 Δεκεμβρίου 2015


Το κεντρικό δισέλιδο






#17) Γορίλας με Φτερά

Ο φοβερός και απαίσιος αμερικανός κακούργος Μπάζαλ με τη σατανική και πανέμορφη φίλη του Ραζένα και εκατό επαγγελματίες δολοφόνους, λαθρέμπορους, κακοποιούς και δραπέτες φυλακών κατάφεραν ήδη να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν σε όλες της φυλές και σε ολόκληρη την απέραντη και άγρια Ζούγκλα και μονάχα το περήφανο ελληνικό βουνό του Γκαούρ δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν ακόμα. Εκεί έχουν καταφύγει ο Γκαούρ, ο Ταρζάν, η Ταταμπού, η Τζέιν, ο Κραγιαμπού, ο Ποκοπίκο, η Χουχού, αλλά και ο Μαξ Άρλαν και ο Νταμπούχ και ακόμα και δυο παλιοί εχθροί, ο Γιαχάμπα και ο τερατάνθρωπος, Μποχάρ, που έχουν ενώσει όλοι μαζί τις δυνάμεις τους για να αντισταθούν στον κοινό εχθρό και να διώξουν από τη Ζούγκλα τους απαίσιους επιδρομείς. Όμως όλοι τους, βρίσκονται σε τραγική θέση, γιατί ο Μπάζαλ έχοντας εξασφαλίσει ενισχύσεις από εκατό ακόμα κακοποιούς έχει αποκλείσει το βουνό και οι υπερασπιστές του βρίσκονται στο δίλημμα ή να πεθάνουν από την πείνα ή να επιχειρήσουν μια ηρωική έξοδο και να δεχτούν τα πυρά των δολοφόνων του Μπάζαλ που περιμένουν να τους θερίσουν. Από την τραγική αυτή θέση θα τους βγάλει ο Ποκοπίκο με τα μαύρα χαπάκια του μάγου Νάχρα-Ντου, που τους κάνουν όλους αόρατους! Όμως, όσο δεν βλέπει ο ένας τον άλλο κάποιος επωφελείται και φιλάει την Ταταμπού και το ηχηρό αυτό φιλί θα αποτελέσει την αιτία για μια «Μονομαχία Μέχρι Θανάτου»…

Το τεύχος 17 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Γορίλας με Φτερά» κυκλοφόρησε την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 42 με τίτλο «Η Γροθιά του Έλληνα». Στο τεύχος αυτό, προαναγγέλλεται για την επόμενη Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 1952 η κυκλοφορία της «όγδοης τευχάρας του «ΠΟΚΟΠΙΚΟ» με τίτλο «Οι Δύο Ποκοπίκοι» που έχει ήδη δημοσιευτεί στο «μπαούλο» και επίσης δεν παραλείπεται να προαναγγελθεί το επόμενο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φίδι του Μάγου».

Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 17 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 71 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 1961 με τίτλο «Μονομαχία Μέχρι Θανάτου». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 28 Μαρτίου 1963.

Ο τίτλος της Β’ περιόδου "Γορίλας με Φτερά" δεν αναφέρεται σε κάποιον πραγματικά ιπτάμενο γορίλα, αλλά στον πιο πιστό φίλο του γοριλανθρώπου Νταμπούχ, που είναι ο μόνος που καταφέρνει να διασπάσει τον κλοιό των κακοποιών γύρω από το βουνό και να φτάσει στην κορυφή. Το κεφάλι του γιγαντόσωμου αυτού γορίλα είναι στολισμένο με τρία μεγάλα φτερά όρνιου που του τα έβαλε ο τρελός γοριλάνθρωπος! Είναι γνωστή και επιβεβαιώνεται σχεδόν σε κάθε τεύχος η μοναδική μυθοπλαστική ικανότητα του συγγραφέα του «Γκαούρ-Ταρζάν» Νίκου Ρούτσου και η ευχέρεια που είχε να δίνει προκαταβολικά τους τίτλους των ιστοριών που δεν είχε γράψει ακόμα και να τις γράφει στη συνέχεια βρίσκοντας έναν τρόπο να τις συνδέσει με τους τίτλους που είχε δώσει! Αυτό βέβαια δεν ήταν πάντα εύκολο να στεφθεί με επιτυχία και ο τίτλος «Γορίλας με Φτερά» επιβεβαιώνει πως η από κάθε άποψη επιτυχία ενός τίτλου που είχε δοθεί προκαταβολικά δεν ήταν εγγυημένη, ακόμα και για έναν μυθοπλάστη σαν τον Νίκο Ρούτσο.

Το αντίστοιχο τεύχος 71 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Για παράδειγμα, τα ονόματα του ζεύγους του αμερικανού κακούργου τυχοδιώκτη και της σατανικής πανέμορφης φίλης του από Μπάζαλ και Ραζένα στη Β’ περίοδο, γίνονται στην Γ’ περίοδο με έναν περιορισμένο αναγραμματισμό Μπαλούχ και Ζεράν.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο όγδοο αυτό μέρος, τα οχτώ συνολικά στοιχειά που βλέπει ο αόρατος ανιψιός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, στα υπόγεια του στοιχειωμένου Μαύρου Πύργου του κακούργου άρχοντα Ροδόλφου να βασανίζουν πάνω σε έναν ξύλινο πάγκο έναν δυστυχισμένο νέο άντρα παρουσιάζει το καθένα τη δύναμη και την αξία του, τη δύναμη και την «αξία» της ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, της ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ, της ΚΑΚΙΑΣ, του ΜΙΣΟΥΣ, της ΕΙΡΩΝΕΙΑΣ, της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ, της ΖΗΛΙΑΣ.

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό η φιγούρα που προσφέρεται είναι της Τζέιν.

Από τα δύο αυτά τεύχη του «Γκαούρ-Ταρζάν» με την ίδια ιστορία, το μεν 17 της Β’ περιόδου είναι από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου, το δε 71 της Γ’ περιόδου που δημοσιεύτηκε παλιότερα στο «μπαούλο» από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 19 Ιανουαρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)






#18) Το Φίδι του Μάγου

Πέρα μακριά στο βορρά, σε μια από τις πιο άγριες περιοχές της Ζούγκλας, ζει η φυλή των Κάμα-Ντου. Μάγος της φυλής είναι ο τερατόμορφος Μπαρούχ, δίδυμος αδελφός, αλλά και θανάσιμος εχθρός του μονόφθαλμου μάγου Νάχρα Ντου. Ο πανίσχυρος μάγος Μπαρούχ έχει μια μονάκριβη κόρη, την τερατόμορφη Λιαρούγκα, το πιο αποκρουστικό γυναικείο πλάσμα που γεννήθηκε ποτέ! Όταν η Λιαρούγκα αντικρίζει τον Γκαούρ που βρέθηκε στο χωριό των Κάμα-Ντου για να σώσει τον Ταρζάν νομίζοντας πως ήταν αιχμάλωτος του Μπαρούχ, ζητάει από τον πατέρα της κάτι που κάνει το αίμα του Γκαούρ να παγώσει στις φλέβες του, «Να πατέρα! Ένα τέτοιο πανώριο παλικάρι θέλω για άντρα μου! Μ’ αυτόν να με παντρέψεις!». Ο μόνος τρόπος που έχει ο πανίσχυρος μάγος για να ικανοποιήσει την επιθυμία της μονάκριβης κόρης του είναι να κάνει τον μελαψό γίγαντα να χάσει τα λογικά του…

Η περιπέτεια αυτή πέρα από την εξαιρετική μυθοπλασία της και τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειές της, είναι μια πολύ ωραία ιστορία της ζούγκλας, πολύ καλά δομημένη, με πλοκή, με δραματικές καταστάσεις, ίσως από τις καλύτερες που έγραψε ο Νίκος Ρούτσος. Θυμάμαι ακόμα, μικρό παιδί, ούτε δέκα χρονών, όταν είχα διαβάσει αυτή την περιπέτεια στο αντίστοιχο τεύχος 72 της Γ’ περιόδου, πόσο με είχε αναστατώσει η αδικία που αισθάνθηκα από την απαίτηση της τερατόμορφης κόρης του πανίσχυρου μάγου να γίνει αυτή συντρόφισσα του Έλληνα γίγαντα χάρη στις δυνάμεις και την ισχύ του πατέρα της!

Το τεύχος 18 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φίδι του Μάγου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 43 με τίτλο «Ο Ελ Γκρέκο Δεσμώτης». Στο τεύχος αυτό, προαναγγέλλεται για την επόμενη Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 1952 η κυκλοφορία της «ένατης τευχάρας του «ΠΟΚΟΠΙΚΟ» με τίτλο «Ο Δράκος του Σαλιγκαριού» που όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ και επίσης δεν παραλείπεται να προαναγγελθεί το επόμενο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Τέρας της Λίμνης».

Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 18 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 72 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1961 με τίτλο «Ο Γκαούρ Τρελλός». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 4 Απριλίου 1963.

Ο τίτλος της Β’ περιόδου αναφέρεται στο φίδι του μάγου Μπαρούχ που καρφώνει το φαρμακερό του δόντι στη ράχη του Έλληνα γίγαντα που χάνει τα λογικά του και δεν θυμάται ούτε την αγαπημένη του Ταταμπού…

Το αντίστοιχο τεύχος 72 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Για μια ακόμα φορά μία από τις διαφορές ανάμεσα στις δύο ιστορίες είναι τα ονόματα κάποιων από τους πρωταγωνιστές της. Συγκεκριμένα, στη Β’ περίοδο το όνομα της φυλής του μάγου είναι Κάμα-Ντου, το όνομα του ίδιου του μάγου Μπαρούχ και το όνομα της τερατόμορφης κόρης του Λιαρούγκα, ενώ στη Γ’ περίοδο η φυλή ονομάζεται Κούμου Νταβ, ο μάγος Χουράμπα και η κόρη Μπουρούγκα.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο ένατο αυτό μέρος, ο αόρατος με τη βοήθεια του Χρυσαητού, ανιψιός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, ανακαλύπτει πως ο δυστυχισμένος νέος άντρας που βρίσκει στα υπόγεια του στοιχειωμένου Μαύρου Πύργου του κακούργου άρχοντα Ροδόλφου είναι ο ίδιος του ο πατέρας, που βασανίζεται αλύπητα κάθε μέρα επί δέκα ολόκληρα χρόνια από τα οχτώ στοιχειά, γιατί αρνείται να πει στη γυναίκα του Μαλάμω που είναι κι αυτή αλυσοδεμένη στον Μαύρο Πύργο να γίνει γυναίκα του απαίσιου Ροδόλφου…

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρονται δύο φιγούρες, του Ποκοπίκο και της Χουχούς. Η εικονογράφηση του τεύχους είναι κι αυτή εξολοκλήρου του Μποστ.

Από τα δύο αυτά τεύχη του «Γκαούρ-Ταρζάν» με την ίδια ιστορία, το μεν 18 της Β’ περιόδου είναι από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου, το δε 72 της Γ’ περιόδου που δημοσιεύτηκε παλιότερα στο «μπαούλο» από τη δική μου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 21 Ιανουαρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)







#19) Το Τέρας της Λίμνης


Είναι ποτέ δυνατόν η Ταταμπού, η πανώρια αγνή συντρόφισσα του υπέροχου Έλληνα γίγαντα Γκαούρ, να ερωτοτροπεί με τον Ταρζάν και να ορκίζεται στον θεό της ζούγκλας Κράουμπα πως θα δολοφονήσει τον αγαπημένο της σύντροφο για να γίνει αυτή παντοτινή συντρόφισσα στο πλευρό του ξανθού γίγαντα και αρχόντισσα της Ζούγκλας; Αυτή η απιστία της Ταταμπού είναι ένα ανεξήγητο μυστήριο που μόνο στο τέλος αυτής της περιπέτειας θα ξεδιαλυθεί!

Από το τεύχος αυτό ο Ποκοπίκο και η Χουχού έχουν εγκαταλείψει ο μεν φοβερός και τρομερός νάνος τη σπηλιά του Γκαούρ στην κορυφή του πέτρινου βουνού, η δε ωραιοπαθής και μελιστάλαχτη πυγμαία τη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας και έχουν κάνει ο καθένας το δικό του νοικοκυριό σε ένα θεόρατο γέρικο δέντρο στα μισά του δρόμου από το πέτρινο βουνό του Γκαούρ μέχρι την αρχοντική σπηλιά του Ταρζάν. Η Χουχού ζει σε ένα κακοφτιαγμένο ξύλινο καλυβάκι που έχει σκαρώσει μονάχη της στα κλαδιά του δέντρου, το «Απαρτεμάν» όπως το λέει η ίδια και «Καραγκιόζ’ μπερντέ» όπως το λέει ο Ποκοπίκο, ενώ ο Ποκοπίκο ζει στην ευρύχωρη κουφάλα του ίδιου δέντρου, στη «Στοά» όπως τη λέει ο ίδιος και στο «Αχούρι» όπως το λέει η Χουχού, αφού ο διαβολεμένος νάνος έχει κοντά του έναν νέο κωμικοτραγικό σύντροφο, έναν ψωραλέο, γερασμένο και σκελετωμένο κουτσό γάιδαρο, τον «Καθαρόαιμο», όπως τον βάφτισε, που τον λέει όμως και… «Σαΐνι».

Ένα πρωινό που η Χουχού τραγουδάει ένα αυτοσχέδιο στιχάκι μιμούμενη τον Ποκοπίκο,

«Τυγχάνω ομορφότερη
Απ’ τας γυναίκας όλας!
Κι έχω μουρλάνει το Ντουνιά,
με… συγχωρείτε κιόλας!»

περνάει τυχαία κάτω από το θεόρατο δέντρο ο τρομερός φύλαρχος Χοχόγκα, ένας γιγαντόσωμος και άγριος κανίβαλος, που όταν αντικρίζει τη Χουχού μαγεύεται από τα… κάλλη της παχουλής νεαρής πυγμαίας και θέλει να τα… απολαύσει. Η Χουχού όταν τον αντιλαμβάνεται συνεχίζει το τραγούδι της:

«Πάντες οι άντρες της Ζουγκλός
μ’ έχουν κρυφό καμάρι!
Ποιος θαν’ αυτός ο τυχερός
που σύζυξ θα με πάρει!».

Η συνέχεια αυτού του ειδυλλίου είναι εντελώς απρόσμενη, ο Ποκοπίκο θα αποκτήσει το χαρέμι του φυλάρχου Χοχόγκα και θα εμφανιστεί συνοδευόμενος από τις εκατό όμορφες αραπίνες του χαρεμιού, καλώντας τους κινηματογραφιστές που ήρθαν στη Ζούγκλα για γυρίσματα να στήσουν τη μηχανή τους και να τραβήξουν αυτόν και το… χαρέμι του.

Το τεύχος 19 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Τέρας της Λίμνης» κυκλοφόρησε την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 44 με τίτλο «Το Τέρας των Ουρανών». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 19 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 73 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 1961 με τίτλο «Το Μυστήριο των Μυστηρίων». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 11 Απριλίου 1963. Ο τίτλος της Β’ περιόδου αναφέρεται στο τέρας που αναδύεται από τη μικρή ειδυλλιακή λίμνη της Ζούγκλας, εκεί όπου ερωτοτροπούν η Ταταμπού και ο Ταρζάν, αρπάζει και σφίγγει θανάσιμα την πανώρια Ταταμπού αμέσως μόλις η άπιστη σύντροφος προδίδει την αγάπη της για τον Γκαούρ δίνοντας όρκους πίστης στον Ταρζάν!

Το αντίστοιχο τεύχος 73 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Για παράδειγμα, το όνομα του κανίβαλου φυλάρχου που ορέγεται τα… κάλλη της παχουλής Χουχούς γίνεται από Χοχόγκα στη Β’ περίοδο, Ακαλιάρ στη Γ’ περίοδο. Οι μικρές διαφορές ανάμεσα στα δύο τεύχη στην πορεία της διήγησης είναι πολλές, όπως για παράδειγμα ένα στιχάκι του Ποκοπίκο στη Γ’ περίοδο που στη Β’ περίοδο δεν υπήρχε καθόλου:

«Αμάν, κ’ η Χαρεμάρα μου
εσχάτως μεγαλώνει!
Πού ‘σαι, Χουχούκα νε με δεις,
να… σκάσεις σαν μπαλόνι!».

 Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο αυτό μέρος, ο αόρατος με τη βοήθεια του Χρυσαητού, ανιψιός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, παραδίδει το χρυσό σπαθί που άρπαξε από τα χέρια του κακούργου άρχοντα Ροδόλφου στον πατέρα του Διαμάντη και κατεβαίνοντας στα υπόγεια του στοιχειωμένου Μαύρου Πύργου, έχοντας και τον αιχμάλωτο Ροδόλφο μαζί τους, ανακαλύπτουν πως το χρυσό σπαθί είναι μαγεμένο και πως τα φοβερά οχτώ στοιχειά του υπογείου υπακούουν τυφλά σε όποιον το έχει στην κατοχή του…

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρεται η φιγούρα, του παντοδύναμου, μονόφθαλμου μάγου της Ζούγκλας, Νάχρα-Ντου. Η εικονογράφηση του τεύχους είναι κι αυτή εξολοκλήρου του Μποστ.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός

Θεσσαλονίκη, 3 Φεβρουαρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μπόστ)









#20) Ο Χάρος των Τρελλών


Φοβερός σεισμός συγκλονίζει τη Ζούγκλα από τη μια άκρη ως την άλλη! Θεόρατα δέντρα σωριάζονται στη γη και τεράστια βράχια αποσπώνται από τα γύρω βουνά και σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους! Τα θεριά της Ζούγκλας ουρλιάζουν τρομαγμένα από τον χαλασμό και το κακό που γίνεται! Το έδαφος σκίζεται, δημιουργούνται χαράδρες και οι ήρωές μας γκρεμίζονται στα τρομακτικά βάραθρα που σχηματίζονται παντού! Ο Ταρζάν, η Τζέιν και ο Κραγιαμπού, ο Ποκοπίκο και η Χουχού που πέρασαν από τη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας και ο Γκαούρ με την Ταταμπού ξεχωριστά, εγκλωβίζονται στα έγκατα της Γης, στον εφιαλτικό Κάτω Κόσμο, στο βασίλειο του φοβερού τερατόμορφου Άρχοντα Ντουχ, και για να γλιτώσουν πρέπει να αντιμετωπίσουν τα φρικτά στοιχειά και τέρατα του τρομακτικού αυτού κόσμου, τον φοβερό Άρχοντα Ντουχ και να βρουν το δρόμο που θα τους ελευθερώσει από τον εφιάλτη και θα τους οδηγήσει πίσω στην αγαπημένη τους Ζούγκλα…

Το τεύχος 20 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Χάρος των Τρελλών» κυκλοφόρησε την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 45 με τίτλο «Η Φάουστα Εκδικείται». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 20 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 74 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 1961 με τίτλο «Το Χταπόδι της Στεριάς». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 18 Απριλίου 1963. Ο τίτλος της Β’ περιόδου αναφέρεται στο όραμα του Χουράγα-Μπεν, του «Χάρου των Τρελλών», που βλέπουν ο Γκαούρ και η Ταταμπού στον ουρανό της Ζούγκλας που προαναγγέλλει τη συμφορά, το μεγάλο κακό που τους περιμένει. Ο «Χάρος των Τρελλών» της Β’ περιόδου, στη Γ’ περίοδο αναφέρεται ως «Μαύρος Χάρος» που οι ιθαγενείς τον αποκαλούν με πιο πρωτόγονο τρόπο, ως Χουρ Αχάν. Ο τίτλος της Γ’ περιόδου, «Το Χταπόδι της Στεριάς», αναφέρεται σε ένα από τα τέρατα που αντιμετωπίζουν οι ήρωές μας στα έγκατα της Γης, στον Κάτω Κόσμο όπου βρίσκονται.

Το αντίστοιχο τεύχος 74 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.  Για παράδειγμα, το όνομα του τερατόμορφου άρχοντα του Κάτω Κόσμου από Ντουχ στην Β’ περίοδο, αλλάζει στη Γ’ περίοδο και γίνεται Σβουχ.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο ενδέκατο αυτό μέρος, ο κακούργος άρχοντας Ροδόλφος καταφέρνει να πάρει πίσω το χρυσό μαγεμένο σπαθί που όποιος το έχει στην κατοχή του εξουσιάζει τα οχτώ στοιχειά του υπογείου του Μαύρου Πύργου, αλλά τα βασανιστήρια που έχει υποστεί στο μεταξύ, τον έχουν μεταμορφώσει σε έναν ταπεινό και πλημμυρισμένο με καλοσύνη άνθρωπο που νιώθει πόσο πιο πολύ αξίζει ο πόνος της Καλοσύνης από τη χαρά της Κακίας…

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρεται η φιγούρα, του γοριλάνθρωπου Νταμπούχ. Η εικονογράφηση του τεύχους είναι κι αυτή εξολοκλήρου του Μποστ.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 5 Φεβρουαρίου 2018



Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)






#21) Το Θεριό της Καταπακτής


Ο Ταρζάν με τη Τζέιν και τον Κραγιαμπού, ο Ποκοπίκο και η Χουχού και ο Γκαούρ με την Ταταμπού μετά το φοβερό σεισμό που συγκλόνισε τη Ζούγκλα βρίσκονται ακόμα εγκλωβισμένοι στα έγκατα της Γης και περιπλανώνται στο φοβερό βασίλειο του Κάτω Κόσμου, αναζητώντας απεγνωσμένα τη διέξοδο που θα τους οδηγήσει πίσω στη Ζούγκλα  και αντιμετωπίζοντας τα φριχτά στοιχειά και τέρατα που στέλνει εναντίον τους ο τερατόμορφος Άρχοντας του Κάτω Κόσμου, Ντουχ, για να τους εξοντώσει και να πάρει σκλάβες του την Ταταμπού και τη Τζέιν. Η δυνατότητα να ξεφύγουν από τον εφιαλτικό αυτό κόσμο θα προσφερθεί ανέλπιστα από τον διεκδικητή του θρόνου του βασιλείου του Κάτω Κόσμου, τον αδελφό του Άρχοντα Σβουχ, τον πιθηκόμορφο Κρουκ, που προσφέρει στους δυο ατρόμητους γίγαντες, Γκαούρ και Ταρζάν, την ευκαιρία να αποδράσουν μαζί με τους δικούς τους. Θα δεχτούν όμως οι δυο ήρωες την προσφορά του Κρουκ, να δολοφονήσουν άνανδρα τον Άρχοντα του Κάτω Κόσμου, τον φοβερό Ντουχ, με αντάλλαγμα την επιστροφή στην αγαπημένη τους Ζούγκλα;

Παρά τις τραγικές στιγμές που ζουν οι ήρωές μας στο βασίλειο του Κάτω Κόσμου, ο φοβερός και τρομερός Ποκοπίκο καβάλα στον αξιοθρήνητο γάιδαρό του, τον «Καθαρόαιμο», δεν χάνει ούτε το κέφι του, ούτε την έμπνευσή του και σκάει την κατάλληλη στιγμή το απαραίτητο στιχάκι του:

«Από Στοιχειά και Τέρατα
τ’ αυτί μου δεν ιδρώνει!
Φτάνει μονάχα να τα δω
κι αλλάζω… παντελόνι!»

Το τεύχος 21 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Θεριό της Καταπακτής» κυκλοφόρησε την Τρίτη 4 Μαρτίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 46 με τίτλο «Ο Εχθρός του Κόσμου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 21 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 75 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 2 Μαρτίου 1961 με τίτλο «Μια Φωνή στο Σκοτάδι». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 25 Απριλίου 1963. Ο τίτλος της Γ’ περιόδου, «Μια Φωνή στο Σκοτάδι», αναφέρεται στις απειλές για εκδίκηση που εκτοξεύει ο διεκδικητής του θρόνου του Κάτω Κόσμου, Κρουκ, εναντίον των ηρώων μας, που τους κατηγορεί πως τον ξεγέλασαν και τον πρόδωσαν, ενώ ο τίτλος της Β’ περιόδου, «Το Θεριό της Καταπακτής», αναφέρεται στον φρικτό δεινόσαυρο του Κάτω Κόσμου που απειλεί να συνθλίψει όλους τους ήρωές μας και καταπίνει τον Γκαούρ…

Το αντίστοιχο τεύχος 75 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.  Για παράδειγμα, το όνομα του τερατόμορφου άρχοντα του Κάτω Κόσμου από Ντουχ στην Β’ περίοδο, αλλάζει στη Γ’ περίοδο και γίνεται Σβουχ, ενώ το όνομα του αδελφού του άρχοντα Ντουχ και διεκδικητή του θρόνου του βασιλείου του Κάτω Κόσμου από Κρουκ στη Β’ περίοδο αλλάζει στη Γ’ περίοδο και γίνεται Ρανάρ. Ακόμα, ο παντοδύναμος θεός που ελέγχει τις τύχες του Κάτω Κόσμου από Χόγκα στη Β’ περίοδο, αλλάζει στη Γ’ περίοδο και γίνεται Ουράχ.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δωδέκατο αυτό μέρος, ο μεταμορφωμένος σε ένα καλό, φρόνιμο και πονετικό παιδί, εγγονός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, συναντάει τον κακό του εαυτό και διαπιστώνει με φρίκη πόσο απαίσιος ήταν πριν τη μεταμόρφωσή του. Ο καλός εγγονός θα γίνει ακόμα καλύτερος όταν θα μάθει γράμματα, γιατί θα μπορέσει να διαβάσει τις δώδεκα συμβουλές που είναι κεντημένες στο μεταξωτό μαντήλι που του άφησε η καλή γιαγιά του πριν πεθάνει…

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει στο τεύχος αυτό η στήλη της αλληλογραφίας του συγγραφέα με τους αναγνώστες του. Ο Νίκος Ρούτσος αναφέρεται διεξοδικά σε ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Αθηναϊκή» σύμφωνα με το οποίο ο συγγραφέας του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τα κείμενα που γράφει θεωρείται υπεύθυνος για την οργάνωση σε όλη την Ελλάδα συμμοριών από παιδιά, ένα από τα οποία, ένας «γκαουρικός», ξεμυαλίστηκε από το περιοδικό, έφυγε κρυφά για να πάει στη Ζούγκλα και εξαφανίστηκε! Ο συγγραφέας αναφέρει πως μόλις έλαβε γνώση του δημοσιεύματος βρήκε τον πατέρα του παιδιού, που διέψευσε αμέσως το δημοσίευμα της εφημερίδας, δηλώνοντας εγγράφως πως ναι μεν ο γιος του έφυγε από το σπίτι και δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν όταν τον είδαν, αλλά η εξαφάνισή του δεν έχει καμιά σχέση με το περιοδικό. Όμως, παρά τη διάψευση του δημοσιεύματος από τον πατέρα του παιδιού, η εφημερίδα δεν επανόρθωσε όπως θα όφειλε και πολλοί γονείς έχοντας ακούσει για το δημοσίευμα της εφημερίδας απαγόρευσαν στα παιδιά τους να διαβάζουν το «Γκαούρ-Ταρζάν» με αποτέλεσμα η κυκλοφορία του να έχει μειωθεί κατά δύο χιλιάδες φύλλα την εβδομάδα και να κινδυνεύει να κλείσει. Είναι φανερό από όλη αυτή την ιστορία πως η εκδοτική επιτυχία του συγγραφέα του «Γκαούρ-Ταρζάν» Νίκου Ρούτσου προκαλούσε την αντίδραση διάφορων ανταγωνιστικών συμφερόντων που δεν έχαναν ευκαιρία να τον πλήξουν ή να τον βάλουν στο περιθώριο.

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρεται η φιγούρα του Αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν. Η εικονογράφηση του τεύχους είναι κι αυτή εξολοκλήρου του Μποστ.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 1 Μαρτίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)






#22) Το Μυστικό του Στοιχειού


Στο επίκεντρο αυτής της περιπέτειας είναι ένας αμύθητος θησαυρός, ένα βαρύ σιδερένιο κιβώτιο γεμάτο με τεράστια κατεργασμένα διαμάντια, που είναι κρυμμένος κάπου στη Ζούγκλα κοντά στη σπηλιά του Ταρζάν. Με τα πολύτιμα πετράδια του θα μπορούσε κανείς να αγοράσει τρεις ολόκληρους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης! Το θησαυρό αυτό έρχεται στη Ζούγκλα αποφασισμένος να τον αποκτήσει με κάθε τρόπο, ένας κακούργος Αμερικανός επιστήμονας, ο Δόκτωρ Ταλλ, που πολλοί τον θεωρούν ως τη μεγαλύτερη επιστημονική διάνοια του αιώνα. Ο σατανικός αυτός επιστήμονας  έχει εφεύρει μια παράξενη χημική σύνθεση, που του δίνει τη δυνατότητα να αλλάζει τη μορφή ανθρώπων και ζώων, να τους δίνει υπερφυσικές δυνάμεις και να ελέγχει τη θέλησή τους. Εφοδιασμένος με τις φοβερές εφευρέσεις του και ξεκινώντας την επιχείρησή του, ο σατανικός Ταλλ προσεγγίζει τον Γκαούρ και ελέγχοντας τη θέληση του Έλληνα γίγαντα επιχειρεί να μάθει πού ακριβώς βρίσκεται ο θησαυρός που αναζητά. Όμως, το μυστικό του θησαυρού το γνωρίζει μόνο η Ταταμπού που, πάει πολύς καιρός από τότε, όταν γύριζε μονάχη της από τη σπηλιά του Ταρζάν, έτυχε να δει τον τερατόμορφο μάγο ιδιοκτήτη του να τον κρύβει. Η πανώρια Ελληνίδα άλλαξε τη θέση του θησαυρού με τη σκέψη πως αν πάει κάποτε στη δοξασμένη πατρίδα της, να τον προσφέρει στη φτωχή Ελλάδα για να γίνει κι αυτή πλούσια, δυνατή και ευτυχισμένη χώρα…

Στην περιπέτεια αυτή που γράφτηκε από το Νίκο Ρούτσο το 1952 εμφανίζεται για μια ακόμα φορά, η κυριαρχούσα εκείνη την εποχή και μεταγενέστερα θεωρία των νικητών του εμφυλίου, η θεωρία της «ψωροκώσταινας». Αυτή τη φορά, η ευημερία, η ανάπτυξη και η ισχύς της φτωχής Ελλάδας δεν θα προέλθουν από το πετρέλαιο του τεύχους 37 της Α’ περιόδου που αναβλύζει από τη σπηλιά της Ζούγκλας που κατέχει ο Γκαούρ, ούτε από το χρυσάφι του «Μαύρου Βουνού» του τεύχους 42 της Α’ περιόδου που συλλέγουν ο Γκαούρ και η Ελληνίδα συντρόφισσά του, αλλά από τα πολύτιμα πετράδια του θησαυρού ενός τερατόμορφου μάγου της Ζούγκλας που αποκτά η Ταταμπού. Ο πλούτος, η ισχύς και η ευημερία των κατοίκων αυτής της έρμης της χώρας δεν θα προέλθει λοιπόν από τον φυσικό της πλούτο, τις παραγωγικές δυνατότητές της και την εργασία του λαού της, αλλά από μια έξωθεν βοήθεια που θα προσφέρει ένα μακρινό της τέκνο, η Ελληνίδα Ταταμπού, και επειδή φυσικά τέτοιο γενναιόδωρο τέκνο της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρχει και ούτε μπορεί να υπάρξει ποτέ, θα πρέπει να περιοριστούμε στη «βοήθεια» και την «προστασία» που «πρόσφεραν» εκείνη την εποχή οι Αμερικανοί!

Το τεύχος 22 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Μυστικό του Στοιχειού» κυκλοφόρησε την Τρίτη 11 Μαρτίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 47 με τίτλο «Η Ανάστασις του Φάουστ» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 22 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 76 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 9 Μαρτίου 1961 με τίτλο «Τα Στοιχειά του Τρόμου». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 2 Μαΐου 1963. Οι τίτλοι και των δύο περιόδων αναφέρονται στο φοβερό «στοιχειό» με κορμί όρνιου, κεφάλι αράπη και πόδια λιονταριού που δημιούργησε ο κακούργος Αμερικανός επιστήμονας Ταλλ, διέταξε τον Γκαούρ ελέγχοντας τη θέλησή του να το καβαλήσει και τον έστειλε να τρομοκρατήσει τους άλλους συντρόφους του για να αποκαλύψουν πού βρίσκεται ο μεγάλος θησαυρός που αναζητούσε…

Το αντίστοιχο τεύχος 76 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.  Για παράδειγμα, το όνομα του σατανικού επιστήμονα που έρχεται στη Ζούγκλα για να αποκτήσει το θησαυρό των πετραδιών, από Ταλλ στη Β’ περίοδο γίνεται Άζοφ στη Γ’ περίοδο και ακόμα, από τρεις ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης που εκτιμάται στη Β’ περίοδο πως μπορούν να αγοραστούν με τα πετράδια του θησαυρού, στη Γ’ περίοδο μπορούν να αγοραστούν όλοι οι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης!

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο τρίτο αυτό μέρος, ο μεταμορφωμένος σε ένα καλό, φρόνιμο και πονετικό παιδί, εγγονός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, θάβει ευλαβικά τη νεκρή γιαγιά του και ζητάει πληροφορίες από το Χρησαετό για την καλή μαύρη Κοτούλα που χάθηκε…

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και στο τεύχος αυτό η στήλη της αλληλογραφίας του συγγραφέα με τους αναγνώστες του. Ο Νίκος Ρούτσος γνωστοποιεί πως το περιοδικό του απέκτησε με δωρεά που έκαναν δυο ελληνόπουλα από τη Νέα Υόρκη, παιδιά του «βαθύπλουτου ομογενούς μεγαλοβιομηχάνου Μιλτιάδη Χρηστίδη», μια μεγάλης αξίας «συσκευή φωνοληψίας», «σαν αυτές που χρησιμοποιούν οι μεγαλύτεροι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Αμερικής», που αγοράστηκε με τις οικονομίες των δύο αδελφών και με χρήματα του πατέρα τους και προσφέρθηκε στο συγγραφέα του Γκαούρ-Ταρζάν για να τον διευκολύνει στη συγγραφή των περιπετειών του. Πρόκειται φυσικά για το γνωστό μας μαγνητόφωνο που εκείνη την εποχή ήταν μια καινοτομία πρώτης γραμμής και όλοι όσοι είχαν ακούσει γι’ αυτό, ήθελαν να μαγνητοφωνήσουν τη φωνή τους και να ακούσουν κι αυτοί τον ίδιο τον εαυτό τους να μιλάει. Ο Νίκος Ρούτσος ανακοινώνει πως οι αναγνώστες του θα έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ακούσουν τη φωνή τους και τους καλεί να προσέρχονται στα γραφεία του περιοδικού από την επόμενη Κυριακή και κάθε Κυριακή για να γίνονται οι «φωνοληψίες». Οι αναγνώστες που θα προσέρχονται για «φωνοληψία» θα πρέπει να έχουν μαζί τους για να σφραγιστούν, προφανώς για να μην χρησιμοποιηθούν και από άλλους, τα 22 τεύχη του περιοδικού που είχαν ήδη κυκλοφορήσει.

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρεται η φιγούρα του κακούργου φύλαρχου Γιαχάμπα.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 22 Ιουλίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)







#23) Οι Φωτιές των Νεκρών


Σε μια μακρινή και άγρια περιοχή της Ζούγκλας, κρυμμένο από πυκνή τροπική βλάστηση υπάρχει ένα κυκλικό χορταριασμένο άνοιγμα της γης. Μέσα σ’ αυτό το μυστηριώδες άνοιγμα πέφτει ο Ποκοπίκο στην προσπάθειά του να χτυπήσει με τη χαντζάρα του έναν γιγαντόσωμο αρουραίο και ο Γκαούρ και η Ταταμπού ειδοποιημένοι από τη Χουχού που ήταν μαζί με τον Ποκοπίκο και έχασε τον «άντρακλά» της, σπεύδουν στην περιοχή για να ανακαλύψουν τι έγινε ο αγαπημένος τους φίλος. Η αναζήτησή τους θα τους οδηγήσει στα έγκατα της Γης, στο υπόγειο βασίλειο των ζωντανών σκελετών του φοβερού Σκελετανθρώπου Κράκρα, τη στιγμή που οι μακάβριοι σκελετοί ετοιμάζονται να ρίξουν στην «Ιερή Φωτιά» τους τον αγαπημένο τους Ποκοπίκο για να μετατραπεί κι αυτός σε σκελετό, υπήκοο του αρχιβρικόλακα…

Η περιπέτεια αυτή ξεχωρίζει όχι μόνο για τον έντονα μεταφυσικό χαρακτήρα της, αλλά και για την συνεκτικότητα, την πλοκή και την ευρηματικότητά της. Θυμάμαι ακόμα πόσο με είχε καθηλώσει όταν τη διάβασα μικρός στο αντίστοιχο τεύχος 77 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία και όσο για την υπερβολή των ζωντανών σκελετών και το μεταφυσικό χαρακτήρα της, όχι μόνο δεν με ενόχλησε, αλλά αντίθετα με γοήτεψε πολύ περισσότερο!

Το τεύχος 23 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Οι Φωτιές των Νεκρών» κυκλοφόρησε την Τρίτη 18 Μαρτίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 48 με τίτλο «Η Γιγαντομαχία» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 23 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 77 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 16 Μαρτίου 1961 με τίτλο «Επιδρομή των Κολασμένων». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 9 Μαΐου 1963.

«Οι φωτιές των νεκρών» του τίτλου της Β’ περιόδου είναι η «Ιερή Φωτιά», που όποιος καιγόταν στις φλόγες της γινόταν κι αυτός ζωντανός σκελετός, ενώ οι «κολασμένοι» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι οι ζωντανοί σκελετοί του φοβερού Σκελετανθρώπου Αρχιβρικόλακα Θαναβάν, που το όνομά του στη Β’ περίοδο ήταν Κράκρα. Το αντίστοιχο τεύχος 77 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. 

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο τέταρτο αυτό μέρος, ο καλός, φρόνιμος και πονετικός εγγονός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, ταξιδεύει πάνω στις φτερούγες του Χρυσαετού προς τον Μαύρο Πύργο του Άρχοντα Ροδόλφου και με τη ικανότητα να διαβάζει που του ενστάλαξε στο νου η θεία φώτιση του Χριστού διαβάζει και συζητάει με το Χρυσαετό τις συμβουλές που είναι γραμμένες στο μεταξωτό μαντήλι που του έδωσε η γιαγιά του πριν πεθάνει…

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρεται η φιγούρα της υπέροχης Γιοχάνας, της ιεραποστόλου που κηρύττει την Αγάπη στη Ζούγκλα και ακόμα και τα άγρια θηρία ημερεύουν στο πέρασμά της.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 28 Ιουλίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)






#24) Τα Βράχια του Τρόμου


Στη Ζούγκλα καταφτάνει με το ιπτάμενο ανθρωπόμορφο μεταλλικό ρομπότ του ο τρελός επιστήμονας δόκτωρ Κραμπ. Ο παράφρονας αυτός επιστήμονας θέλει να βάλει τον Γκαούρ και τον Ταρζάν να μονομαχήσουν μέχρι θανάτου, για να πάρει τον νικητή βοηθό στο ταξίδι που σκοπεύει να πραγματοποιήσει με το ιπτάμενο σιδερένιο τέρας του στο Φεγγάρι. Ο νικητής της μονομαχίας θα είναι ο πιο κατάλληλος να αντιμετωπίσει τα αλλόκοτα και τρομακτικά όντα που ζουν στον μακρινό δορυφόρο της Γης…

Ο τρελός επιστήμονας μέσα στην τρέλα του δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει: «Είμαι ο δόκτωρ Κραμπ! Ο Ατομικός Άνθρωπος! Ο Άρχοντας του Κόσμου! Ο Κουρσάρος των Ουρανών! Ο Κατακτητής του Απείρου! Ο Αντίπαλος του Θεού!», για να πάρει την κατάλληλη απάντηση από τον διαβολεμένο Ποκοπίκο, όταν τον βρίσκει τρυπωμένο και τύφλα στο μεθύσι να κρύβεται κάτω από τα καθίσματα των επιβατών του ιπτάμενου ρομπότ του καθώς αυτό ταξιδεύει προς τη Σελήνη: «Είμαι ο δόκτωρ Ποκοπίκ! Ο Άρχοντας των Γυναικών! Ο Κουρσάρος των Κονίκλων! Ο Κατακτητής της Χουχούς!...».

Το τεύχος 24 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τα Βράχια του Τρόμου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 25 Μαρτίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 49 με τίτλο «Ο Γάμος του Ελ Γκρέκο» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 24 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 78 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 23 Μαρτίου 1961 με τίτλο «Το Χαλύβδινο Τέρας». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 16 Μαΐου 1963. «Τα Βράχια του Τρόμου» του τίτλου της Β’ περιόδου αναφέρονται στα βράχια του πέτρινου βουνού του Γκαούρ, που είναι βέβαιο πως θα συντρίψουν τον Έλληνα γίγαντα και την πανώρια συντρόφισσά του, όταν προτιμούν να πέσουν αγκαλιασμένοι στο κενό για να αποφύγουν τις φωτιές που προκαλούν οι μαύρες μπάλες που ρίχνει στο βουνό ο δόκτωρ Κραμπ μέσα από το ιπτάμενο χαλύβδινο τέρας του, ενώ «Το Χαλύβδινο Τέρας» του τίτλου της Γ’ περιόδου είναι φυσικά το ιπτάμενο μεταλλικό ρομπότ με το οποίο καταφτάνει στη Ζούγκλα ο παράφρονας επιστήμονας δόκτωρ Κραμπ που στην Γ’ περίοδο λέγεται Ουράγκ. Το αντίστοιχο τεύχος 78 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. 

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο πέμπτο αυτό μέρος, ο καλός, φρόνιμος και πονετικός εγγονός της γριάς Μέλπως, Αρσένης, ταξιδεύει πάνω στις φτερούγες του Χρυσαετού προς τον Μαύρο Πύργο του Άρχοντα Ροδόλφου και συνεχίζει να διαβάζει και να συζητάει με το Χρυσαετό τις δώδεκα συμβουλές που είναι γραμμένες στο μεταξωτό μαντήλι που του έδωσε η γιαγιά του πριν πεθάνει…

Στο τεύχος αυτό προσφέρεται στους αναγνώστες μια ακόμα πολύσπαστη φιγούρα των ηρώων του «Γκαούρ-Ταρζάν», σαν τις γνωστές φιγούρες του Καραγκιόζη, που σχεδίασε επικεφαλής συνεργείου με άλλους καλλιτέχνες ο εξαιρετικός καλλιτέχνης ζωγράφος Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό προσφέρεται η φιγούρα του γιου του Ταρζάν, του Μπέϊμπυ, μετά τη μεταμόρφωσή του στον υπέροχο Κραγιαμπού.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» είναι κι αυτό από τη συλλογή του Γιώργου Βλάχου.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 29 Ιουλίου 2018



Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)



===========================================
ΤΟΜΟΣ 3


===========================================


#26) Η Οχιά του Βρυκόλακα


Ο τρομερός φύλαρχος Γιαχάμπα πολιορκεί με τους άγριους αραπάδες του το βουνό του Γκαούρ, εκεί όπου ζουν τώρα η Ταταμπού και η Τζέιν με τη Χουχού και τον Κραγιαμπού, χωρίς τους αγαπημένους συντρόφους τους. Οι δυο γίγαντες της Ζούγκλας, ο Γκαούρ και ο Ταρζάν, βρίσκονται πολύ μακριά, σε ένα τρελό ταξίδι στο Φεγγάρι, επιβάτες στον «Σιδερένιο Γίγαντα» των Ουρανών του τρελού επιστήμονα δόκτορα Κραμπ. Η Ταταμπού καλεί τον Νταμπούχ με τους γορίλες του να βοηθήσει, αλλά την πιο κρίσιμη στιγμή και ενώ μαίνεται η πολιορκία εμφανίζεται πάνω από το πέτρινο βουνό το χαλύβδινο ρομπότ του δόκτορα Κραμπ που έχει στο μεταξύ επιστρέψει από το ταξίδι στο Φεγγάρι και ο τρελός επιστήμονας ρίχνει από το σκάφος του μικρές ατομικές βόμβες που τινάζουν στον αέρα ανθρώπους και γορίλες, ενώ όσοι μένουν ζωντανοί απομακρύνονται τρέχοντας για να γλιτώσουν. Όμως, τα παρανοϊκά σχέδια του μεγαλοφυούς επιστήμονα δεν εξαντλούνται με το ταξίδι στο Φεγγάρι. Ο δόκτορας Κραμπ θέλει να καταστρέψει τη Νέα Υόρκη και κρατώντας εξαναγκαστικά στο ιπτάμενο σκάφος του τον Γκαούρ, την Ταταμπού και τον Ποκοπίκο βομβαρδίζει τη μεγαλούπολη της Αμερικής με τις μικρές ατομικές βόμβες που διαθέτει. Η εξέλιξη της περιπέτειας είναι εντελώς απρόσμενη τουλάχιστον για μας που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε το «Γκαούρ-Ταρζάν» στην Γ’ περίοδο έκδοσής του. Ο μεγαλοφυής επιστήμονας συνέρχεται από την τρέλα του μετά από το τσίμπημα μιας φαρμακερής κόμπρας και από ευγνωμοσύνη προς τον Γκαούρ και την Ταταμπού που τον έσωσαν, απομυζώντας το δηλητήριο από την πληγή, τους προτείνει να παντρευτούν και να διδάξει στο παιδί που θα γεννήσουν όλες τις γνώσεις, τις τέχνες και τις επιστήμες των ανθρώπων για να γίνει ο τελειότερος άνθρωπος της Γης! Τον γάμο του Έλληνα γίγαντα και της αγαπημένης του συντρόφισσας ευλογεί ένας γέροντας ιερέας σε ένα ερημικό ξωκλήσι κάπου στην Ελλάδα και εννιά μήνες αργότερα γεννιέται ο γιος τους…

Το τεύχος 26 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Οχιά του Βρυκόλακα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 8 Απριλίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 51 με τίτλο «Η Φλεγόμενη Λίμνη» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 26 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 80 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 6 Απριλίου 1961 με τίτλο «Το Όνειρο του Βρυκόλακα». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 30 Μαΐου 1963. Ο «Βρυκόλακας» του τίτλου στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων εμφανίζεται σε ένα όνειρο που βλέπει η Τζέιν και προαναγγέλλει τη συμφορά που περιμένει την ίδια και την Ταταμπού. Ο Βρυκόλακας του ονείρου της Τζέιν κρατάει μια χρυσοπράσινη οχιά και αυτή ακριβώς είναι που έδωσε τον τίτλο στο τεύχος της Β’ περιόδου.

Από το τεύχος αυτό αρχίζουν οι μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων. Συγκεκριμένα, η περιπέτεια της Γ’ περιόδου περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο την πολιορκία του πέτρινου βουνού από το Γιαχάμπα, την επιστροφή του ιπτάμενου μεταλλικού ρομπότ από το ταξίδι στο Φεγγάρι και τον θάνατο του δόκτορα Ουράγκ, όπως είναι το όνομα του δόκτορα Κραμπ στην Γ’ περίοδο. Στην περιπέτεια της Β’ περιόδου η πολιορκία του πέτρινου βουνού περιορίζεται στις εφτά πρώτες σελίδες, ενώ οι υπόλοιπες περιλαμβάνουν τον βομβαρδισμό της Νέας Υόρκης από τον δόκτορα Κραμπ που δε πεθαίνει όπως στη Γ’ περίοδο, το γάμο του Γκαούρ και της Ταταμπού και τη γέννηση του γιου τους. Το αντίστοιχο τεύχος 80 της Γ’ περιόδου με την ίδια ιστορία είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο», οπότε μπορεί κανείς να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στις δύο εκδόσεις και να βρει τις περιορισμένες ομοιότητες και τις μεγάλες διαφορές τους.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο έβδομο αυτό μέρος παρακολουθούμε την αιχμαλωσία της με μορφή Μαύρης Πεταλούδας ψυχής του Άρχοντα Ροδόλφου από τον Κόκκινο Δαίμονα που σκοπεύει να την οδηγήσει στο θρόνο του Θεού για να δώσει λογαριασμό για τις πράξεις της…

Στο τεύχος αυτό ολοκληρώνεται η προσφορά του περιοδικού με τις πολύσπαστες φιγούρες των ηρώων του, που σχεδίασε ο Μέντης Μποσταντζόγλου, ο γνωστός μας Μποστ, ώστε τα παιδιά να μπορούν να παίζουν «Ποκοπίκο» αντί του πατροπαράδοτου Καραγκιόζη. Στο τεύχος αυτό και αφού έχουν προσφερθεί ήδη στα προηγούμενα τεύχη οι φιγούρες όλων των βασικών πρωταγωνιστών των περιπετειών, προσφέρεται η φιγούρα του Κόντε Τζουτζούκου, που εμφανίστηκε σε ελάχιστα τεύχη.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 20 Σεπτεμβρίου 2018




Το κεντρικό δισέλιδο (δια χειρός Μποστ)






#27) Τα Λυσσασμένα Φίδια

Ο γιος του Γκαούρ και της Ταταμπού, ο Κεραυνός, και η κόρη του Ταρζάν και της Τζέιν, η Θύελλα, που ο μεγαλοφυής επιστήμονας δόκτορας Κραμπ, χρησιμοποιώντας μια παράξενη ηλεκτρική συσκευή δικής του επινοήσεως, τους μεγάλωσε και μέσα σε τρεις εβδομάδες έγιναν είκοσι χρονών ο Κεραυνός και δεκαοχτώ χρονών η Θύελλα, ζουν με τον δόκτορα Κραμπ και με τον Ποκοπίκο σε ένα ειδυλλιακό νησί της Αφρικανικής Θάλασσας, χωρίς να γνωρίζουν ποιοι είναι οι γονείς τους και πώς ήρθαν στον κόσμο. Ο μεγαλοφυής επιστήμονας χρησιμοποιώντας και μια δεύτερη συσκευή, επίσης δικής του επινοήσεως, τον «Εγκεφαλικό Πομπό και Δέκτη», έχει μεταδώσει στον Κεραυνό και στη Θύελλα όλη τη σοφία και όλες τις επιστημονικές και τεχνολογικές του γνώσεις και οι δυο νέοι τον έχουν διαδεχτεί στο επιστημονικό του έργο, συνεχίζοντας και αναβαθμίζοντας τα πειράματά του στο εργαστήριό του. Ανάμεσα στο γιο του Γκαούρ και την κόρη του Ταρζάν έχει αρχίσει να γεννιέται δειλά ένα μεγάλο και αγνό αίσθημα. Όμως, η γαλήνη της ζωής στο παραδεισένιο νησί της Ευτυχίας του δόκτορα Κραμπ διακόπτεται και μια μέρα που ο Κεραυνός με τη Θύελλα και τον Ποκοπίκο πετούν με το ιπτάμενο ρομπότ τους στην άλλη άκρη του νησιού σε μια υπέροχη αμμουδιά για να δροσιστούν και να κολυμπήσουν, εμφανίζεται στον ουρανό του νησιού ένα δεύτερο ιπτάμενο ρομπότ ενός άλλου μεγαλοφυούς επιστήμονα, του δόκτορα Κράουζ, παλιού συνεργάτη του Κραμπ, που θέλει να βγάλει από τη μέση τον παλιό συνεργάτη του για να μείνει μόνος αυτός Άρχοντας του Κόσμου, Κουρσάρος των Ουρανών, Κατακτητής του Απείρου και Αντίπαλος του Θεού… Στο μεταξύ στη Ζούγκλα έχει ξεσπάσει μεγάλη πυρκαγιά! Μεγάλες φωτιές από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα περικυκλώνουν τον Γκαούρ, τον Ταρζάν, την Ταταμπού, τη Τζέιν, τον Κραγιαμπού και τη Χουχού που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας και απειλούν να τους κάψουν ζωντανούς. Οι φωτιές αυτές είναι έργο του τρομερού φύλαρχου Γιαχάμπα που επιχειρεί για μια ακόμα φορά να εξοντώσει τους δυο γίγαντες για να γίνει, μόνος αυτός, ο αδιαφιλονίκητος Άρχοντας της Ζούγκλας…

Το τεύχος 27 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τα Λυσσασμένα Φίδια» κυκλοφόρησε την Τρίτη 15 Απριλίου 1952, την ίδια μέρα που «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 52 με τίτλο «Υπερέλληνας, ο Γυιός του Ελ Γκρέκο» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 27 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 81 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 13 Απριλίου 1961 με τίτλο «Αιχμάλωτοι στις Φλόγες» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 6 Ιουνίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους της Β’ περιόδου, «Τα Λυσσασμένα Φίδια», αναφέρεται  στα τρία φίδια που επιτέθηκαν στην Ταταμπού και τη Τζέιν, όταν στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τις φλόγες της πυρκαγιάς γκρεμίστηκαν σε ένα λάκκο που τις προφύλαξε και δεν κάηκαν, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους της Γ’ περιόδου, «Αιχμάλωτοι στις Φλόγες», αναφέρεται φυσικά στην πυρκαγιά που προκάλεσε στη Ζούγκλα ο φοβερός φύλαρχος Γιαχάμπα και απείλησε τη ζωή των ηρώων μας. 

Οι ομοιότητες ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη, του τεύχους 27 της Β’ περιόδου και του τεύχους 81 της Γ’ περιόδου, περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στην πυρκαγιά που κατακαίει τη Ζούγκλα και στις προσπάθειες των ηρώων να σωθούν από τις φλόγες. Ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος ξαναγράφοντας εννιά χρόνια αργότερα την ίδια ιστορία αφαίρεσε τα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας που είχε εισάγει στη Β’ περίοδο κάτω από τη πίεση του ανταγωνισμού με τον «Υπεράνθρωπο» του Στέλιου Ανεμοδουρά, παραλείποντας εντελώς την παρουσία και δράση του δόκτορα Κραμπ, του Κεραυνού, της Θύελλας και του πρωτοεμφανιζόμενου στο τεύχος αυτό σατανικού επιστήμονα δόκτορα Κράουζ που κυριαρχούν στην περιπέτεια της Β’ περιόδου και για να καλυφθεί το κενό προσθέτει στην ιστορία μια δεύτερη, μετά τη φωτιά, απόπειρα του κακούργου φύλαρχου Γιαχάμπα να εξοντώσει τους δυο γίγαντες της Ζούγκλας και να πάρει σκλάβες του την Ταταμπού και τη Τζέιν.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και η συνέχεια του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο όγδοο αυτό μέρος παρακολουθούμε το ταξίδι της Μαύρης Πεταλούδας, της ψυχής του Άρχοντα Ροδόλφου, στα Ουράνια, που έχοντας απαλλαγεί από τον Κόκκινο Δαίμονα που την είχε αιχμάλωτη συναντάει έναν Άγγελο…

Στο κεντρικό δισέλιδο του τεύχους που στα προηγούμενα τεύχη φιλοξενούσε τις πολύσπαστες φιγούρες των ηρώων του περιοδικού, αρχίζει η δημοσίευση των εικονογραφημένων περιπετειών «του πρωταθλητού της κουταμάρας», του Τσιχλιμπόχλη. Οι χιουμοριστικές αυτές περιπέτειες ακολουθούν την παλιότερη τεχνοτροπία των εικονογραφημένων, στην οποία επικρατεί το κείμενο και οι εικόνες απλά το συνοδεύουν. Δεν είχε έρθει ακόμα, για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα, η εποχή όπου στα εικονογραφημένα το προβάδισμα θα το είχε η εικόνα και το κείμενο και οι διάλογοι απλά θα τη συνόδευαν.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 28 Σεπτεμβρίου 2018



Το κεντρικό δισέλιδο



#28) Ο Μάγος με τα Τέρατα

Στην περιπέτεια του τεύχους 28 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Β’ περιόδου με τίτλο «Ο Μάγος με τα Τέρατα», η Ζούγκλα απειλείται από τον σατανικό μεγαλοφυή επιστήμονα δόκτορα Κράουζ, που μαθαίνοντας πως ο Κεραυνός είναι γιος του Γκαούρ και η Θύελλα κόρη του Ταρζάν και θέλοντας να απαλλαγεί από τους δυο νέους που εκτιμά πως με τις επιστημονικές τους γνώσεις θα τον εμποδίσουν να πραγματοποιήσει τα παρανοϊκά του σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία, επιχειρεί να πιάσει αιχμάλωτους τους γονείς τους για να εκβιάσει τους δυο νέους με τη ζωή τους για να μην του εναντιωθούν. Ο σατανικός δόκτωρ Κράουζ κατασκεύασε ένα καταπληκτικό μηχάνημα που το ονόμασε «Προβολή Φαντασμάτων» με το οποίο μπορεί να δημιουργεί φανταστικά πλάσματα και τέρατα που περιφέρονται μέσα στη Ζούγκλα και τρομοκρατούν τους κατοίκους της, χωρίς όμως να μπορούν να τους βλάψουν. Οι δυο γίγαντες και οι συντρόφισσές τους δέχονται την επίθεση των φανταστικών αυτών τεράτων και τρομοκρατημένοι τρέχουν ασυναίσθητα προς το Βορρά και φτάνουν αλαφιασμένοι στα χαλάσματα του αρχαίου ναού, στη φρικτή κατακόμβη του μονόφθαλμου μάγου της Ζούγκλας, του παντοδύναμου Νάχρα Ντου, και ζητούν τη βοήθειά του. Ο φοβερός μάγος ρίχνει μια μαγική πράσινη σκόνη σε έναν ζωντανό σκορπιό που είχε φυλαγμένο μέσα σε ένα πήλινο δοχείο με ευρύχωρο άνοιγμα, ξεριζώνει τις φτερούγες μιας νυχτερίδας και τις κολλάει στα πλευρά του σκορπιού, δίνει τον σκορπιό στον Ταρζάν και τον καλεί να εγκαταλείψει μαζί με τους συντρόφους του όσο πιο γρήγορα γίνεται την κατακόμβη του. Ώσπου να βγουν οι ήρωές μας έξω από το άντρο του Νάχρα Ντου, ο σκορπιός με τα φτερά νυχτερίδας έχει γιγαντωθεί και ο δόκτωρ Κράουζ που τον βλέπει μέσα από την οθόνη με την οποία παρακολουθεί τη Ζούγκλα, σπεύδει με το γιγάντιο ιπτάμενο ρομπότ του να τον αντιμετωπίσει…

Το τεύχος 28 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Μάγος με τα Τέρατα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 22 Απριλίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 53 με τίτλο «Τζέκυλ ο Κτηνάνθρωπος» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 28 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 82 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 20 Απριλίου 1961 με τίτλο «Σκορπιός και Δεινόσαυρος» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 13 Ιουνίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 28 της Β’ περιόδου, «Ο Μάγος με τα Τέρατα», θα πρέπει να αναφέρεται στον σατανικό δόκτορα Κράουζ και στα τέρατα που δημιουργεί για να τρομοκρατήσει τους ήρωές μας και τους ιθαγενείς της Ζούγκλας, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 82 της Γ’ περιόδου, «Σκορπιός και Δεινόσαυρος», αναφέρεται φυσικά στον γιγάντιο σκορπιό με φτερούγες νυχτερίδας που δημιούργησε ο παντοδύναμος μάγος Νάχρα- Ντου και σ’ ένα από τα τέρατα του απαίσιου δόκτορα Κράουζ που σπέρνουν τον πανικό σε ολόκληρη τη Ζούγκλα.

Οι ομοιότητες ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 28 της Β’ περιόδου και του 82 της Γ’ περιόδου, είναι σε σχέση με τις ομοιότητες προηγούμενων αντίστοιχων τευχών περισσότερο εκτεταμένες, αλλά υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Τη θέση του δόκτορα Κράουζ της Β’ περιόδου την έχει στη Γ’ περίοδο ένας άλλος ιδιοφυής επιστήμονας, ο Κινέζος Τσεν Χου, που οι παρανοϊκές φιλοδοξίες του για κυριαρχία είναι αντίστοιχες, αν και πιο περιορισμένες, με του δόκτορα Κράουζ. Ο Τσεν Χου της Γ’ περιόδου δεν θέλει, όπως συμβαίνει με το δόκτορα Κράουζ της Β’, να αιχμαλωτίσει τον Γκαούρ και τον Ταρζάν για να εκβιάσει με τη ζωή τους τα δυο παιδιά τους, τον Κεραυνό και τη Θύελλα που εξάλλου στη Γ’ περίοδο δεν εμφανίζονται καθόλου, αλλά θέλει να διώξει τους δυο γίγαντες και τις συντρόφισσές τους από τη Ζούγκλα για να μπορέσει ανενόχλητος να χρησιμοποιήσει την απέραντη έκτασή της για τα φοβερά πειράματά του.

Στο τεύχος αυτό δημοσιεύεται και το τελευταίο μέρος του αναγνώσματος του Νίκου Ρούτσου «Ο Πύργος με τα Τέρατα». Στο δέκατο ένατο και τελευταίο αυτό μέρος το εφιαλτικό όνειρο του Άρχοντα Ροδόλφου πως η ψυχή του ταξίδευε ως Μαύρη Πεταλούδα στα Ουράνια τελειώνει, ο εγγονός της γιαγιάς Μέλπως, Αρσένης, παντρεύεται την όμορφη φτωχή κοπέλα που κάποτε είχε βρει σ’ ένα φτωχικό καλυβάκι και όλοι ζουν ευτυχισμένοι στο αρχοντικό του Ροδόλφου, που από Πύργος του Μίσους και της Κακίας γίνεται Πύργος της Καλοσύνης.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 3 Οκτωβρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο



#29) Ο Κολασμένος Γίγαντας


Στην περιπέτεια του τεύχους 29 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Β’ περιόδου ο σατανικός δόκτωρ Κράουζ θέλοντας να βγάλει από τη μέση τον γιο του Γκαούρ και της Ταταμπού, τον Κεραυνό, και την κόρη του Ταρζάν και της Τζέιν, τη Θύελλα, που εκτιμά πως με τις επιστημονικές τους γνώσεις θα τον εμποδίσουν να πραγματοποιήσει τα παρανοϊκά του σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία, επιστρέφει στο Νησί της Κολάσεως όπου έχει τη βάση του και το επιστημονικό του εργαστήριο και παρακολουθεί με την προηγμένη συσκευή τηλεοράσεως που έχει επινοήσει τους δυο νέους που ζουν μαζί με τον Ποκοπίκο στο μαγευτικό νησί του νεκρού πια δόκτορα Κραμπ. Ο μεγαλοφυής κακούργος επιστήμονας επιχειρεί με μια άλλη συσκευή επίσης δικής του επινοήσεως να επηρεάσει τη θέληση των δύο νέων και όχι μόνο να σβήσει την αγνή αγάπη που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά τους, αλλά να τους κάνει να μισήσουν θανάσιμα ο ένας τον άλλο. Ακόμα, με την ίδια συσκευή, ο σατανικός επιστήμονας επιβάλει με τη θέλησή του στον ίδιο του τον εαυτό τη μεταμόρφωσή του, παίρνει τη μορφή της Ταταμπού, επισκέπτεται τους δυο νέους στο νησί τους και επηρεάζοντας τη θέληση του Κεραυνού τον κάνει να ερωτευτεί τη… μητέρα του…

Στο μεταξύ στη Ζούγκλα εμφανίζεται ένας τερατώδης γιγαντόσωμος αράπης με δυο κεφάλια, επικεφαλής ενός μπουλουκιού με πάνω από χίλιους πεινασμένους κανιβάλους και γίνεται ο φόβος και ο τρόμος των ιθαγενών στην περιοχή του Ταρζάν και του Γκαούρ. Οι δυο γίγαντες παρά τις προσπάθειές τους να αντιμετωπίσουν τον φοβερό Χαμπάχα, αυτό είναι το όνομα του φοβερού φυλάρχου, δεν τα καταφέρνουν και αναγκάζονται να υποχωρήσουν με τις συντρόφισσές τους, τη Τζέιν και την Ταταμπού, και τον Κραγιαμπού στο πέτρινο βουνό του Γκαούρ, όπου καταφθάνουν σε λίγο ο φοβερός δικέφαλος φύλαρχος με τους κανιβάλους του και το πολιορκούν. Ο Ταρζάν, ο Γκαούρ και οι συντρόφισσές τους ρίχνουν από την κορυφή μεγάλες πέτρες και βράχια που αποδεκατίζουν τους απαίσιους κανιβάλους, όμως ο Χαμπάχα δεν υποχωρεί και συνεχίζει τις λυσσασμένες επιθέσεις του μέχρι να πατήσει την κορυφή αδιαφορώντας για τη ζωή των αραπάδων του. Η πολιορκία συνεχίζεται για πολλές μέρες και νύχτες και οι πολιορκούμενοι ήρωες έχουν εξαντληθεί από την πείνα και τη δίψα και είναι βέβαιο πως δεν θα μπορέσουν να αντέξουν περισσότερο…

Την εποχή που γράφτηκε η περιπέτεια αυτή, στις αρχές της δεκαετίας του ’50, μια εποχή φτώχειας και ανέχειας, που η εξασφάλιση μια φορά την εβδομάδα, τις Κυριακές φυσικά, κρέατος, θεωρούνταν καλοπέραση και στο σχολείο πηγαίναμε ακόμα και μετά το 1960 με ένα κυπελάκι για το συσσίτιο του γάλατος της αμερικανικής βοήθειας, η φασολάδα ήταν το αγαπημένο, το εθνικό φαγητό των Ελλήνων. Απολαύστε τον Ποκοπίκο πώς εκφράζει κατά την προσφιλή του συνήθεια με ένα στιχάκι την προτίμησή του για το αγαπημένο φαγητό της επικράτειας της... «Ψωροκώσταινας»:

«Μεσ’ το τσουκάλι το παλιό
σαν βράζεις φασουλάδα,
μοιάζεις με θάλασσα πλατιά
και μου ‘ρχεται ζαλάδα!
Είσαι φαΐ που άμα μπεις
μέσα στη στομαχάρα,
τόσο ενθουσιάζεται
η δόλια μας κοιλάρα,
π’ αρχίζει γύρω τις βαριές
μπαμ-μπουμ να ρίχνει κουμπουριές!»

Το τεύχος 29 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Κολασμένος Γίγαντας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 29 Απριλίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 54 με τίτλο «Στην Κοιλάδα των Τεράτων» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 29 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 83 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 27 Απριλίου 1961 με τίτλο «Ο Δικέφαλος Γίγαντας» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 20 Ιουνίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 29 της Β’ περιόδου, «Ο Κολασμένος Γίγαντας», αναφέρεται στον γιγαντόσωμο δικέφαλο αράπη Χαμπάχα που έρχεται στην Ζούγκλα με τους πεινασμένους κανιβάλους του και γίνεται αυτός Άρχοντάς της και φυσικά ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 83 της Γ’ περιόδου «Ο Δικέφαλος Γίγαντας»  αναφέρεται κι αυτός στον ίδιο δικέφαλο τερατώδη αράπη που στη Γ’ περίοδο είχε άλλο όνομα και λεγόταν Μπουχαράχ.

Το τεύχος 29 του «Γκαούρ-Ταρζάν» Β’ περιόδου περιλαμβάνει ουσιαστικά δύο παράλληλες ιστορίες που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνδέονται σχεδόν καθόλου μεταξύ τους. Η πρώτη και πιο εκτεταμένη ιστορία αναφέρεται στη σύγκρουση του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν, της Θύελλας, με τον σατανικό παρανοϊκό επιστήμονα δόκτορα Κράουζ, ενώ η δεύτερη που καλύπτει μόνο τις έξι έως εφτά περίπου σελίδες του τεύχους αναφέρεται στη σύγκρουση του δικέφαλου «Κολασμένου Γίγαντα» με τους δυο γίγαντες της Ζούγκλας και τις συντρόφισσές τους. Στο αντίστοιχο τεύχος 83 της Γ’ περιόδου που γράφτηκε εννιά χρόνια αργότερα ο Κεραυνός, η Θύελλα, ο δόκτωρ Κράουζ και η δράση τους απουσιάζουν εντελώς και για να καλυφθεί το κενό η περιπέτεια με τον «Δικέφαλο Γίγαντα» είναι εμπλουτισμένη με πρόσθετα στοιχεία δράσης, όπως για παράδειγμα την προσπάθεια και το κόλπο του διαβολεμένου Ποκοπίκο, που βρίσκεται κι αυτός στο πολιορκημένο πέτρινο βουνό του Γκαούρ, να σώσει τους  δυο γίγαντες και τις συντρόφισσές τους.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 8 Οκτωβρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο



#30) Στην Κοιλιά του Κροκόδειλου

Η σύγκρουση του γιου του Γκαούρ και της Ταταμπού, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν και της Τζέιν, της Θύελλας, με τον σατανικό επιστήμονα δόκτορα Κράουζ κορυφώνεται! Οι δυο νέοι αποτυγχάνουν να ανατινάξουν τον Πύργο της Συμφοράς στο πέτρινο Νησί της Κολάσεως του μεγαλοφυούς επιστήμονα, αλλά ούτε ο Κράουζ καταφέρνει να εξοντώσει τους δυο νέους μέσα στο γιγάντιο χαλύβδινο ρομπότ του νεκρού δόκτορα Κραμπ, όταν αυτό βυθίζεται στη θάλασσα. Και ενώ ο φοβερός Κράουζ, νομίζοντας πως εξόντωσε τους δυο νέους, επισκέπτεται το παραδεισένιο νησί τους με σκοπό να καταστρέψει το επιστημονικό τους εργαστήριο, ο Κεραυνός και η Θύελλα επισκέπτονται τον Πύργο της Συμφοράς του Κράουζ για να καταστρέψουν το δικό του εργαστήριο…

Στο μεταξύ στη Ζούγκλα, ο Ταρζάν, ο Γκαούρ, η Ταταμπού, ο Ποκοπίκο και η Χουχού συνοδεύουν στο Μεγάλο Λιμάνι την Τζέιν και τον Κραγιαμπού που αναχωρούν για την Αγγλία για τις σπουδές του νεαρού γιου του Άρχοντα της Ζούγκλας. Όμως στην επιστροφή τους θα αντιμετωπίσουν θανάσιμους κινδύνους, ένα κοπάδι από πεινασμένες τίγρεις και έναν τεράστιο κροκόδειλο που καταπίνει ζωντανή την Ταταμπού…

Το τεύχος 30 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Στην Κοιλιά του Κροκόδειλου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 6 Μαΐου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 55 με τίτλο «Δαβίδ και Γολιάθ» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 30 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 84 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 4 Μαΐου 1961 με τίτλο «Το Τέρας του Βυθού» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 27 Ιουνίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 30 της Β’ περιόδου, «Στην Κοιλιά του Κροκόδειλου», αναφέρεται στον τεράστιο κροκόδειλο που καταπίνει ζωντανή την Ταταμπού, όταν βουτάει σε μια λίμνη για να ξεπλύνει τα αίματα από τη μάχη που είχε δώσει με τους συντρόφους της για να αντιμετωπίσουν τις τίγρεις που τους είχαν επιτεθεί, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 84 της Γ’ περιόδου, «Το Τέρας του Βυθού», μπορεί μεν με βάση το περιεχόμενο της περιπέτειας να αποδοθεί επίσης στον τεράστιο κροκόδειλο που κατάπιε ζωντανή την Ταταμπού, το πιο πιθανό όμως είναι πως ο τίτλος αυτός αναφέρεται στο γιγάντιο ιπτάμενο μεταλλικό ρομπότ του νεκρού δόκτορα Κραμπ, που στο τεύχος της Β’ περιόδου κατονομάζεται ως «Τέρας του Βυθού». Το γιγάντιο ρομπότ που ο Κεραυνός και η Θύελλα στην περιπέτεια της Β’ περιόδου το χρησιμοποιούν για την επίθεση στον Πύργο της Συμφοράς του δόκτορα Κράουζ βυθίζεται στη θάλασσα όταν ο σατανικός επιστήμονας καταφέρνει να νεκρώσει τις μηχανές του και γίνεται έτσι «Το Τέρας του Βυθού» του τίτλου της Γ’ περιόδου.

Οι ομοιότητες ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 30 της Β’ περιόδου και του 84 της Γ’ περιόδου, είναι πολύ μεγαλύτερες από όσες ήταν στα δύο προηγούμενα αντίστοιχα τεύχη. Συγκεκριμένα, η περιπέτεια με τις τίγρεις και τον τεράστιο κροκόδειλο είναι κοινή στα τεύχη των δύο περιόδων με τη διαφορά πως στη Β’ περίοδο απουσιάζει η Τζέιν που έχει αναχωρήσει με τον Κραγιαμπού για την Αγγλία, για τις σπουδές του νεαρού γιου του Ταρζάν. Ακόμα, η σύγκρουση του Κεραυνού και της Θύελλας με τον σατανικό επιστήμονα δόκτορα Κράουζ είναι επίσης κοινή στα δύο τεύχη με τη διαφορά πως ο συγγραφέας του Γκαούρ Ταρζάν ξαναγράφοντας εννιά χρόνια αργότερα αυτή την περιπέτεια, τους ρόλους του Κεραυνού και της Θύελλας της Β’ περιόδου, που στην Γ’ περίοδο απουσιάζουν εντελώς, τους ανέθεσε στον Κραγιαμπού και στην πρωτοεμφανιζόμενη Βάντα, ενώ τις επιστημονικές γνώσεις τους τις αντικατέστησε με τις μαγικές δυνατότητες του παντοδύναμου μάγου Νάχρα Ντου. Παράλληλα, το ρόλο του δόκτορα Κράουζ τον ανέθεσε στον σατανικό κινέζο επιστήμονα Τσεν Χου, που στο τεύχος αυτό εξοντώνεται και ολοκληρώνεται έτσι η δράση του.


Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.


Προκόπης Κωφός 

Θεσσαλονίκη, 13 Οκτωβρίου 2018






Το κεντρικό δισέλιδο







#31) Ο Τρομερός Κτηνάνθρωπος

Μετά την επιτυχία της έκδοσης του «Γκαούρ-Ταρζάν», ο συγγραφέας Νίκος Β. Ρούτσος και ο εκδότης της «Άγκυρας», Απόλλων Παπαδημητρίου ψυχραίνονται και οι δρόμοι τους χωρίζουν (προσωρινά). Ο Ρούτσος ξεκινάει δική του έκδοση τον Νοέμβριο του 1951. Η εικονογράφηση είναι εξ' ολοκλήρου του Βύρωνα Απτόσογλου (Byron) και χαρακτηρίζεται από τα δίχρωμα εξώφυλλα. Εδώ ο Ρούτσος έχει αφήσει την φαντασία του να οργιάσει κυριολεκτικά. Από την αρχή κιόλας της Β' Περιόδου της έκδοσης δημοσιεύεται ένας κατάλογος 113 τίτλων που μέλλεται να εκδοθούν. Τελικά νομίζω εκδόθηκαν 52 τεύχη.

Το σκαναρισμένο τεύχος αναρτήθηκε αρχικά από τον φίλο Γιώργο Βλάχο στο εξαίρετο blog του «Παραλογοτεχνίας το Ανάγνωσμα» όπου και το παρουσιάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπορείτε να το βρείτε εδώ:

Με την άδειά του το επεξεργάστηκα σε μορφή PDF και το παραθέτω στο μπαούλο. Προσεχώς θα ανεβάσουμε και άλλα τεύχη της περιόδου αυτής –στην οποία, ομολογώ, έχω προσωπική αδυναμία.





#32) Η Πράσινη Νεκροκεφαλή

Ο σατανικός δόκτωρ Κράουζ ταξιδεύει στον πλανήτη Άρη, συμμαχεί με τον τρομερό Άρχοντά του τον Ζαλάχ και σε συνεργασία επιχειρούν να βομβαρδίσουν τη Γη για να την καταστρέψουν. Ο Κεραυνός με τη Θύελλα έχοντας τη βάση τους σ’ ένα γραφικό προάστιο του Λονδίνου, στην έπαυλη της Αρχόντισσας της Ζούγκλας, εκεί όπου έχουν εγκαταστήσει το επιστημονικό τους εργαστήριο, καταφέρνουν να εξουδετερώσουν τις τεράστιας ισχύος βόμβες που εκτοξεύονται από τον Άρη πριν φτάσουν στη Γη και την κάνουν στάχτη. Όμως, ο Ζαλάχ επιμένει! Ετοιμάζει έναν στρατό από χίλιους Αρειανούς που ο καθένας τους θα έχει από μια βόμβα τεράστιας καταστροφικής ισχύος και αναθέτει στην κόρη του, την πανέμορφη Ραζίλ, να οδηγήσει τον φοβερό αυτό στρατό στη Γη για να την καταστρέψει…

Στο μεταξύ στη Ζούγκλα, ο κακούργος φύλαρχος Γιαχάμπα, μετά από τις αμέτρητες μέχρι τώρα αποτυχημένες απόπειρές του να εξοντώσει τον Γκαούρ και τον Ταρζάν και να γίνει αυτός επιτέλους Άρχοντας της Ζούγκλας, αλλάζει τακτική. Κτίζει με τους αραπάδες του στην πιο μακρινή και πιο άγρια περιοχή της Ζούγκλας ένα τεράστιο και ανατριχιαστικό κτίριο, ένα μακάβριο κάστρο σε σχήμα Νεκροκεφαλής. Ο φοβερός φύλαρχος αφήνει να διαδοθεί στους ιθαγενείς των γειτονικών φυλών ένας ψεύτικος θρύλος, πως τάχα το κάστρο αυτό ήταν το κρανίο του μεγάλου θεού της Ζούγκλας Κράουμπα και πως έπεσε από τον ουρανό στη γη για να στήσει μέσα σ’ αυτό το θρόνο του ο νέος παντοδύναμος Άρχοντας της Ζούγκλας. Οι δεισιδαίμονες ιθαγενείς της περιοχής αντικρίζουν με τρόμο και δέος την τεράστια Νεκροκεφαλή και δηλώνουν υποταγή στον ιδιοκτήτη της και ο κακούργος φύλαρχος βλέπει πως φτάνει πολύ κοντά στην πραγματοποίηση του μεγάλου ονείρου της ζωής του, να κυριαρχήσει σε ολόκληρη τη Ζούγκλα. Όμως, και η τύχη παίζοντας τα συνηθισμένα της παιχνίδια ευνοεί τα σχέδια του φοβερού φυλάρχου. Σε μια περιπέτεια με δυο άγρια πεινασμένα λιοντάρια που απειλούν να κατασπαράξουν τον Ποκοπίκο, η αγαπημένη συντρόφισσα του Γκαούρ, που με τον Έλληνα γίγαντα και τον Ταρζάν έσπευσαν να βοηθήσουν τον αγαπημένο τους νάνο, απομακρύνεται από τους υπόλοιπους συντρόφους της και φτάνοντας στην περιοχή του μακάβριου Κάστρου την πιάνουν αιχμάλωτη οι άγριοι αραπάδες του Γιαχάμπα, που χωρίς καθυστέρηση σπεύδουν στο Κάστρο για να την παραδώσουν στον αφέντη τους...

Το τεύχος 32 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Πράσινη Νεκροκεφαλή» κυκλοφόρησε την Τρίτη 20 Μαΐου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 57 με τίτλο «Σεζάμ, ο Αόρατος Μάγος» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 32 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 86 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 18 Μαΐου 1961 με τίτλο «Το Κάστρο του Τρόμου» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 11 Ιουλίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 32 της Β’ περιόδου, «Η Πράσινη Νεκροκεφαλή», αναφέρεται στο μακάβριο κάστρο σε σχήμα νεκροκεφαλής του κακούργου φύλαρχου Γιαχάμπα, που ενώ ο φοβερός φύλαρχος διατάζει να το βάψουν λευκό, τα γύρω πυκνά γιγάντια δέντρα σκορπίζουν πάνω του μια πράσινη ανταύγεια και γι αυτό οι φυλές των ιθαγενών το λένε Χούζα Κάγκα που στη γλώσσα τους σημαίνει «Πράσινη Νεκροκεφαλή». Είναι πολύ πιθανόν ο τίτλος στη Β’ περίοδο να δόθηκε προκαταβολικά από το συγγραφέα, χωρίς να αναφέρεται αρχικά σε κάστρο, όπως άλλωστε συνέβη και με τα τεύχη από το νούμερο 53 μέχρι το 113 που δόθηκαν οι τίτλοι τους χωρίς να κυκλοφορήσουν ποτέ, οπότε η πράσινη απόχρωση της νεκροκεφαλής προέκυψε ως απαραίτητη προσαρμογή. Ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 86 της Γ’ περιόδου, «Το Κάστρο του Τρόμου», αναφέρεται φυσικά κι αυτός στο φοβερό κάστρο του Γιαχάμπα.

Οι ομοιότητες ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 32 της Β’ περιόδου και του 86 της Γ’ περιόδου, είναι σημαντικές, αφού η βασική περιπέτεια με το κάστρο του Γιαχάμπα και όλα όσα προηγήθηκαν της αιχμαλωσίας της Ταταμπού είναι κοινά. Όμως, παρά τη σημαντική ομοιότητα ανάμεσα στα δύο τεύχη υπάρχει και μια πολύ σημαντική διαφορά. Στην περιπέτεια της Β’ περιόδου και μόνο σ’ αυτήν είναι σε εξέλιξη η παράλληλη ιστορία με πρωταγωνιστές τον σατανικό επιστήμονα δόκτορα Κράουζ που επιχειρεί σε συνεργασία με τον Άρχοντα του πλανήτη Άρη, Ζαλάχ, να καταστρέψουν τη Γη και τον Κεραυνό και τη Θύελλα που προσπαθούν να τη σώσουν. Η επιπλέον αυτή παράλληλη ιστορία της Β’ περιόδου, επιφέρει κάποιες διαφοροποιήσεις και στη βασική περιπέτεια, όπως για παράδειγμα, την καταστροφή του κάστρου του Γιαχάμπα στη Β’ περίοδο από τις εκρήξεις των βομβών της επίθεσης από τον πλανήτη Άρη που συγκλονίζουν ολόκληρη τη Γη. Στη Γ’ περίοδο το Κάστρο δεν καταστρέφεται και παραμένει παίζοντας ρόλο και στην περιπέτεια του επόμενου τεύχους. Η παράλληλη αυτή ιστορία της Β’ περιόδου και οι πρωταγωνιστές της απουσιάζουν εντελώς από την περιπέτεια της Γ’ περιόδου. Ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος ξαναγράφοντας εννιά χρόνια αργότερα την περιπέτεια αυτή, την περιόρισε αποκλειστικά και μόνο στο περιβάλλον της Ζούγκλας, αποφεύγοντας το ταξίδι στον Άρη και την απειλή του αφανισμού ολόκληρης της Γης από τη δράση του παρανοϊκού επιστήμονα Κράουζ που στη Β’ περίοδο προέκυψαν κάτω από την πίεση του ανταγωνισμού με το επιστημονικής φαντασίας ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος».

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.


Προκόπης Κωφός 
Θεσσαλονίκη, 15 Οκτωβρίου 2018








Το κεντρικό δισέλιδο



#33) Το Ταμπού των Κακούργων

Ο Κεραυνός καταφέρνει να αρπάξει με τις δαγκάνες του ιπτάμενου ρομπότ του τη σατανική κόρη του παντοδύναμου άρχοντα του πλανήτη Άρη, την πανέμορφη Ραζίλ, και να τη μεταφέρει αιχμάλωτη στην έπαυλη της Τζέιν σε ένα γραφικό προάστιο του Λονδίνου. Όμως εκεί τα πράγματα αλλάζουν. Μόλις αντικρίζει από κοντά τη Ραζίλ, νιώθει να τον κυριεύει ένα παράξενο συναίσθημα, το λογικό του αρχίζει να σαλεύει και γίνεται τρελός από αγάπη γι αυτήν. Η Γαλάζια Κόρη του Άρη έχει μια μαγική ιδιότητα, όσοι άντρες βρίσκονται κοντά της ξετρελαίνονται από αγάπη γι αυτήν. Την ίδια μαγική επίδραση νιώθει και ο Γκαούρ όταν ο Κεραυνός με την αγαπημένη του φτάνουν με το ιπτάμενο Ρομπότ στο πέτρινο βουνό του. Πατέρας και γιος παλεύουν και χτυπιούνται με αφάνταστη λύσσα τυφλωμένοι από την μαγική γοητεία της Ραζίλ. Την ίδια μαγική επίδραση νιώθει και ο Ταρζάν όταν οι ήρωές μας επισκέπτονται τη σπηλιά του και στο χορό της διεκδίκησης της πανέμορφης Κόρης θα μπει και ο Ποκοπίκο που όταν την αντικρίζει τραβάει τη θρυλική σκουριασμένη χαντζάρα του και ορμάει στο κουβάρι των τριών αντρών, του Γκαούρ, του Κεραυνού και του Ταρζάν που παλεύουν διεκδικώντας την ο καθένας για τον εαυτό του…

Όταν όμως μια ομάδα εκατό τερατόμορφων κατοίκων του Άρη αρπάζουν τη Ραζίλ και ο Κεραυνός με τον Ποκοπίκο μπαίνουν στο ιπτάμενο Ρομπότ και τους καταδιώκουν, οι δυο Γίγαντες της Ζούγκλας δεν δέχονται πια την επιρροή της μαγικής γοητείας της Ραζίλ, ξαναβρίσκουν τα λογικά τους και ξεκινούν μαζί και με την Ταταμπού για το πέτρινο βουνό του Γκαούρ. Καθώς βαδίζουν μέσα στη Ζούγκλα, αντικρίζουν στα χαμηλά κλαδιά ενός δέντρου μια χρυσή μαϊμουδίτσα και την καταδιώκουν. Ο Άρχοντας της Ζούγκλας θέλει να την πιάσουν για να τη στείλει με ένα κλουβί στην Αγγλία, δώρο στους αγαπημένους του, στη Τζέιν και στον Κραγιαμπού. Η καταδίωξη θα οδηγήσει τους τρεις ήρωες σε ένα μεγάλο ξέφωτο όπου βρίσκεται το «Ταμπού», ο ιερός και απαγορευμένος τόπος, μιας άγριας φυλής κανιβάλων που θα τους πιάσουν αιχμάλωτους. Ο Αρχικανίβαλος αρχηγός τους που φιλοδοξεί να γίνει αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας διατάζει τους κανιβάλους του να μαζέψουν ξύλα, να ανάψουν μια μεγάλη φωτιά για να τους κάψει ζωντανούς…

Το τεύχος 33 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Ταμπού των Κακούργων» κυκλοφόρησε την Τρίτη 27 Μαΐου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 58 με τίτλο «Νυόκα, η Θεά του Καλού» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 33 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 87 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 25 Μαΐου 1961 με τίτλο «Η Χρυσή Μαϊμού» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 18 Ιουλίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 33 της Β’ περιόδου, «Το Ταμπού των Κακούργων», αναφέρεται στον ιερό απαγορευμένο τόπο της φυλής των κανιβάλων όπου οδηγεί την Ταταμπού, τον Γκαούρ και τον Ταρζάν το μαϊμουδάκι με το ολόχρυσο τρίχωμα καθώς το καταδιώκουν. Το μαϊμουδάκι αυτό είναι φυσικά «Η Χρυσή Μαϊμού» του τίτλου της Γ’ περιόδου.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 33 της Β’ περιόδου και του 87 της Γ’ περιόδου είναι ιδιαίτερα σημαντικές αφού το τεύχος της Γ’ περιόδου περιλαμβάνει μόνο τα γεγονότα των τεσσάρων τελευταίων σελίδων του τεύχους της Β’ περιόδου που αναφέρονται στην περιπέτεια των ηρώων μας στο «Ταμπού των Κακούργων» με τη «Χρυσή Μαϊμού». Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της Β’ περιόδου αναφέρεται στη δράση του Κεραυνού και στην περιπέτειά του με την Ραζίλ, την πανέμορφη κόρη του παντοδύναμου Άρχοντα του πλανήτη Άρη. Η περιπέτεια αυτή του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, όπως και ο ίδιος ο Κεραυνός απουσιάζουν εντελώς από την αντίστοιχη περιπέτεια του τεύχους 87 της Γ’ περιόδου όπου η ιστορία περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στο περιβάλλον της Ζούγκλας.


Το συγκεκριμένο τεύχος 33 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Β’ περιόδου που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 23 Οκτωβρίου 2022


Το κεντρικό δισέλιδο




#34) Στη Σπηλιά με τα Φίδια

Ο Κεραυνός με τη Θύελλα συνεχίζουν τις προσπάθειες να εξουδετερώσουν τον φοβερό δόκτορα Κράουζ που έχοντας αποτύχει να βάλει τον Άρχοντα του Πλανήτη Άρη, Ζαλάχ, να καταστρέψει τη Γη, έχει επιστρέψει στη Ζούγκλα. Σκοπός του μεγαλοφυούς αλλά σατανικού επιστήμονα είναι να εξοντώσει τον Ταρζάν, τον Γκαούρ και όλους τους ισχυρούς Φυλάρχους και να τρομοκρατήσει και να κάνει σκλάβους του τους άγριους αραπάδες για να γίνει κύριος της απέραντης Ζούγκλας και να αποκτήσει τις μεγάλες ποσότητες των σπάνιων μετάλλων που κρύβονται στο υπέδαφός της. Έχοντας στη διάθεσή του αυτά τα πολύτιμα υλικά και με τις τεράστιες τεχνολογικές γνώσεις και τεχνολογικά μυστικά που έκλεψε από τον παντοδύναμο άρχοντα του πλανήτη Άρη, Ζαλάχ, θα μπορέσει να κατασκευάσει τα σύνεργα του θανάτου και της καταστροφής που θα τον βοηθήσουν να γίνει ο… Άρχοντας του Κόσμου, ο Κουρσάρος των Ουρανών, ο Κατακτητής του Απείρου, ο αντίπαλος και νικητής του Θεού…

Στο μεταξύ ο Γκαούρ, ο Ταρζάν, η Τζέιν και η Ταταμπού είναι αιχμάλωτοι ενός τρομερού Αρχικανίβαλου και οι άγριοι αραπάδες του ετοιμάζονται να τους ψήσουν ζωντανούς. Ο Ταρζάν αφάνταστα πολυμήχανος και έμπειρος προκαλεί τον αρχηγό των Κανιβάλων να μονομαχήσει με τον Γκαούρ και με τη νίκη του να αποδείξει πως αξίζει να γίνει αυτός Άρχοντας της Ζούγκλας. Ο Αρχικανίβαλος δέχεται την πρόκληση, γιατί δεν θέλει να νομίσουν οι άγριοι κανίβαλοί του που άκουσαν την πρόκληση του Ταρζάν πως δειλιάζει και η γιγαντομαχία αρχίζει. Όμως, οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι ήρωές μας δεν περιορίζονται στον φοβερό Αρχικανίβαλο και τους αραπάδες του. Η Ταταμπού επιστρέφοντας μόνη της στο πέτρινο βουνό δέχεται επίθεση από τους τρομερούς Φιδανθρώπους που δημιούργησε ο φοβερός δόκτωρ Κράουζ, πλάσματα με σώμα φιδιού και κεφάλι ιθαγενούς κανιβάλου, ενώ στη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας ο Ταρζάν και ο Γκαούρ δέχονται επίθεση από τα τρομακτικά Ανθρωποφίδια, πλάσματα με σώμα ιθαγενούς κανιβάλου και κεφάλι φαρμακερού φιδιού…

Το τεύχος 34 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Σπηλιά με τα Φίδια» κυκλοφόρησε την Τρίτη 3 Ιουνίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 59 με τίτλο «Το Γκρέμισμα του Κολοσσού» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 34 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 88 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 1 Ιουνίου 1961 με τίτλο «Τα Στοιχειωμένα Φίδια» που είναι ήδη κι αυτό δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 25 Ιουλίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 34 της Β’ περιόδου, «Η Σπηλιά με τα Φίδια», αναφέρεται στους Φιδανθρώπους και στα Ανθρωποφίδια, που δημιούργησε ο δόκτορας Κράουζ για να εξοντώσει τον Γκαούρ και τον Ταρζάν, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 88 της Γ’ περιόδου «Τα στοιχειωμένα Φίδια», αναφέρεται επίσης στους Φιδανθρώπους και στα Ανθρωποφίδια, που όμως στη Γ’ περίοδο δεν είναι δημιουργήματα του δόκτορα Κράουζ, αλλά φυλές τεράτων της Ζούγκλας.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 34 της Β’ περιόδου και του 88 της Γ’ περιόδου, είναι σημαντικές. Ο Νίκος Ρούτσος γράφοντας ξανά μετά από εννιά χρόνια αυτή την περιπέτεια και έχοντας ήδη αφαιρέσει στην Γ’ περίοδο την παρουσία του Κεραυνού, της Θύελλας και του σατανικού δόκτορα Κράουζ που εμφανίζονται μόνο στη Β’ περίοδο, αντικατέστησε τους ρόλους τους και της δράση τους με το καταχθόνιο σχέδιο της Τζέιν που με τις μαγικές δυνατότητες που αποκτά από τη συμφωνία της με τον παντοδύναμο μάγο Νάχρα Ντου επιδιώκει να γίνει συντρόφισσα του πανώριου Αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν και μαζί να γίνουν μοναδικοί άρχοντες της απέραντης Ζούγκλας.


Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός 
Θεσσαλονίκη, 26 Νοεμβρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο



#35) Η Επανάσταση των Θεριών

Μετά την αποτυχημένη, χάρη στον δαιμόνιο αλλά και ατίθασο Ποκοπίκο, απόπειρα του σατανικού δόκτορα Κράουζ να εξοντώσει τον Κεραυνό και τη Θύελλα, οι δυο νέοι αποφασίζουν να συναντήσουν τον Γκαούρ και τον Ταρζάν, να τους εξηγήσουν πως είναι παιδιά τους και όλοι μαζί να ψάξουν να βρουν τον απαίσιο Κράουζ, να καταστρέψουν τον πύραυλό του και να τον αναγκάσουν να φύγει από τη Ζούγκλα. Όμως, ο φοβερός δόκτωρ Κράουζ δεν αδρανεί και με τη σατανική συσκευή επιβολής της θέλησης που διαθέτει, καταφέρνει να στρέψει τα θεριά και τα αγρίμια της Ζούγκλας εναντίον του Ταρζάν, του Γκαούρ και της Ταταμπού για να τους εξοντώσει. Οι δυο γίγαντες και η πανώρια Ελληνίδα δέχονται στη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας όπου βρίσκονται την επίθεση των εξαγριεμένων θεριών και καταφεύγουν στην εναέρια κίνηση από δέντρο σε δέντρο και από χορτόσχοινο σε χορτόσχοινο για να γλιτώσουν. Η καταδίωξή τους από τα εξαγριωμένα ζώα θα τους φέρει μπροστά σε ένα ασφαλές καταφύγιο, σε μια άγνωστη σπηλιά, που όμως στα σκοτεινά βάθη της υπάρχει μια μυστηριώδης καταπακτή που οδηγεί σε ένα τρομακτικό υπόγειο βασίλειο όπου θα αντιμετωπίσουν πολύ μεγαλύτερους κινδύνους…

Το τεύχος 35 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Επανάσταση των Θεριών» κυκλοφόρησε την Τρίτη 10 Ιουνίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 60 με τίτλο «Οι Ατσάλινοι Δαίμονες» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 35 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 89 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 8 Ιουνίου 1961 με τίτλο «Ο Αόρατος Άνθρωπος» που σύντομα θα δημοσιευτεί κι αυτό στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 1 Αυγούστου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 35 της Β’ περιόδου, «Επανάσταση των Θεριών», αναφέρεται στα θεριά και τα αγρίμια της Ζούγκλας, που ο δόκτωρ Κράουζ με τη σατανική συσκευή επιβολής της θέλησης που διαθέτει, καταφέρνει να στρέψει εναντίον του Άρχοντα της Ζούγκλας, Ταρζάν, του Γκαούρ και της Ταταμπού για να τους εξοντώσουν, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 89 της Γ’ περιόδου, «Ο Αόρατος Άνθρωπος», αναφέρεται στην αόρατη με τα μαγικά του Νάχρα Ντου, Τζέιν, που με ένα ακόμα μαγικό του παντοδύναμου μάγου, το δόντι ενός προϊστορικού Δεινόσαυρου, μπορεί να ελέγχει και να κατευθύνει τα θεριά και τα αγρίμια της Ζούγκλας.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 35 της Β’ περιόδου και του 89 της Γ’ περιόδου, είναι αρκετές, αλλά όχι τόσο σημαντικές όσο ήταν στα δύο προηγούμενα αντίστοιχα τεύχη και οφείλονται, όπως και στα προηγούμενα τεύχη, στην αντικατάσταση του Κεραυνού, της Θύελλας και του σατανικού δόκτορα Κράουζ που πρωταγωνιστούν στην περιπέτεια της Β’ περιόδου, με τη δράση και το καταχθόνιο σχέδιο της Τζέιν, που με τις μαγικές δυνατότητες που αποκτά από τη συμφωνία της με τον παντοδύναμο μάγο Νάχρα Ντου επιδιώκει να γίνει συντρόφισσα του πανώριου Αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν και μαζί να γίνουν μοναδικοί άρχοντες της απέραντης Ζούγκλας.

Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 1 Δεκεμβρίου 2018


Το κεντρικό δισέλιδο


#36) Τα Φτερωτά Μαχαίρια

Ο Γκαούρ, ο Ταρζάν και η πανώρια Ελληνίδα Ταταμπού, κυνηγημένοι από τα εξαγριωμένα ζώα της Ζούγκλας καταφεύγουν σε μια άγνωστη σπηλιά, που στα σκοτεινά βάθη της υπάρχει μια μυστηριώδης καταπακτή που οδηγεί τους τρεις συντρόφους στο υπόγειο βασίλειο του τερατόμορφου άρχοντα των Κολασμένων, του υπεργίγαντα Βουρχάν. Τους τρεις συντρόφους θα βοηθήσουν τα παιδιά τους, ο Κεραυνός και η Θύελλα που τους ακολούθησαν αόρατοι στο υπόγειο βασίλειο του φοβερού υπεργίγαντα, κάνοντάς τους κι αυτούς αόρατους για να τους εξαφανίσουν από τα μάτια του τερατόμορφου άρχοντα του υπόγειου βασιλείου. Όμως, ο υπεργίγαντας Βουρχάν απλώνει το απέραντο χέρι του, αρπάζει έναν τεράστιο βράχο και κλείνει το κάτω άνοιγμα της καταπακτής από όπου μπήκαν στο βασίλειό του οι τρεις σύντροφοι, την μοναδική έξοδο για να ξεφύγουν από αυτήν την κόλαση του κάτω κόσμου…

Και ενώ οι τρεις σύντροφοι προσπαθούν να σωθούν από τον φοβερό υπεργίγαντα Βουρχάν, ο Ποκοπίκο, αόρατος κι αυτός με τη συσκευή του Κεραυνού, ξεγελάει τους ιθαγενείς των χωριών της Ζούγκλας που καθώς δεν τον βλέπουν και μόνο τον ακούν νομίζουν πως τους μιλάει ένα πραγματικός θεός. Ο διαβολεμένος νάνος δεν χάνει την ευκαιρία, αυτοανακηρύσσεται σε παντοδύναμο θεό Γκαπαγκούπα, μεγάλη η χάρη του, και προειδοποιεί τους ιθαγενείς πως αν δεν του φέρουν για νύφη του την πιο όμορφη κοπέλα του χωριού θα τους σφάξει ομαδικά. Ο διαβολεμένος Ποκοπίκο επισκέπτεται το ένα χωριό μετά το άλλο και δίνοντας αόρατος ως θεός Γκαπαγκούπα την ίδια εντολή συγκεντρώνει όχι μία, ούτε δύο, αλλά καμιά σαρανταριά όμορφες αραπίνες κόρες σαν τα κρύα τα νερά. Ο φοβερός και τρομερός νάνος οδηγεί το χαρέμι του στο θεόρατο δέντρο όπου ζει με τη Χουχού, αυτός στην κουφάλα του δέντρου και η Χουχού στην καλύβα πάνω στα κλαδιά, και της σκάει το απαραίτητο στιχάκι του που της το τραγουδάει σαν αμανέ:

Αααααμάααααααν!
Ξύπνα Χουχού, Χουχάρα μου
και μπάνισε απ’ τη γρίλια
να δεις τη χαρεμάρα μου,
να σκάσεις απ’ τη ζήλεια!
Ξύπνα και δες από ψηλά.
τι γόης που ‘μαι, τρα-λα-λα!

Ο Ποκοπίκο για να γλιτώσει το ξύλο από τη Χουχού και από τις όμορφες αραπίνες του χαρεμιού του, όταν γίνεται πάλι ορατός και αποκαλύπτεται πως κάθε άλλο παρά ο θεός Γκαπαγκούπα είναι, περιπλανιέται στη Ζούγκλα και θα βρεθεί στην περιοχή όπου ο κακούργος φύλαρχος Γιαχάμπα έπιασε αιχμάλωτους τον Γκαούρ και τη Τζέιν, τους έδεσε σε στύλους και διασκεδάζει πετώντας από απόσταση με δύναμη κοφτερά φτερωτά μαχαίρια που καρφώνονται στους χοντρούς πασσάλους όπου βρίσκονται δεμένοι…

Το τεύχος 36 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τα Φτερωτά Μαχαίρια» κυκλοφόρησε την Τρίτη 17 Ιουνίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 61 με τίτλο «Η Απαγωγή της Αστραπής» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 36 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 90 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 15 Ιουνίου 1961, με τίτλο «Οι Δαίμονες της Συμφοράς» που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 8 Αυγούστου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 36 της Β’ περιόδου, «Τα Φτερωτά Μαχαίρια», αναφέρεται στα μαχαίρια που καρφώνει ο κακούργος φύλαρχος Γιαχάμπα στους πασσάλους όπου είναι δεμένοι η αιχμάλωτοί του, ο Γκαούρ και η Τζέιν, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 90 της Γ’ περιόδου, «Οι Δαίμονες της Συμφοράς», αναφέρεται στον τερατόμορφο υπεργίγαντα Βουρχούβ και τους αμέτρητους απαίσιους μαύρους υπηκόους του υπόγειου βασιλείου του όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι ο Γκαούρ, ο Ταρζάν, η Ταταμπού και η αόρατη Τζέιν.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 36 της Β’ περιόδου και του 90 της Γ’ περιόδου είναι μεν αρκετές, αλλά δεν επηρεάζουν τη βασική δομή των δύο περιπετειών που είναι σχεδόν ίδια στα δύο τεύχη. Οι διαφορές απορρέουν όλες από το γεγονός πως στη Γ’ περίοδο ο συγγραφέας δεν περιέλαβε καθόλου τα παιδιά του Γκαούρ και του Ταρζάν, τον Κεραυνό και τη Θύελλα, στις περιπέτειές του. Συγκεκριμένα, ενώ στην περιπέτεια του τεύχους της Γ’ περιόδου είναι η μετανιωμένη Τζέιν που αόρατη με τα μαγικό μαύρο κερί του Νάχρα Ντου βοηθάει τον Ταρζάν, τον Γκαούρ και την Ταταμπού να ξεφύγουν από το υπόγειο βασίλειο του φοβερού υπεργίγαντα Βουρχάν, που στη Γ’ περίοδο πήρε άλλο όνομα και λέγεται Βουρχούβ, στην περιπέτεια του τεύχους της Β’ περιόδου τη βοήθεια αυτή την προσφέρουν τα παιδιά των δύο γιγάντων, ο Κεραυνός και η Θύελλα. Ακόμα, ενώ στην περιπέτεια της Β’ περιόδου ο Ποκοπίκο αυτοανακηρύσσεται παντοδύναμος θεός Γκαπαγκούπα με τη βοήθεια της συσκευής του Κεραυνού που τον έχει κάνει αόρατο, στην περιπέτεια της Γ’ περιόδου θεό τον κάνει το χελωνοκαύκαλο με το μεγάλο μαύρο διαμάντι που βρίσκει σε έναν πρωτόγονο υπόγειο ναό. Κι ακόμα, ο Γιαχάμπα, ενώ στην περιπέτεια της Β’ περιόδου πιάνει αιχμαλώτους μόνο τον Γκαούρ και τη Τζέιν, στην περιπέτεια της Γ’ περιόδου έχει αιχμαλώτους και τους δυο γίγαντες με τις συντρόφισσές τους.


Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός

Θεσσαλονίκη, 19 Ιανουαρίου 2019




Το κεντρικό δισέλιδο






#37) Ο Γυάλινος Γίγαντας


Ο Γκαούρ και η Τζέιν γλιτώνουν ανέλπιστα από τα χέρια του κακούργου φύλαρχου Γιαχάμπα, χάρη στην παρέμβαση των παιδιών τους, του Κεραυνού και της Θύελλας. Οι δυο νέοι εμφανίζονται στον ουρανό με το ιπτάμενο ατσάλινο ρομπότ τους, ρίχνουν μια μικρή ναρκωτική βόμβα που τους αναισθητοποιεί όλους, κατεβαίνουν στο έδαφος, λύνουν τους γονείς τους και αναχωρούν πάλι βιαστικά, γιατί δεν ξέρουν πως ο Γκαούρ και η Τζέιν έμαθαν ήδη από τον ίδιο το δόκτορα Κράουζ πως είναι παιδιά τους και νομίζουν πως μόλις συνέλθουν θα είναι εχθρικοί μαζί τους, γιατί τους νομίζουν σαν τους δολοφόνους των μικρών παιδιών τους. Ο Γκαούρ και η Τζέιν ελεύθεροι πια ξεκινούν για το περήφανο ελληνικό βουνό όπου συναντούν την Ταταμπού και τον Ταρζάν και όλοι μαζί, έχοντας και τον Ποκοπίκο και τη Χουχού να τους ακολουθούν, ψάχνουν στη απέραντη Ζούγκλα να βρουν και να σφίξουν στην αγκαλιά τους τον Κεραυνό και τη Θύελλα που ξέρουν πια πως είναι τα παιδιά τους. Όμως, η αναζήτησή τους όχι μόνο θα είναι άκαρπη αλλά θα μπλεχτούν σε μια νέα περιπέτεια. Πρώτα ο Ποκοπίκο και η Χουχού και μετά η Ταταμπού και η  Τζέιν ακούν μια λεπτή και αδύναμη φωνούλα μέσα από τους θάμνους που τους λέει κοροϊδευτικά, «αν μπορείτε, πιάστε με, πιάστε με!». Οι δυο γυναίκες παραξενεμένες ψάχνουν να δουν το μικροσκοπικό πλάσμα που τους καλεί και ακολουθώντας τη φωνούλα που όλο και απομακρύνεται μεταφέρονται από τα ορμητικά νερά ενός ποταμού που προσπαθούν να διασχίσουν σε μια άγνωστη περιοχή της Ζούγκλας, πολύ μακριά από την επικράτεια του Ταρζάν. Στη μια πλευρά του ποταμού όπου παρασύρονται οι δυο νάνοι και οι δύο γίγαντες, ζει μια φυλή μικροσκοπικών ιθαγενών που τον Ποκοπίκο τον βλέπουν σαν φοβερό υπεργίγαντα. Στην απέναντι πλευρά όπου παρασύρονται η Τζέιν και η Ταταμπού εκτείνεται η χώρα του Γυάλινου Γίγαντα, που πιάνει αιχμάλωτες τις δύο πανώριες γυναίκες και ετοιμάζεται να τις παντρευτεί για να γίνουν παντοτινές σκλάβες του…

Το τεύχος 37 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Γυάλινος Γίγαντας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 24 Ιουνίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 62 με τίτλο «Ο Πύργος του Μαύρου Πάνθηρα» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 37 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 91 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 22 Ιουνίου 1961, με τίτλο «Το Γυάλινο Τέρας» που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 15 Αυγούστου 1963.

Ο τίτλος «Ο Γυάλινος Γίγαντας» του τεύχους 37 της Β’ περιόδου, καθώς και ο τίτλος «Το Γυάλινο Τέρας» του αντίστοιχου τεύχους 91 της Γ’ περιόδου, αναφέρονται φυσικά και οι δύο στον φοβερό γυάλινο φύλαρχο που αρπάζει την Ταταμπού και τη Τζέιν και ετοιμάζεται να τις παντρευτεί και να τις κάνει παντοτινές σκλάβες του.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 37 της Β’ περιόδου και του 91 της Γ’ περιόδου, είναι εξαιρετικά περιορισμένες σε σχέση με τα αντίστοιχα προηγούμενα τεύχη. Ο σατανικός δόκτορας Κράουζ, ο Κεραυνός και η Θύελλα που στην παρουσία και δράση τους στη Β’ περίοδο οφείλονται οι μεγάλες διαφορές μεταξύ των αντίστοιχων περιπετειών των δύο περιόδων, στην περιπέτεια αυτή αναφέρονται κυρίως για να μάθουν οι αναγνώστες πως αποχωρούν προσωρινά από τη Ζούγκλα, ο μεν Κράουζ γυρνάει στην πατρίδα του την Αμερική για να πραγματοποιήσει τις τρομερές εφευρέσεις που έχει συλλάβει το καταχθόνιο μυαλό του, οι δε Κεραυνός και Θύελλα τον ακολουθούν για να τον εμποδίσουν να πραγματοποιήσει τα παρανοϊκά σχέδιά του να γίνει Άρχοντας του Κόσμου.

Στο τεύχος αυτό αναγγέλλεται πως την Πέμπτη 26 Ιουνίου 1952 θα κυκλοφορήσει το πρώτο τεύχος της σειράς «Παραμύθια του Νίκου Ρούτσου» με τίτλο «Ο Θάνατος του Γίγαντα». Η αναγγελία αυτή δίνει τη δυνατότητα ακριβούς προσδιορισμού της χρονικής περιόδου που εκδόθηκε η σειρά αυτή των παραμυθιών. Ταυτόχρονα ο Νίκος Ρούτσος στην αλληλογραφία με τους αναγνώστες του καλεί όσους θέλουν και έχουν όρεξη για δουλειά και θέλουν να κερδίσουν 100.000 δραχμές την εβδομάδα να γράψουν παραμύθια και να του τα στείλουν. Όσα παραμύθια θα κρίνει πως είναι πρωτότυπα με ενδιαφέρουσα υπόθεση και πλοκή, θα τα αγοράσει στην τιμή των 100.000 δραχμών το καθένα από τα αγόρια και τα κορίτσια που θα του τα στείλουν, θα τα διορθώσει, θα τα επεξεργαστεί και θα τα δημοσιεύσει στα τεύχη των παραμυθιών που θα κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα και μελλοντικά θα τα δημοσιεύσει ξεχωριστά σε δυο τόμους, έναν με τα παραμύθια που θα του στείλουν τα αγόρια και έναν με τα παραμύθια που θα του στείλουν τα κορίτσια. Όσα παιδιά πάρουν μέρος επιτυχώς στην προσπάθεια αυτή θα ωφεληθούν κερδίζοντας τα μικρά τους έξοδα και ταυτόχρονα μπορεί να αποκαλυφθεί το συγγραφικό ταλέντο που ενδεχομένως έχουν χωρίς να το ξέρουν και τον ίδιο το συγγραφέα θα ξεκουράσουν. Εννοείται πως οι 100.000 δραχμές που προσφέρονται για το κάθε παραμύθι είναι τα πληρωθικά χρήματα της περιόδου. Δύο χρόνια αργότερα θα αποφασιστεί να αφαιρεθούν τα τρία μηδενικά που τα κάνουν χιλιάδες και οι εκατό χιλιάδες θα γίνουν εκατό δραχμές.


Το συγκεκριμένο τεύχος του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 28 Φεβρουαρίου 2019




38) Ο Εφιάλτης της Ζούγκλας

Η Ταταμπού και η Τζέιν σώζονται από τα χέρια του Γυάλινου Γίγαντα που ετοιμάζεται να τις παντρευτεί και να τις κάνει παντοτινές σκλάβες του, χάρη στο τολμηρό σχέδιο του Ταρζάν που όταν βλέπει πως ο Γκαούρ θα βγει νικητής στη σύγκρουση με τον φοβερό γίγαντα και οι αραπάδες που παρακολουθούν τη μονομαχία θα πέσουν επάνω του να τον κάνουν χίλια κομμάτια, αρπάζει μια μεγάλη πέτρα και χτυπάει από πίσω τον Έλληνα γίγαντα που σωριάζεται κάτω αναίσθητος. Ο Ταρζάν προσποιείται το φίλο στο Γυάλινο Γίγαντα και του λέει πως οι δυο πανώριες γυναίκες είναι αδελφές τους και πως χτύπησε τον μελαψό αδελφό του, γιατί ήθελε να εμποδίσει τον γάμο που ο ίδιος τον θεωρεί μεγάλη τιμή, να θέλει ο Γυάλινος Γίγαντας να γίνει γαμπρός τους. Ο Ταρζάν κερδίζει έτσι την εμπιστοσύνη του Γυάλινου Γίγαντα που τον προσκαλεί στο χορταρένιο Παλάτι του να γιορτάσουν και την κατάλληλη στιγμή, όταν ο φύλαρχος είναι μεθυσμένος από το πολύ πιοτό, ο Άρχοντας της Ζούγκλας βρίσκει ευκαιρία, δίνει στο Γυάλινο Γίγαντα μια φοβερή θανάσιμη γροθιά και ελευθερώνει τις δυο γυναίκες. Όμως, οι περιπέτειες των δύο γιγάντων της Ζούγκλας, των δύο γυναικών και των δύο νάνων, που βρίσκονται ακόμα στην άγνωστη περιοχή του βασιλείου του Γυάλινου Γίγαντα, δεν τελειώνουν. Στην προσπάθειά τους να βρουν το δρόμο και να γυρίσουν στη δική τους περιοχή, θα πρέπει όχι μόνο να ξεφύγουν από την καταδίωξη των άγριων αραπάδων του Γυάλινου Φυλάρχου, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους φοβερούς σαλιγκαρανθρώπους και τον πιο θηριώδη από αυτούς, τον μεγαλόσωμο Κάρχαν.

Παράλληλα με την περιπέτεια των ηρώων μας στη ζούγκλα, στο τεύχος 38 της Β’ περιόδου παρακολουθούμε και τη δράση του παρανοϊκού επιστήμονα δόκτορα Κράουζ που τρομοκρατεί τη Νέα Υόρκη επιχειρώντας να ενοχοποιήσει για την εγκληματική του δράση τα παιδιά του Γκαούρ και του Ταρζάν, τον Κεραυνό και τη Θύελλα, που είναι βέβαιο πως θα σταθούν το μεγάλο εμπόδιο στα εφιαλτικά του σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία.

Το τεύχος 38 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Εφιάλτης της Ζούγκλας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 1 Ιουλίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 63 με τίτλο «Ο Πύρινος Δράκος» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, στις 3 Ιουλίου 1952, κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος ενός νέου ανταγωνιστικού περιοδικού, του «Τάργκα», με περιπέτειες της Ζούγκλας που το υπογράφει ο συγγραφέας του «Υπερανθρώπου» Στέλιος Ανεμοδουράς και είναι κι αυτό ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Ο ανταγωνισμός προβλέπεται σκληρός και μια πρώτη απάντηση του συγγραφέα του «Γκαούρ-Ταρζάν» στο τεύχος 38 είναι ένα κεφάλαιο με τίτλο «Τα βαφτίσια της μαϊμούς» όπου η Τζέιν και η Ταταμπού βρίσκουν ένα μικρό μαϊμουδάκι που το διεκδικούν και οι δύο σκοπεύοντας η μεν Τζέιν να το ονομάσει «Ταρζάν» η δε Ταταμπού Γκαούρ και ο δαιμόνιος Ποκοπίκο βρίσκει τη λύση προτείνοντας μια συλλαβή από το «Ταρζάν», «Ταρ-» και μια συλλαβή από το «Γκαούρ», «Γκα-», κι έτσι η μαϊμού του Νίκου Ρούτσου δεν είναι άλλο παρά ο τίτλος του νέου περιοδικού με περιπέτειες στη ζούγκλα, του «Τάργκα».

Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 38 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 92 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 29 Ιουνίου 1961, με τίτλο «Το Κυνηγητό του Θανάτου» που είναι κι αυτό ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 22 Αυγούστου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 38 της Β’ περιόδου, «Ο Εφιάλτης της Ζούγκλας», αναφέρεται, σύμφωνα με τον τίτλο σχετικού κεφαλαίου, στους φοβερούς σαλιγκαρανθρώπους που επιτίθενται στους έξι συντρόφους, ενώ διανυχτερεύουν στην άγνωστη μακρινή περιοχή όπου περιπλανούνται, προσπαθώντας να βρουν το δρόμο που θα τους οδηγήσει στη δική τους περιοχή, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 92 της Γ’ περιόδου, «Το Κυνηγητό του Θανάτου», θα πρέπει σύμφωνα με τον τίτλο σχετικού κεφαλαίου να αναφέρεται στην προσπάθεια των έξι συντρόφων να ξεφύγουν από το κοπάδι των λυσσασμένων ελεφάντων που βρίσκουν στην πορεία τους, καθώς χαμένοι σε μια άγνωστη μακρινή περιοχή προσπαθούν να βρουν το δρόμο που θα τους οδηγήσει στην αγαπημένη τους Ζούγκλα.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 38 της Β’ περιόδου και του 92 της Γ’ περιόδου είναι σημαντικές, Ο συγγραφέας παραλείποντας στη Γ’ περίοδο τη δράση του Κράουζ, του Κεραυνού και της Θύελλας στην Αμερική και το κεφάλαιο «Τα βαφτίσια της μαϊμούς» που αναφέρεται στον ανταγωνισμό με το περιοδικό «Τάργκα», που στη Β’ περίοδο καλύπτουν τις μισές σελίδες του τεύχους, προσθέτει στη Γ’ περίοδο την περιπέτεια των έξι συντρόφων με το κοπάδι των λυσσασμένων ελεφάντων καθώς και την περιπέτεια με τους «Τρελούς Ανθρωποφάγους» που στο τεύχος της Β’ περιόδου απουσιάζουν εντελώς.


Το συγκεκριμένο τεύχος 38 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.



Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 26 Ιουλίου 2020




#39) Tα Πέτρινα Είδωλα

O Tαρζάν, ο δοξασμένος άρχοντας της Ζούγκλας, είναι βαριά άρρωστος και η θαυματουργή γιάτρισσα της Ζούγκλας Χούλχα που φέρνει η Χουχού στη σπηλιά για να τον γιατρέψει λέει στους ανήσυχους συντρόφους που έχουν συγκεντρωθεί εκεί για να τον βοηθήσουν πως τον δάγκωσε φαρμακερή αράχνη και πως μονάχα το βότανο Χάι-χα μπορεί να τον σώσει. Όμως το Χάι-χα, το θαυματουργό αυτό βοτάνι με τα μαύρα φύλλα και την απαίσια μυρωδιά φυτρώνει μόνο σε μια άγρια περιοχή στο βορρά, στην περιοχή όπου βρίσκονται τα Πέτρινα Είδωλα, κεφάλια παλιών θεών πελεκημένα πάνω σε θεόρατα βράχια. Πολύ κοντά στα Πέτρινα Είδωλα βρίσκεται μια βαθιά σπηλιά και μόνο εκεί στα σκοτεινά βάθη της φυτρώνει το θαυματουργό αυτό βοτάνι. Η Τ
αταμπού, η Χουχού και η Χούλχα μένουν στην σπηλιά για να προσέχουν και να περιποιούνται τον Ταρζάν και ο Γκαούρ, η Τζέιν και ο Ποκοπίκο ξεκινούν για την περιοχή των Πέτρινων Ειδώλων να βρουν το Χάι-χα και να το φέρουν στη γιάτρισσα Χούλχα. Όμως, για να φτάσουν στο θαυματουργό βοτάνι πρέπει να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τους ακοίμητους φρουρούς, τα αμέτρητα μαύρα όρνια που προστατεύουν τα Πέτρινα Είδωλα, αλλά θα πρέπει να παραβιάσουν και τον ιερό ναό του θεού Κράουμπα και να αντιμετωπίσουν την τιμωρία του μυστηριώδους μάγου Νάρλα-Ξαμ…

Παράλληλα με την περιπέτεια των ηρώων μας στη ζούγκλα και στο τεύχος 39 της Β’ περιόδου παρακολουθούμε τη δράση των παιδιών του Γκαούρ και του Ταρζάν, του Κεραυνού και της Θύελλας, στη Νέα Υόρκη, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον παρανοϊκό επιστήμονα δόκτορα Κράουζ και να εξουδετερώσουν τα σχέδιά του να τους ενοχοποιήσει για την εγκληματική του δράση. Οι δυο νέοι καταφέρνουν να σώσουν από την τύφλωση τους κατοίκους της Νέας Υόρκης από τη βόμβα με το άγνωστο αέριο που θα έριχνε ο δόκτορ Κράουζ, αλλά ο Κεραυνός δεν καταφέρνει να αποφύγει τη σύλληψη με την κατηγορία πως είναι αυτός υπεύθυνος για τα εγκλήματα που διέπραξε ο σατανικός επιστήμονας…

Το τεύχος 39 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Τα Πέτρινα Είδωλα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 8 Ιουλίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 64 με τίτλο «Ο Τρόμος Επιστρέφει» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, στις 10 Ιουλίου 1952, κυκλοφόρησε και το δεύτερο τεύχος του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Η Σπηλιά με τα Διαμάντια» που είναι κι αυτό ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 39 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 93 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 6 Ιουλίου 1961 με τίτλο «Μονομαχία με ένα Φάντασμα» που θα δημοσιευτεί προσεχώς κι αυτό στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 29 Αυγούστου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 39 της Β’ περιόδου, «Τα Πέτρινα Είδωλα», αναφέρεται φυσικά στα πελεκημένα στους βράχους είδωλα που βρίσκουν οι ήρωές μας στην αναζήτηση του βοτανιού Χάι-χα, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 93 της Γ’ περιόδου, «Μονομαχία με ένα Φάντασμα», θα πρέπει μάλλον να αναφέρεται στον φοβερό Μπου Μπαχάν που εμφανίζεται στο τέλος της περιπέτειας και η δράση του ουσιαστικά αρχίζει στην περιπέτεια του τεύχους 94.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 39 της Β’ περιόδου και του 93 της Γ’ περιόδου είναι σημαντικές. Ο συγγραφέας παραλείπει εντελώς στη Γ’ περίοδο τη σύγκρουση του Κεραυνού και της Θύελλας με τον δόκτορα Κράουζ στην Αμερική και εμπλουτίζει το τεύχος της Γ’ περιόδου με τη συνέχεια της περιπέτειας με τους «Τρελούς Ανθρωποφάγους» και την επίθεση που δέχονται οι ήρωές μας από την φοβερές σαρανταποδαρούσες Γιαβ Αχάρ! Όσο για το όνομα του θαυματουργού βοτάνου «Χάι-χα», αυτό στην Γ’ περίοδο βελτιώνεται σε «Λόι-χαν».

Το συγκεκριμένο τεύχος 39 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 2 Αυγούστου 2020




#40) Ο Δαίμονας της Μπόρας

Είναι νύχτα. Στη Ζούγκλα έχει ξεσπάσει φοβερή καταιγίδα. Λυσσασμένος βοριάς σωριάζει κάτω τα γιγάντια δέντρα. Τρομακτικοί κεραυνοί κάνουν τον ουρανό να μοιάζει με ένα τεράστιο πυροτέχνημα. Και μέσα σ’ αυτόν τον χαλασμό εμφανίζεται ένας μακάβριος ιπτάμενος καβαλάρης με μαύρη μπέρτα και κουκούλα που κρατάει ένα μεγάλο σπαθί. Ο τρομακτικός αυτός σκελετός καλπάζει ανάμεσα στους κεραυνούς πάνω από τη σπηλιά του Ταρζάν και πάνω από το πέτρινο βουνό του Γκαούρ ουρλιάζοντας, Μπού Μπαχάααν!.. Μπού Μπαχάααν!.. Ο Γκαούρ ανήσυχος για τον Ταρζάν ξεκινάει μέσα σ’ αυτό το χαλασμό για τη σπηλιά του άρχοντα της ζούγκλας για να δουν μαζί τι συμβαίνει και να βοηθήσει τον αγαπημένο του «αδελφό» που μπορεί να κινδυνεύει. Στο μεταξύ στη σπηλιά του Ταρζάν έχουν φτάσει με το τεράστιο ιπτάμενο ρομπότ τους ο Κεραυνός και η Θύελλα που σκοπεύουν μετά την επίσκεψη να μεταφερθούν στην Κύπρο για να βοηθήσουν τους Έλληνες πατριώτες που αγωνίζονται να αποτινάξουν τον Αγγλικό ζυγό για να ενωθεί η ηρωική μεγαλόνησος με τη μητέρα Ελλάδα. Οι ηρωικοί Κύπριοι έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τους Άγγλους κατακτητές, αλλά και τον σατανικό δόκτορα Κράουζ που τους βοηθάει έχοντας αποδεκατίσει με μυστηριώδεις δολοφονίες πολλά από τα στελέχη της εξέγερσης. Οι Έλληνες ήρωες, ο Κεραυνός, ο Γκαούρ και η Ταταμπού, αλλά και ο δαιμόνιος Ποκοπίκο, μπαίνουν στο τεράστιο Ρομπότ και ξεκινούν για τη μαρτυρική μεγαλόνησο, όπου με τη βοήθεια του σατανικού δόκτορα Κράουζ η πλάστιγγα της σύγκρουσης έχει γείρει υπέρ των Άγγλων κατακτητών. Από το προσκλητήριο του αγώνα υπέρ των εξεγερμένων Ελλήνων δεν θα λείψουν τελικά, αν και Άγγλοι, ούτε ο Ταρζάν ούτε η κόρη του η Θύελλα...

Το τεύχος 40 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Δαίμονας της Μπόρας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 15 Ιουλίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 65 με τίτλο «Ο Ελευθερωτής» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, στις 17 Ιουλίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 3 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Ζούμπο, ο Ιερός Ελέφαντας». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 40 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 94 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 13 Ιουλίου 1961 με τίτλο «Τραγικά Μεσάνυχτα» που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 40 της Β’ περιόδου, «Ο Δαίμονας της Μπόρας», αναφέρεται στη φοβερή καταιγίδα που σαρώνει τη Ζούγκλα και στον τρομακτικό δαίμονα «Μπου Μπαχάν», ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 94 της Γ’ περιόδου, «Τραγικά Μεσάνυχτα», αναφέρεται στην φοβερή εκείνη νύχτα που ανοίγουν οι καταρράκτες του ουρανού και εμφανίζεται ο φοβερός βρικόλακας, Μπούμπα χαν.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 40 της Β’ περιόδου και του 94 της Γ’ περιόδου είναι ιδιαίτερα σημαντικές και αξιοσημείωτες. Αν και η ιστορία με την καταιγίδα και τον «Μπου Μπαχάν», που στη Γ’ έκδοση έγινε «Μπούμπα χαν», είναι κοινή στα δύο τεύχη, στην περιπέτεια της Β’ περιόδου ο φοβερός δαίμονας σχετίζεται με τον παρανοϊκό επιστήμονα δόκτορα Κράουζ, ενώ στην περιπέτεια της Γ’ περιόδου σχετίζεται με τον παντοδύναμο μάγο της Ζούγκλας «Νάχρα Ντου. Η μεγάλη όμως διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά αντίστοιχα τεύχη είναι η μεταφορά στην περιπέτεια της Β’ περιόδου των ηρώων της Ζούγκλας, μη εξαιρουμένων του Κεραυνού και της Θύελλας που πρωτοστατούν, στην ηρωική Κύπρο για να βοηθήσουν τους επαναστατημένους Κυπρίους που αγωνίζονται να αποτινάξουν τον αγγλικό ζυγό για να αποδοθεί το ηρωικό νησί στην μητέρα Ελλάδα. Η σύνδεση με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής της Β’ έκδοσης του 1952, δεν μπορεί παρά να λείπει από την περιπέτεια του αντίστοιχου τεύχους 94 της Γ’ περιόδου του 1961.


Το συγκεκριμένο τεύχος 40 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 25 Αυγούστου 2020




#41) Η Παγίδα του Νεκρού

Οι ήρωές μας αναχωρούν από την Κύπρο όπου πήγαν να βοηθήσουν τους Έλληνες πατριώτες που αγωνίζονται για να διώξουν τους Άγγλους κατακτητές και επιστρέφουν στη Ζούγκλα παίρνοντας μετά την επιμονή του Γκαούρ το πτώμα του κακούργου δόκτορα Κράουζ, που βρήκε φρικτό θάνατο ποδοπατημένος από τους Κύπριους επαναστάτες, για να ταφεί στη Ζούγκλα, γιατί σύμφωνα με τον Έλληνα γίγαντα ένας νεκρός πρέπει να είναι σεβαστός όσο κακούργος και όσα εγκλήματα κι αν έκανε στη ζωή του. Ο Γκαούρ και η Ταταμπού θάβουν το νεκρό Κράουζ στους πρόποδες του «βραχώδικου» βουνού τους, αλλά η ταφή αυτή θα αποτελέσει την αρχή για μια σειρά ανεξήγητα γεγονότα που σχετίζονται με τον φοβερό βρικόλακα Μπου-Μπαχάν. Η ανεξήγητη εξαφάνιση των δυο δαχτυλιδιών που πρόσφερε ο Κεραυνός στους γονείς του, στον Γκαούρ και στην Ταταμπού, η ανακάλυψη πως το πτώμα του Κράουζ δεν βρίσκεται πια στον τάφο του, η επίσκεψη που δέχονται ο Ταρζάν στη σπηλιά του από έναν Γκαούρ με περίεργη συμπεριφορά που λέει στον ξανθό γίγαντα και τους δικούς του πως η Ταταμπού πέθανε και τους οδηγεί σε μια παγίδα με μια γιγάντια σαρανταποδαρούσα για να τους εξοντώσει και η εξαφάνιση του Πυραύλου του δόκτορα Κράουζ δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία στους ήρωές μας πως στη Ζούγκλα βρίσκεται ένα παντοδύναμο Στοιχειό ή ίσως ένας παντοδύναμος άνθρωπος πιο σατανικός και πιο καταχθόνιος από τον Κράουζ, που θέλει να τους εξοντώσει…

Το τεύχος 41 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Παγίδα του Νεκρού» κυκλοφόρησε την Τρίτη 22 Ιουλίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 66 με τίτλο «Αιχμάλωτοι του Ολέθρου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, στις 24 Ιουλίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 4 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Ο Φύλακας των Θησαυρών». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 41 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 95 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 20 Ιουλίου 1961, με τίτλο «Ο Τρομερός Μπου-Μπαχάν» που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 41 της Β’ περιόδου, «Η Παγίδα του Νεκρού», αναφέρεται μάλλον στον νεκρό κακούργο δόκτορα Κράουζ που αν και έχει πεθάνει με φρικτό τρόπο στην Κύπρο ποδοπατημένος από τους Έλληνες επαναστάτες, εξακολουθεί μυστηριωδώς να απειλεί και νεκρός ακόμα τους ήρωές μας μέσω του φοβερού Μπου-Μπαχάν. Ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 95 της Γ’ περιόδου, «Ο Τρομερός Μπου-Μπαχάν», αναφέρεται φυσικά στο φοβερό ιπτάμενο καβαλάρη που εμφανίστηκε στη ζούγκλα εκείνη την άγρια νύχτα με την καταιγίδα. Όμως ο τίτλος αυτός θα έπρεπε μάλλον να είχε δοθεί στην περιπέτεια του προηγούμενου τεύχους 94 αφού ο τρομακτικός βρικόλακας από την αρχή της ιστορίας του τεύχους 95 τινάζεται στον αέρα και εξαφανίζεται με τη μαγική λέξη που επαναλαμβάνει τρεις φορές ο δαιμόνιος Ποκοπίκο. Η ανακολουθία στον τίτλο του τεύχους 95 της Γ’ περιόδου οφείλεται στο γεγονός πως η περιπέτεια γράφτηκε με βάση την περιπέτεια του αντίστοιχου τεύχους 41 της Β’ περιόδου όπου ο Μπου-Μπαχάν, που στη Γ’ περίοδο έγινε Μπουμπα-Χαν,  εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 41 της Β’ περιόδου και του 95 της Γ’ περιόδου, είναι ιδιαίτερα σημαντικές και οφείλονται όπως και στα δύο προηγούμενα αντίστοιχα τεύχη στην αντικατάσταση του παρανοϊκού επιστήμονα δόκτορα Κράουζ της Β’ περιόδου με τον παντοδύναμο μάγο της Ζούγκλας Νάχρα Ντου στη Γ’ περίοδο. Ειδικότερα, στην περίπτωση των τευχών 41 και 95 επικρατούν συντριπτικά οι διαφορές και οι ομοιότητες περιορίζονται σε δύο συγκεκριμένα επεισόδια της περιπέτειας, πρώτο στην απειλή που αντιμετωπίζουν οι ήρωές μας από τη γιγάντια σαρανταποδαρούσα και δεύτερο, από το μυστήριο της εμφάνισης ενός Γκαούρ με περίεργη συμπεριφορά που έρχεται στη σπηλιά του Ταρζάν για να πει πως πέθανε η Ταταμπού και να οδηγήσει τον Ταρζάν και τους δικούς του στην παγίδα με τη σαρανταποδαρούσα.


Το συγκεκριμένο τεύχος 41 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 26 Σεπτεμβρίου 2020




#42) Ο Άρχοντας του Τρόμου 

Το τεύχος 42 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Β’ περιόδου με τίτλο «Ο Άρχοντας  του Τρόμου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 29 Ιουλίου 1952 και περιλαμβάνει την  ίδια ιστορία που περιέχει το τεύχος 96 του «Γκαούρ-Ταρζάν» της Γ’  περιόδου που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 27 Ιουλίου 1961 και σε ανατύπωση  την Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 1963 με τίτλο «Ο Άρχοντας της Νεκρής Χώρας».  Το συγκεκριμένο τεύχος 42 εξασφαλίστηκε για το «μπαούλο» από τη  συλλογή του Νίκου Ζωιόπουλου, που το έστειλε στο Γιώργο Βλάχο όπως το  είχε, σε φωτοτυπία, οπότε είχαμε για μια ακόμα φορά την ευκαιρία να  αντιληφθούμε τι θαύματα μπορεί να κάνει ο Πάνος στην επεξεργασία των  τευχών! Το τεύχος 96 της Γ’ περιόδου έχει ήδη δημοσιευτεί στο  «μπαούλο», οπότε έχουμε τη δυνατότητα να ξεφυλλίσουμε και να  διαβάσουμε τα δύο τεύχη των δύο περιόδων, να τα συγκρίνουμε, να  συγκρίνουμε και να αξιολογήσουμε τη διαφορετική εικονογράφησή τους, να  βρούμε τις ομοιότητές τους και να κατανοήσουμε τους λόγους που  επέβαλαν τις σημαντικές διαφορές τους.

Οι δύο εκδοχές αυτής της ιστορίας, όπως ξετυλίγονται στα δύο τεύχη,  έχουν πολλές διαφορές, αλλά και πολλές ομοιότητες. Οι διαφορές  εντοπίζονται κυρίως σε γενικά χαρακτηριστικά, ενώ οι ομοιότητες κυρίως  στα επιμέρους περιστατικά που συνθέτουν την ιστορία. Στο τεύχος της Β’  περιόδου, «ο άρχοντας του τρόμου» είναι ο ίδιος ο Μπούμπα Χαν, ο  φοβερός σκελετός, που όπως πληροφορούμαστε στην πορεία της διήγησης  είναι ο βρικόλακας του ήδη νεκρού σατανικού επιστήμονα Κρουζ. Αντίθετα  στο τεύχος της Γ’ περιόδου ο Κρουζ φυσικά απουσιάζει και «ο άρχοντας  της νεκρής χώρας» είναι ο μονόφθαλμος μάγος Νάχρα Ντου, ενώ ο Μπούμπα  Χαν είναι απλά ένα δημιούργημα του παντοδύναμου μάγου. Στο τεύχος της  Β’ περιόδου εμφανίζονται ο γιος του Γκαούρ και της Ταταμπού, ο  Κεραυνός, και η κόρη του Ταρζάν και της Τζέιν, η Θύελλα, που με το  σκάφος-Ρομπότ που διαθέτουν μετακινούνται μεταξύ Λονδίνου και Ζούγκλας  προσπαθώντας να βοηθήσουν και να εξουδετερώσουν τον Μπούμπα Χαν, ενώ  στο τεύχος της Γ’ περιόδου ο Κεραυνός και η Θύελλα φυσικά απουσιάζουν.  Είναι φανερό από τη σύγκριση της ιστορίας στα δύο τεύχη πως ο Νίκος  Ρούτσος, απέφυγε στην Γ’ έκδοση κάποιες σοβαρές αδυναμίες της Β’  έκδοσης, όπως την αστοχία της εμφάνισης του Κεραυνού και της Θύελλας  ως παιδιών του Γκαούρ και του Ταρζάν και όπως τα ατοπήματα της  εμφάνισης του Κρουζ, των ρομπότ του, των πυραύλων του και των  αεροσκαφών του, που στη συγκεκριμένη ιστορία αντικαταστάθηκαν με τον  γνωστό μάγο Νάχρα Ντου και τα πανίσχυρα μαγικά του. Είναι φανερό πως  οι αστοχίες και τα ατοπήματα αυτά έγιναν κάτω από την πίεση του ανταγωνισμού του «Γκαούρ_Ταρζάν» της Β’ περιόδου με τον «Υπεράνθρωπο»  του Ανεμοδουρά που εκδιδόταν την ίδια περίοδο. Στη σύγκριση των  επιμέρους περιστατικών που συνθέτουν την ιστορία μπορεί να εντοπίσει  κανείς και σημαντικές ομοιότητες. Για παράδειγμα, και στα δύο τεύχη  εμφανίζονται, ο Κραγιαμπού υπνωτισμένος να προσπαθεί να διαβάλει τον  Ταρζάν στον Γκαούρ και το αντίστροφο, το δηλητηριασμένο φρούτο που δίνει η Τζέιν στον Γκαούρ και η ιεραπόστολος Γιοχάνα που με το σταυρό  καθηλώνει το βρικόλακα.

Προκόπης Κωφός
Λιτόχωρο, 4 Μαΐου 2016




#43) Ο Τερατόμορφος Μαχαραγιάς

Η θανάσιμη μονομαχία ανάμεσα στον Γκαούρ και τον Ταρζάν αφήνει τους δυο γίγαντες εντελώς εξαντλημένους και αδύναμους και εύκολη λεία για τον κακούργο Φύλαρχο Γιαχάμπα που περνάει τυχαία με τους αραπάδες από κει. Ο Γιαχάμπα αιχμαλωτίζει τον ακόμα αναίσθητο μετά τη μονομαχία Ταρζάν και η Ταταμπού που ήρθε πριν από λίγο μαζί με τον Ποκοπίκο να δουν το κακό που συνέβη, καταφέρνει να συγκρατήσει τον Γκαούρ να μην επιτεθεί στον Γιαχάμπα και τους αραπάδες του, γιατί στην κατάσταση που βρίσκεται το μόνο που θα καταφέρει θα είναι και η δική του αιχμαλωσία. Ο Έλληνας γίγαντας και η συντρόφισσά του παρακολουθούν αθέατοι τον Γιαχάμπα περιμένοντας να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία να σώσουν τον Άρχοντα της Ζούγκλας. Το σούρουπο, ο μαύρος Φύλαρχος με τους αραπάδες του φτάνουν στη Μεγάλη Λίμνη της Ζούγκλας με τα πράσινα νερά, που πέρα από αυτήν αρχίζει η χώρα του Ζαχράν, ενός κακού, τερατόμορφου, μα και πολύ πλούσιου Μαχαραγιά. Ο Γιαχάμπα έχει πουλήσει στον Ζαχράν χιλιάδες ακατέργαστα μεγάλα διαμάντια και άλλα τόσα πολύτιμα τομάρια θεριών και φιδιών και πηγαίνει τώρα να πληρωθεί το αμέτρητο χρυσάφι που του χρωστάει ο κακός Μαχαραγιάς. Όμως, ο άρχοντας Ζαχράν που περιμένει την επίσκεψη δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει ούτε ένα χρυσό φλουρί στον Γιαχάμπα και ζητάει από τον γέρο Μάγο της φυλής να τον βοηθήσει. Ο Μάγος παίρνει το πουγκί με τα χρυσά φλουριά που του προσφέρει ο Ζαχράν και του υπόσχεται πως με τα μάγια του θα ξυπνήσει το μεγάλο Τέρας της Μεγάλης Λίμνης που θα πρέπει να διασχίσει ο Γιαχάμπα για να φτάσει στο παλάτι τους… Στο μεταξύ ο βρικόλακας του νεκρού δόκτορα Κράουζ δέχεται στην μυστική έπαυλη όπου έχει το επιστημονικό του εργαστήριο στη Νέα Υόρκη έναν μυστηριώδη επισκέπτη, έναν τερατόμορφο καμπούρη, σχεδόν νάνο, τον δόκτορα Πάστουρ που του προτείνει να συνεργαστούν…

Το τεύχος 43 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Τερατόμορφος Μαχαραγιάς» κυκλοφόρησε την Τρίτη 5 Αυγούστου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 68 με τίτλο «Ο Άυλος» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, στις 7 Αυγούστου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 6 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Τάργκα, ο Λευκός Σίφουνας». Αυτή η ίδια ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 43 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 97 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 3 Αυγούστου 1961, με τίτλο «Το Τέρας της Λίμνης» που δημοσιεύτηκε ήδη στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 43 της Β’ περιόδου, «Ο Τερατόμορφος Μαχαραγιάς», αναφέρεται φυσικά στον Ζαχράν, τον καταχθόνιο άρχοντα της χώρας που εκτείνεται πέρα από τη Μεγάλη Λίμνη, που είναι αποφασισμένος να μην πληρώσει ούτε ένα χρυσό φλουρί για το αμέτρητο χρυσάφι που χρωστάει στον φύλαρχο Γιαχάμπα. Ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 97 της Γ’ περιόδου είναι ανακόλουθος με το περιεχόμενό του, αφού η περιπέτεια με «Το Τέρας της Λίμνης» του τίτλου δεν περιλαμβάνεται στο τεύχος αυτό, αλλά όπως αναφέρεται και στην προαναγγελία της κυκλοφορίας του επόμενου τεύχους, «θα περιληφθεί στο επόμενο» που «θα έχει τον τίτλο» «Το Δέντρο του Θανάτου». Άλλα ούτε και η περιπέτεια με τον «Τερατόμορφο Μαχαραγιά» του τίτλου της Β’ περιόδου δεν περιλαμβάνεται στο τεύχος της Γ’ περιόδου και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως από το τεύχος αυτό εντείνονται οι παρεκκλίσεις στην αντιστοιχία των τευχών των δύο περιόδων, με τη Γ’ περίοδο να καθυστερεί περισσότερο στην εξέλιξη των περιπετειών.

Βασική διαφορά ανάμεσα στα δυο αντίστοιχα τεύχη των δύο περιόδων, του 43 της Β’ περιόδου και του 97 της Γ’ περιόδου, παραμένει η αντικατάσταση του Κράουζ και του βρικόλακα του Κράουζ στα τεύχη της Β’ περιόδου με τον παντοδύναμο μάγο της Ζούγκλας Νάχρα Ντου στα τεύχη της Γ’ περιόδου. Η διαφορά αυτή επεκτείνεται ακόμα περισσότερο από το τεύχος αυτό με την αντικατάσταση του καμπούρη επιστήμονα δόκτορα Πάστουρ που προτείνει στο τεύχος της Β’ περιόδου συνεργασία στον βρικόλακα του Κράουζ με τον καμπούρη μάγο Αχάχα Μπουφ που προτείνει στο τεύχος της Γ’ περιόδου συνεργασία στον Νάχρα Ντου. Στη βασική αυτή διαφορά ανάμεσα στις δύο περιόδους έρχεται να προστεθεί από το τεύχος αυτό και η σημαντική καθυστέρηση στην εξέλιξη των περιπετειών της Γ’ περιόδου, με αποτέλεσμα όπως έχει ήδη αναφερθεί να μην περιλαμβάνονται στο τεύχος της Γ’ περιόδου ούτε η περιπέτεια στη Μεγάλη Λίμνη, ούτε και τα σχετικά με τον τερατόμορφο μαχαραγιά που στη Γ’ περίοδο από «μαχαραγιάς» Ζαχράν γίνεται «φύλαρχος» Μπούμπα.

Το συγκεκριμένο τεύχος 43 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 2 Οκτωβρίου 2020





#44) Το Φίλτρο της Κακίας

Η Ταταμπού και η κόρη του Ταρζάν, η Θύελλα, ξεκινούν από το πέτρινο βουνό του Γκαούρ για τη σπηλιά του άρχοντα της Ζούγκλας, για να φροντίσουν για μια παντοτινή συναδέλφωση των δύο δοξασμένων ηρώων της απέραντης και άγριας ζούγκλας, μεταφέροντας το μήνυμα του Έλληνα γίγαντα πως παρά τις παρεξηγήσεις και τη σύγκρουση που προηγήθηκε μεταξύ τους, δεν έχει τίποτα μαζί του και τον θεωρεί πάντα αδελφό του. Όμως, στα μισά του δρόμου οι δυο γυναίκες θα δεχτούν την επίθεση ενός κοπαδιού από τεράστια καβούρια της στεριάς και θα αντιμετωπίσουν το σαρκοφάγο φυτό Χάγια Χου που αιχμαλωτίζει με τα χοντρά και μακριά φύλλα του τη συντρόφισσα του Γκαούρ και στη συνέχεια και τη Θύελλα που τρέχει να τη βοηθήσει. Στο μεταξύ στην κορυφή του πέτρινου βουνού προσγειώνονται δυο μυστηριώδη ιπτάμενα όντα με τεράστια φουσκωμένα κεφάλια, οι Αεροκέφαλοι, που με τα αθόρυβα πιστόλια τους εκτοξεύουν με ορμή σταγόνες από ένα παράξενο μαύρο υγρό, το Φίλτρο της Κακίας, που εισχωρώντας στο σώμα των ζώων και των ανθρώπων που θα πυροβοληθούν τους πλημμυρίζει με θανάσιμο μίσος για όλους τους άλλους. Οι δύο Αεροκέφαλοι προσγειώνονται στο πέτρινο βουνό του Έλληνα γίγαντα, πυροβολούν τον Γκαούρ, τον γιο του τον Κεραυνό και τον Ποκοπίκο και ο μελαψός γίγαντας ποτισμένος με το φοβερό φίλτρο ξεκινάει τρέχοντας για τη σπηλιά του Ταρζάν με σκοπό να τον εξοντώσει…

Στην περιπέτεια αυτή συμβαίνει κάτι εντελώς αναπάντεχο και εκπληκτικό! Ο μεγαλοφυής καμπούρης επιστήμονας δόκτωρ Πάστουρ έχει δημιουργήσει έναν δεύτερο Ποκοπίκο και έχουν προκύψει δύο πανομοιότυποι Ποκοπίκοι, που όταν διασταυρώνουν τις χαντζάρες τους, η μία εξαφανίζεται και το πρόβλημα που προκύπτει για τους δύο ολόιδιους νάνους είναι πως το ίδιο θα συμβεί και αν ο ένας ακουμπήσει τον άλλο, ο ένας θα εξαφανιστεί! Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα με τους δύο Ποκοπίκους δεν το έχουν οι ίδιοι, το έχει η ωραιοπαθής και μελιστάλαχτη Χουχού που βρίσκεται σε μεγάλο αδιέξοδο και αναστενάζει μονολογώντας: «Αχ, καλέ Θεούλη μου! Ποιον να διαλέξω από τους δύο; Αφού αμφότεροι τυγχάνουν μούρλια που κακό ψόφο να ‘χουνε!»…

Το τεύχος 44 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Φίλτρο της Κακίας» κυκλοφόρησε την Τρίτη 12 Αυγούστου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 69 με τίτλο «Το Μαργαριτάρι της Συμφοράς» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, στις 14 Αυγούστου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 7 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Μονομαχία Βασιλέων». Αυτή η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 44 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 98 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 10 Αυγούστου 1961, με τίτλο «Το Δέντρο του Θανάτου» που δημοσιεύτηκε ήδη στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 44 της Β’ περιόδου, «Το Φίλτρο της Κακίας», αναφέρεται φυσικά στο φοβερό φίλτρο που εκτοξεύουν τα όπλα των δύο ιπτάμενων Αεροκέφαλων, που όποιον τον πλήξουν τον αλλάζουν μέσα σε λίγες στιγμές και τον πλημμυρίζουν με θανάσιμο μίσος για τους άλλους, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου τεύχους 98 της Γ’ περιόδου αναφέρεται στο σαρκοφάγο δέντρο που τυλίγει με τα φύλλα του την Ταταμπού και στη συνέχεια και τη Βάντα, τη Θύελλα στη Β’ περίοδο, που σπεύδει να τη βοηθήσει.

Από το τεύχος αυτό οι παρεκκλίσεις στην αντιστοιχία των δύο τευχών των δύο περιόδων είναι μεγαλύτερες, με το τεύχος της Γ’ περιόδου να καθυστερεί ακόμα περισσότερο και να φτάνει μόνο μέχρι το μέσο της ιστορίας του τεύχους της Β’ περιόδου. Όμως η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στα τεύχη των δύο περιόδων δεν είναι η καθυστέρηση στην εξέλιξη της περιπέτειας στο τεύχος της Γ’ περιόδου. Η βασική διαφορά ανάμεσα στα δύο τεύχη είναι πως πολλά από τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας είναι διαφορετικά. Στο τεύχος της Β’ περιόδου είναι ο καμπούρης επιστήμονας δόκτωρ Πάστουρ που έχοντας εξοντώσει το βρικόλακα του σατανικού επιστήμονα Κρουζ θέλει να κυριαρχήσει σ’ ολόκληρο τον Κόσμο, ενώ στο τεύχος της Γ’ περιόδου είναι ο Νάχρα Ντου και ο καμπούρης μάγος Αχάχα Μπουφ που θέλουν να μετατρέψουν τη Ζούγκλα σε Νεκρή Χώρα και να γίνουν οι άρχοντές της. Στο τεύχος της Β’ περιόδου οι δύο Ποκοπίκοι δημιουργούνται από τις επιστημονικές δυνατότητες του δόκτορα Πάστουρ ενώ στο τεύχος της Γ’ περιόδου από τις μαγικές δυνάμεις του Αχάχα Μπουφ. Αντίστοιχα, οι Αεροκέφαλοι στη Β’ περίοδο είναι εξωγήινοι που χρησιμοποιούν πιστόλια και όχι βέλη για να προσβάλουν με το Φίλτρο της Κακίας τους στόχους τους, ενώ στη Γ’ περίοδο είναι προϊόν της μαγείας του Αχάχα Μπουφ. Τέλος, στη Β’ περίοδο συμμετέχουν ο γιος του Γκαούρ και της Ταταμπού ο Κεραυνός και η κόρη του Ταρζάν και της Τζέιν η Θύελλα, ενώ στη Γ’ περίοδο οι ρόλοι τους ανατίθενται στο γιο του Ταρζάν Κραγιαμπού και στην αγαπημένη του συντρόφισσα Βάντα. Όλες αυτές οι διαφορές οφείλονται φυσικά στην απόφαση του Νίκου Ρούτσου να διατηρήσει το ίδιο περίγραμμα των ιστοριών του στις δύο περιόδους έκδοσης του περιοδικού, αντικαθιστώντας όμως την επιστήμη και τους εξωγήινους της Β’ περιόδου, που προέκυψαν από τον ανταγωνισμό με τον «Υπεράνθρωπο» του Στέλιου Ανεμοδουρά, με τη μαγεία στη Γ’ περίοδο, αλλαγή που είχε ως θετικό αποτέλεσμα να περιοριστεί η δράση των ηρώων ενός περιοδικού με περιπέτειες στη Ζούγκλα αποκλειστικά στο περιβάλλον της Ζούγκλας.


Το συγκεκριμένο τεύχος 44 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 1 Δεκεμβρίου 2020




#45) Ο Βαλσαμωμένος Σεΐχης

Ο Αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν, έχοντας ήδη αποκτήσει από τη δράση του τόσα χρόνια στη Ζούγκλα έναν αμύθητο θησαυρό από χρυσάφι και πολύτιμα πετράδια, αποφασίζει να αναχωρήσει, πλούσιος πια, για την Αμερική. Αγοράζει ένα μεγάλο και γερό ιστιοφόρο που του δίνει το όνομα «ΤΑΡΖΑΝ», το επανδρώνει με ανθρώπους του υποκόσμου των λιμανιών της Αφρικής, τυχοδιώκτες, κακούργους, δραπέτες κατέργων, προσλαμβάνει για καπετάνιο ένα ανθρωπόμορφο κτήνος, τον τρομερό αρχικακούργο Χούμπο, και εγκαταλείπει για πάντα τη Ζούγκλα. Όμως, ο Αμερικανός τυχοδιώκτης δεν παίρνει μαζί του μόνο τους θησαυρούς του. Άρπαξε και έχει κοντά του και την πανέμορφη κόρη του Ταρζάν, τη Θύελλα, την αγνή συντρόφισσα του γιου του Γκαούρ και της Ταταμπού, του Κεραυνού, που κατάφερε να την κάνει να τον αγαπήσει άθελά της, χάρη στη μαγική χρυσόμυγα που πήρε από τον παντοδύναμο μάγο Νάχρα Ντου, που όποιος την έχει στην κατοχή του ξετρελαίνονται γι’ αυτόν όλες οι γυναίκες. Ο Κεραυνός στο μεταξύ μην μπορώντας να αποδεχτεί την απώλεια της αγαπημένης του Θύελλας αγοράζει κι αυτός με τα φυλαγμένα για ώρα ανάγκης μεγάλα πολύτιμα διαμάντια που του προσφέρει ο Ποκοπίκο ένα μεγάλο και γερό ιστιοφόρο, σαν το ιστιοφόρο του Μαξ Άρλαν, που του δίνει το όνομα «ΓΚΑΟΥΡ». Ο Κεραυνός επανδρώνει το σκάφος του με ανθρώπους που βρίσκει στις ταβέρνες του Μεγάλου Λιμανιού, διαλέγει για καπετάνιο τον γενναίο και τίμιο θαλασσόλυκο Κροντ και όταν όλα είναι έτοιμα, το ιστιοφόρο του σαλπάρει ακολουθώντας την πορεία του ιστιοφόρου του Μαξ Άρλαν, σε αναζήτηση της αγαπημένης του Θύελλας…

Το τεύχος 45 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Βαλσαμωμένος Σεΐχης» κυκλοφόρησε την Τρίτη 19 Αυγούστου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 70 με τίτλο «Ο Ακαταμάχητος», που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 21 Αυγούστου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 8 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Συναγερμός στη Ζούγκλα». Η αρχή της ιστορίας που περιλαμβάνει το τεύχος 45 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 99 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 17 Αυγούστου 1961, με τίτλο «Μαγική Χρυσόμυγα», που δημοσιεύτηκε ήδη κι αυτό στο «μπαούλο». Το τεύχος αυτό της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 45 της Β’ περιόδου, «Ο Βαλσαμωμένος Σεΐχης», αναφέρεται στο νησί του βαλσαμωμένου Σεΐχη, εκεί όπου φτάνει ο Αμερικανός τυχοδιώκτης Μαξ Άρλαν με το ιστιοφόρο του για να κρύψει το θησαυρό του, γεγονός που στην Γ’ περίοδο μετατίθεται στο επόμενο τεύχος 100, ενώ ο τίτλος του τεύχους 99 της Γ’ περιόδου αναφέρεται στη «Μαγική Χρυσόμυγα» που δίνει ο Νάχρα-Ντου στον Αμερικανό τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν για να κερδίσει την καρδιά της πανέμορφης Βάντας, της Θύελλας στη Β’ περίοδο.

Στο τεύχος αυτό η παρέκκλιση στην αντιστοιχία των δύο τευχών των δύο περιόδων όχι απλά παραμένει, αλλά εντείνεται πολύ περισσότερο, τόσο που η περιπέτεια στη Γ’ περίοδο περιλαμβάνει μόνο την αρχή της περιπέτειας του αντίστοιχου τεύχους της Β’ περιόδου. Ουσιαστικά, η περιπέτεια τους τεύχους 45 της Β’ περιόδου αντιστοιχεί από άποψη περιεχομένου και όχι αλληλουχίας των τευχών στο τεύχος 100 της Γ’ περιόδου και σε κάποιο βαθμό και στο τεύχος 101. Φυσικά, στη Γ’ περίοδο τους ρόλους του Κεραυνού, του γιου του Γκαούρ και της Ταταμπού, και της Θύελλας, της κόρης του Ταρζάν και της Τζέιν, τους έχουν ο γιος του Ταρζάν Κραγιαμπού και η αγαπημένη του συντρόφισσα Βάντα και ακόμα το όνομα του καπετάνιου που προσλαμβάνει ο Μαξ Άρλαν από Χούμπο στη Β’ περίοδο γίνεται Κουρούφ στη Γ’ περίοδο, ενώ το όνομα του καπετάνιου που προσλαμβάνει ο Κεραυνός από Κροντ στη Β’ περίοδο γίνεται Ζορν στη Γ’ περίοδο. Από το τεύχος 45 και με την καταστροφή από την Ταταμπού του ιπτάμενου ρομπότ που χρησιμοποιούσαν ο Κεραυνός και η Θύελλα για τις μετακινήσεις τους, οι περιπέτειες του περιοδικού περιορίζονται περισσότερο στο περιβάλλον της Ζούγκλας και κλείνει ουσιαστικά η μεγάλη παρένθεση που έκανε ο Νίκος Ρούτσος με τα διαστημόπλοια και τις μετακινήσεις ακόμα και σε άλλους πλανήτες, που προέκυψαν προφανώς στα τεύχη της Β’ περιόδου λόγω του ανταγωνισμού με τον «Υπεράνθρωπο» του Στέλιου Ανεμοδουρά.

Το συγκεκριμένο τεύχος 45 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 5 Δεκεμβρίου 2020





#46) Ο Δήμιος των Τεράτων

Ο γιος του Γκαούρ και της Ταταμπού, ο Κεραυνός, καταδιώκοντας με το ιστιοφόρο του το ιστιοφόρο του Αμερικανού τυχοδιώκτη Μαξ Άρλαν που με τη μαγική χρυσόμυγα που του έδωσε ο παντοδύναμος μάγος Νάχρα Ντου μάγεψε τη συντρόφισσά του Θύελλα και την έχει κοντά του, βρίσκει επιτέλους την αγαπημένη του στις υπόγειες κατακόμβες ενός ερημικού και στοιχειωμένου νησιού της Αφρικανικής θάλασσας, του νησιού του Βαλσαμωμένου Μαχαραγιά. Ο Κεραυνός, η Θύελλα και ο καπετάνιος του ιστιοφόρου «ΓΚΑΟΥΡ», ο γενναίος και τίμιος θαλασσόλυκος Κροντ, καταφέρνουν να ξεφύγουν από το καταραμένο νησί, αλλά επιστρέφοντας στο ιστιοφόρο τους, βρίσκουν όλους τους άντρες του πληρώματος σφαγμένους στο κατάστρωμα. Ευτυχώς, ο Ποκοπίκο και η Χουχού που ήταν κρυμμένοι στο αμπάρι γλίτωσαν από το μακελειό που είχε προηγηθεί. Οι πέντε σύντροφοι συνεχίζοντας την περιπλάνησή τους στην Αφρικανική θάλασσα αναζητώντας στεριά φτάνουν σε ένα καταπράσινο εξωτικό νησί, όπου τους υποδέχονται αμέτρητες πανέμορφες μελαψές κοπέλες στολισμένες με πολύχρωμα μυρωμένα αγριολούλουδα. Όλα μοιάζουν παραμυθένια σ’ αυτόν τον επίγειο παράδεισο, αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται, τα όμορφα κορίτσια δεν είναι παρά το δόλωμα για την ενέδρα που έστησαν οι άγριοι ιθαγενείς για να πιάσουν ζωντανούς τους άγνωστους επισκέπτες του νησιού τους…

Το τεύχος 46 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Ο Δήμιος των Τεράτων» κυκλοφόρησε την Τρίτη 26 Αυγούστου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 71 με τίτλο «Ο Υπερέλληνας Τιμωρεί» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 28 Αυγούστου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 9 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Ζανούρ ο προδότης». Η αρχή της ιστορίας που περιλαμβάνει το τεύχος 46 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 100 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 24 Αυγούστου 1961, με τίτλο «Τραγική Ενέδρα», που δημοσιεύτηκε ήδη κι αυτό στο «μπαούλο». Το τεύχος αυτό της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 1963.

Ο τίτλος του τεύχους 46 της Β’ περιόδου, «Ο Δήμιος των Τεράτων», αναφέρεται στον βρικόλακα του βαλσαμωμένου σεΐχη, που λέει πως είναι ο βασιλιάς και «δήμιος» των αμέτρητων στοιχειών και «τεράτων» που κατακλύζουν το Νησί του, το Νησί του Βαλσαμωμένου Σεΐχη, ενώ ο τίτλος του τεύχους 100 της Γ’ περιόδου, «Τραγική Ενέδρα», θα μπορούσε να αποδοθεί στην «ενέδρα» που στήνει ο κακούργος φύλαρχος Γιαχάμπα για να αιχμαλωτίσει τον Γκαούρ και την Ταταμπού, χρησιμοποιώντας έναν από τους μαύρους της φυλής του, που κρατώντας ένα πήλινο ομοίωμα του Ποκοπίκο ξεγελάει τους δύο συντρόφους που τον κυνηγούν για να σώσουν τον αγαπημένο τους φίλο. Ανεξάρτητα όμως από τον λόγο που ο συγγραφέας έδωσε αυτόν τον τίτλο στην περιπέτειά του, θα πρέπει να παρατηρηθεί πως ο τίτλος «Τραγική Ενέδρα» αποτελεί κεφάλαιο του τεύχους 46 της Β’ περιόδου και αναφέρεται σε άλλη «ενέδρα» που δεν περιλαμβάνεται στην περιπέτεια του τεύχους 100, στην ενέδρα που στήνουν οι άντρες της φυλής του Νησιού της Χαράς για να πιάσουν τον Κεραυνό και τη Θύελλα, μαζί με τους συντρόφους τους, Ποκοπίκο, Χουχού και τον καπετάνιο Κροντ που στην περιπέτεια της Γ’ περιόδου λέγεται Ζορν.


Στο τεύχος αυτό η παρέκκλιση στην αντιστοιχία των δύο τευχών των δύο περιόδων παραμένει, τόσο που η περιπέτεια στη Γ’ περίοδο περιλαμβάνει μόνο την αρχή της περιπέτειας του αντίστοιχου τεύχους της Β’ περιόδου. Ουσιαστικά, η περιπέτεια του τεύχους 46 της Β’ περιόδου αντιστοιχεί από άποψη περιεχομένου και όχι αλληλουχίας των τευχών στο τεύχος 101 της Γ’ περιόδου. Φυσικά, στη Γ’ περίοδο τους ρόλους του Κεραυνού, του γιου του Γκαούρ και της Ταταμπού, και της Θύελλας, της κόρης του Ταρζάν και της Τζέιν, τους έχουν ο γιος του Ταρζάν Κραγιαμπού και η αγαπημένη του συντρόφισσα Βάντα και ακόμα τα ονόματα των καπετάνιων που προσλαμβάνουν ο Μαξ Άρλαν και ο Κεραυνός για τα ιστιοφόρα τους, Χούμπο και Κροντ, στη Γ’ περίοδο έχουν αλλάξει και έχουν γίνει Κουρούφ και Ζορν.

Το συγκεκριμένο τεύχος 46 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 9 Δεκεμβρίου 2020




#48) Οι Πεινασμένοι Ανθρωποφάγοι

Ο Ταρζάν, ο Κεραυνός, η Θύελλα και ο Ποκοπίκο εφοδιασμένοι με τις κατάλληλες συσκευές που έχουν εφεύρει ο γιος του Ταρζάν και η συντρόφισσά του και τους επιτρέπουν να αναπνέουν μέσα στο νερό, τα «μηχανικά βράγχια», εξερευνούν το βυθό της τροπικής αφρικανικής θάλασσας. Όμως, παρά το φαντασμαγορικό και καταπληκτικό σε μεγαλοπρέπεια θέαμα που αντικρίζουν όταν βρίσκονται για πρώτη φορά στο βυθό, στην «Υγρή Ζούγκλα» όπως τη λένε, γρήγορα θα ανακαλύψουν πως οι κίνδυνοι που παραμονεύουν σε κάθε τους βήμα είναι θανάσιμοι και τα θεριά και τα τέρατα που θα βρεθούν μπροστά τους σε κάθε τους περιπλάνηση δεν έχουν τελειωμό. Οι τέσσερις σύντροφοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το γιγάντιο χταπόδι με το σουβλερό μαυροκόκκινο κέρατο κι ακόμα, το αλλόκοτο λιοντάρι της θάλασσας, τους αμέτρητους θαλασσινούς τερμίτες που βγαίνουν από μια τρύπα του βυθού που σκαλίζει ο Ποκοπίκο, τους φοβερούς ψαρανθρώπους και την πανέμορφη γοργόνα βασίλισσά τους, που όταν τα γαλαζοπράσινα μάτια της αντικρίζουν τον Κεραυνό, θέλει να τον κρατήσει για πάντα κοντά της για να τον κάνει σύντροφό της και βασιλιά του Βυθού της απέραντης θάλασσας. Στο μεταξύ, ο Γκαούρ, η Ταταμπού, η Τζέιν και η Χουχού καθώς και ο Κραγιαμπού που εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Αγγλία και επέστρεψε στη Ζούγκλα, δέχονται στο πέτρινο βουνό του Έλληνα γίγαντα την επίθεση τεσσάρων σιδερένιων μηχανικών ανθρώπων που κατασκεύασε ο καμπούρης μεγαλοφυής επιστήμονας δόκτορας Πάστουρ για να τους εξοντώσει. Θανάσιμο κίνδυνο αντιμετωπίζουν και η Τζέιν με τη Χουχού που μετά την επιστροφή του Κραγιαμπού εγκαταλείπουν το πέτρινο βουνό όπου τις φιλοξενούσε ο Γκαούρ για να τις προστατεύει, επιστρέφουν στην σπηλιά του άρχοντα της Ζούγκλας και δέχονται την επίθεση του τερατάνθρωπου Μποχάρ και των πεινασμένων κανιβάλων του…

Το τεύχος 48 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Οι Πεινασμένοι Ανθρωποφάγοι» κυκλοφόρησε την Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 73 με τίτλο «Το Στεφάνι του Μαρτυρίου» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 11 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Ιπτάμενος Τρόμος». Αυτή η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 48 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 103 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 1961, με τίτλο «Ο Βασιλιάς των Γιγάντων» που δημοσιεύτηκε ήδη στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 1963. Με βάση την αλληλουχία των τευχών των δύο περιόδων και όχι το περιεχόμενό τους, το αντίστοιχο του τεύχους 48 της Β’ περιόδου είναι το τεύχος 102 με τίτλο «Το Λιοντάρι της Θάλασσας», ένας τίτλος που θα ταίριαζε ίσως καλύτερα στο τεύχος 103, αφού στο 103 αναφέρεται το αλλόκοτο ψάρι με τη χαίτη λιονταριού που αντιμετωπίζουν οι ήρωές μας.

Ο τίτλος του τεύχους 48 της Β’ περιόδου, «Οι Πεινασμένοι Ανθρωποφάγοι», αναφέρεται στους αραπάδες του τερατάνθρωπου Μποχάρ που πολιορκούν τη σπηλιά του Άρχοντα της Ζούγκλας για να πιάσουν και να ψήσουν ζωντανούς τη Τζέιν, τη Χουχού και τον Κραγιαμπού και να χορτάσουν τα άδεια στομάχια τους, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου ως προς το περιεχόμενο τεύχους 103 της Γ’ περιόδου, «Ο Βασιλιάς των Γιγάντων» αναφέρεται στον ίδιο τον τερατάνθρωπο Μποχάρ και την πολιορκία που επιχειρεί με τους «Πεινασμένους Ανθρωποφάγους» του τίτλου της Β’ περιόδου στη σπηλιά του Ταρζάν.

Με το τεύχος αυτό οριστικοποιείται η εξοικονόμηση από τις ιστορίες της Β’ περιόδου ενός επιπλέον τεύχους για την Γ’ περίοδο της έκδοσης του περιοδικού και με την εξόντωση των σιδερανθρώπων και την ταυτόχρονη εξόντωση και του ίδιου του δόκτορα Πάστουρ τελειώνει και η εμπλοκή των επιστημόνων και των επιστημονικών τους ανακαλύψεων στις περιπέτειες των τευχών της Β’ περιόδου και εξαλείφονται έτσι οριστικά οι σημαντικές διαφορές των δύο περιόδων, εκτός από τη διαφορά της πρωταγωνιστικής παρουσίας και δράσης του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν, της Θύελλας, στη Β’ περίοδο, που στη Γ’ περίοδο δεν εμφανίζονται καθόλου και τη θέση τους την έχουν ο γιος του Ταρζάν ο Κραγιαμπού και η συντρόφισσά του Βάντα.


Το συγκεκριμένο τεύχος 48 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 2 Ιανουαρίου 2021




#49) Το Δόλωμα του Προδότη

Το τεύχος 49 της Γ’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Δόλωμα του Προδότη» περιλαμβάνει δύο παράλληλες περιπέτειες που δεν συνδέονται καθόλου μεταξύ τους και στο τέλος ολοκληρώνονται και οι δύο. Στην πρώτη περιπέτεια που είναι συνέχεια από το προηγούμενο τεύχος συμμετέχουν ο Ταρζάν, ο Κεραυνός, η Θύελλα και ο Ποκοπίκο. Οι τέσσερις σύντροφοι εφοδιασμένοι με τις κατάλληλες συσκευές που έχουν εφεύρει ο γιος του Ταρζάν και η συντρόφισσά του και τους επιτρέπουν να αναπνέουν μέσα στο νερό, τα «μηχανικά βράγχια», εξερευνούν το βυθό της τροπικής αφρικανικής θάλασσας όπου αντιμετωπίζουν θανάσιμους κινδύνους και απειλές, τους φοβερούς ψαρανθρώπους και τη βασίλισσά τους Γοργόνα, το μαύρο Σκυλόψαρο «Ζαρ Αγκάν» και τους δυο γιγάντιους αστακούς που φρουρούν τη βασίλισσα και ακόμα, ανακαλύπτουν ένα ναυάγιο, ένα πρόσφατα βουλιαγμένο «στοιχειωμένο» ιστιοφόρο, που το αμπάρι του είναι γεμάτο με αμέτρητα τετράγωνα κομμάτια από καθαρό αστραφτερό χρυσάφι. Στη δεύτερη περιπέτεια συμμετέχουν ο Γκαούρ, η Ταταμπού, η Τζέιν, ο Κραγιαμπού και η Χουχού. Η συντρόφισσα του Έλληνα γίγαντα πέφτει στην παγίδα που στήνει ο κακός φύλαρχος Γιαχάμπα και ο Γκαούρ για να την ελευθερώσει θα επωφεληθεί από την αναπάντεχη βοήθεια που προσφέρει ένας μανιασμένος ρινόκερος, που ο Έλληνας γίγαντας με τη μεγάλη καρδιά είχε λυπηθεί και είχε σώσει, όταν όλοι οι άλλοι επέμεναν πως έπρεπε να τον σκοτώσουν…

Το τεύχος 49 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Δόλωμα του Προδότη» κυκλοφόρησε την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 74 με τίτλο «Οι Υπεράνθρωποι Κινδυνεύουν» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 12 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Το Φαρμάκι της Κόμπρας». Αυτή η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 49 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 104 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 1961, με τίτλο «Ο Ουρανός Τιμωρεί» που δημοσιεύτηκε ήδη στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 1963. Με βάση την αλληλουχία των τευχών των δύο περιόδων και όχι το περιεχόμενό τους, το αντίστοιχο του τεύχους 49 της Β’ περιόδου είναι το τεύχος 103 με τίτλο «Ο Βασιλιάς των Γιγάντων». Ο τίτλος αυτός θα ταίριαζε ίσως καλύτερα στο τεύχος 104, αφού στην περιπέτεια του 104 οι άντρες μιας φυλής γιγάντων βρίσκουν τον Ποκοπίκο να κοιμάται στην παραλία και ο σωρός από τις πλάκες αστραφτερού χρυσού που βλέπουν δίπλα του, τους πείθει πως είναι βασιλιάς και τον δέχονται κι αυτοί ως βασιλιά τους κι έτσι ο μικροσκοπικός Ποκοπίκο γίνεται «Ο Βασιλιάς των Γιγάντων»!

Ο τίτλος του τεύχους 49 της Β’ περιόδου, «Το Δόλωμα του Προδότη», αναφέρεται στο πονηρό σχέδιο του κακούργου φύλαρχου Γιαχάμπα που χρησιμοποιεί ως δόλωμα τις γυναίκες της φυλής του για να παγιδέψει την Ταταμπού, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου ως προς το περιεχόμενο τεύχους 104 της Γ’ περιόδου, «Ο Ουρανός Τιμωρεί», σχετίζεται ουσιαστικά με το περιεχόμενο της περιπέτειας του επόμενου τεύχους 105.

Στο τεύχος αυτό οι διαφορές ανάμεσα στα αντίστοιχα ως προς το περιεχόμενο τεύχη των δύο περιόδων έχουν περιοριστεί σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα αντίστοιχα τεύχη και παραμένει ουσιαστικά μόνο η διαφορά της πρωταγωνιστικής παρουσίας και δράσης του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν, της Θύελλας, στη Β’ περίοδο, που στη Γ’ περίοδο δεν εμφανίζονται καθόλου και τη θέση τους την έχουν ο γιος του Ταρζάν ο Κραγιαμπού και η συντρόφισσά του Βάντα.


Το συγκεκριμένο τεύχος 49 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 8 Ιανουαρίου 2021




#50) Το Ταμ-Ταμ του Δαίμονα

Στη Ζούγκλα έχει έρθει το προσωπικό ενός μεγάλου Ιταλικού τσίρκου με αρχηγό τη Σιλβάνα, μια τρομερή γυναίκα με ομορφιά αγγέλου, μυαλό Σατανά, δύναμη ταύρου, καρδιά λιονταριού και κακία τίγρης! Η φοβερή αυτή Ιταλίδα ήρθε στη Ζούγκλα με το επιτελείο της για να αιχμαλωτίσει τον Ταρζάν και τον Γκαούρ, να τους κάνει σκλάβους της και να κερδίσει εκατομμύρια λίρες γυρίζοντάς τους σε ολόκληρο τον Κόσμο. Τον καταυλισμό των λευκών και τα σχέδια της Σιλβάνας τα ανακαλύπτει πρώτος ο γιος του Γκαούρ ο Κεραυνός στην περιπλάνησή του, όταν ξεκινάει από το πέτρινο ελληνικό βουνό του πατέρα του για να πάει στη σπηλιά του Ταρζάν και να δει την αγαπημένη του αρραβωνιαστικιά, τη Θύελλα, πριν ξεσπάσει η τροπική καταιγίδα που προμηνύεται. Στη διαδρομή για τη σπηλιά του Ταρζάν ο Κεραυνός ξεφεύγει χωρίς να το καταλάβει από το μονοπάτι, περιπλανιέται μέσα στην τροπική βλάστηση, φτάνει σε μια μικρή πηγή, δροσίζει τα ξεραμένα χείλια του και αποχαυνωμένος από την αφόρητη ζέστη γέρνει στον κορμό ενός δέντρου για να ξαποστάσει και τον παίρνει ο ύπνος. Καθώς κοιμάται βαθιά, ο Κεραυνός βλέπει ένα παράξενο όνειρο, πως ένας αλλόκοτος Δαίμονας σαν υπερφυσική ανθρωπόμορφη μύγα που κρατάει πιστόλι παρουσιάζεται μπροστά του, τον πυροβολεί και τον σώζει η αγαπημένη του Θύελλα που εμφανίζεται την τελευταία στιγμή κρατώντας ένα θαυματουργό μαχαίρι. Το όνειρο του Κεραυνού θα βγει αληθινό καθώς ο Ταρζάν, ο Γκαούρ και ο Κεραυνός σπεύδουν μετά τις πληροφορίες του Κεραυνού στον καταυλισμό των λευκών, αλλά δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τους εκατό ανθρώπους που είναι στρατοπεδευμένοι εκεί και πέφτουν στα χέρια της φοβερής Σιλβάνας και ενώ είναι φυλακισμένοι στα σιδερένια κλουβιά που τους έχουν κλείσει, εμφανίζεται στον καταυλισμό ένα ολόκληρο σύννεφο από αμέτρητα μαύρα έντομα, μύγες τσε-τσε, που τους τσιμπούν όλους και τους βυθίζουν στον βαρύ λήθαργο του θανάτου που προκαλεί το φαρμάκι της φοβερής αυτής μύγας…

Το τεύχος 50 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Ταμ - Ταμ του Δαίμονα» κυκλοφόρησε την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 75 με τίτλο «Η Λαβή που τσακίζει» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 13 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Η Αρπαγή της Μαλόα» που είναι επίσης ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Αυτή η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 50 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 105 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 1961, με τίτλο «Φωτιά στη Χαράδρα» που θα δημοσιευτεί λίαν προσεχώς στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 1963. Με βάση την αλληλουχία των τευχών των δύο περιόδων και όχι το περιεχόμενό τους, το αντίστοιχο του τεύχους 50 της Β’ περιόδου είναι το τεύχος 104 της Γ’ περιόδου με τίτλο «Ο Ουρανός Τιμωρεί».

Ο τίτλος του τεύχους 50 της Β’ περιόδου, «Το Ταμ - Ταμ του Δαίμονα», αναφέρεται στους μυστηριώδεις ήχους του ταμ - ταμ που προηγούνται της εμφάνισης του σαν υπερφυσική ανθρωπόμορφη μύγα Δαίμονα στο όνειρο που βλέπει ο Κεραυνός, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου ως προς το περιεχόμενο τεύχους 105 της Γ’ περιόδου, «Φωτιά στη Χαράδρα», αναφέρεται στο ίδιο όνειρο του Κεραυνού που στη Γ’ περίοδο το βλέπει ο Κραγιαμπού, όπου ο σαν ανθρωπόμορφη μύγα Δαίμονας απειλώντας το γιο του Ταρζάν πως θα κοιμηθεί εκατό χρόνια και εκστομίζοντας τα λόγια «Φωτιά στη Χαράδρα» τον προειδοποιεί ταυτόχρονα τι πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστούν οι Ιταλοί, που με επικεφαλής την φοβερή Μοράμπα, αυτό είναι στην Γ’ έκδοση το όνομα της Σιλβάνας, έχουν στήσει τον καταυλισμό τους σε μια χαράδρα. Στη Β’ περίοδο ο Δαίμονας δεν εκστομίζει την έκφραση «Φωτιά στη Χαράδρα» και ούτε αναφέρεται πως ο καταυλισμός των Λευκών βρίσκεται σε κάποια χαράδρα.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δυο αυτά αντίστοιχα ως προς το περιεχόμενο τεύχη των δύο περιόδων είναι περιορισμένες και αφορούν λεπτομέρειες και όχι τη βασική δομή της ιστορίας και φυσικά παραμένει η διαφορά της πρωταγωνιστικής παρουσίας και δράσης του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν, της Θύελλας, στη Β’ περίοδο, που στη Γ’ περίοδο τη θέση τους την έχουν ο γιος του Ταρζάν ο Κραγιαμπού και η συντρόφισσά του Βάντα. Από τη βασική διαφορά που αφορά τους ήρωες αυτούς, απορρέουν κάποιες διαφορές και στην περιπέτεια, όπως για παράδειγμα πως στη Β’ περίοδο το φάρμακο για τον θανατηφόρο ύπνο που προκαλεί το τσίμπημα της μύγας τσε-τσε το ανακαλύπτει με τις επιστημονικές γνώσεις της η ίδια η Θύελλα, ενώ στη Γ’ περίοδο το εξασφαλίζει η Βάντα από τον παντοδύναμο μάγο Νάχρα-Ντου.


Το συγκεκριμένο τεύχος 50 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 14 Ιανουαρίου 2021



#51) Η Σκιά του Κρεμασμένου

Πέρα μακριά προς το Βορρά ζει μια παράξενη φυλή μαύρων κανιβάλων που όλοι τους είναι νέοι, όμορφοι και δυνατοί. Οι άντρες της φυλής φτάνουν μέχρι τα είκοσι πέντε τους χρόνια και σταματούν να μεγαλώνουν και το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες, μόνο που αυτές σταματούν στα δεκαοχτώ. Βασίλισσα της φυλής είναι η πεντάμορφη Λαχράν, ωραιότερη γυναίκα απ’ αυτήν δεν έχει γεννηθεί ακόμα στον Κόσμο! Την αιώνια νεότητα, ομορφιά και δύναμη τα μέλη της παράξενης αυτής φυλής τα αποκτούν πίνοντας από το νερό μιας μαγικής πηγής που βρίσκεται στην περιοχή τους, μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά που την φυλάει άγρυπνα ο φοβερός και τρομερός μάγος Χούμπα και αλίμονο σε όποιον άλλο τολμήσει να κατέβει στη σπηλιά για να πιει από το θαυματουργό νερό, φρικτός και απαίσιος θάνατος τον περιμένει! Οι άντρες της φυλής τριγυρνούν δήθεν σαν κυνηγοί θεριών στα γύρω χωριά και όσες γυναίκες τους βλέπουν μαγεύονται από τα νιάτα, τη δύναμη και την ομορφιά τους και τους ακολουθούν σαν υπνωτισμένες στο χωριό της φυλής όπου γίνονται οι άμοιρες τροφή των φοβερών, αλλά γοητευτικών αυτών κανιβάλων. Το ίδιο κάνουν και οι γυναίκες της φυλής, τριγυρίζουν κι αυτές μονάχες στη Ζούγκλα, ξεμυαλίζουν του μαύρους ιθαγενείς με τα λουλουδιασμένα νιάτα τους και την ανείπωτη ομορφιά τους και όταν τους φέρνουν στο χωριό, τους… «συγυρίζουν με τα μαργαριταρένια τους δοντάκια». Η Βασίλισσα Λαχράν έχει στο χορταρένιο παλάτι της μια έμπιστη υπηρέτρια, την πανέμορφη αλλά αφάνταστα λαίμαργη Χλαπ, που βγαίνοντας μια μέρα για το… συνηθισμένο της κυνήγι βρίσκει τον Ποκοπίκο που ξετρελαίνεται ο άμοιρος από την ομορφιά της και δέχεται να την ακολουθήσει στο χωριό της για να παντρευτούν. Όμως παρόλο που η πανέμορφη αλλά αχόρταγη αραπινούλα βιάζεται να τον πάρει μαζί της στο χωριό της, ο Ποκοπίκο της κλείνει ραντεβού για την επόμενη μέρα στο ίδιο μέρος γιατί τυγχάνει αρραβωνιασμένος και πριν την παντρευτεί πρέπει πρώτα να… σχολάσει την αρραβωνιαστικιά του τη Χουχού. Στην περιπέτεια αυτή θα εμπλακεί στη συνέχεια και ο κακούργος φύλαρχος Γιαχάμπα, που το όνειρο της ζωής του είναι να μάθει πού βρίσκεται η μαγική πηγή με το θαυματουργό νερό για να γίνει νέος, όμορφος και πιο δυνατός από όσο είναι και φυσικά θα κινητοποιηθούν οι δυο γίγαντες της Ζούγκλας, ο Ταρζάν και ο Γκαούρ καθώς και ο Κεραυνός και η Θύελλα για να σώσουν τον άμοιρο Ποκοπίκο, πριν γίνει βραστός σε ένα από τα μεγάλα χωματένια καζάνια της φυλής των αχόρταγων αυτών κανιβάλων…

Το τεύχος 51 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Η Σκιά του Κρεμασμένου» κυκλοφόρησε την Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 76 με τίτλο «Στην Παγίδα των Δέκα» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 14 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Στο Βωμό του Μαύρου Δαίμονα». Αυτή η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 51 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 106 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 1961, με τίτλο «Οι πιρόγες με τους Νεκρούς» που θα δημοσιευτεί λίαν προσεχώς στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 1963. Με βάση την αλληλουχία των τευχών των δύο περιόδων και όχι το περιεχόμενό τους, το αντίστοιχο του τεύχους 51 της Β’ περιόδου είναι το τεύχος 105 της Γ’ περιόδου με τίτλο «Φωτιά στη Χαράδρα».

Ο τίτλος του τεύχους 51 της Β’ περιόδου, «Η Σκιά του Κρεμασμένου», αναφέρεται στη σκιά του φύλαρχου Γιαχάμπα που είναι κρεμασμένος ανάποδα μέσα στην υπόγεια σπηλιά με τη μαγική πηγή που όποιος πίνει από το νερό της αποκτάει την αιώνια νεότητα, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου ως προς το περιεχόμενο τεύχους 106 της Γ’ περιόδου, «Οι Πιρόγες με τους Νεκρούς», αναφέρεται στην περιπέτεια του τεύχους 107 που με βάση την αλληλουχία των τευχών αντιστοιχεί στο τεύχος 52 της Β’ περιόδου που σ’ αυτό αναφέρονται «Οι πιρόγες με τους νεκρούς».

Οι διαφορές ανάμεσα στα δυο αυτά αντίστοιχα ως προς το περιεχόμενο τεύχη των δύο περιόδων είναι περιορισμένες ως προς τη βασική υπόθεση, αλλά εμφανίζεται πάλι μερικώς μια αναντιστοιχία, γιατί ενώ στο τεύχος της Β’ περιόδου η περιπέτεια είναι αυτοτελής, στο τεύχος της Γ’ περιόδου περιλαμβάνεται το τέλος της προηγούμενης περιπέτειας του τεύχους 105, ενώ η κοινή περιπέτεια των δύο τευχών εκτείνεται και στο επόμενο τεύχος 107. Φυσικά παραμένει η διαφορά της πρωταγωνιστικής παρουσίας και δράσης του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν, της Θύελλας, στη Β’ περίοδο, που στη Γ’ περίοδο τη θέση τους την έχουν ο γιος του Ταρζάν ο Κραγιαμπού και η συντρόφισσά του Βάντα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αλλαγή των ονομάτων της βασίλισσας Λαχράν που στη Γ’ περίοδο γίνεται Αλβάζ και του μάγου που φυλάει τη μαγική πηγή που από Χούμπα γίνεται Βόρζαχ κι ακόμα, η μαγική πηγή που στη Β’ περίοδο λέγεται ΝΟΔ από τα αρχικά των λέξεων Νιάτα-Ομορφιά-Δύναμη, στη Γ’ περίοδο ονομάζεται Λοφ-Ντακ-Ρεζ, λέξεις που στη γλώσσα των ιθαγενών σημαίνουν Νιάτα-Ομορφιά-Δύναμη.


Το συγκεκριμένο τεύχος 51 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται κι αυτό από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Βασίλη Γραμματικού.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 18 Ιανουαρίου 2021



#52) Το Άγαλμα του Σατανά

Οι Χουράχ είναι μια άγρια φυλή ιθαγενών που για θρησκευτικούς λόγους σκοτώνουν κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί μπροστά τους, πνίγοντας τα θύματά τους με σκοινιά χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα. Νομίζουν πως ευχαριστούν με αυτόν τον τρόπο την παντοδύναμη θεά τους Γκαράγκα, ένα πέτρινο άγαλμα μιας σατανικής τερατόμορφης γυναίκας που τα χείλη της μοιάζουν σαν να είναι έτοιμα να κινηθούν και να μιλήσουν. Οι μαύροι Χουράχ περιμένουν πως κάποτε το άγαλμα της θεάς τους θα μιλήσει πραγματικά για να τους πει το «Μεγάλο μυστικό» της Ζωής και του Θανάτου. Όμως, ενώ μέχρι τώρα οι Χουράχ, οι πνιγάδες όπως τους λέει ο Ποκοπίκο, αφού έπνιγαν τα θύματά τους τα παρατούσαν για να χορτάσουν τα όρνια με τα πτώματά τους, τώρα δεν τα εγκαταλείπουν πια, τα παίρνουν μαζί τους και τα μεταφέρουν με τις πιρόγες τους σε ένα μεγάλο ιστιοφόρο που είναι αραγμένο κοντά στο μικρό νησί που βρίσκεται ανοιχτά στις εκβολές του Μεγάλου Ποταμού της Ζούγκλας. Οι ήρωές μας παρακολουθώντας αθέατοι τους Χουράχ να μεταφέρουν πτώματα με τις πιρόγες τους, φτάνουν στις εκβολές του Ποταμού και εκεί μοιράζονται στα δύο, ο Ταρζάν με τη συντρόφισσά του Τζέιν θα επιχειρήσουν να φτάσουν στο ιστιοφόρο και ο Κεραυνός με τη Θύελλα, που τους ακολουθούν ο Ποκοπίκο και η Χουχού, κατευθύνονται προς το μικρό νησί. Στην αναζήτησή τους οι ήρωές μας γρήγορα θα διαπιστώσουν πως οι Χουράχ έχουν πέσει κι αυτοί θύματα της απληστίας λευκών τυχοδιωκτών που ήρθαν στη Ζούγκλα για να πλουτίσουν, αξιοποιώντας τη λατρεία της άγριας αυτής φυλής για το πέτρινο άγαλμα της θεάς τους…

Το τεύχος 52 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» με τίτλο «Το Άγαλμα του Σατανά» κυκλοφόρησε την Τρίτη 7 Οκτωβρίου 1952, την ίδια μέρα που το ανταγωνιστικό περιοδικό «Ο Υπεράνθρωπος» κυκλοφορούσε το τεύχος 77 με τίτλο «Τα Σπαθιά του Χαλασμού» που είναι ήδη δημοσιευμένο στο «μπαούλο». Δύο μέρες αργότερα, την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 1952, κυκλοφόρησε και το τεύχος 15 του νέου ανταγωνιστικού περιοδικού με περιπέτειες της Ζούγκλας, του «Τάργκα», με τίτλο «Πιθηκάνθρωποι του Μπουάνα». Αυτή η ιστορία που περιλαμβάνει το τεύχος 52 της Β’ περιόδου, περιλαμβάνεται και στο τεύχος 107 της Γ’ περιόδου που κυκλοφόρησε εννιά ακριβώς χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1961, με τίτλο «Ο Γιαχάμπα Εκδικείται», που δημοσιεύτηκε ήδη κι αυτό στο «μπαούλο». Το τεύχος της Γ’ περιόδου κυκλοφόρησε και σε ανατύπωση δύο περίπου χρόνια αργότερα, την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 1963. Με βάση την αλληλουχία των τευχών των δύο περιόδων και όχι το περιεχόμενό τους, το αντίστοιχο του τεύχους 52 της Β’ περιόδου είναι το τεύχος 106 της Γ’ περιόδου με τίτλο «Οι Πιρόγες με τους Νεκρούς».

Ο τίτλος του τεύχους 52 της Β’ περιόδου, «Το άγαλμα του Σατανά, αναφέρεται φυσικά στο πέτρινο άγαλμα της θεάς που οι Χουράχ περιμένουν να τους μιλήσει, ενώ ο τίτλος του αντίστοιχου ως προς το περιεχόμενο τεύχους 107 της Γ’ περιόδου, «Ο Γιαχάμπα Εκδικείται», αναφέρεται στην περιπέτεια του τεύχους 108.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δυο αυτά αντίστοιχα ως προς το περιεχόμενο τεύχη των δύο περιόδων είναι περιορισμένες ως προς τη βασική περιπέτεια με τους Χουράχ και την περισυλλογή των νεκρών, αλλά παραμένει η μερική αναντιστοιχία όπως και στα προηγούμενα δύο τεύχη, αφού ενώ στο τεύχος της Β’ περιόδου η βασική περιπέτεια με την περισυλλογή των πτωμάτων από τους Χουράχ ολοκληρώνεται, στο τεύχος της Γ’ περιόδου περιλαμβάνεται το τέλος της προηγούμενης περιπέτειας του τεύχους 106, ενώ η κοινή περιπέτεια των δύο τευχών εκτείνεται και στο επόμενο τεύχος 108. Φυσικά παραμένει η διαφορά της πρωταγωνιστικής παρουσίας και δράσης του γιου του Γκαούρ, του Κεραυνού, και της κόρης του Ταρζάν, της Θύελλας, στη Β’ περίοδο, που στη Γ’ περίοδο τη θέση τους την έχουν ο γιος του Ταρζάν ο Κραγιαμπού και η συντρόφισσά του Βάντα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αλλαγή του ονόματος της θεάς Γκαράγκα που στη Γ’ περίοδο γίνεται Χουρχουρούν και η αλλαγή τους ονόματος των Χουράχ που στη Γ’ περίοδο ονομάζονται Νεϊκράν.

Το τεύχος 52 είναι το τελευταίο τεύχος της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν». Ο συγγραφέας Νίκος Ρούτσος ενημερώνει τους αναγνώστες του πως «η έκδοση και κυκλοφορία του Γκαούρ-Ταρζάν θα διακοπεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα για να ξεκουραστείτε κι εσείς που 2 1/2 ολόκληρα χρόνια τον διαβάζετε, κι εγώ που τον γράφω». Ο συγγραφέας συνιστά στους αναγνώστες του να διαβάσουν το πρώτο τεύχος του νέου περιοδικού «ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ» που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τρίτη 14 Οκτωβρίου 1952 αντί του «Γκαούρ-Ταρζάν», για το οποίο «έκανε ότι μπορούσε για να παρουσιάσει ένα εξαιρετικό και ενδιαφέρον βιβλίο με σοβαρή και αξιοπρεπή εμφάνιση χωρίς παρδαλές και καραγκιοζίστικες πολυχρωμίες». Παρά τις διαβεβαιώσεις του συγγραφέα πως η έκδοση του «Γκαούρ-Ταρζάν» θα διακοπεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αυτή η γενιά των αναγνωστών δεν θα μάθει ποτέ ποια θα είναι η έκβαση της μονομαχίας μέχρι θανάτου που αποφάσισαν ο Ταρζάν και ο Γκαούρ στην περιπέτεια του τεύχους 52, γιατί το επόμενο τεύχος 53 δεν θα εκδοθεί ποτέ, παρά το γεγονός πως ο τίτλος του, «Το Μπρούτζινο Τέρας», είχε ανακοινωθεί μαζί με τους τίτλους των εξήντα τευχών που θα εκδίδονταν υποτίθεται στη συνέχεια. Η επόμενη όμως γενιά των αναγνωστών του «Γκαούρ-Ταρζάν» στην οποία ανήκω κι εγώ, θα μάθει δέκα χρόνια αργότερα, τι έγινε στη δραματική αυτή μονομαχία διαβάζοντας το τεύχος 108 της Γ’ έκδοσης.


Το συγκεκριμένο τεύχος 52 της Β’ περιόδου του «Γκαούρ-Ταρζάν» που δημοσιεύουμε σήμερα στο «μπαούλο» προέρχεται από τη συλλογή του αγαπητού φίλου Γιώργου Βλάχου στον οποίο ευγενώς παραχωρήθηκε σε ψηφιακή μορφή από το αρχείο του ΣΟΦΙΑ.

Προκόπης Κωφός
Θεσσαλονίκη, 22 Ιανουαρίου 2021



20 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίες περιπέτειες του Γκαούρ-Ταρζάν της Β' περιόδου,μοναδικές,ευχαριστόυμε τους κ.κ.Πάνο Κολιόπουλο και Γιώρ.Βλάχο για την υπομονή τους-Καλό Χειμώνα νάστε πάντα καλά.Στέργιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι Εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του Γ.Βλάχου με έχουν αφήσει άφωνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ φίλε ΑΝΑΧΑΡΣΙΣ, καταρχάς ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τα λέγαμε και παλιότερα από τα blogs μου. Το λέμε και τώρα. .Δεν υπάρχουν εγκυκλοπαιδικέ γνώσεις για το συγκεκριμένο αντικείμενο. Υπάρχει αγάπη γα την ελληνικής γραφής παιδική λαϊκή λογοτεχνία, που χαίρομαι να την μοιράζομαι μαζί σας. Με όλους εσάς που τρέφετε την ίδια αγάπη για αυτά τα ταπεινά, πλην όμως πολύτιμα, φυλλαδιάκια των όμορφων παιδικών μας αναμνήσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρακαλώ Γιώργο,ξέρω ότι είσαι μετριόφρων,απλά ήθελα να πω,η εντρύφηση σου στο πνεύμα του μεγάλου Ρούτσου μας βοηθά να κατανοήσουμε γιατί το έγραφε έτσι ο συγγραφέας το τάδε τεύχος, διότι σαν πιτσιρικάδες τα δεχόμασταν όλα τα παράξενα του του κ.Νίκου.πρόσεξα ότι είχε πολλές διώξεις και αντιζηλίες ο Ρούτσος την δεκαετία του '50.Καλό Χειμώνα σε όλους σας

      Διαγραφή
  4. Εμένα, θα μου πεις με ποιο πρόγραμμα έφτιαξες έτσι τα εξώφυλλα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Photoshop. Υπάρχουν actions που μπορεί να βρει κανείς δωρεάν στο Internet.

      Διαγραφή
  5. "Ο Στοιχειωμένος Βράχος", νούμερο 7, της Β' Περιόδου του "Γκαούρ-Ταρζάν" περιλαμβάνει την ίδια ιστορία που περιέχει και το τεύχος νούμερο 61 με τίτλο "Το Στοιχειό της Χαράδρας" της Γ' περιόδου!
    Αντίστοιχα, τα τεύχη 1,2,3,4,5 και 6 της Β' περιόδου περιλαμβάνουν την ίδια ιστορία που περιέχουν τα τεύχη 55,56,57,58,59 και 60!
    Οι ιστορίες της Γ’ περιόδου είναι εμπλουτισμένες από το Νίκο Ρούτσο με κάποιες λεπτομέρειες ώστε να είναι λίγο περισσότερο εκτεταμένες γιατί από τα τεύχη της Γ’ περιόδου λείπουν τα σχόλια του συγγραφέα και του Ποκοπίκο που υπάρχουν στο τέλος των τευχών της Β’ έκδοσης!
    Οι εικόνες των τευχών της Γ’ έκδοσης είναι διαφορετικές, αλλά μερικές από αυτές έχουν το ίδιο θέμα με εικόνες του αντίστοιχου τεύχους της Β’ περιόδου!

    Προκόπης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΥΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Kαλημερα , συγχαρητήρια για την προσπάθεια και Χρόνια Πολλά! Να περιμενουμε να συμπεριλάβετε και τον "Ταν τον Υπερκόσμιο" σύντομα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά και σε σένα, φίλε μας. Και βέβαια έχουμε προγραμματίσει τον "Ταν" που θα αρχίσει να αναρτάται σύντομα. Υπάρχει δε ολόκληρη η σειρά.

      Διαγραφή
  8. Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς Γιάννη, το 25 και το 33 δεν τα έχουμε.

      Διαγραφή
    2. Τόσος κόσμος παρακολουθεί αυτό το ΜΠΛΟΚ. Δεν μπορεί. Κάποιος θα τα έχει.

      Διαγραφή
  9. Το τεύχος 52 δεν είναι από την συλλογή μου. Το βρήκε ο Γιώργος (Βλάχος) ο οποίος έχει βρει και άλλα σπάνια (όπως τον Εικονογραφημένο Υπεράνθρωπο).
    Οπότε του τάζουμε μία φανουρόπιτα για να βρει και τα τρία τεύχη 25,33 και 47 που λείπουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά! Mea culpa! Το θρυλικό μνημονικό μου άρχισε φαίνεται (επιτέλους) να φυραίνει!!! Βασίλη μου το διόρθωσα αρμοδίως.

      Διαγραφή
  10. Να κάνω μία ερώτηση και άλλες φιγούρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή